Το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα, ένα τραπεζικό σύστημα χωρίς τόκο

Ισλάμ, χρήμα και Ορθοδοξία

22.10.2023

του AHMED ELDIN,  12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2009

Του dr. Saleh Jallad, αντιπροέδρου του Αραβοελληνικού Επιμελητηρίου και Group Vice President Treasury Insurance & Relations στην εταιρεία Consolidated Contractors International

"Το Ισλάμ, για τους περισσότερους μουσουλμάνους, αποτελεί ένα ολοκληρωμένο οικονομικό σύστημα, στο οποίο η πνευματική και η υλική ευημερία του ατόμου και της κοινωνίας είναι συνυφασμένες. Στο διάβα των αιώνων, η ανάπτυξη ενός ισλαμικού οικονομικού μοντέλου, βασισμένου στις αρχές της ελεύθερης αγοράς, υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην ικανότητα του Ισλάμ να υπερβεί γεωγραφικούς, πολιτικούς και εθνικούς φραγμούς.

Αναγνωρίζοντας τον εν δυνάμει καταστροφικό αντίκτυπο των ανθρώπινων αδυναμιών στην κοινωνία, εάν οι υλιστικές παρορμήσεις του ατόμου δεν ελέγχονταν εκούσια, το Ισλάμ εισήγαγε συγκεκριμένους κανόνες Σαρία που διασφαλίζουν ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής δικαιοσύνης για όλα τα στρώματα της ισλαμικής κοινωνίας.

Η κύρια αιτία της κοινωνικής και οικονομικής αστάθειας που προσδιορίζεται στο Κοράνι είναι η Ρίμπα (τοκογλυφία), που μεταφράζεται συνήθως ως «τόκος» (και σε γενικές γραμμές είναι παρόμοια με την έννοια που είχε υιοθετήσει η Χριστιανική Εκκλησία μέχρι πριν από λίγους αιώνες).

Επιπρόσθετες σημαντικές απαγορεύσεις και κατευθυντήριες γραμμές εισήχθησαν προκειμένου να προστατεύσουν την ευημερία της κοινωνίας χωρίς να απειληθούν ο ρόλος και τα δικαιώματα των επιχειρηματιών.

Ηταν φανερό ότι οι ηθικοί κανόνες που όρισε η Σαρία, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία αυτόματη ισορροπία μεταξύ οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης και συνεπώς να διατηρηθεί έτσι η σταθερότητα στους κόλπους του συστήματος.

Οι οικονομικές συναλλαγές που βασίζονται στην κατοχή υλικών αγαθών από πωλητές και αγοραστές διασώζονταν στον ισλαμικό κόσμο μέχρι πρόσφατα, ιδίως σε απόμακρες περιοχές τις οποίες είχε παραμελήσει το συμβατικό τραπεζικό σύστημα. Επιπλέον το συμβατικό τραπεζικό σύστημα δεν είχε ανοσία σε παραδοσιακά ισλαμικά οικονομικά και χρηματιστηριακά εργαλεία - τα οποία δανείστηκε. Στο μυαλό έρχεται η αγγλική λέξη «τσεκ» (επιταγή). Προέρχεται από την αραβική λέξη Σουκ (πληθυντικός Σουκούκ) που αντιστοιχεί σε ένα συμβόλαιο μεταξύ δύο νοημόνων πλευρών.

Εγγενής τόσο στο συμβατικό όσο και στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα είναι η έννοια της χρηματοοικονομικής μεσολάβησης. Σκοπός και στις δύο περιπτώσεις είναι η ενεργοποίηση του οικονομικού συστήματος με τη μεταφορά χρημάτων από μονάδες πλεονασματικών καταθέσεων σε μονάδες ελλειμματικών καταθέσεων, συμπεριλαμβανομένων νοικοκυριών, επιχειρήσεων, κυβερνήσεων.

Και στα δύο συστήματα με το πέρασμα του χρόνου αναπτύχθηκαν κανόνες ηθικής που πηγάζουν από τις ιδιαίτερες ιστορικές και ηθικές αρχές του κάθε συστήματος. Καθώς το υλικό και πνευματικό περιβάλλον εξελίσσονταν, αμφότερα γνώρισαν ηθικές αλλαγές και προσαρμογές.

Οι συμβατικές τραπεζικές συναλλαγές που βασίζονται στην καπιταλιστική ιδεολογία, η οποία εμπεριέχει τον τόκο ως θεμελιώδες στοιχείο της επιτυχίας της, κυριαρχούν σήμερα στην οικονομική ζωή παγκοσμίως. Εν τούτοις, σε αντίθεση με το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα, το συμβατικό είναι αποξενωμένο από τους καταθέτες – οι καταθέτες αποποιούνται του δικαιώματός τους να διαχειρίζονται τις περιουσίες τους και εκχωρούν το δικαίωμα αυτό στα τραπεζικά ιδρύματα. Τα συμβατικά τραπεζικά ιδρύματα συσσωρεύουν τα κέρδη τους από την αποκλειστική διαχείριση των χρημάτων των καταθετών τους, βασικά ως προϊόν που επιφέρει απόδοση λόγω του παράγοντα χρόνου. Τα κέρδη αποδίδονται μόνο στους μετόχους, ενώ οι ζημιές είναι εις βάρος των καταθετών.

Αυτό το σύστημα βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο κριτήριο της οικονομικής αποδοτικότητας και αναγνωρίζεται και στηρίζεται σθεναρά από τις κυβερνήσεις, τη βιομηχανία, το δημόσιο, τα πανεπιστήμια και τους πολιτικούς θεσμούς ανά τον πλανήτη. Το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα έχει τα αντίθετα χαρακτηριστικά.

Είναι αυταπόδεικτο πως καθώς ο ηθικός σταθεροποιητικός μηχανισμός εξασθενούσε, το σύστημα του επιτοκίου ενισχυόταν.

Αυτή η εξέλιξη ήταν περισσότερο αισθητή στον ισλαμικό κόσμο, τουλάχιστον μέχρι την αρχή του τελευταίου τετάρτου του 20ού αιώνα, την περίοδο της πρώτης αύξησης της τιμής του πετρελαίου. Ωστόσο κλιμακώθηκε θεαματικά μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Το επακόλουθο κύμα ισλαμοφοβίας που διαπότισε τους νόμους και τις ρυθμίσεις πολλών χωρών παρήγαγε μία ρεβιζιονιστική αντίδραση στον ισλαμικό κόσμο. Η αναζήτηση ασφαλέστερων εναλλακτικών οδήγησε στην εκ νέου ανακάλυψη του εν υπνώσει ισλαμικού οικονομικού μοντέλου και στην άνοδο του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος ως εναλλακτικό απέναντι στο συμβατικό τραπεζικό σύστημα.

Οι ηθικοί κανόνες που είναι ενσωματωμένοι στο ισλαμικό χρηματοοικονομικό σύστημα, οι οποίοι διέπουν τις οικονομικές και χρηματιστηριακές συναλλαγές, περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την ελευθερία της σύμβασης, την προστασία από τη Ρίμπα (τοκογλυφία), την προστασία από το Αλ-Γκαράρ (το υπέρμετρο ρίσκο), την προστασία από το αθέμιτο εισόδημα (τζόγος), την προστασία από τη χειραγώγηση των τιμών, το δικαίωμα της δίκαιης συναλλαγής, το δικαίωμα της ισότιμης και ακριβούς πληροφόρησης, την προστασία από το Νταράρ (ζημία/βλάβη) και προάγει τη συνεργασία και αμοιβαία αλληλεγγύη.

Αυτή η εναλλακτική στο συμβατικό τραπεζικό σύστημα είχε μία αναπάντεχα θετική επίδραση σε μία ευρεία γκάμα οικονομικών οργανισμών παγκοσμίως. Στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα κατέγραψε έναν θεαματικό ρυθμό ανάπτυξης σε γεωγραφικό, δομικό και οικονομικό επίπεδο.

Σήμερα λειτουργούν 267 ισλαμικές τράπεζες σε 45 χώρες και διαχειρίζονται περισσότερα από 262 δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαια, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 12%. Τα κεφάλαιά τους έχουν φτάσει τα 201 δισεκατομμύρια δολάρια, με μέσο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 23% και κέρδη που κατά μέσο όρο κυμαίνονται γύρω στο 11% ετησίως. Αξίζει να σημειωθεί ότι 300 συμβατικές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων πολλών διεθνών τραπεζών, προσφέρουν ισλαμικά τραπεζικά προϊόντα.

Εκτιμάται επίσης ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα θα διαχειρίζεται περίπου το 50% των καταθέσεων στον ισλαμικό κόσμο, καθώς η εμπιστοσύνη σε αυτού του τύπου χρηματιστηριακές διαμεσολαβήσεις αυξάνεται.

Η πρόσφατη χρηματιστηριακή και τραπεζική κρίση έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στην αναζήτηση ασφαλέστερων εναλλακτικών, καθώς διάφορα οικονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την εγκυρότητα δύο συμπερασμάτων ευνοϊκών για το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα.

1. Το πρώτο είναι ότι οι ισλαμικές τράπεζες υπέστησαν μικρότερο πλήγμα σε σύγκριση με τις συμβατικές.

2. Το δεύτερο είναι η γενική αίσθηση ότι οι συμβατικές τράπεζες προκαλούν μία σοβαρή οικονομική αδικία, εφόσον θεωρούνται ιδρύματα που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση των κερδών και στην παγκοσμιοποίηση των ζημιών. Οι καταθέτες στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα, σε αντίθεση με τους καταθέτες στις συμβατικές τράπεζες, θεωρούνται ως συνιδιοκτήτες (Ραμπ Μαλ) και συνεπώς έχουν μερίδιο στα κέρδη και τις ζημίες των οικονομικών δραστηριοτήτων του ιδρύματος.

Η αποφυγή του υπέρμετρου ρίσκου και η απαγόρευση της διαπραγμάτευσης των χρεών μειώνουν τις εγγενείς πιθανότητες οικονομικών καταστροφών. Επιπλέον, το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα είναι διαθέσιμο και σε μη μουσουλμάνους, ενώ σημαντικός αριθμός μουσουλμάνων ίσως επιλέξουν να μην συναλλάσσονται με συμβατικά τραπεζικά ιδρύματα, ιδίως όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής."

Και ο Ahmed Eldin καταλήγει, αποφεύγοντας να θέσει ευθέως τα τερατώδη πολιτικά ζητήματα που ανακύπτουν από τη -μη-και παντελώς άγνωστή στους Δυτικούς - λιετουργία του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος, αθωώνοντας εντέλει, το ...Δυτικό τραπεζικό σύστημα:

"...Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πως η ανάπτυξη του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος συνεχίστηκε παρά τα πολυάριθμα εμπόδια, όπως: Η ανεπαρκής δημόσια γνώση του τρόπου λειτουργίας του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος, η έλλειψη καταρτισμένου/εξειδικευμένου επαγγελματικού προσωπικού, η έλλειψη ενημερωτικών προγραμμάτων σε πανεπιστήμια και οι ειδικοί στη Σαρία που εγκρίνουν συναλλαγές με ανεπαρκείς γνώσεις για τη σύγχρονη οικονομία."(sic!)

"...Από την άλλη πλευρά, παρ' ότι τα ισλαμικά τραπεζικά συστήματα καταβάλλουν σημαντικές προσπάθειες, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να καθιερώσουν μία γκάμα προϊόντων και υπηρεσιών που να καλύπτει την πλειονότητα των απαιτήσεων των αποταμιευτικών/χρεωστικών λογαριασμών.(???) Συνεπώς τα συμβατικά και ισλαμικά τραπεζικά συστήματα αλληλοσυμπληρώνονται στη διαδικασία της διαμεσολάβησης και της δραστηριοποίησης της οικονομίας."(Sic!!!)".

Tι γίνεται όμως στην Ορθοδοξία? Εκπλήσσεται κανείς κυριολεκτικά, όταν μαθαίνει ότι ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ο ΤΟΚΙΣΜΟΣ υπήρξε ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ, έως.... τον 16ο αιώνα!!

Oρθοδοξία: Το φαινόμενο του τοκισμού τότε και σήμερα

(Bλ. ΠΗΓΕΣ)

Όταν κάποιος δανείζει χρήματα με τόκο σε κάποιον άλλον, τότε έχουμε τοκισμό, «τοκίζειν, δανείζειν χρήματα επί τόκω». Όπως και το ρήμα έτσι και το  ουσιαστικό τόκος προέρχονται από το ελληνικό ρήμα «τίκτω, τίκτειν» που σημαίνει τοκετός, γέννα. Η μεταφορική χρήση του όρου σημαίνει «το κέρδος όπερ φέρουσι τα δανεισθέντα χρήματα, κοινώς διάφορο».  Ενώ ο Σαίξπηρ περιγράφει τον όρο λέγοντας «take a breed of barren metal», δηλαδή «κάμνω να γεννήση άγονον μέταλλον». [1]

Ο τόκος είναι λοιπόν ένα επιπλέον ποσόν, το οποίο επιστρέφει ο οφειλέτης σε αυτόν που τον δάνεισε. Αφορά συγκεκριμένη ποσότητα χρημάτων, σε συνάρτηση με μια ορισμένη χρονική περίοδο. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους ο τόκος είναι η αμοιβή η οποία δίδεται για την χρήση χρηματικού ποσού, το οποίο κάποιος δανείστηκε.

Οι πρώτες ιστορικές αναφορές χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ. και τις συναντάμε στον πολιτισμό των Σουμέριων. Στους πολιτισμούς εκείνων των εποχών, όπως είναι οι πολιτισμοί της Μεσοποταμίας, της Φοινίκης και της Αιγύπτου και πριν την δημιουργία νομίσματος,  διαφαίνεται επίσης η ύπαρξη δανείων και η αποπληρωμή με πολύτιμα μέταλλα ή άλλα αγαθά.[2]

Από την λέξη «τόκος» προέρχεται η λέξη «τοκογλυφία», η οποία είναι σύνθετη από τις λέξεις «τόκος» και «γλύφος»,  που σημαίνει σκάλισμα – χάραγμα, μιας και τα παλαιά χρόνια οι τοκογλύφοι χάραζαν με μια γλυφίδα στο ξύλινο τραπέζι τους τόκους που έπρεπε να πληρώσουν αυτοί στους οποίους δάνειζαν.

Η τοκογλυφία, όταν ο δανειστής λαμβάνει δυσανάλογους τόκους,  θεωρείται έγκλημα, διώκεται και τιμωρείται με φυλάκιση.

Την τοκογλυφία την συναντάμε για πρώτη φορά στην Αθήνα, τον 7^ο π.Χ. αιώνα, όταν ο Σόλων νομοθετεί την «σεισάχθεια», η οποία είχε στόχο να απαλλάξει τα νοικοκυριά από τα υπέρογκα χρέη.

Όταν ο  Σόλων ανέλαβε την εξουσία η δύναμη και ο πλούτος της Αθήνας βρίσκονταν στα χέρια των λίγων, ενώ η τάξις των φτωχών ή «η τάξις των Θετών», γίνονταν δούλοι στην προσπάθεια τους να εξοφλήσουν τα χρέη τους.

Ο δίκαιος Σόλων προσπάθησε να αλλάξει την σκληρή ζωή των φτωχών νομοθετώντας την σεισάχθεια, προσπαθώντας δηλαδή να αποτινάξει από τους ώμους των φτωχών ότι τους προκαλούσε πόνο.

Έτσι απαλείφθηκαν τα συμβόλαια όσων φτωχών είχαν υπογράψει, ενεχυριάζοντας την περιουσία τους ή ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό. Με την σεισάχθεια επίσης καταργήθηκε η δύναμη του πιστωτή και οι υποθήκες των περιουσιών, ενώ απελευθερώθηκε και η γη από παλαιότερα χρέη.[3]

Αργότερα ο ρήτορας Λυσίας αναφέρθηκε στην έννοια του τόκου λέγοντας ότι επιβλήθηκε από τον Σόλωνα για λόγους εξισορρόπησης των συνεπειών της σεισάχθειας. Ο Σόλων αφαίρεσε την δυνατότητα των ισχυρών να υποδουλώνουν όσους δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα προς αυτούς χρέη κι έτσι ο δανειστής, για να καλυφθεί, μπορούσε να αποσπά τόκο.  [4]

 Ήδη στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο Πλούταρχος συνέταξε ειδικές πραγματείες Περί του μη δανείζεσθαι.

Χαρακτηριστική είναι και η ρήση του Μενάνδρου, «τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί».

Όσοι δανείζονταν και δεν μπορούσαν να επιστρέψουν το δάνειο, γίνονταν δούλοι των δανειστών τους, ή αν είχαν στην εξουσία τους δούλους, επέστρεφαν αντί για χρήματα δούλους.

Από την άλλη πάλι πλευρά ο τοκιστής, ενώ θα έπρεπε να συμπαρασταθεί στον φτωχό, με τον τοκισμό πολλαπλασιάζει την ένδειά του. Και όπως οι γεωργοί εύχονται να βρέχει, για να πολλαπλασιάζονται τα σπέρματά τους, έτσι και οι τοκιστές επιζητούν ανθρώπινες ένδειες και απορίες, για να αυξήσουν τα χρήματά τους.

Τον 1^ο π.Χ. αιώνα παρόμοια νομοθεσία εφάρμοσε στην Ρώμη ο Ιούλιος Καίσαρας. 

Παρόλα αυτά η τοκογλυφία στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας γιγαντώθηκε, ενώ και στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού πολλοί δανειολήπτες σύρονταν στη δουλοπαροικία. Μέχρι το 325 όπου στην Νίκαια της Βιθυνίας έλαβε χώρα η  Α΄Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διέκοψε την δανειοδότηση με δυσβάστακτους τόκους. [5]

Σύμφωνα με τους Εβραίους, ο τοκισμός απαγορευόταν, αν και αφορούσε μόνο τους ομοεθνείς τους και όχι τους Χριστιανούς, ενώ  κατά τον Μεσαίωνα ο τοκισμός θεωρείται από την Χριστιανική Εκκλησία πράξη αμαρτωλή, ανήθικη και ανεπίτρεπτη.  [6]

«Εάν γένηται εν σοί ενδεής εκ των αδελφών σου εν μιά των πόλεών σου... ου μή συσφίγξης τήν χειρά σου από του αδελφού σου του επιδεομένου. Ανοίγων ανοίξεις τας χείρας σου αυτώ και δάνειον δανιείς αυτώ όσον επιδέεται». Ο Ισραηλίτης δεν επιτρέπεται να δανείζει χρήματα ή οτιδήποτε άλλο με τόκο στον αδελφό του αλλά μόνο στον ξένο. Η αγάπη που έδειξε ο Θεός προς τον λαό του πρέπει να αντανακλάται και στις σχέσεις των πιστών μεταξύ τους.

        Η πληθώρα των σχετικών διατάξεων της Παλαιάς Διαθήκης και η κατηγορηματικότητα με την οποία απαγορεύεται η οποιαδήποτε μορφή τόκου[7], προδίδουν την  τρομακτική έκταση που είχε σε εκείνους χρόνους η τοκογλυφία, η οποία ανέκαθεν υπήρξε από τις μεγαλύτερες πληγές κάθε κοινωνίας.

Ήταν μεγάλη η οικονομία δυσπραγία του λάου και επίσης η σκληροκαρδία και η απληστία των τοκογλύφων.

Αποτελούσε δε συνηθισμένο φαινόμενο ο ενεχυριασμός ακόμη και των ενδυμάτων  ή του χειρόμυλου του φτωχού, είδη δηλαδή πρώτης ανάγκης, των οποίων η στέρηση ισοδυναμούσε σχεδόν με θάνατο. [8]

Ενώ όμως η Παλαιά Διαθήκη, που περιόριζε την αγάπη στις σχέσεις των Εβραίων μεταξύ τους, περιόριζε και την απαγόρευση λήψεως τόκου στο πλαίσιο του λαού αυτού, η Καινή Διαθήκη, που επεκτείνει την αγάπη των Χριστιανών και προς τους εχθρούς, επεκτείνει και την απαγόρευση λήψεως τόκου από όλους γενικώς. Στο θέμα λοιπόν του τόκου η Παλαιά Διαθήκη διαφοροποιεί την ενδοηθική από την εξωηθική, ενώ η Καινή Διαθήκη καταργεί κάθε τέτοια διαφοροποίηση. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί συνάρτηση του τρόπου θεωρήσεως της αγάπης στις δύο περιοχές.

Στην Καινή Διαθήκη επίσης, στο κατά Λουκά[9] , προτρέπεται ο πιστός όχι μόνο να δανείζει χωρίς τόκο, αλλά και να μην περιμένει την επιστροφή του κεφαλαίου του, «και εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα, πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς». [10]

Ο τοκισμός ήταν απαγορευμένος αυστηρά, όχι μόνο στους λαϊκούς, αλλά και στους κληρικούς, από τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας όπως  ο ΙΖ΄ της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, ο Ι’ της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, ο Δ΄ της Συνόδου της Λαοδικείας, ο ΙΔ΄ του Μεγάλου  Βασιλείου, ο ΛΒ του Νικηφόρου του Ομολογητού κ.α. [11]

Τον 16^ο αιώνα, στους κόλπους της Δυτικής Εκκλησίας εμφανίζεται το ιδεολογικό, εκκλησιαστικό και μεταρρυθμιστικό κίνημα του Λούθηρου, το οποίο εκφράζει την ανάγκη των αστών για αποδέσμευση από τις απαγορεύσεις που τους επιβάλλει η καθολική Εκκλησία. Από αυτή την μεταρρύθμιση προκύπτει ο Λουθηρανισμός, ενώ ακολουθεί η δημιουργία μικρότερων Χριστιανικών αιρέσεων, γνωστές σήμερα ως Προτεσταντικές. Οι Προτεστάντες[12], για να αναπτύξουν την επιχειρηματική δράση και την κερδοσκοπία, αποδέχτηκαν τον δανεισμό με τόκο.

Με την πάροδο του χρόνου, ο δανεισμός με τόκο τελικά επικράτησε και στα υπόλοιπα Χριστιανικά δόγματα, αποτελώντας είναι ένα από τα πόδια του καπιταλιστικού συστήματος. Ωστόσο, οι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτρέπουν τον έντοκο δανεισμό και γενικότερα συνιστούν την αποφυγή του δανεισμού, πιστεύοντας στο ιδανικό της κοινοκτημοσύνης, κάτι το οποίο το συναντάμε συνήθως στον Ορθόδοξο Μοναχισμό.  [13]

Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει σχετικά: «Τόκος νομίζω ότι αποκαλείται για το πλήθος των κακών που γεννάει. Ή μήπως για τους πόνους και τις λύπες που αναγκαστικά προκαλεί στις ψυχές των δανειζομένων; Τόκοι πάνω στον τόκο, πονηρό παιδί πονηρών γονιών. Για τις έχιδνες λέγεται ότι γεννιούνται αφού φάνε από μέσα την κοιλιά της μάνας τους. Και οι τόκοι γεννιούνται αφού πρώτα καταφάνε τα σπίτια των οφειλετών. Τα διάφορα σπέρματα με την πάροδο του χρόνου φυτρώνουν κι αρχίζουν να καρποφορούν. Ο τόκος όμως μόλις γεννηθεί αρχίζει αμέσως να γεννάει κι ο ίδιος»[14].

 Στην ορθόδοξη παράδοση εκτός  από τις σαφείς διακηρύξεις της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας υπάρχουν και κανονικές απαγορεύσεις τοκισμού ιδιαίτερα για τους ποιμένες της Εκκλησίας. Ο δέκατος έβδομος Κανόνας της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου επιβάλλει την καθαίρεση στους κληρικούς που τοκίζουν.

Ο τεσσαρακοστός τέταρτος Αποστολικός Κανόνας για την ίδια συμπεριφορά των κληρικών γράφει: «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος τόκους απαιτών τούς δανειζομένους ή παυσάσθω ή καθαιρείσθω».

Τα ίδια ορίζει και ο δέκατος Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου. Και άλλοι όμως ιεροί Κανόνες τοπικών Συνόδων απαγορεύουν τον τοκισμό στους κληρικούς, προσθέτοντας μάλιστα ότι αυτός είναι επιλήψιμος και για τους λαϊκούς, γιατί υπαγορεύεται από την μητέρα όλων των κακών, την απληστία.  

           Εξάλλου ο τοκισμός αποτελεί κώλυμα για την προσέλευση στην ιεροσύνη . Σύμφωνα με τον κανόνα του Μ. Βασιλείου, όποιος παίρνει τόκους δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός στην ιεροσύνη, παρά μόνο αν δεχθεί να μοιράσει το άδικο κέρδος του στους φτωχούς και να απαλλαγεί εφεξής από την νόσο της φιλοχρηματίας. Η πλεονεξία, που είναι ουσιαστικά μια μορφή ειδωλολατρίας, αποξενώνει τον άνθρωπο από τον Θεό και από τον πλησίον. Αυτό σημαίνει ότι είναι ασυμβίβαστη με την χριστιανική ιδιότητα.

           Η πατερική παράδοση καυτηριάζει με σφοδρότητα τον τόκο και αποτρέπει από αυτόν όχι μόνο τους δανειοδότες αλλά και τους δανειολήπτες. Ορισμένοι μάλιστα Πατέρες της Εκκλησίας αφιέρωσαν ιδιαίτερες ομιλίες και έγραψαν επιστολές για το θέμα αυτό. Έτσι ο Μ. Βασίλειος αφορμώμενος από τον δέκατο τέταρτο ψαλμό της Παλαιάς Διαθήκης, όπου σκιαγραφείται ο θεοσεβής και δίκαιος άνθρωπος, αναπτύσσει ομιλία κατά τοκιζόντων. Ο δίκαιος άνθρωπος, λέει ο ψαλμωδός, δεν τοκίζει τα χρήματά του. Αλλά και όποιος δανείζεται με τόκο δεν ενεργεί συνετά, γιατί διακυβεύει την ελευθερία του, δεσμεύεται να καταβάλει τόκους, που όταν δεν μπορεί να τους εξοφλήσει επωμίζεται μόνος του ισόβια δουλειά. Ο Χριστιανός πρέπει να αντιμετωπίζει με αγάπη και ανοικτή καρδιά όσους του ζητούν δανεικά. Παράλληλα όμως οφείλει να διακρίνει τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, γιατί πολλοί τις υπερβάλλουν και ζητούν δανεικά για να ζήσουν με τρυφηλότητα. Στους τελευταίους αυτούς δεν είναι σωστό να παρουσιάζεται κανείς γενναιόδωρος, γιατί τους βοηθάει στο κακό. Η γενναιοδωρία χρειάζεται για όσους υποφέρουν πραγματικά.

           Οι τόκοι, επισημαίνει ο Μ. Βασίλειος, είναι απάνθρωποι και αφύσικοι. Είναι απάνθρωποι, γιατί εμπορεύονται την ανθρώπινη δυστυχία. Είναι όμως και αφύσικοι, γιατί πουθενά στην φύση δεν υπάρχει το αντίστοιχό τους. Τα σπέρματα φυτρώνουν και αποδίδουν προσόδους με τον χρόνο. Και τα ζώα ωριμάζουν και αποδίδουν με τον χρόνο. Ο τόκος όμως αποδίδει από την πρώτη ημέρα. Τα ζώα που γεννοβολούν γρήγορα παύουν και γρήγορα να γεννούν. Τα χρήματα όμως, μολονότι αρχίζουν γρήγορα να περισσεύουν, μπορούν να έχουν ατελείωτα περισσεύματα. Καθετί που αυξάνεται , σταματάει την άυξησή του, όταν φτάσει στο φυσικό μέγεθος. Το χρήμα όμως των τοκιστών αυξάνει απεριόριστα με την πάροδο του χρόνου. Τα ζώα κληροδοτούν στους απογόνους τους την γονιμότητα και παύουν να γεννούν. Από τα χρήματα όμως των δανειστών και τα νεώτερα γεννούν και τα παλαιότερα νεάζουν. Ο τόκος λοιπόν είναι ένα αλλόκοτο θηρίο.

          Όταν κάποτε έπεσε πείνα και ξηρασία στον τόπο του, ο Μ. Βασίλειος τόνισε την ανάγκη μετανοίας των πιστών, αναφέροντας ως κύριο αμάρτημα τον τόκο. «Εξάλειψον», λέει, «βαρυτάτων τόκων ομολογίαν, ίνα τέκη τά συνήθει η γή». Και προσθέτει:  Όταν ο χαλκός και ο χρυσός και τα άγονα (χρήματα) γεννούν «παρά φύσιν», η γή που γεννάει «κατά φύσιν» γίνεται στείρα και καταδικάζεται σε ακαρπία πρός τιμωρία αυτών που την κατοικούν. Σήμερα λέγεται από πολλούς ότι η ακατάσχετη κερδοσκοπία των ισχυρών καταστρέφει το περιβάλλον και η φύση μας εκδίδεται, αν και αυτό δεν κυριολεκτείται για την απρόσωπη φύση.

          Οι επισημάνσεις του Μ. Βασιλείου που σημειώσαμε αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα στην εποχή μας, που κατευθύνεται από το πιο «αλλόκοτο θηρίο» της χρηματοοικονομίας. Η οικονομία αυτονομήθηκε. Το χρήμα δεν αντιμετωπίζεται από τους κερδοσκόπους ως μέσο παραγωγής αγαθών ή προσφοράς υπηρεσιών, αλλά θεωρείται ως αγαθό καθεαυτό. Γίνεται δηλαδή αυτοσκοπός, και συσσωρεύεται, χωρίς καν να εισάγεται στην πραγματική οικονομία. Δεδομένου μάλιστα ότι αυτό «πλαστικοποιείται» και «εξαϋλώνεται», μπορεί να συνάγεται ευκολότερα και να μετακινείται απεριόριστα.

Το νεκρό αυτό χρήμα παράγει χρήματα, όπως η εργασία, και μάλιστα πολύ γρηγορότερα, πολύ ευκολότερα και πολύ περισσότερα από αυτήν. Έτσι διαμορφώνεται μία τερατώδης άκαρπη οικονομία, που φαλκιδεύει την πραγματική οικονομία, δημιουργεί στρεβλώσεις, παραμορφώνει την φυσική της πορεία και την κατευθύνει σε αδιέξοδο, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζει την εργασία και ευτελίζει τους εργαζόμενους.

         Η αυστηρή κριτική του Μ. Βασιλείου δεν απευθύνεται μόνο προς τους τοκίζοντες χρήματα, αλλά και προς τους καταφεύγοντες στον τοκισμό. Όταν οι τελευταίοι παίρνουν τα χρήματα, χαίρονται και αλλάζουν τον τρόπο ζωής τους. Όταν όμως αυτά εξαντλούνται και η παρέλευση του χρόνου αυξάνει τους τόκους, τότε χάνουν την γαλήνη τους και αρχίζουν να βλέπουν εφιάλτες στον ύπνο τους. Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο άνθρωπος αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες και χρειάζεται επείγουσα ενίσχυση. Τότε λέει ο Μ. Βασίλειος, ας πουλήσει έστω και όλο το βιός του, όχι όμως την ελευθερία του. Μη δέχεσαι, λέει, να σε πολιορκεί δανειστής. Μην ανέχεσαι να αναζητείσαι και να εξετάζεσαι ως θήραμα. Μπορεί να είσαι φτωχός, είσαι όμως ελεύθερος. Όταν δανειστείς, ενώ δεν θα πλουτίσεις, θα χάσεις την ελευθερία σου. Και προσθέτει επιγραμματικά: Πλούσιος είσαι, μη δανείζεσαι. Φτωχός είσαι, μη δανείζεσαι. Αν είσαι πλούσιος, δεν χρειάζεσαι δάνειο. Αν είσαι φτωχός, δεν θα εξοφλήσεις το δάνειο. Σε ένα διαφέρουμε οι φτωχοί από τους πλούσιους, στην αφροντισιά.

       Χαρακτηριστική είναι η αποστροφή που απευθύνει προς τους πλουσίους της εποχής του ο Μ. Βασίλειος: Ακούστε, λέει, οι πλούσιοι, τι συμβουλή δίνουμε εμείς στους φτωχούς εξαιτίας της αναλγησίας και της ανθρωπιά σας, τους συμβουλεύουμε να προτιμήσουν να δεινοπαθήσουν, παρά να δεχθούν τις συμφορές των τόκων.

        Δριμύς στο θέμα των τόκων παρουσιάζεται και ο αδελφός του Μ. Βασιλείου Γρηγόριος ο Νύσσης. Κατά τον επίσκοπο Νύσσης ο τόκος ταυτίζεται με την ληστεία. Αναφερόμενος και αυτός στο αφύσικο του τόκου, χρησιμοποιεί την πρωταρχική σημασία του όρου (τόκος γεννά, γέννημα) και κάνει λόγο για «πικρούς γάμους» και «πονηρή συζυγία», που αγνοεί η φύση και καινοτομεί η «νόσος των φιλοχρήματων». Μόνο τα έμψυχα, που διακρίνονται σε αρσενικά και θηλυκά, γεννούν, δηλαδή δημιουργούν τόκο. Ο αφύσικος «τόκος» των χρημάτων προκύπτει από την πλεονεξία, την ανομία και την μισανθρωπία.

        Σε ομιλία του Κατά τοκιζόντων περιγράφει με καυστικότητα το έργο και τις διαθέσεις του τοκιστή: «Αργός και πλεονεκτικός βίος ο του τοκίζοντος, ουκ οίδε πόνον γεωργίας, ούκ επίνοιαν εμπορίας», κάθεται στο σπίτι του και περιμένει να φυτρώσουν τα πάντα χωρίς να κοπιάσει. Αλέτρι του είναι η γραφίδα, χωράφι το χαρτί, σπόρος η μελάνη, και βροχή ο χρόνος που αυξάνει κρυφά τις προσόδους του. Εύχεται να βρουν τους ανθρώπους ανάγκες και συμφορές, για να αναγκαστούν να έρθουν σε αυτόν. Περιφέρει το βαλάντιό του και το παρουσιάζει ως δόλωμα σε αυτούς που πνίγονται, ώστε να ανοίξουν πλατιά το στόμα τους και να καταπιούν μαζί του και το αγκίστρι του τόκου.

      Όπως επισημαίνει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στο έργο του, Τις ο σωζόμενος πλούσιος, τα χρήματα είναι όργανα «προς χρήσιν αγαθήν τοις ειδόσι». Κατακριτέα είναι η κακή χρήση τους. Αντιθέτως όμως η καλή χρήση τους εξυπηρετεί την κοινωνική ζωή. Και θέτει επιγραμματικά το ερώτημα: «Τίς αν κοινωνια καταλείποιτο παρά ανθρώποις, ει μηδείς έχει μηδέν;». 

                  Ο θείος νόμος, παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος, απαγορεύει παντελώς τον τόκο.

Πώς θα πει ο τοκιστής, «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», όταν πάντοτε παίρνει και ποτέ δεν δίνει;

Οι πολλοί τοκιστές δημιουργούν πολλούς πένητες.

Αν διαλυθεί η φατρία των τοκιστών, όλοι θα έχουν αυτάρκεια. Οι τοκιστές είναι ανάλγητοι. Ενώ βλέπουν ότι πολλοί δανειολήπτες φτάνουν ως την αυτοχειρία, θεωρώντας τον θάνατο ελαφρότερο από τον δανειστή τους, και αφήνουν παιδιά ορφανά με κακή μητριά την πενία, αυτοί και τότε ακόμα δεν λυπούνται το έρημο σπίτι τους και τους πενόμενους κληρονόμους τους.

        Όπως τέλος ο Μ. Βασίλειος, έτσι και ο αδελφός του ο Γρηγόριος δεν απευθύνει τον έλεγχό του μόνο προς του τοκιστές, αλλά και σε αυτούς που δανείζονται, ή όπως χαρακτηριστικά λέει, «προς τους τοις αγκίστροις των τόκων ριψοκινδύνως εαυτούς περιπείροντας (σουβλιζόμενους)». Η προσφυγή στο δάνειο είναι ένας εύσχημος τρόπος επαιτείας. 

        Τον απάνθρωπο και αρπακτικό χαρακτήρα του τοκισμού υπογραμμίζει και ο ιερός Χρυσόστομος.

Χαρακτηρίζει τους τοκιστές εμπόρους των αλλότριων συμφορών και εκμεταλλευτές της δυστυχίας των συνανθρώπων τους. Με πρόσχημα την φιλανθρωπία ξεσηκώνουν τους φτωχούς για να τους βοηθήσουν και τους οδηγούν σε βαθύτερο βάραθρο.

Είναι απαράδεκτη η καπηλεία της φιλανθρωπίας.

Γνωρίζω, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι πολλοί δυσφορούν για τα λόγια μου. Αλλά, αν σιγήσω και δεν ενοχλήσω, το κακό επιτείνεται. Γιατί είναι φοβερό και χρειάζεται μεγάλη θεραπεία το νόσημα αυτό που χτύπησε και την Εκκλησία. Οι Χριστιανοί που κλήθηκαν να μην θησαυρίσουν ούτε από τους δίκαιους κόπους τους, κερδίζουν με τους τόκους από την πενία των άλλων. Δεν επιτρέπεται να περιχαρακώνονται στους κοσμικούς νόμους που επιτρέπουν τον τόκο. Τα χρήματα υπάρχουν για να εξαλείφουν την φτώχεια και όχι να την επαυξάνουν.

        Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς συνδέει τον τόκο με την αιτία όλων των κακών, την φιλαργυρία. Σε ομιλία που αναλύει τον χρυσό κανόνα της χριστιανικής ηθικής αναφέρεται εκτενώς και στο ζήτημα του τόκου. Παραπέμποντας μάλιστα σε ψαλμό της Παλαιάς Διαθήκης, όπου αποδοκιμάζεται η άνομη και άδικη πόλη στην οποία ασκείται ο τοκισμός, επισημαίνει τις κοινωνικές διαστάσεις του φαινομένου.

Ο τοκιστής, λέει, δεν μολύνει μόνο την ψυχή του, αλλά και ολόκληρη την πόλη του προσάπτοντας σε αυτήν το έγκλημα της μισανθρωπίας. Αυτό συμβαίνει γιατί, ενώ είναι πολίτης που απέκτησε από αυτήν όσα έχει, δεν τα χρησιμοποιεί προς όφελός της δεν θέλει να δανείζει σε αυτούς  που δεν έχουν, ενώ σε αυτούς που έχουν λίγα δανείζει με τόκο, ώστε με αυτόν τον τρόπο να αφαιρέσει και την μικρή περιουσία τους.     

        Ο τοκιστής με την σπουδή του δεν πλουτίζει τόσο σε χρήματα, όσο σε αμαρτίες. Καταστρέφει και την ζωή του δανειζόμενου και την δική του ψυχή. Οι τόκοι είναι  "γεννήματα εχιδνών", που εμφωλεύουν στους κόλπους των φιλάργυρων και προμηνύουν ότι δεν θα ξεφύγουν τους ακοίμητους σκώληκες του "μέλλοντος αιώνος". Αλλά και αν θα έλεγε κάποιος ότι, εφόσον δεν επιτρέπεται να πάρω τόκο, θα κρατήσω ο ίδιος τα χρήματα που μου περισσεύουν και δεν θα δώσω δανεικά σε άλλους που χρειάζονται, βρίσκεται στην ίδια κατάσταση.

      Δύο αναλυτικές πραγματείες για τον τόκο συνέταξε ο σύγχρονος του Παλαμά άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Η εκτενέστερη από αυτές έχει τον τίτλο, Λόγος κατά τοκιζόντων, ενώ η συντομότερη απευθύνεται ως επιστολή. Τη ευσεβεστάτη Αυγούστη, περί τόκου. Στην πρώτη πραγματεία του ανατρέπει τους ισχυρισμούς εκείνων που υποστήριζαν ότι δεν είναι απαραίτητο να τηρείται ο νόμος που καταργεί τον τόκο. Κατά την άποψη αυτών όσοι τον τηρούν είναι αξιέπαινοι, αλλά όσοι θέλουν μπορούν να τον παραλάβουν. Ο Καβάσιλας όμως αντιτείνει ότι κανένας νόμος δεν θεσπίστηκε για να τον παραβαίνουν όσοι θέλουν.

Ο θείος νόμος, παρατηρεί, καταδικάζει τον τοκισμό ως έγκλημα και πρέπει να τηρείται. Αν οι Εβραίοι από τους οποίους ο Θεός ζητούσε λιγότερα πράγματα, τηρούσαν την απαγόρευση του τόκου, πολύ περισσότερο οι Χριστιανοί, που πρέπει να τους ξεπερνούν στην δικαιοσύνη, οφείλουν να τηρούν την απαγόρευση αυτήν.

       Ορισμένοι θεωρούσαν τον έντοκο τοκισμό ως ελεημοσύνη και ισχυρίζονταν ότι ευεργετούσαν τους δανειζόμενους με την πράξη τους. Προς αυτούς απαντά ο συγγραφέας ότι είναι ντροπή να χαρακτηρίζουν ως ελεημοσύνη μία αισχρή πράξη. Αυξάνουν τα χρήματά τους και ισχυρίζονται ότι ελεούν. Προσφέρουν δάνεια, για να καρπωθούν ξένους κόπους. Και καυτηριάζοντας το θράσος για την καπήλευση της έννοιας της ελεημοσύνης θέτει το ερώτημα προς όποιον προβάλλει αυτόν τον ισχυρισμό: "Ουκ αισχύνει τω πάντων αισχίστω πράγματι το κάλλιστον ονομάτων περιτιθείς"; 

       Στο κακώς θεωρούμενο ως θεοκρατικό Βυζάντιο, επισημαίνει ο Καβάσιλας τα δύο επίπεδα  ζωής ή, όπως ο ίδιος γράφει, το "διττόν" του ανθρώπινου βίου και των νόμων. Η τήρηση των ανθρώπινων νόμων δεν συνεπάγεται και δικαίωση εγκόσμιας ζωής των ανθρώπων, χωρίς να ασχολούνται με την μεταθανάτια. Γι' αυτό άλλωστε τίποτε δεν εμποδίζει όσους ήταν άμεμπτοι στην κοσμική ζωή τους, να απέλθουν στην αιώνια γεμάτοι με μύρια κακά. Και μολονότι δοξάστηκαν εδώ για την δικαιοσύνη και την επιείκειά τους, να καταδικαστούν και να συγκαταριθμηθούν  εκεί με τους πιο πονηρούς. 

       Σε όσους τέλους νομίζουν ότι θα είναι ανένοχοι, αν διατηρήσουν τα χρήματά τους και αποφύγουν να τα τοκίσουν αντιτείνει ότι σφάλουν ούτε όποιος τοκίζει, ούτε όποιος δεν τοκίζει και αρνείται να δανείσει, ενώ μπορεί είναι ανένοχος. Στην δεύτερη περίπτωση, όπως σημειώνει ο Καβάσιλας, πλήττεται η κοινωνική φύση του ανθρώπινου γένους, αδικείται η κοινωνία και επικρατεί η απανθρωπιά. Τα χρήματα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την κοινωνική ωφέλεια των ανθρώπων.        

        Με το δεύτερο και συντομότερο έργο του, που απευθύνεται στην Αυγούστα Άννα της Σαβοί̈ας, μητέρα του ανήλικου Ιωάννου Ε΄Παλαιολόγου, ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας την παρακαλεί να μεσολαβήσει στον αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζινό, για να επαναφέρει τον νόμο που είχε εκδώσει σχετικά με τον νόμο τόκο ο Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος μετά από τον εμφύλιο πόλεμο. Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, όλοι όσοι καταστράφηκαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο και έχασαν τα υπάρχοντά τους δεν υπόκεινται στον νόμο των τόκων και δεν επιτρέπεται να κατασχεθούν από τους δανειστές τα φτωχικά αντικείμενα που τους απέμειναν. Αξίζει να σημειωθεί ότι και σήμερα αρχίζει να αναγνωρίζεται σε κρατικές νομοθεσίες η πτώχευση ιδιωτών και όχι μόνο εμπόρων.

        Η ορθόδοξη θεολογία δεν αυτονομεί την  κοινωνική ζωή των πιστών, όπως η προτασταντική. Η υπεύθυνη και με πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης διαχείριση του πλούτου εναρμονίζεται με την παράδοση της Ορθοδοξίας και τον κοινοβιακό χαρακτήρα της. Παραταύτα δεν παύει να υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα τοποθετήσεως και συμπεριφοράς για το κάθε πρόσωπο. Το ανταγωνιστικό πνεύμα ευνοεί την ανάπτυξη των μέσων αλληλοεξοντώσεως προς όφελος των οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων. Έτσι η οικονομία συντονίζεται με την αρνητική αυτή κατεύθυνση, συμπαρασύροντας μαζί της και την πολιτική. Τελικά η οικονομία μεταμορφώνεται σε «εμπαθή λογισμό», που διαπνέει την κοινωνία και τους κοινωνικούς θεσμούς. Στις περιπτώσεις αυτές οι δυστυχίες των λαών χρησιμοποιούνται συνήθως ως ευκαιρίες πλουτισμού των ισχυρών , που όχι μόνο παραθεωρούν τις ανάγκες των αδυνάτων και των φτωχών, αλλά και μεθοδεύουν την εξαθλίωση και την πληρέστερη υποδούλωσή τους. 

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

      Είδαμε ότι η έννοια του άλογου και υπερβολικού κέρδους, από τις πρώτες διατυπώσεις της στα κλασικά κείμενα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της ηθικής — και της πολιτικής ηθικής. Κακοήθης εκτροπή της κερδοφορίας ο έντοκος δανεισμός, από την εποχή του Αριστοτέλη, χαρακτηρίζεται ως παρασιτική δραστηριότητα, γιατί ένα στείρο αγαθό –το χρήμα– χρησιμοποιείται για την απόκτηση υπέρμετρου κέρδους.

Στη μεσαιωνική κοινωνία, και κάτω από το πρίσμα της θεολογικής της θεώρησης, η κερδοφορία συνδέεται απόλυτα με την ενοχή. 

Η ταυτότητα του τοκογλύφου που ασκεί μια τόσο κακόφημη δραστηριότητα συνιστά στίγμα, κατατάσσοντάς τον στους παρίες της κοινωνίας, ενώ το αμάρτημά του θεωρείται θανάσιμο. Οι εκκλησιαστικές σύνοδοι της Λυών και της Βιέννης, τον 13ο και 14ο αιώνα, αντιμετωπίζουν τον τοκογλύφο ως παρία, που δεν δικαιούται σπίτι, καθώς ο ιδιοκτήτης που θα του παρείχε στέγη αντιμετώπιζε την ποινή του αφορισμού. Δεν μπορούσε επίσης να μετέχει στην εξομολόγηση και να ταφεί χριστιανικά, ενώ η διαθήκη του κηρυσσόταν άκυρη. Ακόμα και η απλή υπεράσπιση της τοκογλυφίας μπορούσε να εκληφθεί ως αίρεση. Και γνωρίζουμε από τη μεσαιωνική ιστορία της Ευρώπης ποια ήταν η τύχη των αιρετικών…

Από την επισκόπηση λοιπόν της ιστορίας του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, αλλά και γενικότερα, η τοκογλυφία προκύπτει ως βαθύτατη πηγή ενοχής, αήθης και αντικοινωνική (με κοινωνικά και πολιτικά κριτήρια) δραστηριότητα. Ποτέ και πουθενά δεν επιβλήθηκε ως θεσμός νομιμοποιημένος, ενταγμένος στη φυσική ροή και τις συμπεριφορές των οικονομικών φαινομένων.

Για πρώτη φορά στην ιστορία των κοινωνιών παρακολουθούμε σήμερα την αρπακτικότητα ως οικονομικό νόμο, τον ληστρικό έντοκο δανεισμό ως θεμιτή, επιστημονικά μετρήσιμη οικονομική πράξη, τη συμμόρφωση προς την τοκογλυφική αρπακτικότητα ως εθνική και ατομική «ευυποληψία», την αντίσταση ή την κριτική ως πράξεις αναξιόπιστες και κατακριτέες για τις «ηθικές» λογικές των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Τοκογλυφία ίσον ηθική στο ανώνυμο περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομικής σκηνής! Οι δράστες ευυπόληπτοι, τα θύματα –ολόκληρα κράτη– αναξιοπρεπή, αναξιόπιστα, διαπομπευμένα στις λίστες των ανεπιθύμητων, των κακών παραδειγμάτων. Κακά παραδείγματα για κάθε επόμενο θύμα, που με μαθηματική ακρίβεια ακολουθεί, καταγραμμένο επιλεκτικά σε λίστες ευφυών σχεδιασμών. Έγκλημα και ποινή έχουν ταυτιστεί με την πλευρά των θυμάτων, και τα δύο.

Πώς μπορούμε λοιπόν να μιλάμε με αποστροφή για τον «σκοτεινό», «καταπιεστικό», «θρησκόληπτο», «εκμεταλλευτικό» Μεσαίωνα, ή Ισλάμ; Ο Μεσαίωνας, τουλάχιστον, δημιούργησε μια πελώρια κόλαση για την κερδοφορία και τους τοκογλύφους. Με τους όρους και τα αιτήματα μιας κοσμικής, πολιτικής και κοινωνικής ηθικής ποια μπορεί να είναι η θεσμική αντίδραση σήμερα; Μια παγκοσμιοποιημένη ενεργή δικαιοσύνη και ηθική, (οικονομική και πολιτική), αντίδοτο στην παγκοσμιοποιημένη ανήθικη οικονομική κερδοφορία: αρκεί η πολιτική να ξαναβρεί την πρωτογενή χαμένη της αξιοπρέπεια και αξιοπιστία.

Κι όπως λέει κι ένας φίλος:

Η θεωρία πως η κρατικώς υποστηριζόμενη τοκογλυφία των ποικίλων τραπεζικών/χρηματιστηριακών vulture funds (Soros,Paulson etc) συμβαίνει «ελέω Θεού» και είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο, το οποίο οι φτωχοί πρέπει να υπομένουν αγόγγυστα, είναι βασικό δόγμα του δυτικού θεολογικού (και δη προτεσταντικού) τρόπου σκέψης.

Στην βάση της συλλογιστικής αυτής υπάρχουν ποικίλα αιρετικά/αντιορθόδοξα σκεπτικά που ρίχνουν στον φτωχό την ευθύνη της φτώχειας του, κατηγορώντας τον για οκνηρία και ανικανότητα και υποδεικνύοντας τον πλουτισμό ως ιδιαίτερη εύνοια του Θεού, ενώ οι Πατέρες της Εκκλησίας παρουσιάζουν τα πολλά χρήματα ως απότοκα κλοπής ή κλεπταποδοχής και ως βασικό εμπόδιο εισδοχής στην Βασιλεία του Θεού.

Ίσως κάποια στιγμή οι αντιαιρετικές επιτροπές της Εκκλησίας θα έπρεπε να ασχοληθούν με αυτή την έμπρακτη αίρεση, τουλάχιστον στον βαθμό που ασχολούνται με τις σχολές γιόγκα.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] H.L. Liddell και Robert Scott, Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, 8^ος τόμος, χ.τ., Pelekanos Books, σ.24

[2] Θ. Γεωργακόπουλος, Γεωργακόπουλος, Θ., Λιανός, Θ., Μπένος, Ε., Θεοφάνης, Ε., Τσεκούρας, Γ., Χαζτηπροκοπίου, Μ., Χρήστου, Γ., Εισαγωγή στην πολιτική οικονομία, 2007, Αθήνα, εκδ: Μπένου, Γ.

[3] Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία 7, Πλούταρχος, Βίος Σόλωνα, 18:1-3

[4] Παυσανίας, Αττικά, 16:1

[5] Ρουμπάνης, Θ.,  Τοκογλυφία, τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος, 28/1/2012,   «ΕΘΝΟΣ του Σαββάτου»

[6] Ρουμπάνης, Θ.,  Τοκογλυφία, τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος, 28/1/2012,   «ΕΘΝΟΣ του Σαββάτου»

[7] Έξοδ: 22: 25-27, Λευϊτ. 25: 36, Δευτ. 23: 20-21, Ιερ. 9:6, Ιεζ. 8:8, Δ΄Μακ. Β΄: 8, κ.α., Ροδίτης, Γ., Χριστιανισμός και πλούτος, 1970, Αθήνα, εκδ: Ροδίτης, Γ., σ:81

[8] Εξ. 22:26, Λευϊτ. 24:6, Δευτ. 24: 17, στο Ροδίτης, Γ., Χριστιανισμός και πλούτος, 1970, Αθήνα, εκδ: Ροδίτης, Γ., σ. 81

[9] Λουκ. 6:34-35

[10] Λουκ. 6:34-35

[11] Ροδίτης, Γ., Χριστιανισμός και πλούτος, 1970, Αθήνα, εκδ: Ροδίτης, Γ., σ:174-175

[12]Από αυτό το κίνημα προήλθαν  και οι Ευαγγελικές Εκκλησίες, η Λουθηρανική και η Μεταρρυθμισμένη ή Καλβινιστική Ευαγγελική Εκκλησία, οι Ομολογίες και οι Εκκλησιαστικές Ομοσπονδίες (Μεθοδιστές, Βαπτιστές, Μεννονίτες κλπ), οι οποίες οφείλουν την προέλευσή τους στην Μεταρρύθμιση του Λουθήρου

[13] Ταχού, Ι., Χριστιανισμός και καπιταλισμός, 3/10/2012, στο: http://oodegr.co/neopaganismos/sykofanties/eksousia2.htm, ανακτήθηκε: 20/10/2015

[14] Ε.Μ.Π. 29, 1177, στο Ροδίτης, Γ., Χριστιανισμός και πλούτος, 1970, Αθήνα, εκδ: Ροδίτης, Γ., σ:176

ΠΗΓΕΣ

http://www.kerdos.gr/oldarticles.aspx?artid=1124862

• • 23 Ιουνίου 2017,Κοινωνικά Κείμενα, Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος

https://www.katafigi.gr/2015/01/2912015.html

https://enthemata.wordpress.com/2013/08/04/kops/

Η παγκόσμια εξέγερση κατά των CBDCs έχει αρχίσει!

"...Μπορούν να διαλαλούν τα πλεονεκτήματα των ψηφιακών κουπονιών τους με ό,τι θέλουν, αλλά αν αρνηθούμε να τα χρησιμοποιήσουμε, τότε η παγκόσμια τάξη πραγμάτων CBDC δεν θα πραγματοποιηθεί. Οι τραπεζίτες, για παράδειγμα, το γνωρίζουν καλά αυτό το γεγονός. Το γνωρίζουμε όμως εμείς?"

18.9.2023

C.R., 18.8.2023

Τα CBDC δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στο ευρύ κοινό και έχουμε την ευκαιρία να τα σταματήσουμε στο δρόμο!!

Με την πρώτη ματιά, μπορεί να μην πιστεύετε ότι αυτή είναι μια τόσο αμφιλεγόμενη δήλωση, αλλά πραγματικά σκεφτείτε το για ένα λεπτό. Αν ακούσετε τους στενογράφους και τους ιεροδιδασκάλους των καθιερωμένων μέσων ενημέρωσης για τους δεινόσαυρους, θα πιστέψετε ότι τα CBDC όχι μόνο αντιπροσωπεύουν μια συναρπαστική ευκαιρία να φέρουμε το απαρχαιωμένο σύστημα χαρτονομισμάτων μας στην ψηφιακή εποχή, αλλά ότι θα μας παραχωρηθούν από τους καλοπροαίρετους τεχνοκράτες κεντρικούς τραπεζίτες τα επόμενα δύο χρόνια (αν είμαστε τυχεροί!)

Ωστόσο, αν ακούσετε τους ειδικούς στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, θα πιστέψετε ότι τα CBDC όχι μόνο αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη απειλή για την ανθρώπινη ελευθερία στη ζωή μας, αλλά ότι θα μας τα επιβάλουν οι κακοί άρχοντες της κεντρικής τράπεζας στο επόμενο έτος ή το παρεπόμενο (άσχετα με το τι κάνουμε για να τους αποτρέψουμε). Βλέπετε τις ομοιότητες σε αυτές τις δύο «ανταγωνιζόμενες» αφηγήσεις; Και στις δύο περιπτώσεις, εσείς και η γνώμη σας για τα CBDC είναι εντελώς άσχετες. Είναι ένα  τετελεσμένο γεγονός fait accompli. Μπορείς να τα αγαπάς ή να τα μισείς, να τα αγκαλιάζεις ή να τα αποκρούεις, αλλά όποια κι αν είναι η θέση σου, . θα αναγκαστείς να τα χρησιμοποιήσεις.

Αλλά αυτό απλά δεν είναι αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ήδη μια τεράστια παγκόσμια απώθηση ενάντια στην ατζέντα του CBDC. Και αυτή η απώθηση προκαλεί ήδη πανικό στους τραπεζίτες ώστε να κινδυνεύουν να αποσύρουν το μεγάλο τους σχέδιο για παγκόσμια κυριαρχία.

Φυσικά, δεν ακούτε για αυτήν την απώθηση των CBDC στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Γιατί τελικά να διαλαλούν τις αποτυχίες των κυρίων τους; Αλλά, παραδόξως, δεν ακούτε πολλά γι' αυτό το pushback ούτε στα εναλλακτικά μέσα.

Ας το διορθώσουμε αυτό.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, όταν οι παγκοσμιοποιητές αναζητούν έναν πληθυσμό για να δοκιμάσουν την τελευταία τους τεχνολογία υποδούλωσης, στρέφονται προς την Αφρική. Από τη γενετική χειραγώγηση [genetic manipulation] μέχρι τα πειράματα εμβολίων [vaccine experiments] μέχρι την αγροτική «επανάσταση»,[ agricultural "revolution], δεν λείπουν παραδείγματα παθοκρατών που συγκαλύπτουν τα πειράματά τους στην τεχνοκρατική τυραννία ως φιλανθρωπική ανησυχία για τους φτωχούς, πολιορκημένους ανθρώπους αυτής της ηπείρου. [πατάτε στις υπογραμμίσεις για τα αναλογα λινκ].

Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η Αφρική λειτουργεί και πάλι ως εργαστήριο για το τελευταίο έργο παγκοσμιοποίησης των τεχνοκρατών για κατοικίδια: το ψηφιακό χρήμα."

Κατά συνέπεια, η Νιγηρία έγινε ένα από τα πρώτα έθνη στον κόσμο που υιοθέτησε επίσημο ψηφιακό νόμισμα εθνικής κεντρικής τράπεζας όταν η Κεντρική Τράπεζα της Νιγηρίας (CBN) κυκλοφόρησε το eNaira εν μέσω πολλών ζητωκραυγών τον Οκτώβριο του 2021.

Προωθήθηκε με το σλόγκαν "Same Naira, περισσότερα δυνατότητες!» και η τάξη των τραπεζιτών συλλογικά κράτησε την ανάσα της καθώς παρακολουθούσε αυτή τη δοκιμαστική σειρά ψηφιακού χρήματος να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια τους.

Τα πρώτα αποτελέσματα αυτού του πειράματος, ωστόσο, δεν ήταν πολλά υποσχόμενα για τους χειριστές των ψηφιακών χρημάτων. Παρά τη μαζική ώθηση του eNaira από την κυβέρνηση και την άπνοη κάλυψη της διάδοσής του στα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης, αποκαλύφθηκε ότι ένα μόλις χρόνο μετά την κυκλοφορία του ψηφιακού νομίσματος μόλις το 0,5% του πληθυσμού -ένας στους 200 ανθρώπους- το είχε χρησιμοποιήσει στην πραγματικότητα. Δίχως να αποθαρρυνθεί, η CBN επέβαλε νέους τραπεζικούς κανονισμούς τον περασμένο Δεκέμβριο, περιορίζοντας τις αναλήψεις μετρητών από τα ΑΤΜ σε μόλις 20.000 ₦ (45 $) την ημέρα σε μια προσπάθεια να αυξηθεί η υιοθέτηση του CBDC της χώρας.Το αποτέλεσμα? Και πάλι, απόλυτη αποτυχία. Στην πραγματικότητα, χειρότερο από την απόλυτη αποτυχία. Μια πραγματική εξέγερση! Οι Νιγηριανοί  βγήκαν στους δρόμους τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους για να διαμαρτυρηθούν για τους περιορισμούς σε μετρητά και μάλιστα επιχείρησαν να εισβάλουν στην κεντρική τράπεζα .

Οι αξιωματούχοι του CBN αναδιατάσσουν τώρα τις ξαπλώστρες τους για τον Τιτανικό,αναβαθμίζοντας την εφαρμογή eNaira για να επιτρέπει τις ανέπαφες πληρωμές, σαν να ήταν αυτή που εμπόδιζε τους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τα νέα ψηφιακά κουπόνια υποδούλωσης των τραπεζιτών. 

Αλλά, όσο και να προσπαθήσουν να το καλύψουν, τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος στη νομισματική χειραγώγηση είναι πλέον ορατά σε όλους. Το eNaira είναι μια αποτυχία τόσο τεράστιων διαστάσεων που τώρα χρησιμεύει ως μια προειδοποιητική ιστορία για τους κεντρικούς τραπεζίτες σε όλο τον κόσμο σχετικά με το πώς μπορούν να πάρουν τα πράγματα το σχήμα του αχλαδιού όταν ένα ψηφιακό νόμισμα σπρώχνεται στο λαιμό ενός απρόθυμου κοινού. 

Αλλά δεν είναι μόνο η Νιγηρία όπου οι άνθρωποι λένε «όχι, χάρη» στην ατζέντα των τραπεζιτών για το ψηφιακό χρήμα.

 "Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διαδηλωτές πραγματοποιούν ήδη πορεία ενάντια στο προτεινόμενο « ψηφιακό ευρώ » [digital euro] της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) . Στην Κροατία, για παράδειγμα, ακτιβιστές προειδοποιούν ."ότι η υιοθέτηση του ευρώ από την κυβέρνησή τους «θα ακολουθηθεί από την εισαγωγή ενός ψηφιακού ευρώ και τότε θα πρέπει να νεκροφιλήσετε όλες τις ελευθερίες που γνωρίζετε για τον τελευταίο ασπασμό. Αντίο».

 Στην Ολλανδία, εν τω μεταξύ, οι διαδηλωτές έχουν οργανώσει συγκεντρώσεις προειδοποιώντας για το επερχόμενο ευρωπαϊκό CBDC και το σχέδιο της ΕΚΤ «να ελέγξει τις συνήθειες δαπανών του πληθυσμού».

Στη Ρωσία, επίσης -όπου ο Πούτιν μόλις υπέγραψε το «ψηφιακό ρούβλι» της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας ως επίσημο εθνικό νόμισμα- οι άνθρωποι απειλούν ήδη να στείλουν στη Νιγηρία την κυβέρνησή τους.  Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μόλις το 6% των Ρώσων είναι πραγματικά ενθουσιασμένοι με την ευκαιρία που έχουν να χρησιμοποιήσουν το νέο CBDC. Αυτή η εκτεταμένη δυσπιστία για το ψηφιακό ρούβλι αντανακλάται στην κάλυψη περί του νομίσματος στους εναλλακτικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους της χώρας, οι οποίοι είναι γεμάτοι με άρθρα που καταδικάζουν την τεχνοκρατική τυραννία. Ένα τέτοιο άρθρο συνοψίζει την κατάσταση σημειώνοντας ότι «μπορούμε μόνο να πούμε ότι εάν οι πολίτες χρησιμοποιούν ενεργά συναλλαγές χωρίς μετρητά, τότε οι ίδιοι θα εισέλθουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ηλεκτρονικών τραπεζών, φαινομενικά εντελώς εθελοντικά». 

Και τι θα λέγατε στον προμαχώνα της ελευθερίας, το φάρο στο λόφο, το καλό τις ΗΠΑ; Λοιπόν, οι διάσημοι πολιτικοί -πάντα πρόθυμοι να βρεθούν μπροστά σε μια παρέλαση και να προσποιηθούν ότι την οδηγούν εκείνοι- εισάγουν ήδη και μάλιστα ψηφίζουν νομοθεσία για να εξασφαλίσουν ότι τα CBDC δεν θα δουν ποτέ το φως του ήλιου στην Αμερική!)

Φυσικά, οι αναγνώστες αυτής της στήλης θα γνωρίζουν ότι αυτές οι πολιτικές υποσχέσεις δεν αξίζουν ούτε το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένες. Ωστόσο, η προτεινόμενη νομοθεσία είναι σημαντική διότι αντικατοπτρίζει δύο υποκείμενες πραγματικότητες. 

Πρώτον, καταδεικνύει ότι το αμερικανικό κοινό δεν συμφωνεί με την ατζέντα του CBDC. Και δεύτερον, σηματοδοτεί στη Fed και σε άλλους κεντρικούς τραπεζίτες ότι κινδυνεύουν να ανατρέψουν ολόκληρο το στημένο νομισματικό τους σύστημα εάν προωθήσουν αυτή την ατζέντα πολύ μακριά και πολύ γρήγορα.

Οι Banksters τρέχουν φοβισμένοι

Ναι, είναι ασφαλές να πούμε ότι, τουλάχιστον στο θέμα της CBDC, η δυναμική δεν είναι υπέρ των τραπεζιτών. 

Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που το κατεστημένο αρχίζει τώρα να σκέφτεται μήπως η τρελή εξόρμηση προς τα CBDCs θα μπορούσε απλώς να αφυπνίσει το κοινό για όλη την παγκόσμια νομισματική απάτη.

Σε ένα αποκαλυπτικό άρθρο στους Financial Times τον περασμένο μήνα, ο ανώτερος συνεργάτης της Brookings, Eswar Prasad, προειδοποίησε:  "Οι κεντρικές τράπεζες δεν πρέπει να είναι τυφλές απέναντι στις απειλές που θέτουν τα CBDC ». 

Αφού εξήγησε προσεκτικά όλα τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά του προγραμματιζόμενου χρήματος τα οποία μπορούν να εκμεταλλευτούν οι επίδοξοι ελεγκτές του κόσμου (για παράδειγμα, «επιβολή αρνητικών ονομαστικών επιτοκίων για να αποθαρρύνουν την αποταμίευση», στη συνέχεια προειδοποιεί τους κεντρικούς τραπεζίτες ότι η προσποίηση τους για «πολιτική ουδετερότητα «θα μπορούσε να τους εκθέσει για την αυτονόητη ψευδαίσθηση ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν αρχίσει να ανακατεύονται στις καθημερινές συναλλαγές των ανθρώπων.

Οι κεντρικές τράπεζες θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτικοί παράγοντες εάν η ορατότητά τους στις συναλλαγές πληρωμών χρησιμοποιείται για σκοπούς επιβολής του νόμου ή επιτήρησης. [. . .]Οι κεντρικές τράπεζες αντιμετωπίζουν ήδη απειλές για την ανεξαρτησία, την αξιοπιστία και τη νομιμότητά τους. Όσο πιο εκτεταμένη είναι η λειτουργικότητα των χρημάτων που εκδίδουν, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πολιτικές πιέσεις στις οποίες θα εκτεθούν. 

Τουλάχιστον, τέτοιες καινοτομίες ενέχουν κινδύνους για την ακεραιότητα του χρήματος της κεντρικής τράπεζας. Ω, δεν θα σκεφτεί κανείς την αξιοπιστία των κεντρικών τραπεζιτών!; 

Και —δεν θα το ξέρατε;!— ακριβώς όπως ο Prasad και άλλοι αρχίζουν να προειδοποιούν ότι οι τραπεζίτες μπορεί να πιέζουν για πολύ μακριά και πολύ γρήγορα όλη αυτή την ιδέα του "προγραμματιζόμενου χρήματος", φαίνεται ότι η νομισματική μαφία κάνει τώρα πίσω από το χείλος του CBDC. . . τουλάχιστον δημόσια.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η Κεντρική Τράπεζα της Κολομβίας εξέδωσε μια λευκή βίβλο σχετικά με τις «Αναμενόμενες Μακροοικονομικές Επιδράσεις της Έκδοσης Λιανικής CBDC », η οποία παραδέχεται ότι εάν οι κεντρικές τράπεζες ωθήσουν υπερβολικά την ατζέντα για τα μη μετρητά και η κατάσταση «φτάσει σε ένα σημείο όπου η χρήση των μετρητών πρόκειται να εξαφανιστεί, το χρήμα της κεντρικής τράπεζας θα μπορούσε να χάσει το ρόλο του ως νομισματικής άγκυρα για τις καταθέσεις και άλλες μορφές ιδιωτικού χρήματος». 

Επίσης την περασμένη εβδομάδα, η Τράπεζα του Καναδά εξέδωσε μια έκθεση σχετικά με τις « Ανεκπλήρωτες Ανάγκες Πληρωμής και Ψηφιακό Νόμισμα Κεντρικής Τράπεζας », η οποία αναγνωρίζει ότι «οι καταναλωτές αντιμετωπίζουν ελάχιστα κενά ή τριβές στις πληρωμές και ως εκ τούτου ενδέχεται να έχουν σχετικά ασθενή κίνητρα να υιοθετήσουν και — ειδικά — να χρησιμοποιήσουν το CBDC σε μεγάλη κλίμακα.

Με άλλα λόγια, οι κεντρικοί τραπεζίτες παραδέχονται σιωπηλά ότι δεν υπάρχουν πραγματικά πλεονεκτήματα στα λιανικά CBDC και υπάρχουν ακόμη και πιθανά μειονεκτήματα στην εισαγωγή τους. Φυσικά, όπως θα γνωρίζουν ήδη οι οξυδερκείς αναγνώστες μας, αυτό δεν σημαίνει ότι το θέμα έχει διευθετηθεί, ότι οι τραπεζίτες έχουν παραιτηθεί και ότι το όνειρο του CBDC έχει γίνει επίσημα όνειρο.... Όχι, σημαίνει απλώς ότι πρέπει να αλλάξουν τροπάριο και να προσπαθήσουν να βρουν άλλους τρόπους να παρασύρουν το κοινό στο ψηφιακό γκουλάγκ. Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κεντρικά τραπεζικά τσιράκια σχεδιάζουν τώρα ανοιχτά στρατηγική για το πώς να πουλήσουν καλύτερα την ατζέντα τους για το ψηφιακό χρήμα σε ένα απρόθυμο κοινό.

Πάρτε για παράδειγμα την Τράπεζα του Ισραήλ. 

Μόλις κυκλοφόρησε μια νέα λευκή βίβλο που υποτίθεται ότι προσδιορίζει τις "Αρχές για τη δημιουργία «Αποδοχής» και «Εφέ δικτύου» για το Ψηφιακό Σέκελ» ή, σε απλά αγγλικά: «Τρόποι για να πείσουμε τους αδαείς να χρησιμοποιήσουν τα εικονικά εξαρτημένα νομίσματα μας».

Το έγγραφο εξετάζει ιδέες για τη μόχλευση του «Εφέ δικτύου» για την τεχνητή τόνωση της υιοθέτησης του ψηφιακού σέκελ. 

Φυσικά, το σχέδιο δεν εστιάζει σε τρόπους παροχής κινήτρων για τη χρήση των CBDC, αλλά σε τρόπους επιβολής της αποδοχής τους, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης τραπεζών, παρόχων πληρωμών και εμπόρων να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ή υποχρεώνοντας την κυβέρνηση να κηρύξει επίσημα το ψηφιακό σέκελ ως νόμιμο.» 

Εκ πρώτης όψεως, το γεγονός ότι οι τραπεζίτες σχεδιάζουν τώρα ανοιχτά πώς να χώσουν το ψηφιακό χρήμα στο λαιμό του κοινού μπορεί να είναι μια ανησυχητική εξέλιξη. Αλλά, μετά από περαιτέρω προβληματισμό, το γεγονός ότι οι τραπεζίτες στρέφονται τώρα, από τα καρότα των κινήτρων και των μπόνους και των εκπτώσεων, στο ραβδί της κυβερνητικής ρύθμισης και της επιβεβλημένης υιοθέτησης, δεν σημαίνει ότι το κίνημα κατά του CBDC είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αντιθέτως. Το ότι οι τραπεζίτες συμμετέχουν τώρα ενεργά σε έναν αγώνα ενάντια στο ευρύ κοινό είναι ένα σημάδι ότι κερδίζουμε και ότι τα CBDC  δεν είναι αναπόφευκτα!!

Η αντίσταση είναι γόνιμη

Το έχω ξαναπεί, αλλά πρέπει να το επαναλαμβάνω: το συνεχές ρεύμα προπαγάνδας, εξαρτήσεων και λογοκρισίας που μας υποβάλλονται από τις κυβερνήσεις, τα κατεστημένα ιδρύματα και τα τσιράκια τους δεν είναι σημάδι δύναμης. Είναι σημάδι της αδυναμίας τους. Το γεγονός ότι πρέπει να ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως φτιάχνοντας ψέματα και εξαπολύοντας παραπληροφόρηση στα κεφάλια των πολιτών για να εμποδίσουν τους ανθρώπους να δουν την αλήθεια, είναι μια σιωπηρή παραδοχή ότι οι σκέψεις και οι απόψεις μας έχουν πραγματικά σημασία. Άλλωστε, γιατί να μπουν στον κόπο να προπαγανδίσουν αν δεν απαιτούσαν την έγκρισή μας (ή τουλάχιστον την πειθήνια απάθειά μας) για να συνεχίσουν να επιδιώκουν την ατζέντα τους; 

Ομοίως, το γεγονός ότι οι τραπεζίτες εντείνουν το επόμενο στάδιο της λειτουργίας κατήχησής τους στο CBDC - προσπαθώντας να πείσουν ένα όλο και πιο σκεπτικιστικό κοινό ότι μια πλήρης αναθεώρηση της δομής της νομισματικής μας πραγματικότητας είναι κατά κάποιο τρόπο επωφελής για τον Joe Sixpack και την Jane Soccermom - είναι σιωπηρό. παραδοχή ότι εμείς είμαστε αυτοί που αποφασίζουμε εάν τα CBDC θα εφαρμοστούν ή όχι.

Μπορούν να διαλαλούν τα πλεονεκτήματα των ψηφιακών κουπονιών τους με ό,τι θέλουν, αλλά αν αρνηθούμε να τα χρησιμοποιήσουμε, τότε η παγκόσμια τάξη πραγμάτων CBDC δεν θα πραγματοποιηθεί. Οι τραπεζίτες, για παράδειγμα, το γνωρίζουν καλά αυτό το γεγονός. Το γνωρίζουμε όμως εμείς?

Καταλαβαίνω γιατί αυτό το μήνυμα - ότι η απώθηση και η διαμαρτυρία έχουν σημασία και ότι η ατζέντα της παγκοσμιοποίησης δεν είναι αναπόφευκτη - είναι τόσο μη δημοφιλές στα «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης. Αν το μήνυμα είναι απλά: "Χαλαρώστε όλοι! Η μάχη τελείωσε και τα CBDC ηττήθηκαν! Τώρα επιστρέψτε για ύπνο!" τότε όντως δεν διαφέρει από την εχθρική προπαγάνδα. Αλλά δεν είναι αυτό το μήνυμα εδώ. Αντίθετα, το μήνυμα είναι ότι το κοινό είναι —προς το παρόν και έως ότου η μηχανή της προπαγάνδας αρχίσει να εργάζεται— συντριπτικά με το μέρος μας. Ο κόσμος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ προγραμματιζόμενα χρήματα και η συντριπτική πλειοψηφία το βλέπει ως αυτό που είναι: άλλο ένα τέχνασμα από την πλευρά του κατεστημένου για να αφαιρέσει περισσότερη εξουσία και έλεγχο από τους καθημερινούς ανθρώπους και να τα βάλει στα χέρια των τραπεζιτών και των κολλητών τους.

Γι' αυτό είναι καιρός να αξιοποιήσουμε τη δυναμική της κοινής γνώμης και να την κατευθύνουμε στην πραγματική παραγωγική δραστηριότητα. Μπορούμε να ενθαρρύνουμε την ευαισθητοποίηση . Μπορούμε να δημιουργήσουμε τοπικές εμπορικές κοινότητες με βάση εναλλακτικά και συμπληρωματικά νομίσματα. Μπορούμε να συστήσουμε και να προωθήσουμε κοινοτικά νομίσματα και πολύτιμα μέταλλα ή αποκεντρωμένους κύκλους κρυπτογράφησης και ανταλλαγής και εκατομμύρια άλλες μορφές νομισμάτων επιβίωσης [survival currency] που ερευνούν εδώ και χρόνια οι ενημερωμένοι Corbetteers. 

Ήρθε η ώρα να μαζέψετε αυτούς τους σπόρους που έχετε φυτέψει! Το κοινό είναι στο πλευρό μας!

Ναι, η αντίσταση και η απώθησή σας στο σχέδιο έχουν σημασία. Κάνει τη διαφορά. Έχουμε ένα ρόλο να παίξουμε σε αυτό. Τώρα, ας πάμε εκεί έξω και ας βάλουμε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του CBDC. Τι περιμένουμε?

Ένας καταστροφικός γάμος: Διεθνής Τραπεζική και Φαρμακοβιομηχανία

 Παράγωγα: «Οικονομικά Όπλα Μαζικής Καταστροφής».

Έρευνα: Γ.Σεχίδου

19.3.2023

Του Peter Koenig
16 Μαρτίου 2023

***

«Κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμά της. Κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Όλα γίνονται σύμφωνα με το νόμο. Η τύχη δεν είναι παρά ένα όνομα για το μεταμφιεσμένο νόμο. Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτα δεν ξεφεύγει από το νόμο».

Κυβάλιον

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ

"Είναι η διεθνής φαρμακοβιομηχανία παντρεμένη με τη διεθνή τραπεζική. Η πρώτη ελέγχεται από τον ΠΟΥ, η δεύτερη από την BIS – Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Και οι δύο εδρεύουν στην Ελβετία. Όπως ξέρουμε, δεν υπάρχουν συμπτώσεις."

Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε 48 ώρες, δύο εμπορικές τράπεζες της Καλιφόρνια κατέρρευσαν.

Η μη πολυσυζητημένη Silvergate Capital , ένας κεντρικός δανειστής στη βιομηχανία κρυπτογράφησης, δήλωσε στις 8 Μαρτίου 2023 ότι θα τερματίσει τις δραστηριότητές της. Στις 10 Μαρτίου, η Silicon Valley Bank (SVB), ο κύριος δανειστής για τις νεοφυείς επιχειρήσεις τεχνολογίας, κατέρρευσε.

Η SVB ανελήφθη αμέσως από τις ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές.

Είναι η μεγαλύτερη τραπεζική πτώχευση από την πτώχευση της Lehman Brothers το 2008.

Σχετικά άγνωστη εκτός της Silicon Valley, η SVB ήταν η 16η μεγαλύτερη εμπορική τράπεζα των ΗΠΑ με περιουσιακά στοιχεία 209 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα τέλη του 2022.

Η Ομοσπονδιακή Εταιρεία Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) έχει διαβεβαιώσει τους ασφαλισμένους καταθέτες της SVB ότι θα έχουν πρόσβαση στα πλήρη κεφάλαιά τους εντός των καθορισμένων από την FDIC ορίων των 250.000 $ ΗΠΑ ανά καταθέτη.

Ωστόσο, το συνολικό ταμείο FDIC καλύπτει μόνο το 2% περίπου των 9,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε καταθέσεις ασφαλισμένες στις ΗΠΑ.

Τι συμβαίνει όταν άλλες τράπεζες καταρρέουν την ίδια στιγμή και οι μη ενημερωμένοι καταθέτες πιστεύουν ότι οι καταθέσεις τους έως και 250.000 $ ΗΠΑ είναι ασφαλείς αλλά ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι δεν είναι;

Η αποτυχία του SVB είναι το αποτέλεσμα πολλών συγκλινουσών παραγόντων.

Όπως λέει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς , ένας από τους βασικούς λόγους είναι το καθεστώς Κλίντον του 1999 που κατάργησε τον νόμο Glass-Steagall,γεγονός  που δημιούργησε μεγάλο βαθμό τραπεζικής απορρύθμισης με το νέο νόμο Dodd-Frank (2010) που επέτρεπε στις χρεοκοπημένες τράπεζες να δεσμεύουν τις καταθέσεις των καταθετών για να υπάρξει bail-in αντί για bail-out. Αυτή η νομοθεσία - η τελευταία-, ανάγκαζε τους καταθέτες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους σε οποιαδήποτε ένδειξη τραπεζικού προβλήματος. Ονομάζεται τρέξιμο στην τράπεζα[run on the bank].

Ένας άλλος λόγος για τα προβλήματα της SVB είναι οι γρήγορες και σημαντικές αυξήσεις των επιτοκίων της Fed –η μεγαλύτερη και στη συντομότερη περίοδο τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια– που μείωσαν επίσης την αξία του χαρτοφυλακίου ομολόγων της SVB. Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο μέγεθος και τον ρυθμό των αυξήσεων των επιτοκίων. 

Κι όπως έγραψε ο Δρ. Paul Craig Roberts [13.3.2923], "...Ο τελείως απερίσκεπτος νόμος Dodd-Frank δημιούργησε τον μηχανισμό για την τραπεζική αυτοκρατορία: Εάν έχετε περισσότερα χρήματα στην κατάθεση από το ασφαλισμένο ποσό των 250.000 δολαρίων, ο Dodd-Frank επιτρέπει στην τράπεζα να διασωθεί με την κατάσχεση των καταθέσεων σας.

 Πολλές εταιρείες έχουν καταθέσεις μισθοδοσίας άνω των 250.000 $. 

Εάν κατασχεθούν οι καταθέσεις, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν τους εργαζομένους ή τους λογαριασμούς τους. Ως εκ τούτου, ο Dodd-Frank είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να οδηγήσετε σε κατάρρευση τις επιχειρήσεις, την απασχόληση και τα φορολογικά έσοδα της πολιτείας και του κράτους.

Αλλά μην περιμένετε από το Bloomberg να σας πει ποτέ καμία αλήθεια.

Δεν έχω διαβάσει ποτέ σωστή αναφορά στο Bloomberg.

Η Silicon Valley Bank αντιμετώπισε προβλήματα επειδή η Federal Reserve αύξησε τα επιτόκια και μείωσε την αξία του χαρτοφυλακίου ομολόγων της τράπεζας, γεγονός που έκανε την τράπεζα αφερέγγυα. Οι μεγαλοκαταθέτες, βλέποντας τα χρήματά τους σε κίνδυνο, τα απέσυραν γρήγορα. Η Silicon Valley Bank αναγκάστηκε να πουλήσει το αποσβεσμένο χαρτοφυλάκιο ομολόγων της, υποτιμώντας έτσι περισσότερο την αξία του, για να καλύψει τις αναλήψεις, μειώνοντας έτσι την αξία των ομολόγων της, με συνέπεια οι υποχρεώσεις της τράπεζας να υπερβαίνουν τα περιουσιακά της στοιχεία, οδηγώντας την τράπεζα σε πτώχευση.

Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ένα αντιαμερικανικό πολιτικό κόμμα. Δεν αντιπροσωπεύει τίποτα που οραματίστηκαν οι Ιδρυτές μας. Δεν σέβεται το κράτος δικαίου, το Σύνταγμα των ΗΠΑ, την αλήθεια και οι Λευκοί Αμερικανοί είναι εξ ορισμού ρατσιστές και εγχώριοι τρομοκράτες.

Ο Τραμπ προκάλεσε τους Δημοκρατικούς που αντεπιτέθηκαν για να εξασφαλίσουν την πλήρη ηγεμονία. Κατά συνέπεια, οτιδήποτε στην πορεία είναι λάθος στην Αμερική κατηγορείται ο Τραμπ από τους θεσμικούς Δημοκρατικούς,

Αυτή η τρελή "woke" πολιτική που επιβλήθηκε από τους Δημοκρατικούς, από τα ιδρύματα και τα πανεπιστήμια, έχουν αποκλείει στην Αμερική την ανάλυση κάθε πληροφορίας. Ό,τι θα έσωζε την υπάρχουσα κοινωνία από την αποτυχία απορρίπτεται ως «λευκή υπεροχή».

Προφανώς, και οι ίδιες οι τράπεζες επηρεάζονται από αυτή την ιδεολογία. 

Δεν προσλαμβάνουν ικανούς εργαζόμενους, αλλά "διαφορετικούς" για να υποστηρίξουν το ουράνιο τόξο. 

Εάν η Federal Reserve έχει επίσης αυτό το πρόβλημα, δεν υπάρχει ελπίδα να αποφευχθεί η οικονομική κατάρρευση.

Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για άλλες τράπεζες που δεν διαθέτουν επαρκή διαφοροποίηση και ασφαλή χρηματοδότηση.

Περιμένετε και θα δείτε..."

Σαν να ήταν προγραμματισμένο να μοιάζει με ντόμινο, την Κυριακή 12 Μαρτίου, η Signature Bank έκανε πάσο. 

Έκλεισε απότομα τις πόρτες της αφού οι ρυθμιστικές αρχές είπαν ότι η διατήρηση της τράπεζας ανοιχτή θα μπορούσε να απειλήσει τη σταθερότητα ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος .

Μιλάμε για ένα παρατεταμένο και δυνητικά γρήγορα επεκτεινόμενο φαινόμενο ντόμινο; Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όλα συνδέονται με τα πάντα. Πρέπει να μάθουμε να υπερισχύουμε της κύριας αφήγησης των μέσων ενημέρωσης που δείχνει πάντα μεμονωμένα γεγονότα για να μπερδευόμαστε και να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Όταν μάθουμε να συνδέουμε τις τελείες μεταξύ περιστατικών και γεγονότων, θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα συνδέονται με τα πάντα. 

Η Αλλαγή της αφήγησης

Μέχρι στιγμής, σχεδόν κανείς δεν έχει συνδέσει αυτές τις τραπεζικές αποτυχίες –και πιθανώς και άλλες στο μέλλον– με την προφητευμένη Μεγάλη Επαναφορά του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).

Ένας εκπρόσωπος του WEF συνελήφθη να καυχιέται ότι το κραχ της Silicon Valley Bank ήταν μια ενορχηστρωμένη πλεκτάνη που πήγε τέλεια – και το κραχ θα έχει ως αποτέλεσμα το ντόμινο στον τραπεζικό κλάδο, οδηγώντας σε παγκόσμια οικονομική κατάρρευση .

Το πόσο θα διαδραματιστεί ένα τέτοιο σενάριο μένει να φανεί.

Για περισσότερα σχετικά με το θέμα « κατάρρευση και έλεγχος », δείτε αυτό , παρακολουθήστε συγκεκριμένα τα λεπτά 11:11. βίντεο (παρακάτω), που εισήχθη σε αυτό το απόσπασμα του newspunch . Παρουσιάζει επίσης τον Γενικό Διευθυντή της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), Augustin Carsten , ο οποίος ήδη το 2020 μιλούσε για την ανάγκη του Ψηφιακού Νομίσματος της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC) για τον απόλυτο έλεγχο του ποιος ξοδεύει χρήματα για τι και ειδικά για τον έλεγχο του διασυνοριακών συναλλαγών. Αποφεύγει σκοπίμως να αναφέρει τον « προσωπικό έλεγχο».

https://rumble.com/v2czrom-wef-insider-admits-silicon-valley-bank-crash-is-a-great-reset-scam.html

Το βίντεο δείχνει επίσης ένα απόσπασμα της συνέντευξης του Tucker Carlson στο Fox News με την Κυβερνήτη της Νότιας Ντακότα, Kristi Noem, όπου εξηγεί γιατί ασκεί βέτο στο CBDC και ότι έχει μαζί της τουλάχιστον άλλες 20 πολιτείες των ΗΠΑ, μέχρι στιγμής. Επιβεβαιώνει αυτό που λένε πολλοί οικονομολόγοι -ότι η ιδέα των CBDCs προωθείται γύρω από το δυτικό ημισφαίριο τα τελευταία δέκα χρόνια.

"..Τα CBDC θα ήταν ένας απόλυτος μηχανισμός ελέγχου κάθε πολίτη στον πλανήτη. Κανείς δεν θέλει να ελέγχεται και – à la Great Reset, να μην έχει τίποτα και να είναι ευτυχισμένος. Στους ανθρώπους αρέσει η αυτονομία τους."

Η μαζική προγραμματισμένη τραπεζική κατάρρευση – που έχει ήδη ανακοινωθεί ως σενάριο καταστροφής στον απόηχο της τραπεζικής κρίσης του 2008/2010 και σε αρκετές επόμενες περιπτώσεις – μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει.

«Αυτοί», οι « άνθρωποι της μοιραίας ημέρας » που διοικούν επίσης το WEF, τρέχουν με ταχύτητα το δικό τους χρονοδιάγραμμα, δλδ την εκτέλεση της Ατζέντας 2030, επειδή οι άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν σταδιακά ολοένα και περισσότερο, ωθώντας μας στην παγκόσμια καταστροφή που σχεδίασε το WEF.

Φυσικά, το WEF με τον υπερβολικά πρόθυμο ιδρυτή του (1971) και διευθύνοντα σύμβουλό του, Klaus Schwab, που προέρχεται από ένα συμπαγές ναζιστικό υπόβαθρο και από μια οικογένεια βαθιά ενσωματωμένη στο Τρίτο Ράιχ, συμμορφώνεται με αληθινό ζήλο.

Σήμερα το WEF υποστηρίζεται από το Big-Finance που φαίνεται να δρα στη σκιά, με τη BlackRock να είναι ο κύριος χρηματοδότης του WEF. Οι BlackRock, Vanguard και StateStreet, καθώς και μια σειρά από μικρότερες τράπεζες, η Citi, η Chase, η Morgan, η Bank of America – και πιο κάτω, η Deutsche Bank και η Credit Suisse – όλες ελέγχουν περίπου 25 με 30 τρισεκατομμύρια δολάρια περιουσιακών στοιχείων σε όλο τον κόσμο.

Επιπλέον, είναι όλοι ισχυρά «υπερδεσμευμένοι» στην Αγορά Παραγώγων.

Αν και κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς σε τι ανέρχεται το σύνολο αυτών των χρημάτων στο Καζίνο τους , οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 500 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έως πάνω από ένα τετράκις δισεκατομμύριο δολάρια. Συγκρίνετε αυτό με το προβλεπόμενο ΑΕΠ του κόσμου των 112,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (εκτίμηση 2023).

Σύμφωνα με τους Economic Times, ένα παράγωγο είναι μια σύμβαση μεταξύ δύο μερών (κυρίως τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων) που αντλεί την αξία / τιμή του από ένα υποκείμενο περιουσιακό στοιχείο.

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι παραγώγων είναι τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, οι προθεσμιακές συμβάσεις και οι ανταλλαγές . Με άλλα λόγια, μπορεί να περιλαμβάνουν βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπίες, βοηθούμενες από την τεχνητή νοημοσύνη, για παράδειγμα σχετικά με τις διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών, συχνά σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Τα παράγωγα δεν είναι πραγματικό χρήμα, αλλά υπό ορισμένες συνθήκες, επιτρέπεται να αποτελούν μέρος της βάσης περιουσιακών στοιχείων μιας τράπεζας, κινδυνεύοντας έτσι να εκτινάξουν υπερβολικά τον συνολικό όγκο των περιουσιακών στοιχείων.

Τα παράγωγα είναι το χαμηλό φύλλο σε ένα σπίτι από χαρτιά.

Το τραβάς και το σπίτι καταρρέει. Τραβάτε μια κάρτα σε δύο ή τρία σπίτια και το φαινόμενο ντόμινο μπορεί να εξαλείψει ολόκληρη την πόλη των καρτών – ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα μπορεί να καταρρεύσει.

Δεδομένου ότι τα παράγωγα είναι διασυνδεδεμένα παγκοσμίως, ολόκληρο το διεθνές τραπεζικό καρτέλ μπορεί να υποφέρει.

Εάν μία ή δύο τράπεζες που εκτίθενται σε μεγάλο βαθμό σε παράγωγα διεκδικούν τις συμμετοχές τους σε παράγωγα από την τράπεζα ή τις συνεργαζόμενες τράπεζες τους, γίνεται «κατεύθυνση παραγώγων» στις τράπεζες και το σύστημα μπορεί να καταρρεύσει – πιθανώς σε παγκόσμια βάση, ή τουλάχιστον στο δυτικό τραπεζικό σύστημα με βάση το δολάριο.

Οι κερδοσκοπίες παραγώγων θα πρέπει για μεγάλο χρονικό διάστημα είτε να απαγορεύονται είτε τουλάχιστον να ρυθμίζονται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, χάρη στο μαζικό λόμπι της Big Finance.

Και χάρη στην σχεδόν πλήρη τραπεζική απορρύθμιση από την κυβέρνηση Κλίντον το 1999, δηλαδή την κατάργηση του νόμου Glass Stegall, την κατάργηση του διαχωρισμού μεταξύ επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών, καθώς και χάρη στους βασικά απεριόριστους δανεισμούς, χωρίς υποχρεωτικούς δείκτες ενεργητικού-παθητικού. Αυτό διευκολύνει το ρίσκο και το laissez faire banking.

Σε περιόδους γρήγορων και ουσιαστικών αυξήσεων επιτοκίων, όπως βιώσαμε τους τελευταίους 12 μήνες, οι υπερβολικά εκτεθειμένες τράπεζες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αποτυχίας.

Επιστροφή στα παράγωγα – τα οποία είναι βασικός συντελεστής στην επικείμενη τραπεζική κρίση.

Ο Warren Buffet αποκαλεί τα παράγωγα «Οικονομικά Όπλα Μαζικής Καταστροφής». Εχει δίκιο.

Ας δούμε την έκθεση σε παράγωγα των μεγάλων τραπεζών, που ονομάζονται επίσης «συστημικά σημαντικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» (SIFI).

Με έναν πιο γνωστό όρο, ονομάζονται Τράπεζες Υπερβολικά Μεγάλες για να αποτύχουν και στο παρελθόν ήταν επιλέξιμες για κρατικές «διασώσεις» με χρήματα των φορολογουμένων.

Σε μια περίτεχνη εργασία της η Έλεν Μπράουν, Πρόεδρος της Δημόσιας Τραπεζικής, περιγράφει το αίνιγμα των παραγώγων: 

Από το τρίτο τρίμηνο του 2022, συνολικά 1.211 ασφαλισμένες εθνικές και κρατικές εμπορικές τράπεζες και ενώσεις ταμιευτηρίου των ΗΠΑ κατείχαν παράγωγα, αλλά το 88,6% αυτών συγκεντρώνονταν μόνο σε τέσσερις μεγάλες τράπεζες: JP Morgan Chase (54,3 τρισεκατομμύρια δολάρια), Goldman Sachs (51 $ τρισεκατομμύρια), Citibank (46 τρισεκατομμύρια δολάρια), Bank of America (21,6 τρισεκατομμύρια δολάρια), ακολουθούμενη από την Wells Fargo (12,2 τρισεκατομμύρια δολάρια). Σε αντίθεση με το 2008-09, όταν οι μεγάλες ανησυχίες για τα παράγωγα ήταν οι τίτλοι με υποθήκη και οι συμβάσεις ανταλλαγής πιστωτικής αθέτησης, σήμερα η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη κατηγορία είναι τα προϊόντα επιτοκίου.

Τα SIFI, όπως ορίζονται από τον νόμο Dodd-Frank, που επικυρώθηκε τον Ιούλιο του 2010, απαιτούν από τα αφερέγγυα SIFI να «διασώσουν» τα χρήματα των πιστωτών τους για να ανακεφαλαιοποιηθούν. Αυτός ο τραπεζικός νόμος είδαμε ότι έχει σοβαρά ελαττώματα, επειδή υποκινεί τους καταθέτες να τρέχουν στην τράπεζά τους για να αποσύρουν τα χρήματά τους αμέσως μόλις υπάρχουν φήμες για αστάθεια μιας τράπεζας. Όπως γνωρίζουμε, τέτοιοι καταναλωτικοί πανικοί μπορεί να καταρρίψουν μια τράπεζα και πιθανώς το τραπεζικό σύστημα, ή μέρη του, μέσω ενός φαινομένου ντόμινο.

Σύμφωνα με την Έλεν, «Τεχνικά, το όριο για τα SIFI είναι 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία. Ωστόσο, ο λόγος που αποκαλούνται συστημικά σημαντικοί δεν είναι το μέγεθος του ενεργητικού τους, αλλά το γεγονός ότι η αποτυχία τους θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Η συσσώρευση σε ένα καζίνο παραγώγων έως και ενός τετράκις εκατομμυρίων δολαρίων ή περισσότερο, δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Και δεν συμβαίνει ούτε τυχαία. Θα μπορούσε ενδεχομένως να είχε σχεδιαστεί από κάποιο μακρινό χέρι – και προετοιμασμένο για να ταιριάζει με τη Μεγάλη Επαναφορά και την Ατζέντα 2030 του WEF;

Όπως και δεν είναι τυχαίο ότι η μαζική ανάπτυξη της αγοράς παραγώγων ξεκίνησε με την κατάργηση του νόμου Glass-Steagall (τραπεζική ρύθμιση) το 1999.

Στα τέλη του 1999, τα συνολικά εκκρεμή παράγωγα ανερχόταν σε 88,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Σήμερα, 23 χρόνια αργότερα, υπολογίζεται ίσως σε ένα τετράκις εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ή περισσότερα. Ήταν προγραμματισμένη αυτή η εκρηκτική και εκθετική ανάπτυξη;

Ήταν η τραπεζική απορρύθμιση / κατάργηση του Glass-Steagall το 1999 από την κυβέρνηση Κλίντον ένας εσκεμμένος προάγγελος για αυτό που σχεδιαζόταν να αποτελέσει μέρος του Great Reseat του WEF, το οποίο σκοπεύει να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία και να την ξαναχτίσει σύμφωνα με το One World Order του WEF, από τις σκιές της Big Finance, μια και η απορρύθμιση την βοήθησε να γίνει τερατώδης και πανίσχυρη;

Η αγορά παραγώγων είναι διεθνώς πολύ διασυνδεδεμένη. Η κατάρρευση μιας τράπεζας καζίνο στις ΗΠΑ μπορεί να προκαλέσει τραπεζικές αποτυχίες στην Ινδονησία. Είναι σαν ένα οικονομικό «φαινόμενο πεταλούδας».

Αυτό που εξυπηρετεί την παγκόσμια κυριαρχία, για τη δημιουργία μιας καλά ελεγχόμενης και ρυθμισμένης Ενιαίας Παγκόσμιας Τάξης, είναι το Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας - το CBDC – με οποιοδήποτε παράλληλο νόμισμα, κρυπτογράφηση ή άλλο, να είναι αυστηρά απαγορευμένο.

Είναι η διεθνής φαρμακοβιομηχανία παντρεμένη με τη διεθνή τραπεζική. Η πρώτη ελέγχεται από τον ΠΟΥ, η δεύτερη από την BIS – Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Και οι δύο εδρεύουν στην Ελβετία. Όπως ξέρουμε, δεν υπάρχουν συμπτώσεις.

Μέχρι στιγμής είναι απλώς ένα σχέδιο – ένα διαβολικό σχέδιο, που Εμείς, ο Λαός μπορούμε και πρέπει να το σταματήσουμε.

ΣΧΟΛΙΑ

Οι ανησυχίες για τις συνέπειες των πρόσφατων κλεισίματος της Silicon Valley Bank, της Signature Bank και της Silvergate Capital εκφράστηκαν σε μια ζοφερή επιστολή από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Blackrock, Λάρι Φινκ, που προειδοποίησε ότι οι αποτυχίες θα μπορούσαν απλώς να είναι το πρώτο «ντόμινο» που θα πέσει πριν από έναν πιθανό «καταρράκτη σε όλη την Ο περιφερειακός τραπεζικός τομέας των ΗΠΑ με περισσότερες κατασχέσεις και διακοπές λειτουργίας έρχονται».

Η ανακοίνωση της κατάρρευσης ήρθε περίπου μία ώρα αφότου η Moody's υποβάθμισε την αξιολόγηση των τραπεζικών καταθέσεων της Silvergate από Ba3 σε Caa1, ένα πλήγμα που κρίνει ότι οι υποχρεώσεις της τράπεζας υπόκεινται σε πολύ υψηλό πιστωτικό κίνδυνο.

Τον Νοέμβριο, η Silvergate αντιμετώπισε οικονομικές απώλειες και ρυθμιστικές έρευνες σε μεγάλο βαθμό λόγω της κατάρρευσης σημαντικών πελατών όπως η FTX και το σχετικό hedge fund Alameda Research .

Η μετοχή της Silvergate, είχε ήδη υποχωρήσει κατά 95% τον περασμένο χρόνο.

Εγείρονται σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την κατάρρευση της Silicon Valley Bank (SVB), σύμφωνα με το bloomberglaw.com; 

"...

• Η τράπεζα δεν διέθετε γενικό διευθυντή κινδύνου για το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου έτους
• Το προηγούμενο CRO αποχώρησε τον Απρίλιο του 2022 με πακέτο πληρωμής 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων

Οι ρυθμιστικές αρχές θα εξετάσουν εξονυχιστικά τις ενέργειες του Zuckert και άλλων ανώτερων στελεχών της SVB, δήλωσε ο Eric Talley, καθηγητής που ειδικεύεται στην εταιρική διακυβέρνηση και τα οικονομικά στη Νομική Σχολή της Κολούμπια. Ενώ η Federal Deposit Insurance Corporation έχει σώσει τους καταθέτες της SVB, οι μέτοχοι και η διοίκηση της έχουν εξαφανιστεί, είπε.

Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν η κατάρρευση απειλήσει μια γενιά νεοφυών επιχειρήσεων τεχνολογίας και τους υποστηρικτές τους, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Σαν Φρανσίσκο διόρισε μια ανώτερη ομάδα εξεταστών για την αξιολόγηση της εταιρείας. Άρχισαν να ουρλιάζουν για μια σειρά προβλημάτων που επαναλαμβάνονταν.

Καθώς το αναβαθμισμένο πλήρωμα ανέλαβε, εξαπέλυσε μια σειρά επίσημων προειδοποιήσεων προς τους ηγέτες της τράπεζας, πιέζοντάς τους να διορθώσουν σοβαρές αδυναμίες στις λειτουργίες και την τεχνολογία, σύμφωνα με άτομα με γνώση του θέματος.

Στη συνέχεια, στα τέλη του περασμένου έτους, επισήμαναν ένα κρίσιμο πρόβλημα: Η τράπεζα έπρεπε να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο παρακολουθούσε τους κινδύνους επιτοκίων, είπε ένας από τους ανθρώπους, ένα θέμα στο επίκεντρο της απότομης πτώσης της αυτόν τον μήνα.

Η Federal Reserve υποσχέθηκε να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο επόπτευε τη SVB Financial GroupSilicon Valley Bank, τώρα η δεύτερη μεγαλύτερη κατάρρευση μιας τράπεζας των ΗΠΑ στην ιστορία. 

Η σχετικά καθυστερημένη ανακάλυψη τόσων πολλών ελαττωμάτων εγείρει ερωτήματα σχετικά με το εάν η Fed ήταν επιμελής στην ενίσχυση της επίβλεψης καθώς η εταιρεία αυξανόταν σε μέγεθος. Την Παρασκευή, η SVB Financial με έδρα τη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια αιτήθηκε την προστασία του κεφαλαίου 11 κατά της πτώχευσης.

*

Σε μια ανατροπή, ο αναπληρωτής υπεύθυνος της Fed του Σαν Φρανσίσκο, υπεύθυνος για την παρακολούθηση της τράπεζας μέχρι τα τέλη του 2021, έλαβε μια νέα ανάθεση στη συνέχεια, και έγινε ο υπεύθυνος της ρυθμιστικής αρχής στη Silvergate Capital Corp., σύμφωνα με άτομα με γνώση της κατάστασης. Η Silvergate έκλεισε επίσης αυτόν τον μήνα λόγω παρόμοιων ελαττωμάτων στην καταθετική της βάση και στην τοποθέτηση του ισολογισμού της.

Ένας εκπρόσωπος της Fed αρνήθηκε να σχολιάσει. Τα άτομα που περιέγραψαν την εποπτεία της ρυθμιστικής αρχής ζήτησαν να μην κατονομαστούν επειδή η διαδικασία είναι εμπιστευτική.

Το SVB ήταν ένα κλάσμα του πρόσφατου μεγέθους της, όταν η κυβέρνηση Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου με μια δικομματική προσπάθεια προσπάθησαν να ανακαλέσουν τους τραπεζικούς κανονισμούς του 2018, τερματίζοντας τις αυτόματες ετήσιες προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων για τράπεζες μικρότερες από 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία. Ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας Γκρεγκ Μπέκερ, είχε ασκήσει πιέσεις για το νομοσχέδιο και καθώς το μέτρο τέθηκε σε ισχύ, η ανάπτυξη της εταιρείας του απογειώθηκε. Στις αρχές του περασμένου έτους, είχε 220 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, από 51 δισεκατομμύρια δολάρια στο τέλος του 2017.

Αυτή η τροχιά έκανε τη SVB την ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη τράπεζα στη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια — ξεπερνώντας ακόμη και εταιρείες όπως η First Citizens BancShares Inc. και η Truist Financial Corp. που ολοκλήρωσαν τις συγχωνεύσεις. Μέχρι φέτος, η SVB ήταν η 16η μεγαλύτερη σε ενεργητικό της χώρας."

Τα προβλήματα της φιλικής προς τα κρυπτογράφηση τράπεζας ακολουθούν κοινές δηλώσεις [Ιανουάριος/Φεβρουάριος 23] που εκδόθηκαν από την Federal Reserve με την FDIC και την OCC που προειδοποίησε για τους κινδύνους αστάθειας που αναλαμβάνουν οι τράπεζες που εξυπηρετούν πελάτες κρυπτογράφησης.

Υπό το πρίσμα της θέσης της Silvergate, οι δηλώσεις εγείρουν περαιτέρω ερωτήματα εάν οι τράπεζες των ΗΠΑ θα γίνουν «πολύ πιο ντροπαλές» στη βιομηχανία ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων, περιορίζοντας την πρόσβαση για τις εταιρείες κρυπτογράφησης, σύμφωνα με πηγή του τραπεζικού κλάδου που γνωρίζει την κεφαλαιοποίηση του Silvergate.

«Από τη μια πλευρά, εάν τα κρυπτονομίσματα πρόκειται να κυκλοφορήσουν εκεί έξω και οι Αμερικανοί βάζουν τα δολάρια τους σε αυτό, δεν θέλετε πραγματικά αυτά τα δολάρια να διατηρούνται σε τράπεζες των ΗΠΑ έναντι των ξένων τραπεζών;» Αυτό το άτομο, το οποίο ζήτησε την ανωνυμία του για να μιλήσει ελεύθερα για το Silvergate, είπε στο Yahoo Finance. «Ίσως δεν είναι ότι αν είστε τράπεζα δεν μπορείτε να λάβετε τέτοιου είδους καταθέσεις, αλλά πρέπει να τις περιορίσετε αναλογικά στον ισολογισμό σας».

Η Silvergate έγινε περιφερειακή τράπεζα το 1996, αλλά μόλις το 2014 ο Διευθύνων Σύμβουλος Άλαν Λέιν επέλεξε η εταιρεία να αρχίσει να εξυπηρετεί πελάτες κρυπτογράφησης όπως οιχρεοκοπημένη πλέον Genesis.

Η εταιρεία δημιούργησε μια θέση για τον εαυτό της δίνοντας τραπεζική πρόσβαση σε έναν αυξανόμενο αριθμό νεοσύστατων επιχειρήσεων κρυπτογράφησης και οι προσφορές της τράπεζας εξελίχθηκαν σε μια επίσημη πλατφόρμα πληρωμών γνωστή ως Silvergate Exchange Network, όπου οι καταθέτες κρυπτογράφησης που λειτουργούσαν 24 ώρες το 24ωρο μπορούσαν να κάνουν μεταφορές σε δολάρια ΗΠΑ και δάνεια εκτός των παραδοσιακών τραπεζικών ωρών.

Η Silvergate είχε 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια σε συνολικές καταθέσεις και 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία στο τέλος του τέταρτου τριμήνου του 2018. Μέχρι την κορύφωση της κρυπτογράφησης το 2021, οι συνολικές καταθέσεις και τα περιουσιακά της στοιχεία είχαν αυξηθεί σε 14,3 δισεκατομμύρια δολάρια και 16 δισεκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.

Μετά τη χρεοκοπία του χρηματιστηρίου κρυπτογράφησης FTX, οι συνολικές καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία της Silvergate μειώθηκαν στα 6,2 δισεκατομμύρια δολάρια και στα 11,3 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του τέταρτου τριμήνου του περασμένου έτους.

Με αυτή την πτώση των καταθέσεων, το κεφάλαιο της Silvergate σε σχέση με το ενεργητικό της συρρικνώθηκε στο μισό. Αυτός ο δείκτης μόχλευσης μειώθηκε από 10,7% το τρίτο τρίμηνο σε 5,3%, ένα επίπεδο ιδιαίτερης ανησυχίας για τις τράπεζες με τις ρυθμιστικές αρχές να έχουν λόγο να παρέμβουν για οποιαδήποτε τράπεζα των ΗΠΑ κάτω του 5%.

«Η δυσκολία εδώ είναι ότι η Silvergate δεν ήταν μια τεράστια τράπεζα», είπε η πηγή του τραπεζικού κλάδου στο Yahoo Finance. «Αύξησαν στρατηγικά τις καταθέσεις τους συνεργαζόμενοι με εταιρείες κρυπτογράφησης, αλλά οι καταθέσεις κρυπτογράφησης τους έγιναν πολύ μεγαλύτερες από την υπόλοιπη επιχείρησή τους».

MARCUS SOTIRIOU, MARKET ANALYST AT GLOBALBLOCK

"Οι επενδυτές ανησυχούν για τις συνέπειες της κατάρρευσης του Silvergate. Νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στους κανονισμούς κρυπτογράφησης στις ΗΠΑ και στην ικανότητα των τραπεζών να ασχολούνται με πλατφόρμες ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων και μεσιτείες κρυπτονομισμάτων."

"Ο θάνατος της Silvergate δεν ήταν πρόβλημα κρυπτογράφησης. Οφείλονταν ξεκάθαρα στο ότι η Silvergate δεν είχε αρκετά μετρητά που οδήγησε στην έλλειψη κεφαλαίων από το bank run."

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝ ΣΟΥΛΓΚΑ, Διευθύνων Σύμβουλος και ΣΥΝΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ FINERY MARKETS

«Οι παραδοσιακές τράπεζες αρνήθηκαν να συνεργαστούν με εταιρείες κρυπτογράφησης λόγω έλλειψης σαφών κανόνων, αφήνοντας ένα κενό που καλύφθηκε από μερικές τράπεζες που ήταν πρόθυμες να αναλάβουν το ρίσκο».

"Μία από τις μεγαλύτερες από αυτές τις τράπεζες ήταν η Silvergate, η οποία τοποθετήθηκε ως ίδρυμα φιλικό προς τα κρυπτονομίσματα. Ωστόσο, αυτή η συγκέντρωση σε έναν παίκτη αποδείχθηκε επικίνδυνη."

"Σίγουρα δεν είναι καλό για τη βιομηχανία κρυπτογράφησης και αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να σημαίνει μια ορισμένη τάση προς την κίνηση των κρυπτονομισμάτων εκτός των ΗΠΑ, τουλάχιστον έως ότου δημιουργηθεί ένα πιο ολοκληρωμένο ρυθμιστικό πλαίσιο στις ΗΠΑ".

MICHAEL EXPERT, ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ KBW

«Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ποια θα είναι η τελική έκβαση και το χρονοδιάγραμμα αυτής της διαδικασίας (κατάργησης)».

AARON KAPLAN, CO-CEO της PROMETHEUM INC

"Για να αποφευχθούν γεγονότα όπως το FTX και το Silvergate στο μέλλον, οι χρηματοοικονομικοί διαμεσολαβητές κρυπτογράφησης πρέπει να συμμορφωθούν με τους ομοσπονδιακούς νόμους περί τίτλων. Το φαινόμενο ντόμινο από το FTX και η διάχυση τώρα στο παραδοσιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρχει σωστή εποπτεία αυτής της βιομηχανίας».

«Αυτό θα συνεπαγόταν την αδειοδότηση χρηματοοικονομικών ενδιάμεσων κρυπτονομισμάτων σύμφωνα με τους νόμους περί χρεογράφων και την επίβλεψη από την SEC, και κάτι τέτοιο θα αποτρέψει το είδος των καταστροφών που οδήγησαν στην πρώτη λειτουργία της τράπεζας στο Silvergate».

RICHARD MICO, Αμερικανός Διευθύνων Σύμβουλος και ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ BANXA

"Υπάρχει σαφώς μια ώθηση κανονισμού προς επιβολή από ομοσπονδιακούς οργανισμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες – με την ονομασία Operation Chokepoint 2.0 – που δυσκολεύει τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εστιάζουν στην κρυπτογράφηση. Πράγματι, αυτή η πίεση το κάνει όλο και πιο δύσκολο για τις επιχειρήσεις κρυπτογράφησης και έμποροι να δραστηριοποιούνται εντός των Ηνωμένων Πολιτειών».

«Ως αποτέλεσμα, πιθανότατα θα συνεχίσει να υπάρχει σημαντική διαρροή εγκεφάλων και επενδύσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε άλλες δικαιοδοσίες, όπως το Χονγκ Κονγκ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ευρώπη και το Ντουμπάι, που φαίνεται να αγκαλιάζουν αυτήν την επαναστατική τεχνολογία».

911 και Covid ξανά!

Με τις μεγάλες τράπεζες να καταρρέουν [ελεγχόμενα], το CBDC [Central Bank Digital Currency-Ψηφιακό Νόμισμα Κεντρικής Τράπεζας] δεν μπορεί να μείνει πολύ πίσω - και αν δεν τις σταματήσουμε, αυτό το "lockdown" θα είναι ολοκληρωτικό και αιώνιο για όλους μας

"Μόλις λιώσει η οικονομία, τα CBDC θα προσφερθούν ως ο ΜΟΝΟΣ τρόπος με τον οποίο μπορούμε να "επιστρέψουμε στο φυσιολογικό" - μια "θεραπεία" που θα αποδειχθεί τόσο καταστροφική, όπως κι αυτά τα "εμβόλια".

14.3.2023

του Mark Crispin Miller

News from Underground

12.3.2023

Με δύο μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ να υποχωρούν αυτή την περασμένη εβδομάδα, είναι περισσότερο από πιθανό ότι το Next Big Thing, που αναπτύχθηκε για να αλλάξει το θέμα (από τον συνεχώς αυξανόμενο "φόρο του εμβολιασμού», την αλήθεια για την «6η Ιανουαρίου» και άλλα άβολα μέτρα της πραγματικότητας), πρόκειται να είναι εκείνο το οικονομικό κραχ που τρέχει απειλητικά προς το μέρος μας -από το τελευταίο κραχ πριν από 15 χρόνια – μια καταστροφική προοπτική που μόνο ανεξάρτητα μέσα πληροφόρησης [όπως η kontrabandafreepress] έχουν συζητήσει συχνά, και με όλη τη δέουσα σοβαρότητα. Και είναι εξίσου πιθανό ότι αυτή η παγκόσμια κρίση, τελικά ή σύντομα, θα χρησιμοποιηθεί για να ωθηθεί, ως «λύση» και, ως εκ τούτου, να μας παρέχει τη "σωτηρία μας", τα ψηφιακά νομίσματα της κεντρικής τράπεζας, τα CBDC—μια «θεραπεία» που θα είναι εξίσου θανατηφόρα, με ίδιο τρόπο που το έκαναν εκείνα τα «εμβόλια» που ήταν (και εξακολουθούν να είναι!) η μόνη μας ελπίδα.

Γιατί ένα τέτοιο νόμισμα δεν θα είναι δικό σας να το ξοδέψετε όπως κρίνετε εσείς, αλλά μόνο σε εκείνα τα πράγματα που επιτρέπει η «δική σας» κυβέρνηση και μόνο εάν το κράτος δεν σας έχει ανακηρύξει «εγχώριο τρομοκράτη» ή διαδότη «ρητορικής μίσους» ή/και « κακής πληροφορίας."

Έτσι, τα CBDC θα χρησιμοποιηθούν για να κλείσουν όλες και οποιεσδήποτε διαφωνίες, όπως έκανε ο Trudeau στους φορτηγατζήδες στον Καναδά, και όπως συμβαίνει όλο και περισσότερο στην Κίνα.

Από τότε που ξεκίνησε ο «COVID» πριν από περίπου τρία χρόνια, εμείς κρυφογελούσαμε υπάκουα με την ιδέα ότι ένα τέτοιο νόμισμα ήταν στα σκαριά, μαζί με άλλες διαφαινόμενες πτυχές της Μεγάλης Επαναφοράς ( όπως έκανε —εκπληκτικά— ο Τζάστιν Τριντό, ο οποίος τα περί CBDC τα αποκάλεσε «θεωρία συνωμοσίας», δημόσια).

Μπορεί να είναι κάπως πιο δύσκολο για τα μέσα ενημέρωσης να το συντηρήσουν αυτό, τώρα που ο "Τζο Μπάιντεν" υπέγραψε (αθόρυβα) το Εκτελεστικό Διάταγμα 14067 (το οποίο δεν ανέφερε ο "ελεύθερος Τύπος μας"):

«Θέλω οι άνθρωποι να διαβάσουν το Εκτελεστικό Διάταγμα 14067… τέθηκε σε ισχύ στις 13 Δεκεμβρίου 2022… υπάρχουν εταιρείες και στοιχεία της κυβέρνησης των ΗΠΑ που ήδη δοκιμάζουν το Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας…» -LTG Michael Flynn 
3:52 π.μ, 12 Μαρτίου 2023
Retweets

https://video.twimg.com/amplify_video/1634764123945725952/vid/1280x720/2rAqOboTXZ8Pt775.mp4?tag=16

Ακολουθεί μια καλή συζήτηση για την απειλή που θέτει το CBDC, από τον οικονομικό αναλυτή Mike Maloney και τη Daniela Cambone:

https://youtu.be/v_1veW1kaA8

Και εδώ, από τον περασμένο μήνα, είναι η συζήτηση της Catherine Austin Fitts για τον κίνδυνο με τον Tucker Carlson:

https://youtu.be/tbgWf72vZhg

Η άποψη του James Corbett:

https://www.corbettreport.com/optoutcbdc/

Και εδώ είναι μια λίστα με τους δέκα κορυφαίους καταθέτες της SVB (που γνωρίζουμε):

Τρέχουσα λίστα εταιρειών με Silicon Valley Bank, $SIVB, Καταθέσεις: 1. Κύκλος: 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια

2. Roku: 487 εκατομμύρια δολάρια

3. BlockFi: 227 εκατομμύρια δολάρια

4. Roblox: 150 εκατομμύρια δολάρια

5. Ginkgo Bio: 74 εκατομμύρια δολάρια

6. iRhythm: 5 δολάρια εκατομμύρια

7. Rocket Lab: 38 εκατομμύρια δολάρια

8. Sangamo Therapeutics: 34 εκατομμύρια δολάρια…

https://t.co/KD0O5FCq3y

Επιτρέψτε μου να τελειώσω σημειώνοντας ότι αυτή η ζοφερή εξέλιξη, με τις τρομερές επιπτώσεις της για όλους τους (πραγματικούς) αντιφρονούντες σε όλο τον κόσμο, φαίνεται να είναι ένα θέμα πλήρους αδιαφορίας για την «αριστερά» — για την οποία κάτι τέτοιο, αυτές τις μέρες, δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς αυτή η Bizarro «αριστερά» είναι επιβλαβής για τους ανθρώπους και ωφέλιμη για την ελίτ της παγκοσμιοποίησης. (Θα αναλύσω αυτή τη δήλωση σε μελλοντική ανάρτηση.)

Τι είχαν να πουν, για παράδειγμα, οι Noam Chomsky, Naomi Klein και Michael Moore για τα CBDC;

Σύμφωνα με τις ιστοσελίδες τους, ούτε μια λέξη.

Ούτε η Amy Goodman, ή οποιοσδήποτε άλλος, έχει μιλήσει ποτέ γι 'αυτό στο "Democracy Now!"

Το MoveOn δεν το ανέφερε, ούτε ο Jacobin, ή το TruthOut, ενώ το WSWS (Παγκόσμιος Σοσιαλιστικός Ιστότοπος) κυκλοφόρησε ένα σύντομο κομμάτι, στο προγραμματισμένο CBDC της Βρετανίας, τον Απρίλιο του 2021. και το Counterpunch κυκλοφόρησε δύο κομμάτια επικριτικά για την ιδέα, από τη φίλη μου Ellen Brown, το 2016 και πέρυσι.

Λαμβάνοντας υπόψη την ωμή εχθρότητα αυτής της διεφθαρμένης «αριστεράς» απέναντι στη διαμαρτυρία των φορτηγατζήδων στον Καναδά, αυτή η σιωπή για το CBDC—και τη Μεγάλη Επαναφορά συνολικά—δεν αποτελεί (και πάλι) έκπληξη. Εν τω μεταξύ, εμείς οι υπόλοιποι –δηλαδή όσοι νοιαζόμαστε πραγματικά για την ευημερία των ανθρώπων, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας και την επιβίωση (ή την πραγματοποίηση) της δημοκρατίας– πρέπει να ενωθούμε για να αντισταθούμε σε αυτή τη διαβολική καινοτομία, που θα ήταν το απόλυτο στην ψηφιακή υποδούλωση.

ΣΧΟΛΙΑ

"Οι τύραννοι ψηφίζουν κρατικούς νόμους για να ωθήσουν τα CBDC

(του Tom Renz)

Για όσους ζουν κάτω από έναν βράχο (ή που έχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν από το να ακολουθούν μια νομισματική πολιτική) το CBDC σημαίνει Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας και, μαζί με τα τρυπήματα γονιδιακής θεραπείας, αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία στον πλανήτη.

Το ψηφιακό νόμισμα είναι πλήρως ανιχνεύσιμο και πλήρως ελεγχόμενο.

Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση και οποιαδήποτε εταιρεία με την κατάλληλη πρόσβαση θα μπορούν να γνωρίζουν ακριβώς πώς ξοδεύετε κάθε ψηφιακή δεκάρα των χρημάτων σας.

Σημαίνει επίσης ότι η κυβέρνηση (ή πιθανώς οι παγκόσμιες κυβερνήσεις ή οι παγκόσμιες εταιρείες) θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν σε τι ξοδεύετε τα χρήματά σας.

Ξοδέψατε πάρα πολλά σε αέριο, παίρνουν μέρος των χρημάτων σας για την εκπομπή πάρα πολλών αερίων θερμοκηπίου.

Θέλετε να αγοράσετε ένα όπλο… ξεχάστε το.

Αν νομίζετε ότι αυτό ακούγεται τρομερό, δεν είστε μόνοι, σχεδόν κανείς δεν το θέλει αυτό. 

Αυτό σημαίνει ότι είναι κυριολεκτικά πολιτικά αδύνατο να τεθεί σε ισχύ το CBDC αυτή τη στιγμή. 

Παρόλα αυτά, ο έλεγχος που διαθέτουν οι πολλοί τύραννοι στο WEF, κ.λπ. είναι πολύ δελεαστικός για να αντισταθούν, έτσι κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να ασκήσουν μόχλευση στον έλεγχό τους σε απατεώνες όπως ο Μπάιντεν και στους πολλούς ανίδεους εκλεγμένους αξιωματούχους της κυβέρνησής μας. στην πραγματικότητα. Λοιπόν, το ερώτημα είναι πώς το κάνουν;

Αν ο COVID μάς έμαθε κάτι, ήταν ότι μια έκτακτη ανάγκη, πραγματική ή ψεύτικη, διευκολύνει πολλά πράγματα που δεν θα συνέβαιναν ποτέ διαφορετικά.

Οι τύραννοι το γνωρίζουν αυτό και βρίσκονται στη διαδικασία δημιουργίας οικονομικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που θα τους επιτρέψουν να υποστηρίξουν ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την εφαρμογή των CBDC.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν εφαρμόζει μια πολιτική που υποτιμά το αμερικανικό δολάριο περιορίζοντας την ικανότητα της Αμερικής να εξορύσσει τους δικούς της πόρους ή να παράγει δικά της προϊόντα ενώ τυπώνει ατελείωτα χρήματα.

Αυτό θα διευκολύνει (ή το πιθανότερο είναι) μια οικονομική κατάρρευση.

Εν τω μεταξύ, ομάδες συνεργατών του WEF/CCP, όπως η Black Rock και η Vanguard, αξιοποιούν τις θέσεις τους ως κύριοι ενδιαφερόμενοι σε μικρές και μεσαίες τράπεζες για να αναγκάσουν τις τράπεζες να αποδεχτούν τρομερές ESG και άλλες επικίνδυνες επενδύσεις που θα συνδυάζονται με τον πληθωρισμό/υποτιμημένο δολάριο και τους σπάνιους πόρους,πράγμα που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευσή τους. Αυτό είναι προφανές για οποιονδήποτε καταλαβαίνει πραγματικά την εσωτερική λειτουργία του τραπεζικού συστήματος (...).

 Όσον αφορά το ποιος βρίσκεται πίσω από την ώθηση για την κρυφή νομοθεσία για το CBDC σε πολιτειακό επίπεδο, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πέρα ​​από την Ενιαία Νομική Επιτροπή (το «ULC»… βρωμερά δικηγόροι).

Το ULC προωθεί νομοσχέδια που θα άλλαζαν τον UCC (Uniform Commercial Code) για να διασφαλίσει ότι οι πολιτείες διαθέτουν κρατική νομοθεσία που είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το CBDC. Αυτά τα ίδια νομοσχέδια θα απαγόρευαν επίσης τυχόν τρέχουσες μορφές κρυπτογράφησης όπως το Bitcoin ως ανταγωνιστή για το CBDC. Αυτές οι αλλαγές στο UCC αντικατοπτρίζουν τις αλλαγές της πολιτειακής νομοθεσίας για την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει η Fed και παρουσιάζονται πλήρως σε αυτό το διασκεδαστικό έγγραφο . .

Αυτά τα νομοσχέδια CBDC συχνά παραδίδονται σε Ρεπουμπλικάνους νομοθέτες στους οποίους η ηγεσία λέει να καταθέσουν τα νομοσχέδια. Επειδή τα νομοσχέδια είναι τόσο περίπλοκα και μακροσκελή, οι περισσότεροι εκλεγμένοι αξιωματούχοι δεν θα τα διαβάσουν στην πραγματικότητα. Ως πάρουμε ένα παράδειγμα το Μιζούρι. Είχα τη χαρά να διαβάσω αυτό το νομοσχέδιο των 103 σελίδων και μπορώ να σας πω ότι ήταν σωματικά επώδυνο να το διαβάσετε (γι' αυτό κανένας από τους εκλεγμένους αξιωματούχους δεν θα το διαβάσει - απλώς θα ψηφίσουν με βάση αυτά που λένε οι λομπίστες ή η ηγεσία του κόμματος). Καταλάβετε ότι αυτό είναι σκόπιμο. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι αυτός ο νέος ορισμός του "χρήματος" που βρίσκεται στη σελίδα 5:

«Χρήμα» σημαίνει ένα μέσο συναλλαγής που είναι επί του παρόντος εγκεκριμένο ή υιοθετημένο από εγχώρια ή ξένη κυβέρνηση. Ο όρος περιλαμβάνει μια νομισματική λογιστική μονάδα που ιδρύθηκε από έναν διακυβερνητικό οργανισμό ή με συμφωνία μεταξύ δύο ή περισσότερων χωρών. Ο όρος δεν περιλαμβάνει ηλεκτρονικό αρχείο που είναι μέσο ανταλλαγής που καταγράφεται και μεταβιβάζεται σε σύστημα που υπήρχε και λειτουργούσε για το μέσο ανταλλαγής πριν εγκριθεί ή υιοθετηθεί το μέσο ανταλλαγής από την κυβέρνηση».

Μαζί με την προσπάθεια να καταρρεύσει το δολάριο και το τραπεζικό μας σύστημα, οι τύραννοι προωθούν επίσης νομοθεσία που μπορεί να επιτρέψει στα CBDC να υπάρχουν νόμιμα και χωρίς ανταγωνισμό. Αυτό γίνεται με ΠΟΛΥ ύπουλο τρόπο λόγω της μαζικής πολιτικής αντίθεσης σε οτιδήποτε σχετίζεται με το CBDC. Σε αυτό το σημείο, η κύρια εστίαση είναι στη θέσπιση νομοθεσίας σε επίπεδο κράτους - ιδιαίτερα σε ορισμένες βασικές πολιτείες με βαθμολόγηση ΚΟΚΚΙΝΟ. Πιέζονται λογαριασμοί που φαίνονται αβλαβείς, αλλά γράφονται για να δημιουργήσουν μια κατάσταση ματ όταν μπαίνουν στο παιχνίδι τα CBDC. Με αυτόν τον τρόπο αυτά τα κόκκινα κράτη δεν θα μπορούν να το αντιταχθούν.

Αυτή η γλώσσα σημαίνει ότι τα υπάρχοντα κρυπτονομίσματα δεν θα είναι κατάλληλα για να θεωρούνται «χρήματα» από τις τράπεζες… ένας πολύ καλός τρόπος για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα υπάρξει ιδιωτικός ανταγωνισμός για το CBDC.

Κανένα νόμισμα δεν θα αναγνωρίζεται ούτε θα γίνεται αποδεκτό ως χρήματα στο Μιζούρι, εάν αυτό το νόμισμα μπορούσε να ελεγχθεί με οποιονδήποτε τρόπο εξ αποστάσεως. 

Ο πόλεμος κατά της ελευθερίας επεκτείνεται και πρέπει να σταματήσουμε το CBDC, να καλέσουμε το νομοθετικό σώμα της πολιτείας σας και να πούμε στο διάολο όχι, σε αυτούς τους τραπεζικούς νόμους που μας πιέζουν. 

Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο κρίσιμο είναι αυτό το ζήτημα, το CBDC σημαίνει το παιχνίδι τελείωσε! 

Μεταξύ αυτού και των εμβολίων κατά του COVID, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πυροδοτήσουν μια νέα πανδημία (την έχουν ήδη δημιουργήσει) και θα χάσουμε τα πάντα.

Έχουμε προειδοποιήσει για αυτό εδώ και πολύ καιρό, και ο πόλεμος είναι εδώ παιδιά, προστατέψτε τον εαυτό σας και να είστε προετοιμασμένοι -".

ΚΙ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ....

-"... Βρισκόμαστε στη μέση του παγκόσμιου υπερπληθωρισμού που ενορχηστρώνεται για να εξατμίσει τα περιουσιακά στοιχεία των μαζών και των κρατών προκειμένου να παραδώσει τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία σε ιδιώτες επενδυτές. Αυτό επιτρέπει στην άρχουσα τάξη να "σκουπίζει" ακίνητα (χρεοκοπημένες μικρές επιχειρήσεις, υποθηκευμένα σπίτια κ.λπ.) προκειμένου να διακυβεύονται απεριόριστες αξιώσεις για τα πάντα στον κόσμο.

Οι οικονομικές ελίτ γνωρίζουν ότι έχουν δημιουργήσει τεράστια απλήρωτα χρέη και ελλείμματα.

Γνωρίζουν ότι οι υποσχέσεις για συντάξεις και επιδόματα δεν μπορούν να πληρωθούν. Γνωρίζουν ότι το σύστημα έχει φτάσει στο Βατερλώ του και η κοινωνική αναταραχή είναι αναπόφευκτη.

Η κλίμακα της εξαπάτησης είναι πολύ μεγάλη για ακόμη και πολλούς που θεωρούν τους εαυτούς τους «εν γνώσει» για να την αποδεχτούν ή να την κατανοήσουν, άλλοι ακόμη κοιμούνται ή τραυματίζονται καθώς ο κοινωνικός ιστός συντρίβεται καθώς ο κόσμος γύρω τους μεταμορφώνεται πλήρως.

Με απλά λόγια, ο Covid-19 δεν ήταν μια ευρέως διαδεδομένη ιατρική έκτακτη ανάγκη, ήταν ένα σχέδιο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, μια τεράστια ψυχολογική επιχείρηση και ένα προπέτασμα καπνού για μια πλήρη αναμόρφωση και αναδιάρθρωση της τρέχουσας κοινωνικής και οικονομικής παγκόσμιας τάξης.

Η οικονομική κατάρρευση συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2019 και η SVB αποτελεί μέρος του σχεδίου ελεγχόμενης κατεδάφισης. 911 και Covid ξανά!

.Όπως έδειξε ο «Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», αυτά τα βαθιά γεγονότα είναι κατασκευασμένα για να εκμεταλλεύονται όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές γραμμές κατάκτησης. Με την «Πανδημία του Covid» να αντικαθιστά τον ψεύτικο «Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», μια άλλη ανανεωμένη «παγκόσμια κρίση» μεταμορφώνεται ως εκ θαύματος σε μια χρυσή ευκαιρία πολλαπλών χρήσεων της άρχουσας τάξης.

”Ενώ η άμεση αναγκαιότητα ήταν να σταματήσει η αφαίμαξη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, πολλοί άλλοι σκοποί έπρεπε και επρόκειτο να εξυπηρετηθούν από αυτή την πολύπλευρη επιχείρηση. Τίποτα από αυτά δεν είναι τυχαίο. Όλα αυτά είναι κρυμμένα σε κοινή θέα, σχεδιάζονται και εκτελούνται όπως αποδεικνύεται σε πολλαπλές επιτραπέζιες ασκήσεις όπως το «Εκδήλωση 201» και περιγράφονται σε πολυάριθμα έγγραφα όπως «Η Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».

Η ίδια η επιχείρηση Covid καλύπτει πολλούς στόχους:

1. Πρόληψη και συγκάλυψη των λόγων της προαναφερθείσας οικονομικής κατάρρευσης.

2. Επιτάχυνση της μεγαλύτερης ανοδικής μεταφοράς πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία.

3. Αιτιολόγηση και εδραίωση του κράτους βιοασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της επιτήρησης της τεχνητής νοημοσύνης σε πολλούς τομείς της κοινωνίας·

4. Ενδυνάμωση και εμπλουτισμός του ομολόγου του Big Tech Cartel του Κράτους Ασφαλείας μέσω εφαρμογών παρακολούθησης, πολλαπλασιάζοντας και κανονικοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις πλατφόρμες επικοινωνίας ως διαμεσολαβητή, ως «τον μεσάζοντα» σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μετακίνηση όλης της κοινωνικής ζωής προς τις τεχνολογικές επιταγές - τα γεύματα που παραγγέλνονταν μέσω DoorDash, οι συναντήσεις στο Zoom, η αύξηση των δαπανών μέσω Visa/MasterCard με παραγγελίες αγαθών στο διαδίκτυο με το Amazon, ταινίες μέσω Netflix κ.λπ. Covid τυραννία;

5. Η δημιουργία της «Πανδημίας» ως χρηματοδοτικού μηχανισμού. Οι βιομηχανοποιημένες πανδημίες έχουν γίνει επενδυτικές ευκαιρίες-μαμούθ που αυξάνουν τον πλούτο των δισεκατομμυριούχων και εδραιώνουν περαιτέρω τη δύναμή τους.

6. Επέκταση και ομαλοποίηση της χρήσης ψηφιακών ταυτοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των διαβατηρίων εμβολίων, συνδέοντάς τα με ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC). ένα σενάριο Καθολικού Βασικού Εισοδήματος (UBI), που επιτρέπει την παρακολούθηση των αγορών. ιατρικές παρεμβάσεις, «επιλογές τρόπου ζωής» κ.λπ. μας «σπρώχνουν» προς «επιθυμητές» συμπεριφορές ή μας αποκλείουν από το σύστημα εντελώς όπως θέλουν.

7. Αναδιοργάνωση, ιδιωτικοποίηση και μείωση των δημόσιων υπηρεσιών με το πρόσχημα ότι θα γίνουν «πιο ευκίνητες» για «δημόσιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης».

8. Προετοιμασία του κοινού σε διαρκή «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης» προετοιμασία τους για την εφαρμογή της «Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».

https://off-guardian.org/2023/01/02/covid-19-a-global-financial-operation/

 Δύο πράγματα… η φάρσα του Covid ήταν φάρσα, αλλά μέρος της περιλαμβάνει τον θάνατο πολλών πολλών ανθρώπων άσκοπα και φρικτά για όλες τις οικογένειες και επηρεάζει την υγεία όλων όσοι ακούνε για τα τρυπήματα του vax kill και ίσως τα έκαναν."

-"Ατελείωτα βάσανα εμπλέκονται στην φάρσα του Covid,,,,, σίγουρα ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΙ. Το τρέχον καθεστώς στις ΗΠΑ χρησιμοποιεί τα χρήματά μας για να καταστρέψει χώρες όπως η Ουκρανία και άλλους φανταστικούς στόχους για να καταλάβουν τον κόσμο, και επομένως καταστρέφουν το νόμισμα άλλων χωρών και τώρα οι τράπεζες της Αμερικής μικρές και μεγάλες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πτώση έξω και να υποφέρουμε πάλι οικονομικά και πιθανώς να υποκύψουμε στον έλεγχο της κακής σκιάς που μεγαλώνει και μεγαλώνει για να τυλίξει τον κόσμο στο απόλυτο σκοτάδι."

-"Εάν οι άνθρωποι οργανωθούν και αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής τους, σίγουρα μπορεί να αλλάξουν τα γεγονότα προς πιο ουσιαστικές ζωές."

-" Υπάρχουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων που έχουν πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει.

 Πάρα πολλοί άνθρωποι σε συγκεκριμένα μέρη δεν θα το ανεχτούν και αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν σκληρά."

-"Είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να δημιουργήσουν ή να ζήσουν χωρίς, βοηθητικά προγράμματα. Οι εταιρείες ενέργειας δεν θα δεχτούν τίποτα άλλο εκτός από το CBDC. Σκεφτείτε το πιο παράξενο δυστοπικό μέλλον όπως τα Logan's Run, The Matrix, Demolition Man και Terminator. Ανακατέψτε τους διανθρωπιστές όπως ο Έλον που μίλησαν για ελάχιστο ετήσιο εισόδημα. Σκεφτείτε τον νόμο του Moore σε σχέση με την επιτάχυνση της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας και τη χρήση των κόσμων της εικονικής πραγματικότητας που προωθούνται από τη Meta, και μπορείτε να δείτε πού οδηγεί αυτό. Στην άλλη όψη του νομίσματος έχετε κομμουνιστές και BRICS. Οι εγωιστικές ελίτ θέλουν όλες τον έλεγχο και μπορεί να φέρουν τον Αρμαγεδόνα τον οποίο οι ισλαμιστές αγκαλιάζουν και οι Ρώσοι δεν φοβούνται. Κρατηθείτε. Αν δεν έχουμε τον ίδιο λαϊκιστή Σούπερμαν να έχει τον έλεγχο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, οι εξαιρετικά πλούσιοι θα καταλήξουν να ελέγχουν το 70+% του πληθυσμού και το άλλο 30% θα βρίσκεται σε επαναστατική μάχη ή χειρότερα,"

-"Αν η πραγματική αλήθεια ήταν ποτέ γνωστή για το ποιος ήταν υπεύθυνος για αυτόν τον ιό, την πανδημία, τα lockdown, τις μαζικές δολοφονίες κ.λπ. ή να δημιουργήσουν υπερπληθωρισμό με 100 τοις εκατό βεβαιότητα, μια λύση από τους λογικούς Αμερικανούς θα ήταν να φύγουν από την κυβέρνηση/σύστημα πριν συμβεί αυτή η έκρηξη. Αφήστε τους πολίτες της Νέας Υόρκης, της Καλιφόρνια, της Ουάσινγκτον και της Μασαχουσέτης να αντιμετωπίσουν αυτές τις συνέπειες. Μπορούν να κάνουν το ψηφιακό τους νόμισμα, τις πόλεις 15 λεπτών και τα υποχρεωτικά προγράμματα εμβολίων - να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή όπως πιστεύουν ότι πρέπει πραγματικά να καταπολεμηθεί - χωρίς τη βοήθειά μου στην Αλαμπάμα. Καλή τους τύχη."

-"Η Big Pharma και οι μελλοντικοί Fauci's και όλοι οι άνθρωποι του WEF πίσω από την κουρτίνα θα πρέπει να παραιτηθούν εξαιτίας του γεγονότος ότι μπορούν να ελέγξουν μόνο 165 εκατομμύρια Αμερικανούς - όχι 330 εκατομμύρια. Θα ήταν περισσότεροι απέξω. .Δεν ξέρω αν ο κόσμος στην Αλαμπάμα θα αποσχιζόταν. Αλλά για λόγους επιχειρηματολογίας ας πούμε ότι το έκαναν. Υποθέτω ότι η Νέα Υόρκη θα ήθελε να μείνει στο σωματείο. Θα έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να δείτε αν οι πολίτες στην Αλαμπάμα είχαν υψηλότερη ποιότητα ζωής και περισσότερη ελευθερία από τους κατοίκους της Νέας Υόρκης. Σε ποια κατάσταση θα θέλατε να μεγαλώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια σας; Το 2044, θα έλεγε κάποιος ότι χαίρομαι που στην Αλαμπάμα ανεξαρτητοποιηθήκαμε ή θα έλεγε, "Ντανγκ, μακάρι να είχαμε την κυβέρνηση και τους κανόνες που έχει η Νέα Υόρκη;" Οι οικογένειες θα μπορούσαν να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη ή την Αλαμπάμα, ανάλογα με το ποια πολιτεία έκανε μια καλύτερη ζωή πιο πιθανή για τις οικογένειές τους. Αλλά η Αλαμπάμα δεν θα ήταν τέλεια. Νομίζω όμως ότι θα ήταν λιγότερο χειρότερο από τη Νέα Υόρκη."

-"Δηλητηριάζουν επίτηδες το περιβάλλον (γεια σου, E. Palestine OH), τη γεωργική γη, διώκουν τους ανεξάρτητους αγρότες (φόρος κατά κεφαλή βοοειδών), ψεκάζουν δηλητήριο σε αγροτικές περιοχές (βλ. πρόσφατη απόρριψη στην κοινότητα της CA με σκόνη βαρέων μετάλλων που παράγουν προϊόντα κήπου που δεν είναι βρώσιμα.) Πολλά και πολλά κόλπα. Μωβ φώτα του δρόμου - ΛΕΝΕ ότι είναι ένα ελάττωμα στο σχεδιασμό των λαμπτήρων - αλλά το γεγονός παραμένει.. μπορείτε να φωτίζεστε και να «δοκιμάζουν» τα συστήματα που χρησιμοποιούνται για να σας παρακολουθούν. Αγόρασαν όλο αυτό το φάρμακο κατά της ακτινοβολίας - καλά - μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για ανεξέλεγκτες αιμορραγικές διαταραχές... βουητό vax τραυματισμός κανείς; Ή θα ήταν vax plus 5G; Και το πιο λυπηρό είναι ότι καμία χώρα στην οποία πηγαίνετε δεν είναι απαλλαγμένη από αυτά τα παράσιτα - ΕΚΤΟΣ από τις πολύ φτωχές όπου δεν είχαν τα χρήματα ή τα επιθυμητά περιουσιακά στοιχεία για να «αγοράσουν» τα τρυπήματα με δηλητήριο".

-"Αν και θα μου ΑΡΕΣΕ να δω τα κράτη να επαναστατούν ενάντια στην τρέλα της Fed και να «φεύγουν», δεν πιστεύω ότι το εδραιωμένο Deep State θα «το επέτρεπε». Όχι ειρηνικά πάντως. Θα έχαναν πάρα πολλά $$$ και ΟΛΕΣ τις επιρροές τους... δεν υπάρχει ειρηνική διέξοδος κατά τη γνώμη μου. Πολλά άλλα «κακά εμβόλια» έρχονται στις πολιτείες των επαναστατών, και ναι, θα παραταχθούν ξανά και θα τα πάρουν. Ή θα αναγκαστούν από το WEF και τον ΠΟΥ να το κάνουν. Εγώ για τη ζωή μου, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί Δεν μπορώ να πω ΟΧΙ. . Σε αυτό το σχήμα, δεν υπάρχουν γνήσιες φωνές διαφωνίας γιατί... όλοι είναι στην «ελεγχόμενη αντιπολίτευση». (....)

Ιστορική ανάλυση της παγκόσμιας ελίτ: η λεηλασία της παγκόσμιας οικονομίας μέχρι να «μην κατέχετε τίποτα».

Κέντρο Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG)

Ιστορική ανάλυση της παγκόσμιας ελίτ:
η λεηλασία της παγκόσμιας οικονομίας μέχρι να «μην κατέχετε τίποτα».

Του Robert J. Burrowes

10/2/2023

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 28 Ιανουαρίου 2023

ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΕΔΩ

*

 επιμ./μετ. Γ.Σεχίδου

Πίνακας περιεχομένων

Πρόλογος

Ευχαριστίες

Εισαγωγή

Κεφάλαιο Ι

Μια σύντομη οικονομική ιστορία

Κεφάλαιο II

Ποια είναι η παγκόσμια ελίτ και πώς λειτουργεί;

Κεφάλαιο III

Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα των ΗΠΑ

Κεφάλαιο IV

Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών

Κεφάλαιο V

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και τα όσα ακολούθησαν

Κεφάλαιο VI

Η υπερκατασκευή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να μεταμορφώσει την παγκόσμια τάξη, να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία και να καταλάβει όλο τον πλούτο

Κεφάλαιο VII

The Coup de Grâce: The Great Reset

Κεφάλαιο VIII

Κατάρρευση της Παγκόσμιας Οικονομίας

Κεφάλαιο IX

Οι Ρότσιλντ και ο Τρανανθρωπισμός

Κεφάλαιο Χ

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για αυτό;

συμπέρασμα

Πρόλογος

Ο πατέρας μου ήταν Ακτοφύλακας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ επέζησε του πολέμου, σκοτώθηκαν και τα δύο αδέρφια του . Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Μπομπ, σκοτώθηκε όταν το ασήμαντο, ασυνόδευτο ιαπωνικό πλοίο POW, Montevideo Maru, τορπιλίστηκε από το USS Sturgeon στα ανοικτά των ακτών των Φιλιππίνων την 1η Ιουλίου 1942. Ο Μπομπ είχε αιχμαλωτιστεί κατά την πτώση του Ραμπαούλ πέντε μήνες νωρίτερα. Ο δίδυμος αδερφός του μπαμπά, Τομ, καταρρίφθηκε πάνω από το Rabaul στις 14 Δεκεμβρίου 1943. Ήταν η πρώτη του αποστολή. Ως παιδί, ο πατέρας μου πήρε τον αδερφό μου και εμένα σε μια ετήσια λειτουργία στο Ιερό της Μνήμης για να τιμήσουν τη μνήμη του θανάτου των αδελφών του.

Απαντώντας στην ερώτηση "Γιατί τα ανθρώπινα όντα αλληλοσκοτώνονται;" για να ξέρω πώς να το τελειώσω, έγινε το πάθος της ζωής μου.

Αλλά η έρευνά μου ήταν ακόμη μικρή όταν η αναζήτησή μου με οδήγησε σε ένα «ναρκοπέδιο» ζητημάτων και πολυπλοκοτήτων. Σίγουρα κάποιος είχε ήδη την απάντηση. Πού ήταν όμως; Στον τομέα της ιστορίας, της θρησκείας, της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνιολογίας ή της ψυχολογίας; 'Ολα αυτά μαζί? Κάπου αλλού? Και όντως υπήρχε ένα κοινό νήμα που εξηγούσε τη βία του πολέμου και τη βία του ρατσισμού και την πείνα που μου έλεγαν οι εφημερίδες ότι συνέβαινε στην Αφρική; Και θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιος αυτό το «κοινό νήμα» και στην καταστροφή του περιβάλλοντος; Ποιο θα έπρεπε να εξερευνήσω πρώτα; Δυστυχώς, οι δάσκαλοι στο σχολείο και μετά στο Πανεπιστήμιο είχαν όλοι διαφορετικές απαντήσεις στη θεμελιώδη ερώτησή μου. Αν και κανένας από αυτούς δεν με εξανάγκασε σε κάποιο συμπέρασμα.

Σαφώς, συνειδητά παραδέχτηκα μετά από μερικά χρόνια, ότι η απάντηση στην ερώτησή μου δεν ήταν τόσο απλή όσο ήταν να θέσω την ερώτηση. Και, φαινόταν, χρειαζόμουν μια πολύ πιο ξεκάθαρη αίσθηση του πώς λειτουργούσε ο κόσμος. Ένα μάθημα πολιτικής κοινωνιολογίας που παρακολούθησα το 1971 αναφέρθηκε σε ένα βιβλίο γραμμένο από τον C. Wright Mills: The Power Elite . Αν μη τι άλλο, αυτό το βιβλίο με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο κόσμος δεν λειτουργούσε όπως με είχαν μάθει. Έτσι, τώρα αναζήτησα την απάντηση στην ερώτηση "Γιατί Βία;" έχοντας επίγνωση της ανάγκης μου να καταλάβω, πολύ πιο βαθιά, πώς λειτουργούσε πραγματικά ο κόσμος.

Και έτσι, με το πλεονέκτημα της έρευνας για περισσότερα από 50 χρόνια πίσω μου, όταν εξέχουσες παγκόσμιες και εθνικές προσωπικότητες άρχισαν να εκφράζουν ανησυχίες για την απειλή που υποτίθεται ότι αποτελούσε ένας νέος κορονοϊός στις αρχές του 2020, κάποια σύντομη έρευνα αποκάλυψε σύντομα ότι δεν υπήρχε τεκμηριωμένη επιστημονική απόδειξη ότι ένας μοναδικός «ιός» είχε απομονωθεί και ήταν απλώς η τελευταία ιατρική φάρσα που διαπράχθηκε στην ανθρωπότητα. Από εκεί, ήταν ένα εύκολο βήμα για τον εντοπισμό και την κατανόηση των βασικών συνιστωσών αυτού του τελευταίου (τεχνοκρατικού) σταδίου του προγράμματος Elite για την επιβολή ελέγχου σε όλη την ανθρωπότητα. Ωστόσο, μετά από σχεδόν τρία χρόνια, ένιωσα ότι ήταν καιρός να διευκρινιστεί, πληρέστερα, πώς αυτό που συμβαίνει τώρα είχε μια «προθεσμία» 5.000 ετών. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου να το κάνω.

Ευχαριστίες

Ευχαριστώ την Anita McKone, την υπέροχη σύζυγό μου, συνάδελφο, μη βίαιη ακτιβίστρια και συνιδρυτή του «We Are Human, We Are Free» , για τις στοχαστικές προτάσεις της για τη βελτίωση του αρχικού σχεδίου αυτής της έρευνας.

Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον καθηγητή Michel Chossudovsky, του οποίου οι ερευνητικές ικανότητες, η διορατικότητα και το θάρρος εξασφάλισαν την απίστευτη αξία των δικών του συνεισφορών στην αποκάλυψη του προγράμματος Elite αλλά και στο να καταστήσει το «Global Research» τον κορυφαίο ιστότοπο ειδήσεων/αναλύσεων για όσους αντιστέκονται στο «Great Το Reset' και την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, στα διανθρωπιστικά και ευγονιστικά στοιχεία.

Και ευχαριστώ τους γονείς μου, Μπέριλ και Τζέιμς Μπάροους , βετεράνους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και 99 ετών, για την αμείωτη αγάπη και την υποστήριξή τους, ανεξάρτητα από το πού με οδηγούν η έρευνα και οι μη βίαιες ενέργειες.

Εισαγωγή

Σύμφωνα με ένα βίντεο που δημοσίευσε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 2016, μέχρι το 2030 «Δεν θα κατέχετε τίποτα. Και θα είστε ευτυχισμένοι». Δείτε « 8 προβλέψεις για τον κόσμο το 2030» .{κλικάρετε στις υπογραμμίσεις για να παραπεμφθείτε στα λινκ]

Σαφώς, αν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα αυτή η πρόβλεψη, τότε πολλά πράγματα πρέπει να συμβούν. Επιτρέψτε μου να προσδιορίσω γιατί το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ πιστεύει ότι θα συμβεί αυτό, και στη συνέχεια θα διερευνήσω αυτούς τους ισχυρισμούς. Μεταξύ άλλων ερωτήσεων, θα εξετάσω εάν αυτοί που δεν θα έχουν τίποτα θα περιλαμβάνουν τους Ρότσιλντ, τον Ροκφέλερ και άλλες εκπληκτικά πλούσιες οικογένειες. Ή, ίσως, αν εννοούν απλώς ανθρώπους σαν εσάς και εμένα.

Στην πραγματικότητα, η πρωταρχική πρόθεση πίσω από το συνεχιζόμενο τεχνοκρατικό πραξικόπημα της Ελίτ, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2020, είναι να εξοντώσει ένα σημαντικό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού, να αναδιαμορφώσει θεμελιωδώς την παγκόσμια τάξη, συμπεριλαμβανομένης της μετατροπής των ανθρώπων που έμειναν ζωντανοί σε "υπεράνθρωπους" σκλάβους, να οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε κατάρρευση και να εφαρμόσει την τελική αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου από όλους τους άλλους σε αυτήν την Ελίτ. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την πιο σύντομη ιστορία, ώστε αυτό που συμβαίνει να γίνει κατανοητό ως το τελικό συμπέρασμα μιας μακροχρόνιας ατζέντας, να προσδιορίσω ποιον εννοώ ως την «Παγκόσμια Ελίτ» (και τους πράκτορές της) και στη συνέχεια να παρουσιάσω τα στοιχεία για να εξηγήσω πώς αυτό συμβαίνει και, το πιο σημαντικό, την ολοκληρωμένη στρατηγική που απαιτείται για να το νικήσουμε.

Περιττό να πούμε, για να παραμείνει διαχειρίσιμη αυτή η μελέτη, πολλά κρίσιμα ιστορικά γεγονότα – όπως ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία, το διεθνές δουλεμπόριο, ένας μεγάλος αριθμός πολέμων και πραξικοπημάτων, η υποστήριξη της Wall Street για την επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία το 1917 και η καταιγίδα της Μεγάλης Ύφεσης το 1929, χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση του προγράμματος της Elite – δεν εξετάζονται σε αυτήν την έρευνα. Αλλά για αναφορές των δύο τελευταίων γεγονότων που παρέχουν στοιχεία που συνάδουν με την ανάλυση που προσφέρεται παρακάτω, βλέπε Wall Street και The Bolshevik Revolution και The Secrets of the Federal Reserve .

Κεφάλαιο I
Μια σύντομη οικονομική ιστορία

Μετά τη νεολιθική επανάσταση πριν από 12.000 χρόνια, η γεωργία επέτρεψε στον ανθρώπινο οικισμό να αντικαταστήσει την οικονομία των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.

 Ωστόσο, ενώ η νεολιθική επανάσταση συνέβη αυθόρμητα σε πολλά μέρη του κόσμου, ορισμένες από τις νεολιθικές κοινωνίες που εμφανίστηκαν στην Ασία, την Ευρώπη, την Κεντρική Αμερική και τη Νότια Αμερική κατέφυγαν σε αυξανόμενους βαθμούς κοινωνικού ελέγχου, φαινομενικά για να επιτύχουν ποικίλα κοινωνικά και οικονομικά αποτελέσματα. , συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης αποτελεσματικότητας στην παραγωγή τροφίμων.

Οι πολιτισμοί εμφανίστηκαν μόλις πριν από 5.000 χρόνια και, χρησιμοποιώντας αυτόν τον υψηλότερο βαθμό κοινωνικού ελέγχου, σχηματίστηκαν οι πόλεις, για την αποτελεσματική παραγωγή τροφίμων που θα επέτρεπε σε μια μεγάλη μειοψηφία της κοινότητας να ασχοληθεί με πιο εξειδικευμένες δραστηριότητες, με μια κεντρική γραφειοκρατία που συνόδευσε την πρακτική των εξειδικευμένων πολέμων. 

Βλέπε «Μια κριτική της ανθρώπινης κοινωνίας από τη νεολιθική επανάσταση» .

Με την εμφάνιση του πολιτισμού, ελίτ τοπικής φύσης (όπως οι Φαραώ της Αιγύπτου), ελίτ με αυτοκρατορική εμβέλεια (συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαίων αυτοκρατόρων), ελίτ θρησκευτικής φύσης (όπως Πάπες και αξιωματούχοι του Βατικανού), ελίτ οικονομικού χαρακτήρα (ιδιαίτερα η City of London Corporation ) και οι ελίτ ενός «εθνικού» τύπου (ειδικά οι μοναρχίες της Ευρώπης) εμφανίστηκαν προοδευτικά, ουσιαστικά για να διαχειριστούν τη διοίκηση που σχετίζεται με τη διατήρηση και την επέκταση των σφαιρών τους (πολιτικών, οικονομικών και/ή θρησκευτικών).

Η Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648 καθιέρωσε επίσημα το σύστημα έθνους-κράτους στην Ευρώπη. Εμπλουτισμένες από τη μακροχρόνια και κερδοφόρα κληρονομιά του ελέγχου τους στους τοπικούς εγχώριους πληθυσμούς, την υποστήριξη για την αυτοκρατορική κατάκτηση μη ευρωπαϊκών εδαφών, την αποικιακή υποταγή των αυτόχθονων πληθυσμών και το διεθνές δουλεμπόριο, οι ευρωπαϊκές ελίτ, υποστηριζόμενες από στρατιωτική βία, μπόρεσαν να επιβάλλουν μια μακρά σειρά αλλαγών στα εθνικά πολιτικά, οικονομικά και νομικά συστήματα που διευκόλυναν την εμφάνιση του βιομηχανικού καπιταλισμού στην Ευρώπη τον 18ο ^αιώνα .

Αυτές οι αλληλένδετες πολιτικές, οικονομικές και νομικές αλλαγές διευκόλυναν την επιστημονική έρευνα που προσανατολιζόταν όλο και περισσότερο στη χρήση νέων πόρων και τεχνολογικής καινοτομίας που οδήγησε στη συνεχιζόμενη εφεύρεση μηχανημάτων και  στην αξιοποίηση της ενέργειας με καύση του άνθρακα για να καταστεί δυνατή η βιομηχανική παραγωγή.

Πέρα από αυτό, και μετά από αρκετούς αιώνες περισσότερο ή λιγότερο επίσημων εκδοχών του, οι πολιτικές και οικονομικές επιταγές της ελίτ οδήγησαν τη «νόμιμη» περίφραξη των Κοινοτήτων για να αναγκάσουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη γη τους και να εισέλθουν στο φτωχά αμειβόμενο εργατικό δυναμικό που απαιτείται στις αναδυόμενες βιομηχανικές πόλεις. . Σε αυτές τις πόλεις, μια συνεχής σειρά εξελίξεων στην οργάνωση της εργασίας στα εργοστάσια, στην ηλεκτροδότηση, στις τράπεζες και μέσα από άλλες αλλαγές και τεχνολογίες επέκτεινε δραματικά το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Μαζί με τις μεταγενέστερες αλλαγές που επιβλήθηκαν στην εκπαίδευση και, αργότερα, στην υγειονομική περίθαλψη, οι εθνικές οικονομίες και η παγκόσμια οικονομία δομούνταν ολοένα και περισσότερο ώστε να αποσυνδέουν σε βάθος τους «απλούς» ανθρώπους από τη γη τους,

Ο έλεγχος των ελίτ εξασφάλιζε ότι η οικονομία αναδιανέμει διαρκώς τον πλούτο από αυτούς που έχουν λιγότερα σε αυτούς που έχουν περισσότερα.

Όπως σημειώνει ο Άνταμ Σμιθ, για παράδειγμα, στο κλασικό του έργο An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations  που δημοσιεύτηκε το 1775: «Όλα για τον εαυτό μας, και τίποτα για τους άλλους ανθρώπους, φαίνεται, σε κάθε εποχή του κόσμου, να ήταν το άθλιο αξίωμα των κυρίων της ανθρωπότητας».

Και αυτό αποδεικνύεται, για παράδειγμα, από τον αγώνα 150 ετών μεταξύ των τραπεζιτών που εργάζονταν για τη δημιουργία μιας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας στις πρόσφατα ανεξάρτητες Ηνωμένες Πολιτείες και των προέδρων (όπως ο Andrew Jackson και ο Abraham Lincoln) και των μελών του Κογκρέσου που εργάστηκαν ακούραστα να τη νικήσουν. Στην πραγματικότητα: «Οι περισσότεροι από τους ιδρυτές συνειδητοποίησαν τους πιθανούς κινδύνους των τραπεζών και φοβήθηκαν τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας από τους τραπεζίτες». 

Γιατί;

Έχοντας παρατηρήσει πώς η ιδιωτική βρετανική κεντρική τράπεζα, η Τράπεζα της Αγγλίας, είχε εκτινάξει το βρετανικό εθνικό χρέος σε τέτοιο βαθμό που το Κοινοβούλιο αναγκάστηκε να επιβάλει άδικους φόρους στις αμερικανικές αποικίες, οι ιδρυτές των ΗΠΑ κατάλαβαν τα κακά μιας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας, την οποία ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν ισχυρίστηκε αργότερα ότι ήταν η πραγματική αιτία της Αμερικανικής Επανάστασης.

Όπως υποστήριξε ο James Madison, κύριος συγγραφέας του Συντάγματος των ΗΠΑ:

«Η ιστορία καταγράφει ότι οι Money Changers χρησιμοποίησαν κάθε μορφή κατάχρησης, ίντριγκας, εξαπάτησης και βίαιων

Γιατί η Ευρώπη πρέπει να πεθάνει

Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να χτίζουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ευρώπη

21.12.2022

Το σχέδιο είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα καταστρέψουν την Ευρώπη και θα χρησιμοποιήσουν τα υπολείμματά της για να ενισχύσουν τα βιομηχανικά τους ελλείματα.

Αυτό θα είναι πολύ πιο άσχημο από το τελευταίο μεγάλο κραχ. Τότε οι άνθρωποι είχαν ακόμα μια ιδέα για το πώς να επιβιώσουν με την κηπουρική, τη μαγειρική, την κονσερβοποίηση, το κυνήγι, το ψάρεμα και τις δεξιότητες ραπτικής. Σχεδόν όλοι είχαν ακόμη σόμπες με ξύλα ή κάρβουνο. Ζούσαν επίσης σε κοινότητες εκτεταμένων οικογενειών, κάτι που βοηθά στη δημιουργία μιας μικροεφοδιαστικής αλυσίδας χεριών βοήθειας και ειδών ανάγκης. Η πληρωμή του δημόσιου χρέους θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό την ανταπόκριση των τραπεζιτών. Φυσικά θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή ενός ιωβηλαίου χρέους. Θα το επέτρεπαν οι αστείοι τραπεζίτες; Ή μήπως είναι απλώς οι ζαλισμένοι αρχιτέκτονες της οικονομικής κατάρρευσης για τη μεγάλη τραπεζική επαναφορά; Αργά ή γρήγορα τα πλέγματα θα πέφτουν, οπότε καλή τύχη σε όλους. Η καλύτερη συμβουλή μου είναι να αποκτήσετε πρόσβαση σε καθαρό νερό, να αγοράσετε ζεστά ρούχα και να προμηθευτείτε μια σόμπα με κάρβουνο/ξύλο, αν μπορείτε.

Το σχέδιο της Αμερικής να κανιβαλίσει την Ευρώπη

Για μήνες, ο κόσμος παρακολουθεί καθώς οι ΗΠΑ και οι υποτελείς τους στο ΝΑΤΟ λαμβάνουν σκόπιμα μέτρα για να εμπλέξουν τη Ρωσία σε άμεσο πόλεμο. Η Ρωσία δεν έχει τσιμπήσει το δόλωμα. . . Ακόμη.

Το σκεπτικό πίσω από τις μαχητικές ενέργειες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ διέφυγε από τους περισσότερους. Σίγουρα, όλη η ανοησία της «προστασίας της δημοκρατίας» έχει χρησιμοποιηθεί ατέλειωτα και οι απατεώνες έκαναν το ευρύ κοινό να το πιστεύει, αλλά η σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων μέσω πολέμου δεν ήταν ποτέ η καλύτερη επιλογή.

Ποιος είναι λοιπόν ο __πραγματικός__ λόγος για την όλη ανατίναξη της Ευρώπης;

Λοιπόν, η Ουκρανία έχει μια σωστά κερδισμένη φήμη ότι είναι το πιο διεφθαρμένο έθνος στην Ευρώπη και πιθανότατα στον κόσμο. Οι πολιτικοί ξεπλένουν χρήματα «ξένης βοήθειας» μέσω της Ουκρανίας, στη συνέχεια το φιλτράρουν πίσω στις τσέπες τους μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων και στη συνέχεια το στέλνουν σε εταιρείες-κελύφη που ελέγχουν. Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος που οι δυνάμεις θέλουν να διατηρήσουν την Ουκρανία σε ύπαρξη. τροφοδοτεί τα μετρητά τους.

Η εμπορία παιδιών για σεξουαλική χρήση είναι ένας άλλος λόγος. Η Ουκρανία είναι κυριολεκτικά ένας κόμβος για απαχθέντα παιδιά που εξαναγκάζονται στο εμπόριο του σεξ για αποκλίνοντες, εκφυλισμένους, διεστραμμένους που μολύνουν τη λεγόμενη «ελίτ». Οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας έχουν γίνει τόσο κακές, τόσο βρώμικες, που οι πλούσιοι διεστραμμένοι απολαμβάνουν το σεξουαλικό σεξ με τα παιδιά. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που οι πλούσιοι και οι ισχυροί θέλουν την ύπαρξη της Ουκρανίας.

Η διακίνηση κοκαΐνης και ηρωίνης σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι πολύ προσοδοφόρα και η Ουκρανία είναι τόσο διαποτισμένη από παράνομα ναρκωτικά που ακόμη και ο Πρόεδρός της έχει τη φήμη ότι είναι κοκαΐνομανής. Αυτός είναι λοιπόν ένας άλλος λόγος που οι πλούσιοι και ισχυροί θέλουν την Ουκρανία κοντά τους.

Όμως, ενώ αυτές οι δραστηριότητες και τα μετρητά που παράγουν είναι μεγάλα, κάτι πολύ, πολύ, μεγαλύτερο έπρεπε να είναι στα σκαριά.

Έχω ανακαλύψει τι είναι αυτό το «κάτι».

Η Ευρώπη πρέπει να σκοτωθεί

Οι πραγματικοί στόχοι των ΗΠΑ στην Ουκρανία είναι η καταστροφή της Ευρώπης και του οικονομικού της ηγέτη: της Γερμανίας.

Γιατί;

Ας περιγράψουμε την παγκόσμια κατάσταση στις αρχές του 2022 (σημειώστε αμέσως ότι δίνω ανακριβή στοιχεία για να αποδώσω δικαιοσύνη στην MMI και στο @Spydell_finance, αλλά τα κατά προσέγγιση στοιχεία δεν επηρεάζουν την ίδια τη διάθεση ή τα συμπεράσματα):

Κίνα: ΑΕΠ: 16,9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Βιομηχανικός τομέας ~30,5%, ή 5,1 τρισεκατομμύρια δολάρια. Εξαγωγική οικονομία 15,3% με βαθμό εξαγωγής 1,35 (εύκολα εναλλάξιμα, τεχνολογικά όχι προηγμένα, αλλά μαζικά ελαστική ως προς τις τιμές, απαιτεί χαμηλά περιθώρια κέρδους παραγωγών και όχι ακριβή εργασία, καθώς και συσσώρευση παραγωγών).

Γερμανία: ΑΕΠ 4,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Βιομηχανικός τομέας ~27-30%, ή 1,1-1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. 35% με την υψηλότερη αναλογία εξαγωγών στον κόσμο 2,07 (μόνο η Ιαπωνία έχει ακόμη υψηλότερη αναλογία 2,49). Δηλαδή οι εξαγωγές είναι αναντικατάστατες, τεχνολογικά πολύπλοκες και άρα ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ)

Η ΕΕ στο σύνολό της. ΑΕΠ 17 τρισεκατομμύρια USD (ξαφνικά !!! περισσότερα από την Κίνα, ή τουλάχιστον το ίδιο ποσό). Βιομηχανικός τομέας ~25%, ή 4,1 τρισεκατομμύρια δολάρια. (ξαφνικά λίγο λιγότερο από την Κίνα). Μόνο αυτός ο κλάδος της βιομηχανίας, όπως ήδη γράφτηκε παραπάνω, είναι ένας τομέας υψηλής τεχνολογίας, δηλαδή ένας οριακός τομέας που επιτρέπει ταχεία θετική αύξηση κεφαλαίου.

ΗΠΑ. ΑΕΠ 22,9 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Ωστόσο, ο βιομηχανικός τομέας αντιπροσωπεύει μόνο το 18%, ή 4,1 τρισεκατομμύρια δολάρια. (Ξαφνικά λιγότερο από την Κίνα και όσο η ΕΕ)!!! Και ο χρηματοοικονομικός τομέας είναι πάνω από 20%, όπως και ολόκληρος ο τομέας των υπηρεσιών με το 77% της οικονομίας. Αλλά ακόμη και αυτός ο βιομηχανικός τομέας αντιπροσωπεύει μόνο το 7,7% των εξαγωγών και έχει δείκτη εξαγωγικής ανάπτυξης (ECI) μόνο 1,57 (όπως ακριβώς η Κίνα).

Για να επιστρέψουμε στην αρχή του έτους, οι συσσωρευμένες ανισορροπίες στην ποσοτική χαλάρωση (QE) από το ομοσπονδιακό αποθεματικό επιταχύνουν τον πληθωρισμό και θα μπορούσαν να θάψουν ολόκληρο το σύστημα του δολαρίου.

Το τέλος της QE και η έναρξη της μείωσης του ισολογισμού της Fed εγγυείται την κατάρρευση του τομέα των υπηρεσιών, τον παραλίγο θάνατο του χρηματοπιστωτικού τομέα και μεγάλου μέρους του επιχειρηματικού κεφαλαίου πληροφορικής ως εταιρείες/ζόμπι, με αρνητικά περιθώρια εσόδων ή χωρίς ροή κρυφής μνήμης.

Για να επιβιώσουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επειγόντως να αναπτύξουν την πραγματική οικονομία, δηλαδή τη βιομηχανία.

Ωστόσο, δεδομένου ότι ο κόσμος έχει γίνει παγκόσμιος, δεν προβλέπονται νέες αγορές. Το σύστημα δεν μπορεί να κατακτήσει τον Άρη και στη συνέχεια να τον πουλήσει σε Αρειανούς, επομένως θα πρέπει να αναπτυχθεί με εντατικές επενδύσεις, πράγμα που σημαίνει αρνητική κεφαλαιουχική εργασία. Δεδομένου ότι οι συγκεντρωτικές επενδύσεις επιχειρηματικού κεφαλαίου σε εντατικές επενδύσεις δεν αποδίδουν, κάτι που είναι προφανές από το 2009, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ένα οικονομικό αδιέξοδο.

Τι κάνουμε λοιπόν;

Σκοτώστε τον ανταγωνισμό.

Για να αποκτήσουν περισσότερη βιομηχανία, οι ΗΠΑ πρέπει να την πάρουν από κάπου που ήδη υπάρχει. Ας δούμε κάθε πιθανό υποψήφιο για να αρπάξουν οι ΗΠΑ τη βιομηχανία:

Επιλογή 1: Κίνα.
Αλλά, πρώτον, η Κίνα είναι ένα υποκείμενο (κυρίαρχο), δεύτερον, οι οικονομίες της Κίνας και των ΗΠΑ είναι πολύ αλληλένδετες και τρίτον, η ανάπτυξη μιας βιομηχανίας συγκρίσιμης με την Κίνα σημαίνει χαμηλά περιθώρια κέρδους, μεγάλες περιόδους απόσβεσης και πτώση των προσωπικών εισοδημάτων. Και η μείωση του προσωπικού εισοδήματος είναι επανάσταση στις ΗΠΑ. Η επιλογή δεν είναι κατάλληλη.

Επιλογή 2: ΕΕ.
Ταιριάζει τέλεια, και με υψηλά περιθώρια κέρδους.

Ωστόσο, η επιχείρηση δεν είναι τόσο κερδοφόρα γιατί είναι πολύ τεχνολογική, δηλαδή έχει υψηλό και μεγάλο όριο εισόδου. Χρειάζονται δεκαετίες εξέλιξης, χιλιάδες πατέντες και η κατασκευή μιας ομάδας ειδικών.

Όμως οι πατέντες, οι ειδικοί και οι εταιρείες δεν ανήκουν στην ΕΕ. Οι ΗΠΑ πρέπει να αναγκάσουν αυτές τις εταιρείες στο σύνολό τους να μετακομίσουν στις ΗΠΑ, όπως, για παράδειγμα, η παραγωγή χαμηλού περιθωρίου μετανάστευσε στην Κίνα τη δεκαετία του '90.Για να γίνει αυτό, πρέπει να δημιουργήσετε αφόρητες συνθήκες για την οικονομία: πόλεμο, πείνα και κρύο.

Τα νέα δεδομένα 1:

Η γερμανική βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 1,8% τους πρώτους 8 μήνες του 2022 λόγω των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και ο γερμανικός χημικός-φαρμακευτικός κλάδος (υψηλή εξάρτηση από αέριο) κατέγραψε μείωση 10,7%.

 2:
Η Wall Street Journal δημοσίευσε έκθεση για τη μαζική μετεγκατάσταση μεγάλων γερμανικών εταιρειών στον Νέο Κόσμο στις 21 Σεπτεμβρίου.

3: Έκρηξη του Nord Stream 1 και 2.

Για όσους παρακολουθούν προσεκτικά, όλα αυτά τα πράγματα είναι κρίκοι μιας ενιαίας αλυσίδας γεγονότων: Η ΕΕ πρέπει να καταστραφεί. Με κάθε κόστος. Δεν έχει σημασία πόσοι άνθρωποι θα σκοτωθούν, διακυβεύονται 4+ ΤΡΙΣ δολάρια το χρόνο (πραγματικής βιομηχανίας). Δεν έχει σημασία πόσες πόλεις ή ακόμη και χώρες θα εξαφανιστούν, διακυβεύονται 4 ΤΡΙΣ δολάρια το χρόνο (πραγματικής βιομηχανίας).Οι άνθρωποι θα αναπαραχθούν, ώστε να μπορούν να αντικαταστήσουν οποιονδήποτε πόλεμο συμβεί. Πόλεις και χώρες μπορούν να ξαναχτιστούν. Αλλά τα 4 ΤΡΙΣ ετησίως (πραγματικής βιομηχανίας) απολύτως, θετικά, πρέπει - και θα έρθουν στις ΗΠΑ. Τελεία.

Αυτός ο πόλεμος είναι για χρήματα, 4 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο στην πραγματική βιομηχανία. Όποιος μπει εμπόδιο σε αυτό θα αποτελματωθεί.

Αυτός είναι ο κύριος στόχος των ΗΠΑ στην Ουκρανία.

Έτσι τίθενται πολλά σημαντικά ερωτήματα στο τραπέζι σχετικά με τα μεγάλα καθήκοντα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα αυτές τις μέρες , μια ανθρωπότητα που, δυστυχώς, παραμένει ακόμα βυθισμένη στον άσχημο βούρκο της δυτικής αποικιοκρατικής δομής , της οποίας η κύρια παγκόσμια άγκυρα παραμένει η αγγλοαμερικανική αυτοκρατορία.

Λέω «δομή» γιατί οι ιδεολογίες—συμπεριλαμβανομένου του «φανερού πεπρωμένου», του «εθνικού εξαιρετισμού» και του «ακατέργαστου ρατσισμού»—μπορούν να επιμείνουν για μεγάλο και άκρως επικίνδυνο χρονικό διάστημα και να χάσουν τη δέσμευσή τους στη διαμόρφωση της ιστορίας μόνο όταν οι υποκείμενες υλικές δυνάμεις που θέσπισαν το νόμισμα από ένα σημείο και μετά δεν είναι πλέον ικανές να υποστηρίξουν το ορατό οικοδόμημα. Αυτό είναι φυσικά, όπως όλοι γνωρίζετε, μια παλιά μαρξιστική αντίληψη.

Οι ΗΠΑ ως η ακρόπολη του καπιταλισμού του πλανήτη αντιμετωπίζουν ξεκάθαρα την τελική παρακμή τους. Μεγάλο μέρος αυτού του χάους είναι -περιέργως θα πουν κάποιοι, αλλά λογικό όταν εξεταστεί προσεκτικά- προκαλείται από τον εαυτό του. Η βιομηχανική υποδομή της Αμερικής πυροβολήθηκε, και σε κρίσιμους τομείς είναι πλέον αδύναμη ή ανύπαρκτη, και γενικά γελοία υπερεκτεταμένη. Τα κάποτε λαμπερά ρούχα είναι τώρα ένδυμα ζητιάνου, κουρέλια καλυμμένα με αξιολύπητα μπαλώματα.

Δύσκολο να το πιστέψουμε, θα πουν πολλοί, αλλά ξέρουμε γιατί συνέβη αυτό. Οι κυβερνώντες ελίτ διέλυσαν και κατέστρεψαν μυωπικά την κάποτε τρομερή αμερικανική βιομηχανική βάση μέσω της βραχυπρόθεσμης σκέψης, του «υπερατομικισμού» και της ανεξέλεγκτης επιδίωξης κέρδους – όλα τα φυσικά και εγγενή παρακλάδια της καπιταλιστικής δυναμικής.

Εφόσον αυτή η διαδικασία κράτησε χρόνια, αν όχι δεκαετίες, είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε, πώς αυτοί οι άνθρωποι ξέφυγαν από αυτήν την αργή βιομηχανική αυτοκτονία χωρίς λαϊκή αντίδραση; Σε τελική ανάλυση, καθώς πόλη μετά από πόλη είδε τον πυρήνα της να εκσπλαχνίζεται, με εκατομμύρια να στερούνται αξιοπρεπούς διαβίωσης, αυτό είναι ένα ερώτημα που αξίζει μια σωστή απάντηση, αλλά αρκεί να πούμε εδώ ότι η κυβερνώσα ολιγαρχία χρησιμοποίησε τους δοκιμασμένους μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου της μέσω υποκινούμενων κοινωνικών διχασμών, με απουσία και άρνηση της γνήσιας αντιπροσωπευτικής ηγεσίας και διάχυτη, αδυσώπητη χειραγώγηση μέσω των παγκοσμιοποιημένων ΜΜΕ που ξεδιάντροπα εξυπηρετούσαν μόνο τη μαζική παραπληροφόρηση.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι οι άρχουσες ελίτ των ΗΠΑ ξεκίνησαν αυτή τη νέα φάση του παλιού ταξικού τους πολέμου αμέσως μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ξεκίνησαν τη μακαρθική δίωξη κομμουνιστών και λαϊκιστών σε όλες τις πιθανές σφαίρες πολιτικής σημασίας. Αυτό «καθάρισε» το έθνος από τους πραγματικούς παράγοντες της αλλαγής, ενώ στέρησε από την εργατική τάξη όλες τις μορφές αποτελεσματικών οργανώσεων αυτοάμυνας, ξεκινώντας από τα μαχητικά εργατικά συνδικάτα.

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι ελίτ των ΗΠΑ θριάμβευσαν στον έλεγχο του πληθυσμού μέσω της μαζικής προπαγάνδας και των έξυπνων μορφών καταστολής και κατέληξαν να τους απομονώνουν από την πραγματικότητα. 

Αυτός ο «μαλακός» ολοκληρωτισμός τύπου ΗΠΑ που βασίστηκε σε ψέματα και διαφθορά, τελικά αφαίρεσε όλα τα απαραίτητα και υγιή κοινωνικά όρια στις ενέργειές τους, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. 

Ως τάξη, δεν έλαβαν ποινές για τα λάθη τους ή ακόμη και για μεγάλα εγκλήματα. Έτσι, όπως το άτομο που δεν αισθάνεται πλέον τα πόδια του λόγω νευροπάθειας και ως εκ τούτου χάνει ένα άκρο λόγω τραυματισμού που θα μπορούσε να αποφευχθεί, η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ άρχισε να συνηθίζει —ειδικά από το τέλος της ΕΣΣΔ το 1991— να ενεργεί, όπως λένε οι Γάλλοι. σε έναν «καπιταλισμό εξωφρενικό», έναν καπιταλισμό χωρίς όρια, άγριο και ανεύθυνο, μη συνεργάσιμο και κατακερματισμένο στον πυρήνα του, και κυρίως βασισμένο στη βραχυπρόθεσμη σκέψη, την απόλυτα υποκριτική, και άρα άσοφη. 

Αυτό είναι το θηρίο που γέννησε τελικά αυτό το τελευταίο δείγμα του ιμπεριαλισμού, που «Ξύπνησε τον ιμπεριαλισμό», το αξιολύπητο αποκορύφωμα του πολέμου των δυτικών φιλελεύθερων ενάντια στην πραγματική ταξική πάλη. Οι κυβερνώντες ηγεμόνες πάντα ήθελαν να «παγώσουν την ιστορία», γιατί ο καπιταλισμός φτάνει πάντα σε ένα σημείο που δεν μπορεί να προχωρήσει περισσότερο, και τελικά κατακλύζεται από τα δικά του αναρίθμητα δεινά, προϊόν των αθεράπευτων αντιφάσεων του, εκ των οποίων η πρώτη και κύρια παραμένει η κρίση της υπερπαραγωγής.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όταν κοιτάμε, τα πράγματα φαίνονται ίδια, αν και σε μια χειρότερη, πιο χονδροειδή επανάληψη. 

Η πρώτη μεγάλη κρίση υπερπαραγωγής (που προκλήθηκε από τον «Φορντισμό») πυροδότησε τη Μεγάλη Ύφεση, μια περίοδο που η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ επέζησε λόγω των σοσιαλιστικών μέτρων της FDR και τελικά ενός παγκόσμιου πολέμου. 

Η τρέχουσα μεγάλη κρίση - που κατακλύζει ολόκληρη τη «Δύση» - προκαλείται, όπως ξέρουμε πολύ καλά, από τις αδιάκοπες τεχνολογικές καινοτομίες που επιδεινώθηκαν από την επανάσταση των υπολογιστών και τις φασαρίες μιας απερίσκεπτης οικονομικής τάξης για την οποία η ευημερία της κοινωνίας αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση, μια δευτερεύουσα εκτίμηση.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η οικονομία των ΗΠΑ παραμένει σχεδόν πλήρως εξαρτημένη από τον «τομέα του Πενταγώνου», μια μορφή στρατιωτικού κεϋνσιανισμού που επιδεινώνεται συνεχώς από την ανεξέλεγκτη, άσβεστη απληστία, έναν θανατηφόρο Θεό που απαιτεί συνεχείς προσφορές αίματος, με την τελευταία φυσικά να είναι η περιπέτεια της Ουκρανίας .

Εσωτερικά, από οικονομικής πλευράς, τα καπιταλιστικά ελλείμματα και οι ακαθάριστες ανισορροπίες στην κατανομή του εισοδήματος έχουν καλυφθεί από την επέκταση της σχεδόν καθολικής λιανικής πίστωσης, που δημιουργήθηκε στη μεταπολεμική περίοδο ως μια μεγάλη «εφεύρεση» για την εξουδετέρωση των επικίνδυνων επιπτώσεων της υπερπαραγωγής. 

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι η καταναλωτική πίστη εξαρτάται για τη σταθερότητά της από σταθερές θέσεις εργασίας που με τη σειρά τους απαιτούν μια σταθερή οικονομία, αλλά αυτή η οικονομία δεν μπορεί να υπάρξει γιατί από τη φύση της είναι ασταθής. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε εδώ με το δίλημμα του παλιού σπιτιού των καρτών. 

Παρεμπιπτόντως, οι αστοί οικονομολόγοι επιθυμούν να επιμένουν ότι τα διαδοχικά κύματα εφευρέσεων δημιουργούν περισσότερες ευκαιρίες εργασίας για να αντισταθμίσουν τις απώλειες θέσεων εργασίας που προκύπτουν από την αποτελεσματικότητα των νέων τεχνολογιών. Αυτή ήταν η απάντησή τους στους κριτικούς του «Luddite», για παράδειγμα, αλλά τα γεγονότα μιλούν διαφορετικά.

 Σήμερα, ο κόσμος είναι μάρτυρας σε όλη τη Δύση ενός αυξανόμενου πληθωρισμού «άχρηστων εργατών», ενώ η άρχουσα τάξη παίζει στα υψηλότερα επίπεδά της (δηλαδή, το WEF), με επιλογές όπως η μαζική «αποανάπτυξη» και η «ερήμωση». Μια ολόκληρη βιομηχανία ψεμάτων και δικαιολογιών (και πιθανώς βιολογικών εργαλείων) δημιουργείται επίσης για να δικαιολογήσει τέτοια ενδεχόμενα μέτρα.

Εξωτερικά, ένα περίτεχνο οικονομικό οικοδόμημα που στηρίζεται στο πετροδολάριο καταρρέει -πιο γρήγορα από ό,τι περίμενε κανείς, ειδικά μεταξύ των επίλεκτων συμβούλων της αυτοκρατορίας- ακριβώς λόγω της ανικανότητας και της τυφλής αλαζονείας των αυτοκρατορικών μανδαρίνων.

 Είναι ένα σπίτι από τραπουλόχαρτα, ένα μαγικό κόλπο που διατηρείται ζωντανό μόνο με τον σιωπηρό εκβιασμό ενός υποτιθέμενου παντοδύναμου στρατού, αλλά αυτό το τελευταίο κόλπο από την τσάντα του μάγου αποκαλύπτεται τώρα και ως απάτη από τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου η Δύση και η ο ρωσικός λαός είναι εγκλωβισμένος σε έναν υπαρξιακό αγώνα.

Παρά κάποια πρώιμα λάθη και λανθασμένους υπολογισμούς, στην επιδίωξη της παρέμβασής τους στην Ουκρανία, οι Ρώσοι δείχνουν στην υπόλοιπη ανθρωπότητα (προς χαρά τους), ότι η αλαζονική, καταπιεστική Δύση -εκτός από την πυρηνική υποβρύχια δύναμη της- είναι, όπως είπε ο Μάο, μια χάρτινη τίγρη. 

Η Ρωσία δείχνει στον κόσμο τι είναι ικανή να κάνει μια πραγματική στρατιωτική υπερδύναμη, για να το θέσω με τεχνικούς όρους, που διαθέτει πραγματικό «στρατηγικό βάθος», κάτι που η Δύση και η μαφία του ΝΑΤΟ δεν μπορούν παρά να ονειρεύονται. Ο Αντρέι Μαρτιάνοφ, κορυφαίος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας, έχει επανειλημμένα αναφέρει αυτό το αποθαρρυντικό γεγονός στις προσπάθειές του να κατευνάσει την απερίσκεπτη ύβρη των ελίτ της Ουάσιγκτον στην επιδίωξή τους για ιμπεριαλιστική κυριαρχία.

Στις 5 Δεκεμβρίου 2022, ο εκδότης του Moon of Alabama δημοσίευσε ένα άρθρο που επιβεβαιώνει (και πάλι) αυτό ακριβώς το σημείο, την ανικανότητα της βιομηχανικής βάσης της Δύσης να παράγει και να παραδώσει σε σύντομη παραγγελία το τεράστιο επίπεδο πυρομαχικών που απαιτούνται σε έναν σύγχρονο πόλεμο μεταξύ ομοτίμων δυνάμεων. :

Η ουκρανική πολεμική μηχανή λειτουργεί άδεια γιατί η «δύση» δεν μπορεί πλέον να παρέχει όπλα και πυρομαχικά σε σημαντικές ποσότητες. Η πιθανότητα να αλλάξει αυτό σε οποιοδήποτε εύλογο χρονικό πλαίσιο είναι χαμηλή :

«Η σύγκρουση υψηλού επιπέδου καταναλώνει πολλά πυρομαχικά και πολλά όπλα», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Μάικ ΜακΚόρντ, ανώτατος αξιωματούχος για τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου. «Εξετάζουμε επίσης τους περιορισμούς της εφοδιαστικής αλυσίδας. Αυτό δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα».

Ανώτατα στελέχη του Πενταγώνου και της βιομηχανίας υποστηρίζουν ότι επιτέλους εντείνονται οι προσπάθειες για την αντικατάσταση των όπλων που οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν στείλει στην Ουκρανία – εξαντλώντας τα αποθέματα που θεωρούνται κρίσιμα για την αποτροπή της Κίνας ή άλλων πιθανών αντιπάλων για τα επόμενα χρόνια.
…
Ανέφερε πρόσφατες συμφωνίες για δεκάδες χιλιάδες βλήματα πυροβολικού των 155 mm που οι Ουκρανοί εξαντλούν σχεδόν αμέσως μόλις φτάσουν. Μέχρι την άνοιξη, «θα μπορούμε να κάνουμε 20.000 γύρους το μήνα», είπε.

Αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να κατασκευαστούν αρκετά από αυτά, είπε, προσθέτοντας ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν αυτό το ποσοστό έως και 40.000 φυσίγγια το μήνα την άνοιξη του 2025.(!!!)

20.000 φυσίγγια είναι αυτό που χρησιμοποιεί ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία σε μια ήσυχη μέρα.

 40.000 φυσίγγια την ημέρα μπορεί να είναι η μέση κατανάλωση, 60.000 φυσίγγια την ημέρα εκτοξεύονται όταν τα πράγματα ζεσταίνονται. Παράγει επίσης αρκετά για να τα αντικαταστήσει σ'αυτούς τους γύρους.

(ΔΕΣ Ουκρανία – Επισκευάστηκε η γέφυρα της Κριμαίας, χωρίς πυρομαχικά, επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Ρωσία—> https://www.moonofalabama.org/2022/12/ukraine-crimea-bridge-repaired-no-ammunition-drone-attacks-in-russia- .html
(Τα έντονα πλάγια γράμματα είναι δικά μου.)

Το γεγονός ότι μετά από τόσες φασαρίες και τόσες προσδοκίες για μια γρήγορη ρωσική κατάρρευση καταλήξαμε σε αυτή τη συνειδητοποίηση πρέπει να είναι ταπεινωτικό σε ορισμένες περιοχές στην Ουάσιγκτον. 

Και αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη ειρωνεία στην παρούσα κατάσταση: η πολιτική ύβρις που κυριαρχεί εδώ και καιρό στη σκέψη των ελίτ του Λονδίνου/Ουάσιγκτον έκανε την ηγεμονική τους παρόρμηση ακαταμάχητη. Έτσι διάλεξαν αυτό που μοιάζει τώρα με τον «τελευταίο πόλεμο επιλογής» της αυτοκρατορίας. Δεν πειράζει, αυτός είναι ακόμα ένας επίσημος «πόλεμος μεσολάβησης». 

Ξέχασαν ότι δεν είναι το 1945 αλλά το 2022, και ο κόσμος έχει αλλάξει, και, πάνω απ' όλα, ξέχασαν ότι η συμμορία εναντίον της Ρωσίας, με όλη αυτή την υποτίμησή της είναι ένα ασυγχώρητο λάθος. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, και ανεξάρτητα από το τι λένε τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, δεν υπάρχει περίπτωση η Δύση να «κερδίσει» τον πόλεμο της Ουκρανίας, πόσο μάλλον να παραδώσει τη Ρωσία στο καθεστώς του υποτελούς έθνους.

 Στην πραγματικότητα, για διάφορους αρκετά λογικούς λόγους, και λόγω του υψηλού επιπέδου τοξικού σωβινισμού που εξακολουθεί να διαπερνά το αμερικανικό μυαλό, η Μόσχα είναι πλέον πιθανόν να ΜΗΝ νικήσει την Ουάσιγκτον πολύ άσχημα. Εξ ου και ο αργός ρυθμός της στρατιωτικής εκστρατείας, η υπονόμευση των δικών τους νικών και ο σταδιακός τρόπος με τον οποίο εισάγουν μια νέα πραγματικότητα στην Ανατολική Ευρώπη και στον κόσμο γενικότερα. Μοιάζει περισσότερο με μια «αργή σταδιακή κάθοδο στο έδαφος» αντί για μια βάναυση συντριβή. 

Ο πρώτος γλιτώνει από την ταπείνωση τον ηττημένο υποψήφιο..

Επιστρέφοντας

Νομίζω ότι θα είναι δύσκολο να σημειωθεί ταχύτερη πρόοδος στη Δύση, ειδικά στην Αμερική, έως ότου επινοήσουμε τρόπους εξουδετέρωσης και ήττας της τεράστιας προπαγανδιστικής δύναμης της Ουάσιγκτον.

Πολλά πράγματα που θέλουμε να επιτύχουμε απαιτούν να «περπατάμε και με τα δύο πόδια ταυτόχρονα», όπως είπε κάποτε ο Μάο, γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η παρουσία ενός αντικειμένου καθορίζει την επιβίωση ενός άλλου, ενισχύοντας το ένα το άλλο.

Επίσης, όσο η κουλτούρα λούζεται από ναρκισσισμό, πολλά πράγματα θα ξεφύγουν από την κατάλληλη κριτική.

Στον πόλεμο ή τη σύγκρουση ιδεών, ο φιλελευθερισμός, για παράδειγμα, και ένα από τα παρακλάδια του ο οικονομικός φιλελευθερισμός (γνωστός και ως ελευθεριοκρατισμός) έχει ξεκάθαρα διανύσει την πορεία του, ιστορικά μιλώντας, δηλαδή. Ο φιλελευθερισμός ήταν και παραμένει ένα εγγενές μέρος και πυλώνας της καπιταλιστικής μήτρας, που γεννά, υπό κανονική εξέλιξη, μορφές ακραίου αντικοινωνικού ατομικισμού . Και ενώ εκτιμώ ότι ορισμένοι φιλελεύθεροι αντιτίθενται ξεκάθαρα και γενναία στην εγκληματική/ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αμφιβάλλω ότι έχουν σκεφτεί σοβαρά τις αντιφάσεις που εμπεριέχονται στο αγαπημένο τους κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο.

Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα, δεν έχω βρει ποτέ έναν φιλελεύθερο που να μπορεί να δεχτεί πώς ο ανταγωνισμός τρώει κυριολεκτικά τον εαυτό του σε ένα καθεστώς τέλειας ελευθερίας της αγοράς, δημιουργώντας τελικά τεράστια μονοπώλια. Ούτε πώς αυτά τα μονοπώλια τελικά διαφθείρουν τα πάντα, από την πολιτική τάξη μέχρι όλους τους άλλους σημαντικούς πολιτιστικούς θεσμούς, συμπεριλαμβανομένου του Τύπου, των τεχνών, του ακαδημαϊκού χώρου και ούτω καθεξής. Η απόδειξη είναι αδιάψευστη και υπάρχει σε αφθονία στην ιστορία της Δύσης, ειδικά στη Νιρβάνα της, δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών. Τέλος, κανένας φιλελεύθερος που γνωρίζω δεν έχει λύσει ποτέ το πρόβλημα της καπιταλιστικής υπερπαραγωγής.

Η ουσία είναι ότι, όπως έδειξε ο πόλεμος της Ουκρανίας, η ασφυξία της υβριδικής δύναμης πνίγει την ιστορία και μπορεί να σημάνει τον θάνατο μας ως είδος, μαζί με μεγάλο μέρος της υπόλοιπης ζωής σε αυτόν τον πλανήτη.

Νομίζω ότι είναι καθήκον μας να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε ιδέες για το πώς να αποδυναμώσουμε και να σπάσουμε αυτό το ιδεολογικό τείχος. Δύσκολο? Με όλα τα μέσα. Αδύνατο? Ούτε κατά διάνοια.

ΠΗΓΕΣ

https://halturnerradioshow.com/index.php/en/news-page/world/u-s-continues-to-build-military-presence-in-europe-because-europe-must-be-killed

..και ανώνυμοι μπλόγκερ της Κίνας και της Αμερικής στο δ/κτυο

Έρευνα: Γιώτα Σεχίδου

Click

Η Άνοδος και η Πτώση της Μεγάλης Επαναφοράς

30.10.2022

 Έρευνα: Γ. Σεχίδου

"Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι απλώς ένας μακροσκελής τρόπος να πεις φασισμός. (...) Το WEF είναι μια συνωμοσία στην πράξη, όχι απλώς μια θεωρία συνωμοσίας. Συνωμοτούν για να ελέγξουν την κατεύθυνση της κοινωνίας και της πολιτικής παγκοσμίως."

 Για το τρέχον ζήτημα βασιστήκαμε  στα εξαιρετικά κείμενα του καθηγητή Arthur Noble και του συγγραφέα Michael Rectenwald.

Οι Schwab και Malleret φέρνουν τον «καπιταλισμό των μετόχων» εναντίον του «νεοφιλελευθερισμού», «ένα σώμα ιδεών και πολιτικών… που ευνοεί τον ανταγωνισμό έναντι της αλληλεγγύης, τη δημιουργική καταστροφή (???) έναντι της κυβερνητικής παρέμβασης και την οικονομική ανάπτυξη έναντι της κοινωνικής ευημερίας».[The Great Reset , σελ. 78].

Η εκπληκτική αυθάδεια ενός ανθρώπου που υποτίθεται ότι υπερηφανεύεται για τον ρόλο της δημιουργίας μιας νέας παγκόσμιας τάξης στην οποία «δεν θα σου ανήκει τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος»  αναδύεται από το περιεχόμενο των παράλογων βιβλίων του Schwab The Fourth Industrial Revolution (2016). ο διάδοχός του Διαμορφώνοντας το Μέλλον της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης (2018) και το πιο σημαντικό του Covid-19: The Great Reset (2020) των 110 σελίδων. Ο οικοδεσπότης του Sky News Australia, Rowan Deal, χαρακτήρισε τις ιδέες του WEF «θρασύδειλες», «έναν τρομακτικό συνασπισμό μεγάλων επιχειρήσεων και μεγάλης τεχνολογίας» και σημείωσε:

«Αυτό που θα έπρεπε να είχαν προσθέσει είναι «Εμείς οι πολύ πλούσιοι θα κατέχουμε τα πάντα και θα είμαστε ακόμα πιο ευτυχισμένοι». 

Από την άλλη, «Το The Great Reset and the Struggle for Liberty του Michael Rectenwald είναι ένα αριστοτεχνικό και επίκαιρο έργο γραμμένο από μια από τις πιο θαρραλέες αντιφρονούσες φωνές της εποχής μας. Με εκτεταμένη έρευνα σε διάφορους κλάδους - από την ευρωπαϊκή ιστορία και την κοινωνιολογία μέχρι τα αμερικανικά οικονομικά, και από την τεχνητή νοημοσύνη έως την επιστήμη του κλίματος - ο Rectenwald μας δίνει μια σαρωτική και λεπτομερή περιγραφή των ψευδοπροφητών ενός αντιανθρώπινου κινήματος που απειλεί να κατακλύσει την Αμερική και άλλες δυτικές δημοκρατίες.

"Αυτό το tour-de-force είναι απαραίτητο ανάγνωσμα για όσους ασχολούνται με τον συνεχή αγώνα για τη διατήρηση της ελευθερίας και του μέλλοντος του ανθρώπου ενάντια στον ολοκληρωτισμό — και μια διαρκής απόδειξη ελπίδας, πίστης και αγάπης για τις επόμενες γενιές». — Lee Smith , συγγραφέας τουThe Permanent Coup and The Plot Against the President , οικοδεσπότης του The Epoch Times ' Over the Targe

Η « Μεγάλη Επαναφορά» εισήχθη από το «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ», το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με τα Ηνωμένα Έθνη και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Η ατζέντα τους είναι να εφαρμόσουν έναν παγκόσμιο τύπο ολοκληρωτισμού που βασίζεται σε τεχνοκρατικές και υπερανθρωπιστικές ιδεολογίες. Μέρος αυτού του σχεδίου περιλαμβάνει επίσης τον επανασχεδιασμό και τον έλεγχο όλων των μορφών ζωής, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. [...] Ενώ η εξωτερική έκφραση της τεχνοκρατίας θα εμφανίζεται ως ολοκληρωτισμός, το κέντρο ελέγχου δεν θα είναι ένα άτομο. Αντί να κυβερνά ένα μόνο πρόσωπο με διατάγματα, η τεχνοκρατία βασίζεται στον έλεγχο μέσω της τεχνολογίας και του αλγορίθμου. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική διαφορά. Εν ολίγοις, δεν θα υπάρχει άτομο που να μπορεί να κατηγορηθεί ή να λογοδοτήσει. Ο «δικτάτορας» είναι ένας αλγόριθμος».

Η Μεγάλη Επαναφορά συνδυάζει επαναφορές σε όλους τους πιθανούς τομείς της ανθρώπινης ζωής: οικονομικό, περιβαλλοντικό, γεωπολιτικό, κυβερνητικό, βιομηχανικό, τεχνολογικό, κοινωνικό και ατομικό.

Η Μεγάλη Επαναφορά εισάγει ένα μπερδεμένο οικονομικό κράμα, αυτό που ονομάζει «εταιρικός σοσιαλισμός»[25] και «καπιταλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά»[26] ή αυτό που ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν ονόμασε αργότερα «κομμουνιστικό καπιταλισμό».[27] Ο Σουάμπ και η εταιρεία του αποκαλούν ευφημιστικά αυτό το σύστημα ως «καπιταλισμό των μετόχων».

Αναλυτικά ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν γράφει: 

"Η μορφή του καπιταλισμού που εδραιώνεται σε πλανητική κλίμακα δεν είναι αυτή που είχε προσλάβει στη Δύση: είναι, μάλλον, ο καπιταλισμός στην κομμουνιστική του παραλλαγή, που ενώνει μια εξαιρετικά γρήγορη ανάπτυξη της παραγωγής με ένα ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς. Αυτή είναι η ιστορική σημασία του ηγετικού ρόλου που αναλαμβάνει η Κίνα, όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας με στενή έννοια, αλλά και –όπως έχει τόσο εύγλωττα αποδείξει η πολιτική χρήση της πανδημίας– ως παράδειγμα για την κυβέρνηση της. Το ότι τα καθεστώτα που εγκαθιδρύθηκαν στις λεγόμενες κομμουνιστικές χώρες ήταν μια ιδιαίτερη μορφή καπιταλισμού, ειδικά προσαρμοσμένη για οικονομικά καθυστερημένες χώρες και ονομάστηκε έτσι «κρατικός καπιταλισμός», ήταν απολύτως σαφές σε όποιον ξέρει να διαβάζει ιστορία. 

Αυτό που ήταν εντελώς απροσδόκητο, ωστόσο, είναι ότι αυτή η μορφή καπιταλισμού, που έμοιαζε να έχει εξαντλήσει τη λειτουργία της και έτσι να είναι πλέον ξεπερασμένη, αντ' αυτού προοριζόταν –σε μια τεχνολογικά ενημερωμένη διαμόρφωση– να γίνει η κυρίαρχη αρχή της τρέχουσας φάσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. 

Πράγματι, είναι πιθανό σήμερα να παρατηρούμε μια σύγκρουση μεταξύ του δυτικού καπιταλισμού, που υπήρχε στο παρελθόν μαζί με το «κράτος δικαίου» και την αστική δημοκρατία, και αυτού του νέου κομμουνιστικού καπιταλισμού, μια σύγκρουση στην οποία η τελευταία εκδοχή φαίνεται να έχει εμφανιστεί ως νικητής. 

Το σίγουρο, ωστόσο, είναι ότι το νέο καθεστώς θα συνδυάσει τις πιο απάνθρωπες πτυχές του καπιταλισμού με τις πιο φρικτές πτυχές του κρατικού κομμουνισμού, συνδυάζοντας την ακραία αλλοτρίωση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων με έναν πρωτοφανή κοινωνικό έλεγχο."

Η αποτυχία του φιλελευθερισμού και η συντηρητική κρίση της πίστης

Αυτός ο καπιταλισμός των ενδιαφερόμενων μερών περιλαμβάνει την τροποποίηση συμπεριφοράς των εταιρειών προς όφελος των «ενδιαφερομένων». Ένας ενδιαφερόμενος είναι οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε ομάδα που πρόκειται να ωφεληθεί ή να χάσει από την εταιρική συμπεριφορά—εκτός από τους ανταγωνιστές της. 

Οι Schwab και Malleret φέρνουν τον «καπιταλισμό των μετόχων» εναντίον του «νεοφιλελευθερισμού», «ένα σώμα ιδεών και πολιτικών… που ευνοεί τον ανταγωνισμό έναντι της αλληλεγγύης, τη δημιουργική καταστροφή (???) έναντι της κυβερνητικής παρέμβασης και την οικονομική ανάπτυξη έναντι της κοινωνικής ευημερίας».[The Great Reset , σελ. 78].

 Δηλαδή, ο «νεοφιλελευθερισμός» αναφέρεται σε αυτό που αλλιώς είναι γνωστό ως ελεύθερη αγορά. Έτσι, ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων έρχεται σε αντίθεση με το σύστημα της ελεύθερης επιχείρησης. Σημαίνει όχι μόνο εταιρική συνεργασία με το κράτος και τις ΜΚΟ αλλά και πολύ αυξημένη κρατική παρέμβαση στην οικονομία.

Οι Schwab και Malleret προωθούν την «επιστροφή της «μεγάλης» κυβέρνησης» [The Great Reset , σελ. 89.] σαν να μην υποχώρησε ποτέ: Αν «οι τελευταίοι πέντε αιώνες στην Ευρώπη και την Αμερική» μας έχουν διδάξει κάτι, ισχυρίζονται, είναι ότι «οι οξείες κρίσεις συμβάλλουν στην ενίσχυση της δύναμης του κράτους". 

Ο Σβάμπ και η παρέα του στήνουν τον αχυράνθρωπο του νεοφιλελευθερισμού ως την πηγή των οικονομικών μας δεινών. Όμως, η κυβερνητικά ευνοϊκή θέση των βιομηχανιών και των παραγόντων τους εντός των βιομηχανιών —ή ο κορπορατισμός, αλλιώς γνωστός ως οικονομικός φασισμός,[34] και όχι ο δίκαιος και ελεύθερος ανταγωνισμός— είναι η πραγματική πηγή αυτού που ο Schwab και οι όμοιοί του προφανώς καταγγέλλουν. Η Μεγάλη Επαναφορά αυξάνει κατά πολύ τον κορπορατισμό ή τον οικονομικό φασισμό. 

[Για το θέμα αυτό βλέπε https://www.kontrabandafreepress.com/politika-kimena]

Ενώ οι εγκεκριμένοι εταιρικοί μέτοχοι δεν είναι  απαραίτητα τα  μονοπώλια, η τάση της Μεγάλης Επαναφοράς είναι προς τη μονοπώληση—αναθέτοντας όσο το δυνατόν περισσότερο έλεγχο στην παραγωγή και τη διανομή σε αυτές τις ευνοημένες εταιρείες, ενώ εξαλείφονται οι βιομηχανίες και οι παραγωγοί που θεωρούνται είτε περιττοί είτε εχθρικοί. Για να επιτευχθεί αυτή η επαναφορά, «[e]κάθε χώρα, από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Κίνα, πρέπει να συμμετέχει και κάθε βιομηχανία, από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι την τεχνολογία, πρέπει να μεταμορφωθεί», γράφει ο αυταρχικός Schwab.[35]

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων έχει θεωρηθεί ως μια νέα προσέγγιση για την επίτευξη του σοσιαλισμού, ακόμη και από τους σοσιαλιστές.[ David Campbell, «Towards a Less Irrelevant Socialism: Stakeholding as a 'Reform' of the Capitalist Economy»,  Journal of Law and Society  24, αρ. 1 (1997): 65–84.]

Όπως έχω προτείνει, ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων τείνει προς τον « εταιρικό σοσιαλισμό » ή τον «καπιταλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά», δύο τρόπους κατανόησης της συνολικής οικονομίας της Μεγάλης Επαναφοράς. 

Ο Anthony C. Sutton, ο αείμνηστος ιστορικός και μελετητής του Ινστιτούτου Hoover, περιέγραψε τον εταιρικό σοσιαλισμό ως εξής:

"Ο γέρος John D. Rockefeller και οι συνάδελφοί του καπιταλιστές του 19ου αιώνα ήταν πεπεισμένοι για μια απόλυτη αλήθεια: ότι κανένας μεγάλος νομισματικός πλούτος δεν μπορούσε να συσσωρευτεί κάτω από τους αμερόληπτους κανόνες μιας ανταγωνιστικής κοινωνίας laissez faire. Ο μόνος σίγουρος δρόμος για την απόκτηση τεράστιου πλούτου ήταν το μονοπώλιο: διώξτε τους ανταγωνιστές σας, μειώστε τον ανταγωνισμό, εξαλείψτε το laissez-faire και προπάντων λάβετε κρατική προστασία για τον κλάδο σας μέσω συμβατών πολιτικών και κυβερνητικών κανονισμών. Αυτή η τελευταία οδός αποδίδει ένα νόμιμο μονοπώλιο και ένα νόμιμο μονοπώλιο οδηγεί πάντα στον πλούτο."

Αυτό το σχήμα του βαρώνου των ληστών είναι επίσης… το σοσιαλιστικό σχέδιο. Η διαφορά μεταξύ ενός εταιρικού κρατικού μονοπωλίου και ενός σοσιαλιστικού κρατικού μονοπωλίου είναι ουσιαστικά μόνο η ταυτότητα της ομάδας που ελέγχει τη δομή εξουσίας...

Ονομάζουμε αυτό το φαινόμενο του εταιρικού νομικού μονοπωλίου - έλεγχο της αγοράς που αποκτάται με τη χρήση πολιτικής επιρροής - με το όνομα εταιρικός σοσιαλισμός .[ David Campbell, «Towards a Less Irrelevant Socialism: Stakeholding as a 'Reform' of the Capitalist Economy»,  Journal of Law and Society  24, αρ. 1 (1997): 65–84.]. Η εταιρική-σοσιαλιστική τάση είναι προς μια οικονομία δύο επιπέδων, με τα μονοπώλια και το κράτος στην κορυφή, και τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» για την πλειοψηφία από κάτω. Ο «πραγματικά υπαρκτός σοσιαλισμός» είναι ο σοσιαλισμός  όπως είναι στην πραγματικότητα , σε αντίθεση με το πώς τον περιέγραψε ο Μαρξ και οι επίγονοί του.[Roger Scruton,  Palgrave Macmillan Dictionary of Political Thought , 3d ed. (Νέα Υόρκη: Macmillan Publishers, 2007), sv «Στην πραγματικότητα υπαρκτός σοσιαλισμός». Αναφορά Credo. ]

Ο «Καπιταλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» είναι ένα παιχνίδι για την περιγραφή του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για το οικονομικό του σύστημα. Πριν από αρκετές δεκαετίες, καθώς η αυξανόμενη εξάρτηση της Κίνας από τους κερδοσκοπικούς τομείς της οικονομίας της δεν μπορούσε πλέον να αμφισβητηθεί αξιόπιστα από το ΚΚΚ, η ηγεσία του ενέκρινε το σύνθημα «σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» για να περιγράψει το οικονομικό του σύστημα. Διατυπωμένη από τον Deng Xiaoping, η φράση έγινε ένα ουσιαστικό συστατικό της προσπάθειας του ΚΚΚ να εξορθολογίσει την κινεζική κερδοσκοπική ανάπτυξη κάτω από ένα σοσιαλιστικό πολιτικό σύστημα.

Σύμφωνα με το κόμμα, η αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της κινεζικής οικονομίας επρόκειτο να είναι μια προσωρινή φάση —που θα διαρκούσε εκατό χρόνια αν χρειαστεί(!)— στον δρόμο προς μια αταξική κοινωνία πλήρους σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Οι ηγέτες των κομμάτων ισχυρίστηκαν, και εξακολουθούν να υποστηρίζουν, ότι ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά είναι απαραίτητος στην περίπτωση της Κίνας, επειδή η Κίνα ήταν μια «οπισθοδρομική» αγροτική χώρα όταν εισήχθη ο σοσιαλισμός - και πολύ νωρίς, προτάθηκε ότι η Κίνα χρειαζόταν μια καπιταλιστική ενίσχυση.

Με το σύνθημα, το κόμμα μπόρεσε να προτείνει ότι η Κίνα ήταν μια εξαίρεση στην ορθόδοξη μαρξιστική θέση ότι ο σοσιαλισμός φτάνει μόνο μετά την ανάπτυξη του καπιταλισμού - αν και ο ίδιος ο Μαρξ παρέκκλινε από τη δική του φόρμουλα αργά στη ζωή του. Ταυτόχρονα, το σύνθημα επέτρεψε στο ΚΚΚ να επιβεβαιώσει την ορθόδοξη μαρξιστική θέση. Η σοσιαλιστική επανάσταση της Κίνας είχε έρθει πριν αναπτυχθεί ο βιομηχανικός καπιταλισμός - μια εξαίρεση στον ορθόδοξο μαρξισμό. Ο καπιταλισμός εισήχθη έτσι στο οικονομικό σύστημα της Κίνας αργότερα - μια επιβεβαίωση του ορθόδοξου μαρξισμού.

Απογυμνωμένος από τις σοσιαλιστικές ιδεολογικές του αξιώσεις, ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά, ή το ίδιο το κινεζικό σύστημα, ισοδυναμεί με ένα σοσιαλιστικό ή κομμουνιστικό κράτος που χρηματοδοτείται όλο και περισσότερο από την «καπιταλιστική» οικονομική ανάπτυξη. Η διαφορά μεταξύ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της σύγχρονης Κίνας είναι ότι όταν έγινε φανερό ότι η σοσιαλιστική οικονομία είχε αποτύχει, η πρώτη εγκατέλειψε τα σοσιαλιστικά οικονομικά προσχήματα, ενώ η δεύτερη όχι.

Η Μεγάλη Επαναφορά αντιπροσωπεύει την ανάπτυξη του κινεζικού συστήματος στη Δύση, μόνο αντίστροφα. Ενώ η κινεζική πολιτική τάξη ξεκίνησε με ένα σοσιαλιστικό πολιτικό σύστημα και εισήγαγε την ιδιωτική κερδοσκοπική παραγωγή αργότερα, η Δύση ξεκίνησε με έναν βαθμό καπιταλισμού και εφαρμόζει ένα σοσιαλιστικό πολιτικό σύστημα τώρα. Λες και η δυτική ολιγαρχία κοίταξε τον «σοσιαλισμό» που εμφανίζεται στην Κίνα και είπε, «ναι, το θέλουμε». Αυτό το κινεζικού τύπου σύστημα περιλαμβάνει εξαιρετικά αυξημένη κρατική παρέμβαση στην οικονομία από τη μια πλευρά και το είδος των αυταρχικών μέτρων που χρησιμοποιεί η κινεζική κυβέρνηση για να ελέγξει τον πληθυσμό, από την άλλη.

Τώρα, ας δούμε τις σύγχρονες εξελίξεις και πώς κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

Τα δρακόντεια μέτρα lockdown που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τυχαίνει να έχουν επιτύχει αυτό που προφανώς ήθελαν να κάνουν οι εταιρικοί σοσιαλιστές όπως το WEF και οι συνεργάτες τους. Έχουν καταστρέψει τις μικρές επιχειρήσεις, εξαλείφοντας έτσι τους ανταγωνιστές των εταιρικών μονοπωλίων. Όπως ανέφερε το Ίδρυμα Οικονομικής Εκπαίδευσης, μόνο στις ΗΠΑ, εκατομμύρια μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν τις πόρτες τους λόγω κλειδώματος. Τα δεδομένα Yelp δείχνουν ότι το 60% του κλεισίματος επιχειρήσεων είναι πλέον οριστικό. Εν τω μεταξύ, οι μεγάλοι ψηφιακοί γίγαντες - συμπεριλαμβανομένων των Amazon, Apple και Facebook - εκτίμησαν τεράστια κέρδη. Κατά τη διάρκεια των τριών μηνών που έληξαν τον Ιούνιο του 2020, για παράδειγμα, τα «τριμηνιαία κέρδη 5,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Amazon ήταν τα μεγαλύτερα από την έναρξη της εταιρείας το 1994 και προήλθαν παρά τις μεγάλες δαπάνες για προστατευτικό εξοπλισμό και άλλα μέτρα λόγω του ιού.

Μια ανάλυση δεδομένων από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο Μπράουν και το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς διαπίστωσε ότι τα lockdown με εντολή της κυβέρνησης κατέστρεψαν τους εργαζόμενους με χαμηλότερο εισόδημα και ωφέλησαν εκείνους στην κορυφή. Εν τω μεταξύ, μελέτες έχουν δείξει ότι τα lockdown δεν έκαναν τίποτα για να μετριάσουν την εξάπλωση του covid-19.

Οι εξελίξεις που προωθούν την ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς περιλαμβάνουν την απεριόριστη μετανάστευση, τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς για την κατά τα άλλα νόμιμη διέλευση των συνόρων, την απεριόριστη εκτύπωση χρημάτων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα, τον επακόλουθο πληθωρισμό, την αύξηση της φορολογίας, την αυξημένη εξάρτηση από το κράτος, την κρίση της εφοδιαστικής αλυσίδας, τους περιορισμούς και τις απώλειες στην εργασία λόγω των εντολών εμβολίων και την προοπτική προσωπικών επιδομάτων άνθρακα.

 Συνολικά, αυτές και άλλες τέτοιες πολιτικές συνιστούν μια συντονισμένη επίθεση στην πλειοψηφία. Κατά ειρωνικό τρόπο, αντιπροσωπεύουν επίσης την πτυχή της «δικαιότητας» της Μεγάλης Επαναφοράς - εάν κατανοήσουμε σωστά ότι εδώ δικαιοσύνη σημαίνει ισοπέδωση της οικονομικής κατάστασης του «μέσου Αμερικανού» με εκείνους που κατοικούν σε λιγότερο «προνομιούχες» περιοχές.

Το μοντέλο εταιρικών συμμετόχων της Μεγάλης Επαναφοράς διαχέεται στο μοντέλο διακυβέρνησής της και στο γεωπολιτικό μοντέλο: κράτη και ευνοούμενες εταιρείες σε «συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα» στον έλεγχο της διακυβέρνησης.

Η διαμόρφωση αποδίδει ένα υβρίδιο εταιρικού-κράτους που σε μεγάλο βαθμό δεν λογοδοτεί στα μέλη των εθνικών κυβερνήσεων.

Η φιλική σχέση μεταξύ πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων έχει προκαλέσει ακόμη και την περιφρόνηση ορισμένων ακαδημαϊκών.

Ορισμένοι σημειώνουν ότι η εταιρική σχέση UN-WEF και το μοντέλο διακυβέρνησης του WEF αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον τη μερική ιδιωτικοποίηση της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ, με το WEF να φέρνει εταιρικούς εταίρους, χρήματα και υποτιθέμενη τεχνογνωσία για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (4-IR) στο τραπέζι. Και το μοντέλο διακυβέρνησης του WEF εκτείνεται πολύ πέρα ​​από τον ΟΗΕ, επηρεάζοντας το σύνταγμα και τη συμπεριφορά των κυβερνήσεων παγκοσμίως. Αυτός ο σφετερισμός οδήγησε τον πολιτικό επιστήμονα Ivan Wecke να ονομάσει τον κυβερνητικό επανασχεδιασμό του παγκόσμιου συστήματος από το WEF «μια εταιρική ανάληψη της παγκόσμιας διακυβέρνησης».

Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το μοντέλο του WEF αντιπροσωπεύει επίσης  την  κρατικοποίηση της ιδιωτικής βιομηχανίας.

Κάτω από τον καπιταλισμό μετόχων του Schwab και το μοντέλο διακυβέρνησης πολλαπλών συμμετοχικών μερών, η διακυβέρνηση όχι μόνο ιδιωτικοποιείται όλο και περισσότερο, αλλά και το πιο σημαντικό, οι εταιρείες αντικαθίστανται ως σημαντικές προσθήκες σε κυβερνήσεις και διακυβερνητικούς φορείς. Η κατάσταση επεκτείνεται, ενισχύεται και επεκτείνεται με την προσθήκη τεράστιων εταιρικών περιουσιακών στοιχείων. Αυτά περιλαμβάνουν χρηματοδότηση που στοχεύει στη «αειφόρο ανάπτυξη» με τον αποκλεισμό των μη συμμορφούμενων, καθώς και τη χρήση Big Data, AI και 5G για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των πολιτών. Στην περίπτωση του καθεστώτος του εμβολίου κατά του Covid, το κράτος χορηγεί προστασία και αποζημίωση από το μονοπώλιο της Big Pharma από την ευθύνη με αντάλλαγμα ένα όχημα για να επεκτείνει τις εξουσίες του καταναγκασμού.

Ως εκ τούτου, οι εταιρικοί ενδιαφερόμενοι γίνονται αυτό που ονόμασα «κυβερνητικές οργανώσεις»—αλλιώς «ιδιωτικοί» οργανισμοί που λειτουργούν ως κρατικοί μηχανισμοί, χωρίς υποχρέωση απάντησης σε ενοχλητικούς ψηφοφόρους.

Δεδομένου ότι αυτές οι εταιρείες είναι πολυεθνικές, το κράτος γίνεται ουσιαστικά παγκόσμιο, ανεξάρτητα από το αν έχει επισημοποιηθεί ποτέ μια «μονοκοσμική κυβέρνηση».

Σαν να μην ήταν αρκετά δραματικές οι οικονομικές και κυβερνητικές επαναφορές, η τεχνολογική επαναφορά μοιάζει με δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Βασίζεται στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (4-IR). Το 4-IR, μας λένε, ακολουθεί την πρώτη, δεύτερη και τρίτη βιομηχανική επανάσταση—τη μηχανική, την ηλεκτρική και την ψηφιακή, αντίστοιχα.[49] Το 4-IR βασίζεται στην ψηφιακή επανάσταση, αλλά ο Schwab βλέπει το 4-IR ως μια εκθετική απογείωση και σύγκλιση υφιστάμενων και αναδυόμενων πεδίων, συμπεριλαμβανομένων των Big Data. τεχνητής νοημοσύνης (AI); μηχανικής εκμάθησης, κβαντικού υπολογισμού και γενετικής, νανοτεχνολογίας και ρομποτικής (GNR).

Η συνέπεια είναι η συγχώνευση του φυσικού, του ψηφιακού και του βιολογικού κόσμου. Η θόλωση αυτών των κατηγοριών αμφισβητεί τελικά τις ίδιες τις οντολογίες με τις οποίες κατανοούμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του «τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος».

Οι συγκεκριμένες εφαρμογές περιλαμβάνουν ένα πανταχού παρόν Διαδίκτυο, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (IoT), το Διαδίκτυο των Σωμάτων (IoB), τα αυτόνομα οχήματα, τις έξυπνες πόλεις, την τρισδιάστατη εκτύπωση, τα ρομπότ, τη νανοτεχνολογία, τη βιοτεχνολογία, την επιστήμη των υλικών, την αποθήκευση ενέργειας και άλλα. 

Ενώ ο Schwab προωθεί ένα συγκεκριμένο όραμα για το 4-IR, δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο στις συνθέσεις του.

Υπερανθρωπιστές και Μοναδικοί (ή προφήτες της τεχνολογικής ιδιαιτερότητας), όπως ο Ray Kurzweil και πολλοί άλλοι, προέβλεψαν αυτές και περισσότερες επαναστατικές εξελίξεις, πολύ πριν τις ανακοινώσει ο Schwab.[ Ray Kurzweil,  The Singularity Is Near: When Humans Transcend Biology  (Λονδίνο: Duckworth, 2006).]

Η σημασία της άποψης του Schwab και του WEF για τη νέα τεχνολογική επανάσταση είναι η προσπάθεια αξιοποίησής της σε έναν συγκεκριμένο σκοπό, πιθανώς «ένα δικαιότερο, πιο πράσινο μέλλον».

Αλλά αν οι υπάρχουσες εξελίξεις 4-IR αποτελούν ένδειξη για το μέλλον, τότε η φαινομενική αισιοδοξία του Schwab είναι άστοχη και το 4-IR παραποιείται κατάφωρα. Αυτές οι εξελίξεις περιλαμβάνουν ήδη αλγόριθμους Διαδικτύου που τροφοδοτούν τους χρήστες με προδιαγεγραμμένες ειδήσεις και διαφημίσεις και μειώνουν ή αποκλείουν το απαγορευμένο περιεχόμενο. αλγόριθμοι που λογοκρίνουν το περιεχόμενο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και στέλνουν «επικίνδυνα» άτομα και οργανισμούς σε ψηφιακά γκούλαγκ· εντάλματα λέξεων-κλειδιών με βάση τις εισροές της μηχανής αναζήτησης· εφαρμογές που παρακολουθούν και εντοπίζουν υπόπτους για τον Covid και αναφέρουν τους παραβάτες στην αστυνομία. Αστυνομία ρομπότ με σαρωτές κωδικών QR για τον εντοπισμό και τη συγκέντρωση των μη εμβολιασμένων και άλλων αντιφρονούντων. και έξυπνες πόλεις όπου ο καθένας είναι μια ψηφιακή οντότητα που πρέπει να παρακολουθείται και να καταγράφεται, ενώ δεδομένα για κάθε τους κίνηση συλλέγονται, ταξινομούνται, αποθηκεύονται, 

Εν ολίγοις, οι τεχνολογίες 4-IR υποβάλλουν τους ανθρώπους σε μια τεχνολογική διαχείριση που κάνει την παρακολούθηση από την NSA να μοιάζει με παιδικό παιχνίδι. Και ο Schwab επαινεί τις εξελίξεις που συνδέουν τους εγκεφάλους απευθείας με το cloud και επιτρέπουν την «εξόρυξη δεδομένων» της σκέψης και της μνήμης, μια τεχνολογική κυριαρχία στη λήψη αποφάσεων που απειλεί την αυτονομία και υπονομεύει κάθε ομοιότητα ελεύθερης βούλησης. Το 4-IR επιταχύνει τη συγχώνευση ανθρώπων και μηχανών, καταλήγοντας σε έναν κόσμο στον οποίο όλες οι πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των γενετικών πληροφοριών, μοιράζονται, και κάθε ενέργεια, σκέψη και ασυνείδητο κίνητρο είναι γνωστή, προβλεπόμενη και πιθανώς ακόμη και αποκλεισμένη. Όπως είναι φυσικό, το Brave New World του Aldous Huxley   έρχεται στο μυαλό. Ωστόσο, ο Schwab προβάλλει τις διεπαφές εγκεφάλου-σύννεφου ως βελτιώσεις, ως τεράστιες βελτιώσεις σε σχέση με την τυπική ανθρώπινη νοημοσύνη. 

Αν δεν αφαιρεθεί από τα χέρια των εταιρικών-σοσι&al