Ένας καταστροφικός γάμος: Διεθνής Τραπεζική και Φαρμακοβιομηχανία

 Παράγωγα: «Οικονομικά Όπλα Μαζικής Καταστροφής».

 

Έρευνα: Γ.Σεχίδου

 

 

19.3.2023

Του Peter Koenig
16 Μαρτίου 2023

***

«Κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμά της. Κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Όλα γίνονται σύμφωνα με το νόμο. Η τύχη δεν είναι παρά ένα όνομα για το μεταμφιεσμένο νόμο. Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτα δεν ξεφεύγει από το νόμο».

Κυβάλιον

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ

"Είναι η διεθνής φαρμακοβιομηχανία παντρεμένη με τη διεθνή τραπεζική. Η πρώτη ελέγχεται από τον ΠΟΥ, η δεύτερη από την BIS – Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Και οι δύο εδρεύουν στην Ελβετία. Όπως ξέρουμε, δεν υπάρχουν συμπτώσεις."

 

Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε 48 ώρες, δύο εμπορικές τράπεζες της Καλιφόρνια κατέρρευσαν.

Η μη πολυσυζητημένη Silvergate Capital , ένας κεντρικός δανειστής στη βιομηχανία κρυπτογράφησης, δήλωσε στις 8 Μαρτίου 2023 ότι θα τερματίσει τις δραστηριότητές της. Στις 10 Μαρτίου, η Silicon Valley Bank (SVB), ο κύριος δανειστής για τις νεοφυείς επιχειρήσεις τεχνολογίας, κατέρρευσε.

Η SVB ανελήφθη αμέσως από τις ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές.

Είναι η μεγαλύτερη τραπεζική πτώχευση από την πτώχευση της Lehman Brothers το 2008.

 

Σχετικά άγνωστη εκτός της Silicon Valley, η SVB ήταν η 16η μεγαλύτερη εμπορική τράπεζα των ΗΠΑ με περιουσιακά στοιχεία 209 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα τέλη του 2022.

Η Ομοσπονδιακή Εταιρεία Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) έχει διαβεβαιώσει τους ασφαλισμένους καταθέτες της SVB ότι θα έχουν πρόσβαση στα πλήρη κεφάλαιά τους εντός των καθορισμένων από την FDIC ορίων των 250.000 $ ΗΠΑ ανά καταθέτη.

Ωστόσο, το συνολικό ταμείο FDIC καλύπτει μόνο το 2% περίπου των 9,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε καταθέσεις ασφαλισμένες στις ΗΠΑ.

 

Τι συμβαίνει όταν άλλες τράπεζες καταρρέουν την ίδια στιγμή και οι μη ενημερωμένοι καταθέτες πιστεύουν ότι οι καταθέσεις τους έως και 250.000 $ ΗΠΑ είναι ασφαλείς αλλά ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι δεν είναι;

Η αποτυχία του SVB είναι το αποτέλεσμα πολλών συγκλινουσών παραγόντων.

Όπως λέει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς , ένας από τους βασικούς λόγους είναι το καθεστώς Κλίντον του 1999 που κατάργησε τον νόμο Glass-Steagall,γεγονός  που δημιούργησε μεγάλο βαθμό τραπεζικής απορρύθμισης με το νέο νόμο Dodd-Frank (2010) που επέτρεπε στις χρεοκοπημένες τράπεζες να δεσμεύουν τις καταθέσεις των καταθετών για να υπάρξει bail-in αντί για bail-out. Αυτή η νομοθεσία - η τελευταία-, ανάγκαζε τους καταθέτες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους σε οποιαδήποτε ένδειξη τραπεζικού προβλήματος. Ονομάζεται τρέξιμο στην τράπεζα[run on the bank].

 

Ένας άλλος λόγος για τα προβλήματα της SVB είναι οι γρήγορες και σημαντικές αυξήσεις των επιτοκίων της Fed –η μεγαλύτερη και στη συντομότερη περίοδο τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια– που μείωσαν επίσης την αξία του χαρτοφυλακίου ομολόγων της SVB. Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο μέγεθος και τον ρυθμό των αυξήσεων των επιτοκίων. 

 

Κι όπως έγραψε ο Δρ. Paul Craig Roberts [13.3.2923], "...Ο τελείως απερίσκεπτος νόμος Dodd-Frank δημιούργησε τον μηχανισμό για την τραπεζική αυτοκρατορία: Εάν έχετε περισσότερα χρήματα στην κατάθεση από το ασφαλισμένο ποσό των 250.000 δολαρίων, ο Dodd-Frank επιτρέπει στην τράπεζα να διασωθεί με την κατάσχεση των καταθέσεων σας.

 Πολλές εταιρείες έχουν καταθέσεις μισθοδοσίας άνω των 250.000 $. 

Εάν κατασχεθούν οι καταθέσεις, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν τους εργαζομένους ή τους λογαριασμούς τους. Ως εκ τούτου, ο Dodd-Frank είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να οδηγήσετε σε κατάρρευση τις επιχειρήσεις, την απασχόληση και τα φορολογικά έσοδα της πολιτείας και του κράτους.

 

Αλλά μην περιμένετε από το Bloomberg να σας πει ποτέ καμία αλήθεια.

 

Δεν έχω διαβάσει ποτέ σωστή αναφορά στο Bloomberg.

Η Silicon Valley Bank αντιμετώπισε προβλήματα επειδή η Federal Reserve αύξησε τα επιτόκια και μείωσε την αξία του χαρτοφυλακίου ομολόγων της τράπεζας, γεγονός που έκανε την τράπεζα αφερέγγυα. Οι μεγαλοκαταθέτες, βλέποντας τα χρήματά τους σε κίνδυνο, τα απέσυραν γρήγορα. Η Silicon Valley Bank αναγκάστηκε να πουλήσει το αποσβεσμένο χαρτοφυλάκιο ομολόγων της, υποτιμώντας έτσι περισσότερο την αξία του, για να καλύψει τις αναλήψεις, μειώνοντας έτσι την αξία των ομολόγων της, με συνέπεια οι υποχρεώσεις της τράπεζας να υπερβαίνουν τα περιουσιακά της στοιχεία, οδηγώντας την τράπεζα σε πτώχευση.

Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ένα αντιαμερικανικό πολιτικό κόμμα. Δεν αντιπροσωπεύει τίποτα που οραματίστηκαν οι Ιδρυτές μας. Δεν σέβεται το κράτος δικαίου, το Σύνταγμα των ΗΠΑ, την αλήθεια και οι Λευκοί Αμερικανοί είναι εξ ορισμού ρατσιστές και εγχώριοι τρομοκράτες.

Ο Τραμπ προκάλεσε τους Δημοκρατικούς που αντεπιτέθηκαν για να εξασφαλίσουν την πλήρη ηγεμονία. Κατά συνέπεια, οτιδήποτε στην πορεία είναι λάθος στην Αμερική κατηγορείται ο Τραμπ από τους θεσμικούς Δημοκρατικούς,

Αυτή η τρελή "woke" πολιτική που επιβλήθηκε από τους Δημοκρατικούς, από τα ιδρύματα και τα πανεπιστήμια, έχουν αποκλείει στην Αμερική την ανάλυση κάθε πληροφορίας. Ό,τι θα έσωζε την υπάρχουσα κοινωνία από την αποτυχία απορρίπτεται ως «λευκή υπεροχή».

 

Προφανώς, και οι ίδιες οι τράπεζες επηρεάζονται από αυτή την ιδεολογία. 

Δεν προσλαμβάνουν ικανούς εργαζόμενους, αλλά "διαφορετικούς" για να υποστηρίξουν το ουράνιο τόξο. 

Εάν η Federal Reserve έχει επίσης αυτό το πρόβλημα, δεν υπάρχει ελπίδα να αποφευχθεί η οικονομική κατάρρευση.

Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για άλλες τράπεζες που δεν διαθέτουν επαρκή διαφοροποίηση και ασφαλή χρηματοδότηση.

Περιμένετε και θα δείτε..."

Σαν να ήταν προγραμματισμένο να μοιάζει με ντόμινο, την Κυριακή 12 Μαρτίου, η Signature Bank έκανε πάσο. 

Έκλεισε απότομα τις πόρτες της αφού οι ρυθμιστικές αρχές είπαν ότι η διατήρηση της τράπεζας ανοιχτή θα μπορούσε να απειλήσει τη σταθερότητα ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος .

Μιλάμε για ένα παρατεταμένο και δυνητικά γρήγορα επεκτεινόμενο φαινόμενο ντόμινο; Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όλα συνδέονται με τα πάντα. Πρέπει να μάθουμε να υπερισχύουμε της κύριας αφήγησης των μέσων ενημέρωσης που δείχνει πάντα μεμονωμένα γεγονότα για να μπερδευόμαστε και να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Όταν μάθουμε να συνδέουμε τις τελείες μεταξύ περιστατικών και γεγονότων, θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα συνδέονται με τα πάντα. 

 

 

Η Αλλαγή της αφήγησης

Μέχρι στιγμής, σχεδόν κανείς δεν έχει συνδέσει αυτές τις τραπεζικές αποτυχίες –και πιθανώς και άλλες στο μέλλον– με την προφητευμένη Μεγάλη Επαναφορά του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).

Ένας εκπρόσωπος του WEF συνελήφθη να καυχιέται ότι το κραχ της Silicon Valley Bank ήταν μια ενορχηστρωμένη πλεκτάνη που πήγε τέλεια – και το κραχ θα έχει ως αποτέλεσμα το ντόμινο στον τραπεζικό κλάδο, οδηγώντας σε παγκόσμια οικονομική κατάρρευση .

Το πόσο θα διαδραματιστεί ένα τέτοιο σενάριο μένει να φανεί.

Για περισσότερα σχετικά με το θέμα « κατάρρευση και έλεγχος », δείτε αυτό , παρακολουθήστε συγκεκριμένα τα λεπτά 11:11. βίντεο (παρακάτω), που εισήχθη σε αυτό το απόσπασμα του newspunch . Παρουσιάζει επίσης τον Γενικό Διευθυντή της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), Augustin Carsten , ο οποίος ήδη το 2020 μιλούσε για την ανάγκη του Ψηφιακού Νομίσματος της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC) για τον απόλυτο έλεγχο του ποιος ξοδεύει χρήματα για τι και ειδικά για τον έλεγχο του διασυνοριακών συναλλαγών. Αποφεύγει σκοπίμως να αναφέρει τον « προσωπικό έλεγχο».

https://rumble.com/v2czrom-wef-insider-admits-silicon-valley-bank-crash-is-a-great-reset-scam.html

 

Το βίντεο δείχνει επίσης ένα απόσπασμα της συνέντευξης του Tucker Carlson στο Fox News με την Κυβερνήτη της Νότιας Ντακότα, Kristi Noem, όπου εξηγεί γιατί ασκεί βέτο στο CBDC και ότι έχει μαζί της τουλάχιστον άλλες 20 πολιτείες των ΗΠΑ, μέχρι στιγμής. Επιβεβαιώνει αυτό που λένε πολλοί οικονομολόγοι -ότι η ιδέα των CBDCs προωθείται γύρω από το δυτικό ημισφαίριο τα τελευταία δέκα χρόνια.

"..Τα CBDC θα ήταν ένας απόλυτος μηχανισμός ελέγχου κάθε πολίτη στον πλανήτη. Κανείς δεν θέλει να ελέγχεται και – à la Great Reset, να μην έχει τίποτα και να είναι ευτυχισμένος. Στους ανθρώπους αρέσει η αυτονομία τους."

Η μαζική προγραμματισμένη τραπεζική κατάρρευση – που έχει ήδη ανακοινωθεί ως σενάριο καταστροφής στον απόηχο της τραπεζικής κρίσης του 2008/2010 και σε αρκετές επόμενες περιπτώσεις – μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει.

«Αυτοί», οι « άνθρωποι της μοιραίας ημέρας » που διοικούν επίσης το WEF, τρέχουν με ταχύτητα το δικό τους χρονοδιάγραμμα, δλδ την εκτέλεση της Ατζέντας 2030, επειδή οι άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν σταδιακά ολοένα και περισσότερο, ωθώντας μας στην παγκόσμια καταστροφή που σχεδίασε το WEF.

Φυσικά, το WEF με τον υπερβολικά πρόθυμο ιδρυτή του (1971) και διευθύνοντα σύμβουλό του, Klaus Schwab, που προέρχεται από ένα συμπαγές ναζιστικό υπόβαθρο και από μια οικογένεια βαθιά ενσωματωμένη στο Τρίτο Ράιχ, συμμορφώνεται με αληθινό ζήλο.

Σήμερα το WEF υποστηρίζεται από το Big-Finance που φαίνεται να δρα στη σκιά, με τη BlackRock να είναι ο κύριος χρηματοδότης του WEF. Οι BlackRock, Vanguard και StateStreet, καθώς και μια σειρά από μικρότερες τράπεζες, η Citi, η Chase, η Morgan, η Bank of America – και πιο κάτω, η Deutsche Bank και η Credit Suisse – όλες ελέγχουν περίπου 25 με 30 τρισεκατομμύρια δολάρια περιουσιακών στοιχείων σε όλο τον κόσμο.

 

Επιπλέον, είναι όλοι ισχυρά «υπερδεσμευμένοι» στην Αγορά Παραγώγων.

Αν και κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς σε τι ανέρχεται το σύνολο αυτών των χρημάτων στο Καζίνο τους , οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 500 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έως πάνω από ένα τετράκις δισεκατομμύριο δολάρια. Συγκρίνετε αυτό με το προβλεπόμενο ΑΕΠ του κόσμου των 112,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (εκτίμηση 2023).

 

Σύμφωνα με τους Economic Times, ένα παράγωγο είναι μια σύμβαση μεταξύ δύο μερών (κυρίως τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων) που αντλεί την αξία / τιμή του από ένα υποκείμενο περιουσιακό στοιχείο.

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι παραγώγων είναι τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, οι προθεσμιακές συμβάσεις και οι ανταλλαγές . Με άλλα λόγια, μπορεί να περιλαμβάνουν βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπίες, βοηθούμενες από την τεχνητή νοημοσύνη, για παράδειγμα σχετικά με τις διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών, συχνά σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Τα παράγωγα δεν είναι πραγματικό χρήμα, αλλά υπό ορισμένες συνθήκες, επιτρέπεται να αποτελούν μέρος της βάσης περιουσιακών στοιχείων μιας τράπεζας, κινδυνεύοντας έτσι να εκτινάξουν υπερβολικά τον συνολικό όγκο των περιουσιακών στοιχείων.

Τα παράγωγα είναι το χαμηλό φύλλο σε ένα σπίτι από χαρτιά.

Το τραβάς και το σπίτι καταρρέει. Τραβάτε μια κάρτα σε δύο ή τρία σπίτια και το φαινόμενο ντόμινο μπορεί να εξαλείψει ολόκληρη την πόλη των καρτών – ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα μπορεί να καταρρεύσει.

Δεδομένου ότι τα παράγωγα είναι διασυνδεδεμένα παγκοσμίως, ολόκληρο το διεθνές τραπεζικό καρτέλ μπορεί να υποφέρει.

Εάν μία ή δύο τράπεζες που εκτίθενται σε μεγάλο βαθμό σε παράγωγα διεκδικούν τις συμμετοχές τους σε παράγωγα από την τράπεζα ή τις συνεργαζόμενες τράπεζες τους, γίνεται «κατεύθυνση παραγώγων» στις τράπεζες και το σύστημα μπορεί να καταρρεύσει – πιθανώς σε παγκόσμια βάση, ή τουλάχιστον στο δυτικό τραπεζικό σύστημα με βάση το δολάριο.

Οι κερδοσκοπίες παραγώγων θα πρέπει για μεγάλο χρονικό διάστημα είτε να απαγορεύονται είτε τουλάχιστον να ρυθμίζονται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, χάρη στο μαζικό λόμπι της Big Finance.

Και χάρη στην σχεδόν πλήρη τραπεζική απορρύθμιση από την κυβέρνηση Κλίντον το 1999, δηλαδή την κατάργηση του νόμου Glass Stegall, την κατάργηση του διαχωρισμού μεταξύ επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών, καθώς και χάρη στους βασικά απεριόριστους δανεισμούς, χωρίς υποχρεωτικούς δείκτες ενεργητικού-παθητικού. Αυτό διευκολύνει το ρίσκο και το laissez faire banking.

 

Σε περιόδους γρήγορων και ουσιαστικών αυξήσεων επιτοκίων, όπως βιώσαμε τους τελευταίους 12 μήνες, οι υπερβολικά εκτεθειμένες τράπεζες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αποτυχίας.

Επιστροφή στα παράγωγα – τα οποία είναι βασικός συντελεστής στην επικείμενη τραπεζική κρίση.

Ο Warren Buffet αποκαλεί τα παράγωγα «Οικονομικά Όπλα Μαζικής Καταστροφής». Εχει δίκιο.

 

Ας δούμε την έκθεση σε παράγωγα των μεγάλων τραπεζών, που ονομάζονται επίσης «συστημικά σημαντικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» (SIFI).

Με έναν πιο γνωστό όρο, ονομάζονται Τράπεζες Υπερβολικά Μεγάλες για να αποτύχουν και στο παρελθόν ήταν επιλέξιμες για κρατικές «διασώσεις» με χρήματα των φορολογουμένων.

Σε μια περίτεχνη εργασία της η Έλεν Μπράουν, Πρόεδρος της Δημόσιας Τραπεζικής, περιγράφει το αίνιγμα των παραγώγων: 

Από το τρίτο τρίμηνο του 2022, συνολικά 1.211 ασφαλισμένες εθνικές και κρατικές εμπορικές τράπεζες και ενώσεις ταμιευτηρίου των ΗΠΑ κατείχαν παράγωγα, αλλά το 88,6% αυτών συγκεντρώνονταν μόνο σε τέσσερις μεγάλες τράπεζες: JP Morgan Chase (54,3 τρισεκατομμύρια δολάρια), Goldman Sachs (51 $ τρισεκατομμύρια), Citibank (46 τρισεκατομμύρια δολάρια), Bank of America (21,6 τρισεκατομμύρια δολάρια), ακολουθούμενη από την Wells Fargo (12,2 τρισεκατομμύρια δολάρια). Σε αντίθεση με το 2008-09, όταν οι μεγάλες ανησυχίες για τα παράγωγα ήταν οι τίτλοι με υποθήκη και οι συμβάσεις ανταλλαγής πιστωτικής αθέτησης, σήμερα η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη κατηγορία είναι τα προϊόντα επιτοκίου.

 

Τα SIFI, όπως ορίζονται από τον νόμο Dodd-Frank, που επικυρώθηκε τον Ιούλιο του 2010, απαιτούν από τα αφερέγγυα SIFI να «διασώσουν» τα χρήματα των πιστωτών τους για να ανακεφαλαιοποιηθούν. Αυτός ο τραπεζικός νόμος είδαμε ότι έχει σοβαρά ελαττώματα, επειδή υποκινεί τους καταθέτες να τρέχουν στην τράπεζά τους για να αποσύρουν τα χρήματά τους αμέσως μόλις υπάρχουν φήμες για αστάθεια μιας τράπεζας. Όπως γνωρίζουμε, τέτοιοι καταναλωτικοί πανικοί μπορεί να καταρρίψουν μια τράπεζα και πιθανώς το τραπεζικό σύστημα, ή μέρη του, μέσω ενός φαινομένου ντόμινο.

Σύμφωνα με την Έλεν, «Τεχνικά, το όριο για τα SIFI είναι 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία. Ωστόσο, ο λόγος που αποκαλούνται συστημικά σημαντικοί δεν είναι το μέγεθος του ενεργητικού τους, αλλά το γεγονός ότι η αποτυχία τους θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Η συσσώρευση σε ένα καζίνο παραγώγων έως και ενός τετράκις εκατομμυρίων δολαρίων ή περισσότερο, δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Και δεν συμβαίνει ούτε τυχαία. Θα μπορούσε ενδεχομένως να είχε σχεδιαστεί από κάποιο μακρινό χέρι – και προετοιμασμένο για να ταιριάζει με τη Μεγάλη Επαναφορά και την Ατζέντα 2030 του WEF;

Όπως και δεν είναι τυχαίο ότι η μαζική ανάπτυξη της αγοράς παραγώγων ξεκίνησε με την κατάργηση του νόμου Glass-Steagall (τραπεζική ρύθμιση) το 1999.

Στα τέλη του 1999, τα συνολικά εκκρεμή παράγωγα ανερχόταν σε 88,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Σήμερα, 23 χρόνια αργότερα, υπολογίζεται ίσως σε ένα τετράκις εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ή περισσότερα. Ήταν προγραμματισμένη αυτή η εκρηκτική και εκθετική ανάπτυξη;

 

Ήταν η τραπεζική απορρύθμιση / κατάργηση του Glass-Steagall το 1999 από την κυβέρνηση Κλίντον ένας εσκεμμένος προάγγελος για αυτό που σχεδιαζόταν να αποτελέσει μέρος του Great Reseat του WEF, το οποίο σκοπεύει να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία και να την ξαναχτίσει σύμφωνα με το One World Order του WEF, από τις σκιές της Big Finance, μια και η απορρύθμιση την βοήθησε να γίνει τερατώδης και πανίσχυρη;

Η αγορά παραγώγων είναι διεθνώς πολύ διασυνδεδεμένη. Η κατάρρευση μιας τράπεζας καζίνο στις ΗΠΑ μπορεί να προκαλέσει τραπεζικές αποτυχίες στην Ινδονησία. Είναι σαν ένα οικονομικό «φαινόμενο πεταλούδας».

Αυτό που εξυπηρετεί την παγκόσμια κυριαρχία, για τη δημιουργία μιας καλά ελεγχόμενης και ρυθμισμένης Ενιαίας Παγκόσμιας Τάξης, είναι το Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας - το CBDC – με οποιοδήποτε παράλληλο νόμισμα, κρυπτογράφηση ή άλλο, να είναι αυστηρά απαγορευμένο.

Είναι η διεθνής φαρμακοβιομηχανία παντρεμένη με τη διεθνή τραπεζική. Η πρώτη ελέγχεται από τον ΠΟΥ, η δεύτερη από την BIS – Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Και οι δύο εδρεύουν στην Ελβετία. Όπως ξέρουμε, δεν υπάρχουν συμπτώσεις.

Μέχρι στιγμής είναι απλώς ένα σχέδιο – ένα διαβολικό σχέδιο, που Εμείς, ο Λαός μπορούμε και πρέπει να το σταματήσουμε.

 

 

 

 

ΣΧΟΛΙΑ

Οι ανησυχίες για τις συνέπειες των πρόσφατων κλεισίματος της Silicon Valley Bank, της Signature Bank και της Silvergate Capital εκφράστηκαν σε μια ζοφερή επιστολή από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Blackrock, Λάρι Φινκ, που προειδοποίησε ότι οι αποτυχίες θα μπορούσαν απλώς να είναι το πρώτο «ντόμινο» που θα πέσει πριν από έναν πιθανό «καταρράκτη σε όλη την Ο περιφερειακός τραπεζικός τομέας των ΗΠΑ με περισσότερες κατασχέσεις και διακοπές λειτουργίας έρχονται».

Η ανακοίνωση της κατάρρευσης ήρθε περίπου μία ώρα αφότου η Moody's υποβάθμισε την αξιολόγηση των τραπεζικών καταθέσεων της Silvergate από Ba3 σε Caa1, ένα πλήγμα που κρίνει ότι οι υποχρεώσεις της τράπεζας υπόκεινται σε πολύ υψηλό πιστωτικό κίνδυνο.

Τον Νοέμβριο, η Silvergate αντιμετώπισε οικονομικές απώλειες και ρυθμιστικές έρευνες σε μεγάλο βαθμό λόγω της κατάρρευσης σημαντικών πελατών όπως η FTX και το σχετικό hedge fund Alameda Research .

Η μετοχή της Silvergate, είχε ήδη υποχωρήσει κατά 95% τον περασμένο χρόνο.

Εγείρονται σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την κατάρρευση της Silicon Valley Bank (SVB), σύμφωνα με το bloomberglaw.com; 

"...

• Η τράπεζα δεν διέθετε γενικό διευθυντή κινδύνου για το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου έτους
• Το προηγούμενο CRO αποχώρησε τον Απρίλιο του 2022 με πακέτο πληρωμής 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων

 

Οι ρυθμιστικές αρχές θα εξετάσουν εξονυχιστικά τις ενέργειες του Zuckert και άλλων ανώτερων στελεχών της SVB, δήλωσε ο Eric Talley, καθηγητής που ειδικεύεται στην εταιρική διακυβέρνηση και τα οικονομικά στη Νομική Σχολή της Κολούμπια. Ενώ η Federal Deposit Insurance Corporation έχει σώσει τους καταθέτες της SVB, οι μέτοχοι και η διοίκηση της έχουν εξαφανιστεί, είπε.

Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν η κατάρρευση απειλήσει μια γενιά νεοφυών επιχειρήσεων τεχνολογίας και τους υποστηρικτές τους, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Σαν Φρανσίσκο διόρισε μια ανώτερη ομάδα εξεταστών για την αξιολόγηση της εταιρείας. Άρχισαν να ουρλιάζουν για μια σειρά προβλημάτων που επαναλαμβάνονταν.

Καθώς το αναβαθμισμένο πλήρωμα ανέλαβε, εξαπέλυσε μια σειρά επίσημων προειδοποιήσεων προς τους ηγέτες της τράπεζας, πιέζοντάς τους να διορθώσουν σοβαρές αδυναμίες στις λειτουργίες και την τεχνολογία, σύμφωνα με άτομα με γνώση του θέματος.

Στη συνέχεια, στα τέλη του περασμένου έτους, επισήμαναν ένα κρίσιμο πρόβλημα: Η τράπεζα έπρεπε να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο παρακολουθούσε τους κινδύνους επιτοκίων, είπε ένας από τους ανθρώπους, ένα θέμα στο επίκεντρο της απότομης πτώσης της αυτόν τον μήνα.

Η Federal Reserve υποσχέθηκε να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο επόπτευε τη SVB Financial GroupSilicon Valley Bank, τώρα η δεύτερη μεγαλύτερη κατάρρευση μιας τράπεζας των ΗΠΑ στην ιστορία. 

Η σχετικά καθυστερημένη ανακάλυψη τόσων πολλών ελαττωμάτων εγείρει ερωτήματα σχετικά με το εάν η Fed ήταν επιμελής στην ενίσχυση της επίβλεψης καθώς η εταιρεία αυξανόταν σε μέγεθος. Την Παρασκευή, η SVB Financial με έδρα τη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια αιτήθηκε την προστασία του κεφαλαίου 11 κατά της πτώχευσης.

*

Σε μια ανατροπή, ο αναπληρωτής υπεύθυνος της Fed του Σαν Φρανσίσκο, υπεύθυνος για την παρακολούθηση της τράπεζας μέχρι τα τέλη του 2021, έλαβε μια νέα ανάθεση στη συνέχεια, και έγινε ο υπεύθυνος της ρυθμιστικής αρχής στη Silvergate Capital Corp., σύμφωνα με άτομα με γνώση της κατάστασης. Η Silvergate έκλεισε επίσης αυτόν τον μήνα λόγω παρόμοιων ελαττωμάτων στην καταθετική της βάση και στην τοποθέτηση του ισολογισμού της.

Ένας εκπρόσωπος της Fed αρνήθηκε να σχολιάσει. Τα άτομα που περιέγραψαν την εποπτεία της ρυθμιστικής αρχής ζήτησαν να μην κατονομαστούν επειδή η διαδικασία είναι εμπιστευτική.

Το SVB ήταν ένα κλάσμα του πρόσφατου μεγέθους της, όταν η κυβέρνηση Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου με μια δικομματική προσπάθεια προσπάθησαν να ανακαλέσουν τους τραπεζικούς κανονισμούς του 2018, τερματίζοντας τις αυτόματες ετήσιες προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων για τράπεζες μικρότερες από 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία. Ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας Γκρεγκ Μπέκερ, είχε ασκήσει πιέσεις για το νομοσχέδιο και καθώς το μέτρο τέθηκε σε ισχύ, η ανάπτυξη της εταιρείας του απογειώθηκε. Στις αρχές του περασμένου έτους, είχε 220 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, από 51 δισεκατομμύρια δολάρια στο τέλος του 2017.

Αυτή η τροχιά έκανε τη SVB την ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη τράπεζα στη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια — ξεπερνώντας ακόμη και εταιρείες όπως η First Citizens BancShares Inc. και η Truist Financial Corp. που ολοκλήρωσαν τις συγχωνεύσεις. Μέχρι φέτος, η SVB ήταν η 16η μεγαλύτερη σε ενεργητικό της χώρας."

Τα προβλήματα της φιλικής προς τα κρυπτογράφηση τράπεζας ακολουθούν κοινές δηλώσεις [Ιανουάριος/Φεβρουάριος 23] που εκδόθηκαν από την Federal Reserve με την FDIC και την OCC που προειδοποίησε για τους κινδύνους αστάθειας που αναλαμβάνουν οι τράπεζες που εξυπηρετούν πελάτες κρυπτογράφησης.

Υπό το πρίσμα της θέσης της Silvergate, οι δηλώσεις εγείρουν περαιτέρω ερωτήματα εάν οι τράπεζες των ΗΠΑ θα γίνουν «πολύ πιο ντροπαλές» στη βιομηχανία ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων, περιορίζοντας την πρόσβαση για τις εταιρείες κρυπτογράφησης, σύμφωνα με πηγή του τραπεζικού κλάδου που γνωρίζει την κεφαλαιοποίηση του Silvergate.

«Από τη μια πλευρά, εάν τα κρυπτονομίσματα πρόκειται να κυκλοφορήσουν εκεί έξω και οι Αμερικανοί βάζουν τα δολάρια τους σε αυτό, δεν θέλετε πραγματικά αυτά τα δολάρια να διατηρούνται σε τράπεζες των ΗΠΑ έναντι των ξένων τραπεζών;» Αυτό το άτομο, το οποίο ζήτησε την ανωνυμία του για να μιλήσει ελεύθερα για το Silvergate, είπε στο Yahoo Finance. «Ίσως δεν είναι ότι αν είστε τράπεζα δεν μπορείτε να λάβετε τέτοιου είδους καταθέσεις, αλλά πρέπει να τις περιορίσετε αναλογικά στον ισολογισμό σας».

Η Silvergate έγινε περιφερειακή τράπεζα το 1996, αλλά μόλις το 2014 ο Διευθύνων Σύμβουλος Άλαν Λέιν επέλεξε η εταιρεία να αρχίσει να εξυπηρετεί πελάτες κρυπτογράφησης όπως οιχρεοκοπημένη πλέον Genesis.

Η εταιρεία δημιούργησε μια θέση για τον εαυτό της δίνοντας τραπεζική πρόσβαση σε έναν αυξανόμενο αριθμό νεοσύστατων επιχειρήσεων κρυπτογράφησης και οι προσφορές της τράπεζας εξελίχθηκαν σε μια επίσημη πλατφόρμα πληρωμών γνωστή ως Silvergate Exchange Network, όπου οι καταθέτες κρυπτογράφησης που λειτουργούσαν 24 ώρες το 24ωρο μπορούσαν να κάνουν μεταφορές σε δολάρια ΗΠΑ και δάνεια εκτός των παραδοσιακών τραπεζικών ωρών.

Η Silvergate είχε 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια σε συνολικές καταθέσεις και 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία στο τέλος του τέταρτου τριμήνου του 2018. Μέχρι την κορύφωση της κρυπτογράφησης το 2021, οι συνολικές καταθέσεις και τα περιουσιακά της στοιχεία είχαν αυξηθεί σε 14,3 δισεκατομμύρια δολάρια και 16 δισεκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.

Μετά τη χρεοκοπία του χρηματιστηρίου κρυπτογράφησης FTX, οι συνολικές καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία της Silvergate μειώθηκαν στα 6,2 δισεκατομμύρια δολάρια και στα 11,3 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του τέταρτου τριμήνου του περασμένου έτους.

Με αυτή την πτώση των καταθέσεων, το κεφάλαιο της Silvergate σε σχέση με το ενεργητικό της συρρικνώθηκε στο μισό. Αυτός ο δείκτης μόχλευσης μειώθηκε από 10,7% το τρίτο τρίμηνο σε 5,3%, ένα επίπεδο ιδιαίτερης ανησυχίας για τις τράπεζες με τις ρυθμιστικές αρχές να έχουν λόγο να παρέμβουν για οποιαδήποτε τράπεζα των ΗΠΑ κάτω του 5%.

«Η δυσκολία εδώ είναι ότι η Silvergate δεν ήταν μια τεράστια τράπεζα», είπε η πηγή του τραπεζικού κλάδου στο Yahoo Finance. «Αύξησαν στρατηγικά τις καταθέσεις τους συνεργαζόμενοι με εταιρείες κρυπτογράφησης, αλλά οι καταθέσεις κρυπτογράφησης τους έγιναν πολύ μεγαλύτερες από την υπόλοιπη επιχείρησή τους».

MARCUS SOTIRIOU, MARKET ANALYST AT GLOBALBLOCK

"Οι επενδυτές ανησυχούν για τις συνέπειες της κατάρρευσης του Silvergate. Νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στους κανονισμούς κρυπτογράφησης στις ΗΠΑ και στην ικανότητα των τραπεζών να ασχολούνται με πλατφόρμες ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων και μεσιτείες κρυπτονομισμάτων."

"Ο θάνατος της Silvergate δεν ήταν πρόβλημα κρυπτογράφησης. Οφείλονταν ξεκάθαρα στο ότι η Silvergate δεν είχε αρκετά μετρητά που οδήγησε στην έλλειψη κεφαλαίων από το bank run."

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝ ΣΟΥΛΓΚΑ, Διευθύνων Σύμβουλος και ΣΥΝΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ FINERY MARKETS

«Οι παραδοσιακές τράπεζες αρνήθηκαν να συνεργαστούν με εταιρείες κρυπτογράφησης λόγω έλλειψης σαφών κανόνων, αφήνοντας ένα κενό που καλύφθηκε από μερικές τράπεζες που ήταν πρόθυμες να αναλάβουν το ρίσκο».

"Μία από τις μεγαλύτερες από αυτές τις τράπεζες ήταν η Silvergate, η οποία τοποθετήθηκε ως ίδρυμα φιλικό προς τα κρυπτονομίσματα. Ωστόσο, αυτή η συγκέντρωση σε έναν παίκτη αποδείχθηκε επικίνδυνη."

"Σίγουρα δεν είναι καλό για τη βιομηχανία κρυπτογράφησης και αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να σημαίνει μια ορισμένη τάση προς την κίνηση των κρυπτονομισμάτων εκτός των ΗΠΑ, τουλάχιστον έως ότου δημιουργηθεί ένα πιο ολοκληρωμένο ρυθμιστικό πλαίσιο στις ΗΠΑ".

MICHAEL EXPERT, ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ KBW

«Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ποια θα είναι η τελική έκβαση και το χρονοδιάγραμμα αυτής της διαδικασίας (κατάργησης)».

AARON KAPLAN, CO-CEO της PROMETHEUM INC

"Για να αποφευχθούν γεγονότα όπως το FTX και το Silvergate στο μέλλον, οι χρηματοοικονομικοί διαμεσολαβητές κρυπτογράφησης πρέπει να συμμορφωθούν με τους ομοσπονδιακούς νόμους περί τίτλων. Το φαινόμενο ντόμινο από το FTX και η διάχυση τώρα στο παραδοσιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρχει σωστή εποπτεία αυτής της βιομηχανίας».

«Αυτό θα συνεπαγόταν την αδειοδότηση χρηματοοικονομικών ενδιάμεσων κρυπτονομισμάτων σύμφωνα με τους νόμους περί χρεογράφων και την επίβλεψη από την SEC, και κάτι τέτοιο θα αποτρέψει το είδος των καταστροφών που οδήγησαν στην πρώτη λειτουργία της τράπεζας στο Silvergate».

RICHARD MICO, Αμερικανός Διευθύνων Σύμβουλος και ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ BANXA

"Υπάρχει σαφώς μια ώθηση κανονισμού προς επιβολή από ομοσπονδιακούς οργανισμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες – με την ονομασία Operation Chokepoint 2.0 – που δυσκολεύει τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εστιάζουν στην κρυπτογράφηση. Πράγματι, αυτή η πίεση το κάνει όλο και πιο δύσκολο για τις επιχειρήσεις κρυπτογράφησης και έμποροι να δραστηριοποιούνται εντός των Ηνωμένων Πολιτειών».

«Ως αποτέλεσμα, πιθανότατα θα συνεχίσει να υπάρχει σημαντική διαρροή εγκεφάλων και επενδύσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε άλλες δικαιοδοσίες, όπως το Χονγκ Κονγκ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ευρώπη και το Ντουμπάι, που φαίνεται να αγκαλιάζουν αυτήν την επαναστατική τεχνολογία».

 

911 και Covid ξανά!

 

Με τις μεγάλες τράπεζες να καταρρέουν [ελεγχόμενα], το CBDC [Central Bank Digital Currency-Ψηφιακό Νόμισμα Κεντρικής Τράπεζας] δεν μπορεί να μείνει πολύ πίσω - και αν δεν τις σταματήσουμε, αυτό το "lockdown" θα είναι ολοκληρωτικό και αιώνιο για όλους μας

"Μόλις λιώσει η οικονομία, τα CBDC θα προσφερθούν ως ο ΜΟΝΟΣ τρόπος με τον οποίο μπορούμε να "επιστρέψουμε στο φυσιολογικό" - μια "θεραπεία" που θα αποδειχθεί τόσο καταστροφική, όπως κι αυτά τα "εμβόλια".

 

14.3.2023

 

του Mark Crispin Miller

News from Underground

12.3.2023

Με δύο μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ να υποχωρούν αυτή την περασμένη εβδομάδα, είναι περισσότερο από πιθανό ότι το Next Big Thing, που αναπτύχθηκε για να αλλάξει το θέμα (από τον συνεχώς αυξανόμενο "φόρο του εμβολιασμού», την αλήθεια για την «6η Ιανουαρίου» και άλλα άβολα μέτρα της πραγματικότητας), πρόκειται να είναι εκείνο το οικονομικό κραχ που τρέχει απειλητικά προς το μέρος μας -από το τελευταίο κραχ πριν από 15 χρόνια – μια καταστροφική προοπτική που μόνο ανεξάρτητα μέσα πληροφόρησης [όπως η kontrabandafreepress] έχουν συζητήσει συχνά, και με όλη τη δέουσα σοβαρότητα. Και είναι εξίσου πιθανό ότι αυτή η παγκόσμια κρίση, τελικά ή σύντομα, θα χρησιμοποιηθεί για να ωθηθεί, ως «λύση» και, ως εκ τούτου, να μας παρέχει τη "σωτηρία μας", τα ψηφιακά νομίσματα της κεντρικής τράπεζας, τα CBDC—μια «θεραπεία» που θα είναι εξίσου θανατηφόρα, με ίδιο τρόπο που το έκαναν εκείνα τα «εμβόλια» που ήταν (και εξακολουθούν να είναι!) η μόνη μας ελπίδα.

 

Γιατί ένα τέτοιο νόμισμα δεν θα είναι δικό σας να το ξοδέψετε όπως κρίνετε εσείς, αλλά μόνο σε εκείνα τα πράγματα που επιτρέπει η «δική σας» κυβέρνηση και μόνο εάν το κράτος δεν σας έχει ανακηρύξει «εγχώριο τρομοκράτη» ή διαδότη «ρητορικής μίσους» ή/και « κακής πληροφορίας."

Έτσι, τα CBDC θα χρησιμοποιηθούν για να κλείσουν όλες και οποιεσδήποτε διαφωνίες, όπως έκανε ο Trudeau στους φορτηγατζήδες στον Καναδά, και όπως συμβαίνει όλο και περισσότερο στην Κίνα.

 

 

Από τότε που ξεκίνησε ο «COVID» πριν από περίπου τρία χρόνια, εμείς κρυφογελούσαμε υπάκουα με την ιδέα ότι ένα τέτοιο νόμισμα ήταν στα σκαριά, μαζί με άλλες διαφαινόμενες πτυχές της Μεγάλης Επαναφοράς ( όπως έκανε —εκπληκτικά— ο Τζάστιν Τριντό, ο οποίος τα περί CBDC τα αποκάλεσε «θεωρία συνωμοσίας», δημόσια).

Μπορεί να είναι κάπως πιο δύσκολο για τα μέσα ενημέρωσης να το συντηρήσουν αυτό, τώρα που ο "Τζο Μπάιντεν" υπέγραψε (αθόρυβα) το Εκτελεστικό Διάταγμα 14067 (το οποίο δεν ανέφερε ο "ελεύθερος Τύπος μας"):

«Θέλω οι άνθρωποι να διαβάσουν το Εκτελεστικό Διάταγμα 14067… τέθηκε σε ισχύ στις 13 Δεκεμβρίου 2022… υπάρχουν εταιρείες και στοιχεία της κυβέρνησης των ΗΠΑ που ήδη δοκιμάζουν το Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας…» -LTG Michael Flynn 
3:52 π.μ, 12 Μαρτίου 2023
Retweets

https://video.twimg.com/amplify_video/1634764123945725952/vid/1280x720/2rAqOboTXZ8Pt775.mp4?tag=16

Ακολουθεί μια καλή συζήτηση για την απειλή που θέτει το CBDC, από τον οικονομικό αναλυτή Mike Maloney και τη Daniela Cambone:

https://youtu.be/v_1veW1kaA8

Και εδώ, από τον περασμένο μήνα, είναι η συζήτηση της Catherine Austin Fitts για τον κίνδυνο με τον Tucker Carlson:

https://youtu.be/tbgWf72vZhg

Η άποψη του James Corbett:

https://www.corbettreport.com/optoutcbdc/

 

Και εδώ είναι μια λίστα με τους δέκα κορυφαίους καταθέτες της SVB (που γνωρίζουμε):

Τρέχουσα λίστα εταιρειών με Silicon Valley Bank, $SIVB, Καταθέσεις: 1. Κύκλος: 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια

2. Roku: 487 εκατομμύρια δολάρια

3. BlockFi: 227 εκατομμύρια δολάρια

4. Roblox: 150 εκατομμύρια δολάρια

5. Ginkgo Bio: 74 εκατομμύρια δολάρια

6. iRhythm: 5 δολάρια εκατομμύρια

7. Rocket Lab: 38 εκατομμύρια δολάρια

8. Sangamo Therapeutics: 34 εκατομμύρια δολάρια…

https://t.co/KD0O5FCq3y

Επιτρέψτε μου να τελειώσω σημειώνοντας ότι αυτή η ζοφερή εξέλιξη, με τις τρομερές επιπτώσεις της για όλους τους (πραγματικούς) αντιφρονούντες σε όλο τον κόσμο, φαίνεται να είναι ένα θέμα πλήρους αδιαφορίας για την «αριστερά» — για την οποία κάτι τέτοιο, αυτές τις μέρες, δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς αυτή η Bizarro «αριστερά» είναι επιβλαβής για τους ανθρώπους και ωφέλιμη για την ελίτ της παγκοσμιοποίησης. (Θα αναλύσω αυτή τη δήλωση σε μελλοντική ανάρτηση.)

 

Τι είχαν να πουν, για παράδειγμα, οι Noam Chomsky, Naomi Klein και Michael Moore για τα CBDC;

Σύμφωνα με τις ιστοσελίδες τους, ούτε μια λέξη.

 

Ούτε η Amy Goodman, ή οποιοσδήποτε άλλος, έχει μιλήσει ποτέ γι 'αυτό στο "Democracy Now!"

Το MoveOn δεν το ανέφερε, ούτε ο Jacobin, ή το TruthOut, ενώ το WSWS (Παγκόσμιος Σοσιαλιστικός Ιστότοπος) κυκλοφόρησε ένα σύντομο κομμάτι, στο προγραμματισμένο CBDC της Βρετανίας, τον Απρίλιο του 2021. και το Counterpunch κυκλοφόρησε δύο κομμάτια επικριτικά για την ιδέα, από τη φίλη μου Ellen Brown, το 2016 και πέρυσι.

Λαμβάνοντας υπόψη την ωμή εχθρότητα αυτής της διεφθαρμένης «αριστεράς» απέναντι στη διαμαρτυρία των φορτηγατζήδων στον Καναδά, αυτή η σιωπή για το CBDC—και τη Μεγάλη Επαναφορά συνολικά—δεν αποτελεί (και πάλι) έκπληξη. Εν τω μεταξύ, εμείς οι υπόλοιποι –δηλαδή όσοι νοιαζόμαστε πραγματικά για την ευημερία των ανθρώπων, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας και την επιβίωση (ή την πραγματοποίηση) της δημοκρατίας– πρέπει να ενωθούμε για να αντισταθούμε σε αυτή τη διαβολική καινοτομία, που θα ήταν το απόλυτο στην ψηφιακή υποδούλωση.

 

 

 

ΣΧΟΛΙΑ

"Οι τύραννοι ψηφίζουν κρατικούς νόμους για να ωθήσουν τα CBDC

(του Tom Renz)

Για όσους ζουν κάτω από έναν βράχο (ή που έχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν από το να ακολουθούν μια νομισματική πολιτική) το CBDC σημαίνει Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας και, μαζί με τα τρυπήματα γονιδιακής θεραπείας, αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία στον πλανήτη.

Το ψηφιακό νόμισμα είναι πλήρως ανιχνεύσιμο και πλήρως ελεγχόμενο.

Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση και οποιαδήποτε εταιρεία με την κατάλληλη πρόσβαση θα μπορούν να γνωρίζουν ακριβώς πώς ξοδεύετε κάθε ψηφιακή δεκάρα των χρημάτων σας.

Σημαίνει επίσης ότι η κυβέρνηση (ή πιθανώς οι παγκόσμιες κυβερνήσεις ή οι παγκόσμιες εταιρείες) θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν σε τι ξοδεύετε τα χρήματά σας.

Ξοδέψατε πάρα πολλά σε αέριο, παίρνουν μέρος των χρημάτων σας για την εκπομπή πάρα πολλών αερίων θερμοκηπίου.

Θέλετε να αγοράσετε ένα όπλο… ξεχάστε το.

Αν νομίζετε ότι αυτό ακούγεται τρομερό, δεν είστε μόνοι, σχεδόν κανείς δεν το θέλει αυτό. 

Αυτό σημαίνει ότι είναι κυριολεκτικά πολιτικά αδύνατο να τεθεί σε ισχύ το CBDC αυτή τη στιγμή. 

Παρόλα αυτά, ο έλεγχος που διαθέτουν οι πολλοί τύραννοι στο WEF, κ.λπ. είναι πολύ δελεαστικός για να αντισταθούν, έτσι κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να ασκήσουν μόχλευση στον έλεγχό τους σε απατεώνες όπως ο Μπάιντεν και στους πολλούς ανίδεους εκλεγμένους αξιωματούχους της κυβέρνησής μας. στην πραγματικότητα. Λοιπόν, το ερώτημα είναι πώς το κάνουν;

Αν ο COVID μάς έμαθε κάτι, ήταν ότι μια έκτακτη ανάγκη, πραγματική ή ψεύτικη, διευκολύνει πολλά πράγματα που δεν θα συνέβαιναν ποτέ διαφορετικά.

Οι τύραννοι το γνωρίζουν αυτό και βρίσκονται στη διαδικασία δημιουργίας οικονομικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που θα τους επιτρέψουν να υποστηρίξουν ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την εφαρμογή των CBDC.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν εφαρμόζει μια πολιτική που υποτιμά το αμερικανικό δολάριο περιορίζοντας την ικανότητα της Αμερικής να εξορύσσει τους δικούς της πόρους ή να παράγει δικά της προϊόντα ενώ τυπώνει ατελείωτα χρήματα.

Αυτό θα διευκολύνει (ή το πιθανότερο είναι) μια οικονομική κατάρρευση.

Εν τω μεταξύ, ομάδες συνεργατών του WEF/CCP, όπως η Black Rock και η Vanguard, αξιοποιούν τις θέσεις τους ως κύριοι ενδιαφερόμενοι σε μικρές και μεσαίες τράπεζες για να αναγκάσουν τις τράπεζες να αποδεχτούν τρομερές ESG και άλλες επικίνδυνες επενδύσεις που θα συνδυάζονται με τον πληθωρισμό/υποτιμημένο δολάριο και τους σπάνιους πόρους,πράγμα που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευσή τους. Αυτό είναι προφανές για οποιονδήποτε καταλαβαίνει πραγματικά την εσωτερική λειτουργία του τραπεζικού συστήματος (...).

 

 Όσον αφορά το ποιος βρίσκεται πίσω από την ώθηση για την κρυφή νομοθεσία για το CBDC σε πολιτειακό επίπεδο, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πέρα ​​από την Ενιαία Νομική Επιτροπή (το «ULC»… βρωμερά δικηγόροι).

Το ULC προωθεί νομοσχέδια που θα άλλαζαν τον UCC (Uniform Commercial Code) για να διασφαλίσει ότι οι πολιτείες διαθέτουν κρατική νομοθεσία που είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το CBDC. Αυτά τα ίδια νομοσχέδια θα απαγόρευαν επίσης τυχόν τρέχουσες μορφές κρυπτογράφησης όπως το Bitcoin ως ανταγωνιστή για το CBDC. Αυτές οι αλλαγές στο UCC αντικατοπτρίζουν τις αλλαγές της πολιτειακής νομοθεσίας για την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει η Fed και παρουσιάζονται πλήρως σε αυτό το διασκεδαστικό έγγραφο . .

Αυτά τα νομοσχέδια CBDC συχνά παραδίδονται σε Ρεπουμπλικάνους νομοθέτες στους οποίους η ηγεσία λέει να καταθέσουν τα νομοσχέδια. Επειδή τα νομοσχέδια είναι τόσο περίπλοκα και μακροσκελή, οι περισσότεροι εκλεγμένοι αξιωματούχοι δεν θα τα διαβάσουν στην πραγματικότητα. Ως πάρουμε ένα παράδειγμα το Μιζούρι. Είχα τη χαρά να διαβάσω αυτό το νομοσχέδιο των 103 σελίδων και μπορώ να σας πω ότι ήταν σωματικά επώδυνο να το διαβάσετε (γι' αυτό κανένας από τους εκλεγμένους αξιωματούχους δεν θα το διαβάσει - απλώς θα ψηφίσουν με βάση αυτά που λένε οι λομπίστες ή η ηγεσία του κόμματος). Καταλάβετε ότι αυτό είναι σκόπιμο. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι αυτός ο νέος ορισμός του "χρήματος" που βρίσκεται στη σελίδα 5:

«Χρήμα» σημαίνει ένα μέσο συναλλαγής που είναι επί του παρόντος εγκεκριμένο ή υιοθετημένο από εγχώρια ή ξένη κυβέρνηση. Ο όρος περιλαμβάνει μια νομισματική λογιστική μονάδα που ιδρύθηκε από έναν διακυβερνητικό οργανισμό ή με συμφωνία μεταξύ δύο ή περισσότερων χωρών. Ο όρος δεν περιλαμβάνει ηλεκτρονικό αρχείο που είναι μέσο ανταλλαγής που καταγράφεται και μεταβιβάζεται σε σύστημα που υπήρχε και λειτουργούσε για το μέσο ανταλλαγής πριν εγκριθεί ή υιοθετηθεί το μέσο ανταλλαγής από την κυβέρνηση».

Μαζί με την προσπάθεια να καταρρεύσει το δολάριο και το τραπεζικό μας σύστημα, οι τύραννοι προωθούν επίσης νομοθεσία που μπορεί να επιτρέψει στα CBDC να υπάρχουν νόμιμα και χωρίς ανταγωνισμό. Αυτό γίνεται με ΠΟΛΥ ύπουλο τρόπο λόγω της μαζικής πολιτικής αντίθεσης σε οτιδήποτε σχετίζεται με το CBDC. Σε αυτό το σημείο, η κύρια εστίαση είναι στη θέσπιση νομοθεσίας σε επίπεδο κράτους - ιδιαίτερα σε ορισμένες βασικές πολιτείες με βαθμολόγηση ΚΟΚΚΙΝΟ. Πιέζονται λογαριασμοί που φαίνονται αβλαβείς, αλλά γράφονται για να δημιουργήσουν μια κατάσταση ματ όταν μπαίνουν στο παιχνίδι τα CBDC. Με αυτόν τον τρόπο αυτά τα κόκκινα κράτη δεν θα μπορούν να το αντιταχθούν.

Αυτή η γλώσσα σημαίνει ότι τα υπάρχοντα κρυπτονομίσματα δεν θα είναι κατάλληλα για να θεωρούνται «χρήματα» από τις τράπεζες… ένας πολύ καλός τρόπος για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα υπάρξει ιδιωτικός ανταγωνισμός για το CBDC.

Κανένα νόμισμα δεν θα αναγνωρίζεται ούτε θα γίνεται αποδεκτό ως χρήματα στο Μιζούρι, εάν αυτό το νόμισμα μπορούσε να ελεγχθεί με οποιονδήποτε τρόπο εξ αποστάσεως. 

Ο πόλεμος κατά της ελευθερίας επεκτείνεται και πρέπει να σταματήσουμε το CBDC, να καλέσουμε το νομοθετικό σώμα της πολιτείας σας και να πούμε στο διάολο όχι, σε αυτούς τους τραπεζικούς νόμους που μας πιέζουν. 

Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο κρίσιμο είναι αυτό το ζήτημα, το CBDC σημαίνει το παιχνίδι τελείωσε! 

Μεταξύ αυτού και των εμβολίων κατά του COVID, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πυροδοτήσουν μια νέα πανδημία (την έχουν ήδη δημιουργήσει) και θα χάσουμε τα πάντα.

Έχουμε προειδοποιήσει για αυτό εδώ και πολύ καιρό, και ο πόλεμος είναι εδώ παιδιά, προστατέψτε τον εαυτό σας και να είστε προετοιμασμένοι -".

 

ΚΙ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ....

 

-"... Βρισκόμαστε στη μέση του παγκόσμιου υπερπληθωρισμού που ενορχηστρώνεται για να εξατμίσει τα περιουσιακά στοιχεία των μαζών και των κρατών προκειμένου να παραδώσει τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία σε ιδιώτες επενδυτές. Αυτό επιτρέπει στην άρχουσα τάξη να "σκουπίζει" ακίνητα (χρεοκοπημένες μικρές επιχειρήσεις, υποθηκευμένα σπίτια κ.λπ.) προκειμένου να διακυβεύονται απεριόριστες αξιώσεις για τα πάντα στον κόσμο.

Οι οικονομικές ελίτ γνωρίζουν ότι έχουν δημιουργήσει τεράστια απλήρωτα χρέη και ελλείμματα.

Γνωρίζουν ότι οι υποσχέσεις για συντάξεις και επιδόματα δεν μπορούν να πληρωθούν. Γνωρίζουν ότι το σύστημα έχει φτάσει στο Βατερλώ του και η κοινωνική αναταραχή είναι αναπόφευκτη.

Η κλίμακα της εξαπάτησης είναι πολύ μεγάλη για ακόμη και πολλούς που θεωρούν τους εαυτούς τους «εν γνώσει» για να την αποδεχτούν ή να την κατανοήσουν, άλλοι ακόμη κοιμούνται ή τραυματίζονται καθώς ο κοινωνικός ιστός συντρίβεται καθώς ο κόσμος γύρω τους μεταμορφώνεται πλήρως.

Με απλά λόγια, ο Covid-19 δεν ήταν μια ευρέως διαδεδομένη ιατρική έκτακτη ανάγκη, ήταν ένα σχέδιο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, μια τεράστια ψυχολογική επιχείρηση και ένα προπέτασμα καπνού για μια πλήρη αναμόρφωση και αναδιάρθρωση της τρέχουσας κοινωνικής και οικονομικής παγκόσμιας τάξης.

Η οικονομική κατάρρευση συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2019 και η SVB αποτελεί μέρος του σχεδίου ελεγχόμενης κατεδάφισης. 911 και Covid ξανά!

 

.Όπως έδειξε ο «Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», αυτά τα βαθιά γεγονότα είναι κατασκευασμένα για να εκμεταλλεύονται όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές γραμμές κατάκτησης. Με την «Πανδημία του Covid» να αντικαθιστά τον ψεύτικο «Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», μια άλλη ανανεωμένη «παγκόσμια κρίση» μεταμορφώνεται ως εκ θαύματος σε μια χρυσή ευκαιρία πολλαπλών χρήσεων της άρχουσας τάξης.

”Ενώ η άμεση αναγκαιότητα ήταν να σταματήσει η αφαίμαξη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, πολλοί άλλοι σκοποί έπρεπε και επρόκειτο να εξυπηρετηθούν από αυτή την πολύπλευρη επιχείρηση. Τίποτα από αυτά δεν είναι τυχαίο. Όλα αυτά είναι κρυμμένα σε κοινή θέα, σχεδιάζονται και εκτελούνται όπως αποδεικνύεται σε πολλαπλές επιτραπέζιες ασκήσεις όπως το «Εκδήλωση 201» και περιγράφονται σε πολυάριθμα έγγραφα όπως «Η Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».

Η ίδια η επιχείρηση Covid καλύπτει πολλούς στόχους:

1. Πρόληψη και συγκάλυψη των λόγων της προαναφερθείσας οικονομικής κατάρρευσης.

2. Επιτάχυνση της μεγαλύτερης ανοδικής μεταφοράς πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία.

3. Αιτιολόγηση και εδραίωση του κράτους βιοασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της επιτήρησης της τεχνητής νοημοσύνης σε πολλούς τομείς της κοινωνίας·

4. Ενδυνάμωση και εμπλουτισμός του ομολόγου του Big Tech Cartel του Κράτους Ασφαλείας μέσω εφαρμογών παρακολούθησης, πολλαπλασιάζοντας και κανονικοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις πλατφόρμες επικοινωνίας ως διαμεσολαβητή, ως «τον μεσάζοντα» σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μετακίνηση όλης της κοινωνικής ζωής προς τις τεχνολογικές επιταγές - τα γεύματα που παραγγέλνονταν μέσω DoorDash, οι συναντήσεις στο Zoom, η αύξηση των δαπανών μέσω Visa/MasterCard με παραγγελίες αγαθών στο διαδίκτυο με το Amazon, ταινίες μέσω Netflix κ.λπ. Covid τυραννία;

5. Η δημιουργία της «Πανδημίας» ως χρηματοδοτικού μηχανισμού. Οι βιομηχανοποιημένες πανδημίες έχουν γίνει επενδυτικές ευκαιρίες-μαμούθ που αυξάνουν τον πλούτο των δισεκατομμυριούχων και εδραιώνουν περαιτέρω τη δύναμή τους.

6. Επέκταση και ομαλοποίηση της χρήσης ψηφιακών ταυτοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των διαβατηρίων εμβολίων, συνδέοντάς τα με ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC). ένα σενάριο Καθολικού Βασικού Εισοδήματος (UBI), που επιτρέπει την παρακολούθηση των αγορών. ιατρικές παρεμβάσεις, «επιλογές τρόπου ζωής» κ.λπ. μας «σπρώχνουν» προς «επιθυμητές» συμπεριφορές ή μας αποκλείουν από το σύστημα εντελώς όπως θέλουν.

7. Αναδιοργάνωση, ιδιωτικοποίηση και μείωση των δημόσιων υπηρεσιών με το πρόσχημα ότι θα γίνουν «πιο ευκίνητες» για «δημόσιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης».

8. Προετοιμασία του κοινού σε διαρκή «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης» προετοιμασία τους για την εφαρμογή της «Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».

https://off-guardian.org/2023/01/02/covid-19-a-global-financial-operation/

 Δύο πράγματα… η φάρσα του Covid ήταν φάρσα, αλλά μέρος της περιλαμβάνει τον θάνατο πολλών πολλών ανθρώπων άσκοπα και φρικτά για όλες τις οικογένειες και επηρεάζει την υγεία όλων όσοι ακούνε για τα τρυπήματα του vax kill και ίσως τα έκαναν."

-"Ατελείωτα βάσανα εμπλέκονται στην φάρσα του Covid,,,,, σίγουρα ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΙ. Το τρέχον καθεστώς στις ΗΠΑ χρησιμοποιεί τα χρήματά μας για να καταστρέψει χώρες όπως η Ουκρανία και άλλους φανταστικούς στόχους για να καταλάβουν τον κόσμο, και επομένως καταστρέφουν το νόμισμα άλλων χωρών και τώρα οι τράπεζες της Αμερικής μικρές και μεγάλες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πτώση έξω και να υποφέρουμε πάλι οικονομικά και πιθανώς να υποκύψουμε στον έλεγχο της κακής σκιάς που μεγαλώνει και μεγαλώνει για να τυλίξει τον κόσμο στο απόλυτο σκοτάδι."

 

-"Εάν οι άνθρωποι οργανωθούν και αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής τους, σίγουρα μπορεί να αλλάξουν τα γεγονότα προς πιο ουσιαστικές ζωές."

 

-" Υπάρχουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων που έχουν πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει.

 Πάρα πολλοί άνθρωποι σε συγκεκριμένα μέρη δεν θα το ανεχτούν και αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν σκληρά."

-"Είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να δημιουργήσουν ή να ζήσουν χωρίς, βοηθητικά προγράμματα. Οι εταιρείες ενέργειας δεν θα δεχτούν τίποτα άλλο εκτός από το CBDC. Σκεφτείτε το πιο παράξενο δυστοπικό μέλλον όπως τα Logan's Run, The Matrix, Demolition Man και Terminator. Ανακατέψτε τους διανθρωπιστές όπως ο Έλον που μίλησαν για ελάχιστο ετήσιο εισόδημα. Σκεφτείτε τον νόμο του Moore σε σχέση με την επιτάχυνση της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας και τη χρήση των κόσμων της εικονικής πραγματικότητας που προωθούνται από τη Meta, και μπορείτε να δείτε πού οδηγεί αυτό. Στην άλλη όψη του νομίσματος έχετε κομμουνιστές και BRICS. Οι εγωιστικές ελίτ θέλουν όλες τον έλεγχο και μπορεί να φέρουν τον Αρμαγεδόνα τον οποίο οι ισλαμιστές αγκαλιάζουν και οι Ρώσοι δεν φοβούνται. Κρατηθείτε. Αν δεν έχουμε τον ίδιο λαϊκιστή Σούπερμαν να έχει τον έλεγχο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, οι εξαιρετικά πλούσιοι θα καταλήξουν να ελέγχουν το 70+% του πληθυσμού και το άλλο 30% θα βρίσκεται σε επαναστατική μάχη ή χειρότερα,"

-"Αν η πραγματική αλήθεια ήταν ποτέ γνωστή για το ποιος ήταν υπεύθυνος για αυτόν τον ιό, την πανδημία, τα lockdown, τις μαζικές δολοφονίες κ.λπ. ή να δημιουργήσουν υπερπληθωρισμό με 100 τοις εκατό βεβαιότητα, μια λύση από τους λογικούς Αμερικανούς θα ήταν να φύγουν από την κυβέρνηση/σύστημα πριν συμβεί αυτή η έκρηξη. Αφήστε τους πολίτες της Νέας Υόρκης, της Καλιφόρνια, της Ουάσινγκτον και της Μασαχουσέτης να αντιμετωπίσουν αυτές τις συνέπειες. Μπορούν να κάνουν το ψηφιακό τους νόμισμα, τις πόλεις 15 λεπτών και τα υποχρεωτικά προγράμματα εμβολίων - να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή όπως πιστεύουν ότι πρέπει πραγματικά να καταπολεμηθεί - χωρίς τη βοήθειά μου στην Αλαμπάμα. Καλή τους τύχη."

 

-"Η Big Pharma και οι μελλοντικοί Fauci's και όλοι οι άνθρωποι του WEF πίσω από την κουρτίνα θα πρέπει να παραιτηθούν εξαιτίας του γεγονότος ότι μπορούν να ελέγξουν μόνο 165 εκατομμύρια Αμερικανούς - όχι 330 εκατομμύρια. Θα ήταν περισσότεροι απέξω. .Δεν ξέρω αν ο κόσμος στην Αλαμπάμα θα αποσχιζόταν. Αλλά για λόγους επιχειρηματολογίας ας πούμε ότι το έκαναν. Υποθέτω ότι η Νέα Υόρκη θα ήθελε να μείνει στο σωματείο. Θα έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να δείτε αν οι πολίτες στην Αλαμπάμα είχαν υψηλότερη ποιότητα ζωής και περισσότερη ελευθερία από τους κατοίκους της Νέας Υόρκης. Σε ποια κατάσταση θα θέλατε να μεγαλώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια σας; Το 2044, θα έλεγε κάποιος ότι χαίρομαι που στην Αλαμπάμα ανεξαρτητοποιηθήκαμε ή θα έλεγε, "Ντανγκ, μακάρι να είχαμε την κυβέρνηση και τους κανόνες που έχει η Νέα Υόρκη;" Οι οικογένειες θα μπορούσαν να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη ή την Αλαμπάμα, ανάλογα με το ποια πολιτεία έκανε μια καλύτερη ζωή πιο πιθανή για τις οικογένειές τους. Αλλά η Αλαμπάμα δεν θα ήταν τέλεια. Νομίζω όμως ότι θα ήταν λιγότερο χειρότερο από τη Νέα Υόρκη."

-"Δηλητηριάζουν επίτηδες το περιβάλλον (γεια σου, E. Palestine OH), τη γεωργική γη, διώκουν τους ανεξάρτητους αγρότες (φόρος κατά κεφαλή βοοειδών), ψεκάζουν δηλητήριο σε αγροτικές περιοχές (βλ. πρόσφατη απόρριψη στην κοινότητα της CA με σκόνη βαρέων μετάλλων που παράγουν προϊόντα κήπου που δεν είναι βρώσιμα.) Πολλά και πολλά κόλπα. Μωβ φώτα του δρόμου - ΛΕΝΕ ότι είναι ένα ελάττωμα στο σχεδιασμό των λαμπτήρων - αλλά το γεγονός παραμένει.. μπορείτε να φωτίζεστε και να «δοκιμάζουν» τα συστήματα που χρησιμοποιούνται για να σας παρακολουθούν. Αγόρασαν όλο αυτό το φάρμακο κατά της ακτινοβολίας - καλά - μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για ανεξέλεγκτες αιμορραγικές διαταραχές... βουητό vax τραυματισμός κανείς; Ή θα ήταν vax plus 5G; Και το πιο λυπηρό είναι ότι καμία χώρα στην οποία πηγαίνετε δεν είναι απαλλαγμένη από αυτά τα παράσιτα - ΕΚΤΟΣ από τις πολύ φτωχές όπου δεν είχαν τα χρήματα ή τα επιθυμητά περιουσιακά στοιχεία για να «αγοράσουν» τα τρυπήματα με δηλητήριο".

-"Αν και θα μου ΑΡΕΣΕ να δω τα κράτη να επαναστατούν ενάντια στην τρέλα της Fed και να «φεύγουν», δεν πιστεύω ότι το εδραιωμένο Deep State θα «το επέτρεπε». Όχι ειρηνικά πάντως. Θα έχαναν πάρα πολλά $$$ και ΟΛΕΣ τις επιρροές τους... δεν υπάρχει ειρηνική διέξοδος κατά τη γνώμη μου. Πολλά άλλα «κακά εμβόλια» έρχονται στις πολιτείες των επαναστατών, και ναι, θα παραταχθούν ξανά και θα τα πάρουν. Ή θα αναγκαστούν από το WEF και τον ΠΟΥ να το κάνουν. Εγώ για τη ζωή μου, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί Δεν μπορώ να πω ΟΧΙ. . Σε αυτό το σχήμα, δεν υπάρχουν γνήσιες φωνές διαφωνίας γιατί... όλοι είναι στην «ελεγχόμενη αντιπολίτευση». (....)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ιστορική ανάλυση της παγκόσμιας ελίτ: η λεηλασία της παγκόσμιας οικονομίας μέχρι να «μην κατέχετε τίποτα».

Κέντρο Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG)

 

 

Ιστορική ανάλυση της παγκόσμιας ελίτ:
η λεηλασία της παγκόσμιας οικονομίας μέχρι να «μην κατέχετε τίποτα».

 

Του Robert J. Burrowes

10/2/2023

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 28 Ιανουαρίου 2023

ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΕΔΩ

*

 επιμ./μετ. Γ.Σεχίδου

 

 

---

 

---

Πίνακας περιεχομένων

 

Πρόλογος

Ευχαριστίες

Εισαγωγή

Κεφάλαιο Ι

Μια σύντομη οικονομική ιστορία

Κεφάλαιο II

Ποια είναι η παγκόσμια ελίτ και πώς λειτουργεί;

Κεφάλαιο III

Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα των ΗΠΑ

Κεφάλαιο IV

Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών

Κεφάλαιο V

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και τα όσα ακολούθησαν

Κεφάλαιο VI

Η υπερκατασκευή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να μεταμορφώσει την παγκόσμια τάξη, να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία και να καταλάβει όλο τον πλούτο

Κεφάλαιο VII

The Coup de Grâce: The Great Reset

Κεφάλαιο VIII

Κατάρρευση της Παγκόσμιας Οικονομίας

Κεφάλαιο IX

Οι Ρότσιλντ και ο Τρανανθρωπισμός

Κεφάλαιο Χ

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για αυτό;

συμπέρασμα

 

---

Πρόλογος

 

Ο πατέρας μου ήταν Ακτοφύλακας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ επέζησε του πολέμου, σκοτώθηκαν και τα δύο αδέρφια του . Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Μπομπ, σκοτώθηκε όταν το ασήμαντο, ασυνόδευτο ιαπωνικό πλοίο POW, Montevideo Maru, τορπιλίστηκε από το USS Sturgeon στα ανοικτά των ακτών των Φιλιππίνων την 1η Ιουλίου 1942. Ο Μπομπ είχε αιχμαλωτιστεί κατά την πτώση του Ραμπαούλ πέντε μήνες νωρίτερα. Ο δίδυμος αδερφός του μπαμπά, Τομ, καταρρίφθηκε πάνω από το Rabaul στις 14 Δεκεμβρίου 1943. Ήταν η πρώτη του αποστολή. Ως παιδί, ο πατέρας μου πήρε τον αδερφό μου και εμένα σε μια ετήσια λειτουργία στο Ιερό της Μνήμης για να τιμήσουν τη μνήμη του θανάτου των αδελφών του.

Απαντώντας στην ερώτηση "Γιατί τα ανθρώπινα όντα αλληλοσκοτώνονται;" για να ξέρω πώς να το τελειώσω, έγινε το πάθος της ζωής μου.

Αλλά η έρευνά μου ήταν ακόμη μικρή όταν η αναζήτησή μου με οδήγησε σε ένα «ναρκοπέδιο» ζητημάτων και πολυπλοκοτήτων. Σίγουρα κάποιος είχε ήδη την απάντηση. Πού ήταν όμως; Στον τομέα της ιστορίας, της θρησκείας, της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνιολογίας ή της ψυχολογίας; 'Ολα αυτά μαζί? Κάπου αλλού? Και όντως υπήρχε ένα κοινό νήμα που εξηγούσε τη βία του πολέμου και τη βία του ρατσισμού και την πείνα που μου έλεγαν οι εφημερίδες ότι συνέβαινε στην Αφρική; Και θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιος αυτό το «κοινό νήμα» και στην καταστροφή του περιβάλλοντος; Ποιο θα έπρεπε να εξερευνήσω πρώτα; Δυστυχώς, οι δάσκαλοι στο σχολείο και μετά στο Πανεπιστήμιο είχαν όλοι διαφορετικές απαντήσεις στη θεμελιώδη ερώτησή μου. Αν και κανένας από αυτούς δεν με εξανάγκασε σε κάποιο συμπέρασμα.

 

Σαφώς, συνειδητά παραδέχτηκα μετά από μερικά χρόνια, ότι η απάντηση στην ερώτησή μου δεν ήταν τόσο απλή όσο ήταν να θέσω την ερώτηση. Και, φαινόταν, χρειαζόμουν μια πολύ πιο ξεκάθαρη αίσθηση του πώς λειτουργούσε ο κόσμος. Ένα μάθημα πολιτικής κοινωνιολογίας που παρακολούθησα το 1971 αναφέρθηκε σε ένα βιβλίο γραμμένο από τον C. Wright Mills: The Power Elite . Αν μη τι άλλο, αυτό το βιβλίο με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο κόσμος δεν λειτουργούσε όπως με είχαν μάθει. Έτσι, τώρα αναζήτησα την απάντηση στην ερώτηση "Γιατί Βία;" έχοντας επίγνωση της ανάγκης μου να καταλάβω, πολύ πιο βαθιά, πώς λειτουργούσε πραγματικά ο κόσμος.

Και έτσι, με το πλεονέκτημα της έρευνας για περισσότερα από 50 χρόνια πίσω μου, όταν εξέχουσες παγκόσμιες και εθνικές προσωπικότητες άρχισαν να εκφράζουν ανησυχίες για την απειλή που υποτίθεται ότι αποτελούσε ένας νέος κορονοϊός στις αρχές του 2020, κάποια σύντομη έρευνα αποκάλυψε σύντομα ότι δεν υπήρχε τεκμηριωμένη επιστημονική απόδειξη ότι ένας μοναδικός «ιός» είχε απομονωθεί και ήταν απλώς η τελευταία ιατρική φάρσα που διαπράχθηκε στην ανθρωπότητα. Από εκεί, ήταν ένα εύκολο βήμα για τον εντοπισμό και την κατανόηση των βασικών συνιστωσών αυτού του τελευταίου (τεχνοκρατικού) σταδίου του προγράμματος Elite για την επιβολή ελέγχου σε όλη την ανθρωπότητα. Ωστόσο, μετά από σχεδόν τρία χρόνια, ένιωσα ότι ήταν καιρός να διευκρινιστεί, πληρέστερα, πώς αυτό που συμβαίνει τώρα είχε μια «προθεσμία» 5.000 ετών. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου να το κάνω.

 

---

Ευχαριστίες

 

Ευχαριστώ την Anita McKone, την υπέροχη σύζυγό μου, συνάδελφο, μη βίαιη ακτιβίστρια και συνιδρυτή του «We Are Human, We Are Free» , για τις στοχαστικές προτάσεις της για τη βελτίωση του αρχικού σχεδίου αυτής της έρευνας.

Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον καθηγητή Michel Chossudovsky, του οποίου οι ερευνητικές ικανότητες, η διορατικότητα και το θάρρος εξασφάλισαν την απίστευτη αξία των δικών του συνεισφορών στην αποκάλυψη του προγράμματος Elite αλλά και στο να καταστήσει το «Global Research» τον κορυφαίο ιστότοπο ειδήσεων/αναλύσεων για όσους αντιστέκονται στο «Great Το Reset' και την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, στα διανθρωπιστικά και ευγονιστικά στοιχεία.

Και ευχαριστώ τους γονείς μου, Μπέριλ και Τζέιμς Μπάροους , βετεράνους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και 99 ετών, για την αμείωτη αγάπη και την υποστήριξή τους, ανεξάρτητα από το πού με οδηγούν η έρευνα και οι μη βίαιες ενέργειες.

 

---

 

Εισαγωγή

 

Σύμφωνα με ένα βίντεο που δημοσίευσε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 2016, μέχρι το 2030 «Δεν θα κατέχετε τίποτα. Και θα είστε ευτυχισμένοι». Δείτε « 8 προβλέψεις για τον κόσμο το 2030» .{κλικάρετε στις υπογραμμίσεις για να παραπεμφθείτε στα λινκ]

 

Σαφώς, αν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα αυτή η πρόβλεψη, τότε πολλά πράγματα πρέπει να συμβούν. Επιτρέψτε μου να προσδιορίσω γιατί το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ πιστεύει ότι θα συμβεί αυτό, και στη συνέχεια θα διερευνήσω αυτούς τους ισχυρισμούς. Μεταξύ άλλων ερωτήσεων, θα εξετάσω εάν αυτοί που δεν θα έχουν τίποτα θα περιλαμβάνουν τους Ρότσιλντ, τον Ροκφέλερ και άλλες εκπληκτικά πλούσιες οικογένειες. Ή, ίσως, αν εννοούν απλώς ανθρώπους σαν εσάς και εμένα.

Στην πραγματικότητα, η πρωταρχική πρόθεση πίσω από το συνεχιζόμενο τεχνοκρατικό πραξικόπημα της Ελίτ, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2020, είναι να εξοντώσει ένα σημαντικό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού, να αναδιαμορφώσει θεμελιωδώς την παγκόσμια τάξη, συμπεριλαμβανομένης της μετατροπής των ανθρώπων που έμειναν ζωντανοί σε "υπεράνθρωπους" σκλάβους, να οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε κατάρρευση και να εφαρμόσει την τελική αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου από όλους τους άλλους σε αυτήν την Ελίτ. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την πιο σύντομη ιστορία, ώστε αυτό που συμβαίνει να γίνει κατανοητό ως το τελικό συμπέρασμα μιας μακροχρόνιας ατζέντας, να προσδιορίσω ποιον εννοώ ως την «Παγκόσμια Ελίτ» (και τους πράκτορές της) και στη συνέχεια να παρουσιάσω τα στοιχεία για να εξηγήσω πώς αυτό συμβαίνει και, το πιο σημαντικό, την ολοκληρωμένη στρατηγική που απαιτείται για να το νικήσουμε.

Περιττό να πούμε, για να παραμείνει διαχειρίσιμη αυτή η μελέτη, πολλά κρίσιμα ιστορικά γεγονότα – όπως ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία, το διεθνές δουλεμπόριο, ένας μεγάλος αριθμός πολέμων και πραξικοπημάτων, η υποστήριξη της Wall Street για την επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία το 1917 και η καταιγίδα της Μεγάλης Ύφεσης το 1929, χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση του προγράμματος της Elite – δεν εξετάζονται σε αυτήν την έρευνα. Αλλά για αναφορές των δύο τελευταίων γεγονότων που παρέχουν στοιχεία που συνάδουν με την ανάλυση που προσφέρεται παρακάτω, βλέπε Wall Street και The Bolshevik Revolution και The Secrets of the Federal Reserve .

 

---

 

Κεφάλαιο I
Μια σύντομη οικονομική ιστορία

 

Μετά τη νεολιθική επανάσταση πριν από 12.000 χρόνια, η γεωργία επέτρεψε στον ανθρώπινο οικισμό να αντικαταστήσει την οικονομία των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.

 Ωστόσο, ενώ η νεολιθική επανάσταση συνέβη αυθόρμητα σε πολλά μέρη του κόσμου, ορισμένες από τις νεολιθικές κοινωνίες που εμφανίστηκαν στην Ασία, την Ευρώπη, την Κεντρική Αμερική και τη Νότια Αμερική κατέφυγαν σε αυξανόμενους βαθμούς κοινωνικού ελέγχου, φαινομενικά για να επιτύχουν ποικίλα κοινωνικά και οικονομικά αποτελέσματα. , συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης αποτελεσματικότητας στην παραγωγή τροφίμων.

Οι πολιτισμοί εμφανίστηκαν μόλις πριν από 5.000 χρόνια και, χρησιμοποιώντας αυτόν τον υψηλότερο βαθμό κοινωνικού ελέγχου, σχηματίστηκαν οι πόλεις, για την αποτελεσματική παραγωγή τροφίμων που θα επέτρεπε σε μια μεγάλη μειοψηφία της κοινότητας να ασχοληθεί με πιο εξειδικευμένες δραστηριότητες, με μια κεντρική γραφειοκρατία που συνόδευσε την πρακτική των εξειδικευμένων πολέμων. 

Βλέπε «Μια κριτική της ανθρώπινης κοινωνίας από τη νεολιθική επανάσταση» .

Με την εμφάνιση του πολιτισμού, ελίτ τοπικής φύσης (όπως οι Φαραώ της Αιγύπτου), ελίτ με αυτοκρατορική εμβέλεια (συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαίων αυτοκρατόρων), ελίτ θρησκευτικής φύσης (όπως Πάπες και αξιωματούχοι του Βατικανού), ελίτ οικονομικού χαρακτήρα (ιδιαίτερα η City of London Corporation ) και οι ελίτ ενός «εθνικού» τύπου (ειδικά οι μοναρχίες της Ευρώπης) εμφανίστηκαν προοδευτικά, ουσιαστικά για να διαχειριστούν τη διοίκηση που σχετίζεται με τη διατήρηση και την επέκταση των σφαιρών τους (πολιτικών, οικονομικών και/ή θρησκευτικών).

Η Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648 καθιέρωσε επίσημα το σύστημα έθνους-κράτους στην Ευρώπη. Εμπλουτισμένες από τη μακροχρόνια και κερδοφόρα κληρονομιά του ελέγχου τους στους τοπικούς εγχώριους πληθυσμούς, την υποστήριξη για την αυτοκρατορική κατάκτηση μη ευρωπαϊκών εδαφών, την αποικιακή υποταγή των αυτόχθονων πληθυσμών και το διεθνές δουλεμπόριο, οι ευρωπαϊκές ελίτ, υποστηριζόμενες από στρατιωτική βία, μπόρεσαν να επιβάλλουν μια μακρά σειρά αλλαγών στα εθνικά πολιτικά, οικονομικά και νομικά συστήματα που διευκόλυναν την εμφάνιση του βιομηχανικού καπιταλισμού στην Ευρώπη τον 18ο ^αιώνα .

Αυτές οι αλληλένδετες πολιτικές, οικονομικές και νομικές αλλαγές διευκόλυναν την επιστημονική έρευνα που προσανατολιζόταν όλο και περισσότερο στη χρήση νέων πόρων και τεχνολογικής καινοτομίας που οδήγησε στη συνεχιζόμενη εφεύρεση μηχανημάτων και  στην αξιοποίηση της ενέργειας με καύση του άνθρακα για να καταστεί δυνατή η βιομηχανική παραγωγή.

Πέρα από αυτό, και μετά από αρκετούς αιώνες περισσότερο ή λιγότερο επίσημων εκδοχών του, οι πολιτικές και οικονομικές επιταγές της ελίτ οδήγησαν τη «νόμιμη» περίφραξη των Κοινοτήτων για να αναγκάσουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη γη τους και να εισέλθουν στο φτωχά αμειβόμενο εργατικό δυναμικό που απαιτείται στις αναδυόμενες βιομηχανικές πόλεις. . Σε αυτές τις πόλεις, μια συνεχής σειρά εξελίξεων στην οργάνωση της εργασίας στα εργοστάσια, στην ηλεκτροδότηση, στις τράπεζες και μέσα από άλλες αλλαγές και τεχνολογίες επέκτεινε δραματικά το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Μαζί με τις μεταγενέστερες αλλαγές που επιβλήθηκαν στην εκπαίδευση και, αργότερα, στην υγειονομική περίθαλψη, οι εθνικές οικονομίες και η παγκόσμια οικονομία δομούνταν ολοένα και περισσότερο ώστε να αποσυνδέουν σε βάθος τους «απλούς» ανθρώπους από τη γη τους,

Ο έλεγχος των ελίτ εξασφάλιζε ότι η οικονομία αναδιανέμει διαρκώς τον πλούτο από αυτούς που έχουν λιγότερα σε αυτούς που έχουν περισσότερα.

 

Όπως σημειώνει ο Άνταμ Σμιθ, για παράδειγμα, στο κλασικό του έργο An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations  που δημοσιεύτηκε το 1775: «Όλα για τον εαυτό μας, και τίποτα για τους άλλους ανθρώπους, φαίνεται, σε κάθε εποχή του κόσμου, να ήταν το άθλιο αξίωμα των κυρίων της ανθρωπότητας».

Και αυτό αποδεικνύεται, για παράδειγμα, από τον αγώνα 150 ετών μεταξύ των τραπεζιτών που εργάζονταν για τη δημιουργία μιας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας στις πρόσφατα ανεξάρτητες Ηνωμένες Πολιτείες και των προέδρων (όπως ο Andrew Jackson και ο Abraham Lincoln) και των μελών του Κογκρέσου που εργάστηκαν ακούραστα να τη νικήσουν. Στην πραγματικότητα: «Οι περισσότεροι από τους ιδρυτές συνειδητοποίησαν τους πιθανούς κινδύνους των τραπεζών και φοβήθηκαν τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας από τους τραπεζίτες». 

Γιατί;

Έχοντας παρατηρήσει πώς η ιδιωτική βρετανική κεντρική τράπεζα, η Τράπεζα της Αγγλίας, είχε εκτινάξει το βρετανικό εθνικό χρέος σε τέτοιο βαθμό που το Κοινοβούλιο αναγκάστηκε να επιβάλει άδικους φόρους στις αμερικανικές αποικίες, οι ιδρυτές των ΗΠΑ κατάλαβαν τα κακά μιας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας, την οποία ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν ισχυρίστηκε αργότερα ότι ήταν η πραγματική αιτία της Αμερικανικής Επανάστασης.

Όπως υποστήριξε ο James Madison, κύριος συγγραφέας του Συντάγματος των ΗΠΑ:

«Η ιστορία καταγράφει ότι οι Money Changers χρησιμοποίησαν κάθε μορφή κατάχρησης, ίντριγκας, εξαπάτησης και βίαιων μέσων για να διατηρήσουν τον έλεγχό τους στις κυβερνήσεις ελέγχοντας τα χρήματα και την έκδοσή τους». 

 

Ένας άλλος ιδρυτής, ο Thomas Jefferson, το έθεσε ως εξής:

«Πιστεύω ειλικρινά ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από τους μόνιμους στρατούς. Η εκδοτική ισχύς πρέπει να αφαιρεθεί από τις τράπεζες και να ανατεθεί στους ανθρώπους στους οποίους ανήκει κανονικά».

 

 Όπως αποδεικνύεται, η μάχη για το ποιος θα αποκτούσε την εξουσία να εκδίδει αμερικανικά χρήματα μαίνεται από το 1764, αλλάζοντας χέρια οκτώ φορές, μέχρι την τελική δόλια νίκη των τραπεζιτών το 1913 με την ίδρυση του Federal Reserve System. 

«Η μάχη για το ποιος θα εκδώσει τα χρήματά μας ήταν το κομβικό ζήτημα σε όλη την ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Γίνονται πόλεμοι για αυτό. Κάθε απόπειρα καταπίεσης προκαλείται για να το αποκτήσουν. Ωστόσο, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή η μάχη αναφέρεται σπάνια στις εφημερίδες ή στα ιστορικά βιβλία. Γιατί; Μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Money Changers με τον κυρίαρχο πλούτο τους είχαν καταλάβει τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους του εθνικού Τύπου. 

Παρακολουθείστε το The Money Masters: How International Bankers Gained Control of America (με τη σχετική ενότητα της μεταγραφής τεσσάρων μερών του βίντεο που είναι διαθέσιμη εδώ: « The Money Masters: Part I » .)

Γιατί οι ενστάσεις για τις ιδιωτική κεντρικές τράπεζες; Λοιπόν, σκεφτείτε τη σύσταση και την ιδιοκτησία της Τράπεζας της Αγγλίας με την ανακριβή της ονομασία, που ιδρύθηκε το 1694.

Μέχρι το τέλος του ^17ου, η Αγγλία βρισκόταν σε οικονομική καταστροφή: 50 χρόνια περισσότερο ή λιγότερο συνεχών πολέμων με τη Γαλλία και την Ολλανδία την είχαν εξαντλήσει. Έτσι, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ζήτησαν από τους τραπεζίτες τα απαραίτητα δάνεια για την επιδίωξη των πολιτικών τους σκοπών. Τι ήθελαν αυτοί οι τραπεζίτες σε αντάλλαγμα; «Το τίμημα ήταν υψηλό: μια τράπεζα υπό την έγκριση της κυβέρνησης, ιδιωτικής ιδιοκτησίας, η οποία μπορούσε να εκδώσει χρήματα που δημιουργήθηκαν από το τίποτα». 

Έγινε η πρώτη ιδιωτική κεντρική τράπεζα στον κόσμο και, παρόλο που ονομάστηκε παραπλανητικά Τράπεζα της Αγγλίας για να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ήταν μέρος της κυβέρνησης, δεν ήταν. 

Επιπλέον, όπως κάθε άλλη ιδιωτική εταιρεία, η Τράπεζα της Αγγλίας πούλησε μετοχές για να ξεκινήσει. «Οι επενδυτές, τα ονόματα των οποίων δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ, υποτίθεται ότι θα έβαζαν 1.250.000 βρετανικές λίρες σε χρυσά νομίσματα, για να αγοράσουν τις μετοχές τους στην τράπεζα. Αλλά μόνο 750.000 λίρες λήφθηκαν ποτέ ». Εκτός από αυτό,

...επιτρέψτε μου να το επαναλάβω για λόγους σαφήνειας: η βρετανική κυβέρνηση νομοθέτησε τη δημιουργία μιας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας (δηλαδή μιας τράπεζας που ανήκε σε μια μικρή ομάδα πλουσίων ατόμων) που δάνεισε τεράστια ποσά χρημάτων που ΔΕΝ διέθετε, για να μπορέσει να δημιουργήσει κέρδος με τη χρέωση των τόκων.

 

Αυτή η πρακτική ονομάζεται «κλασματική τραπεζική τραπεζική αποθεματικών» για να ακούγεται σαν κάποια περίπλοκη οικονομική αντίληψη και όχι μια δόλια πρακτική που, αν το κάνουμε εσείς ή εγώ, θα φυλακιστούμε. «Σε αντάλλαγμα η Τράπεζα θα δάνειζε στους Βρετανούς πολιτικούς όσο νέο νόμισμα ήθελαν, εφόσον εξασφάλιζαν το χρέος με άμεση φορολογία του βρετανικού λαού». Με άλλα λόγια, η Τράπεζα δεν γινόταν να χάσει.

Έτσι, όπως σημειώνει ο William T. Still: «η νομιμοποίηση της Τράπεζας της Αγγλίας δεν ήταν τίποτα λιγότερο από τη νόμιμη παραχάραξη ενός εθνικού νομίσματος για ιδιωτικό κέρδος».

 

«Δυστυχώς», συνεχίζει, «σχεδόν κάθε έθνος έχει τώρα μια ιδιωτικά ελεγχόμενη κεντρική τράπεζα, χρησιμοποιώντας την Τράπεζα της Αγγλίας ως βασικό του μοντέλο. Είναι τέτοια η δύναμη αυτών των κεντρικών τραπεζών, που σύντομα αναλαμβάνουν τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας ενός έθνους. Σύντομα δεν ισοδυναμούν με τίποτα άλλο από μια πλουτοκρατία, την κυριαρχία των πλουσίων ». 

 

Παρακολουθήστε το The Money Masters: How International Bankers Gained Control of America (με τη σχετική ενότητα της μεταγραφής τεσσάρων μερών του βίντεο που είναι διαθέσιμη εδώ: « The Money Masters: Part I » .)

Πριν συνεχίσετε, αν ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα δεν είναι το δυνατό σας σημείο, αυτό το σύντομο βίντεο κάνει καλή δουλειά στην ορθογραφία των βασικών σημείων με μη τεχνικό τρόπο. Παρακολουθήστε το "Banking – The Greatest Scam on Earth" .

Και για μια στοχαστική εξήγηση της σημασίας και της ιστορίας του χρήματος, δείτε το υπέροχο άρθρο του Nick Szabo  «Shelling Out: The Origins of Money» .

Σε κάθε περίπτωση, το θεμελιώδες σημείο είναι απλό: Μετά από 5.000 χρόνια, οι διάφορες διαδικασίες με τις οποίες οι τοπικές ελίτ, μετά «εθνικές» ελίτ, μετά οι διεθνείς ελίτ και τώρα η Παγκόσμια Ελίτ έχουν διαρκώς διεκδικήσει τον έλεγχό τους για να ενισχύσουν την ικανότητά τους να διαμορφώνουν τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος και η συσσώρευση πλούτου έχει πλέον φτάσει στο αποκορύφωμά της. Έτσι, βρισκόμαστε στο χείλος του να οδηγηθούμε σε μια τεχνοκρατία που ελέγχεται από την ελίτ, στην οποία, όπως ξεκαθαρίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: Μέχρι το 2030 «Δεν θα κατέχεις τίποτα. Και θα είσαι ευτυχισμένος».

Άρα δεν θα κατέχεις τίποτα.

Και γιατί να χαίρεσαι γι' αυτό; 

Γιατί θα είσαι ένας "υπεράνθρωπος" σκλάβος: ένας οργανισμός που δεν θα έχει πλέον ούτε το δικό του μυαλό.

 

---

Κεφάλαιο II
Ποια είναι η παγκόσμια ελίτ και πώς λειτουργεί;

 

Πολλοί συγγραφείς έχουν, άμεσα ή έμμεσα, ασχοληθεί με αυτό το ερώτημα και ο καθένας έχει βρει τον δικό του σύνθετο συνδυασμό πλούσιων ατόμων και οικογενειών, τις πολιτικές τους σχέσεις, καθώς και τα χρηματοοικονομικά μέσα και τις οργανωτικές δομές μέσω των οποίων αποκτάται και ασκείται η εξουσία τους.

Για τους σκοπούς αυτής της μελέτης, θα ορίσω την Παγκόσμια Ελίτ ως εκείνες τις οικογένειες που είχαν αποκτήσει τον τεράστιο πλούτο τους και εδραίωσαν σταθερά την εξέχουσα πολιτική και οικονομική τους δύναμη στην παγκόσμια κοινωνία μέχρι τα τέλη του 19ου ^αιώνα . Αυτές οι οικογένειες έπαιξαν έτσι τον κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση θεσμών και γεγονότων τόσο πριν όσο και από τότε, παρέχοντας έτσι το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναδείχθηκαν από τότε άλλοι πλούσιοι άνθρωποι.

Προκειμένου να διαδραματίσει τον θεμελιώδη ρόλο της στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου για την εξυπηρέτηση των σκοπών της, αυτή η Ελίτ έχει διευκολύνει τη δημιουργία ενός τεράστιου δικτύου πρακτόρων –εταιρειών, ιδρυμάτων, άλλων οικογενειών και ατόμων– που ανήκουν ή/και ελέγχονται από αυτήν την Ελίτ και λειτουργούν ως «βιτρίνες» για την προώθηση των συμφερόντων της Ελίτ.

 Σε οποιαδήποτε δεδομένη περίοδο, οι οικογένειες των Ελίτ παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητες (ενώ οι επόμενες γενιές ατόμων προωθούν τα συμφέροντα των οικογενειών), αλλά οι οργανωτικοί και μεμονωμένοι παράγοντες μέσω των οποίων εργάζονται αυτές οι οικογένειες ποικίλλουν, ανάλογα με τους στόχους της Ελίτ, και στα πλαίσια που επιθυμούν για την επίσπευσή τους..

 

[Βλ. ΕΙΚΟΝΑ 2.Το ανάκτορο Rothschild στη Φρανκφούρτη, Γερμανία, Villa Günthersburg.}

 

Επιτρέψτε μου να επεξηγήσω εν συντομία την προσέγγισή μου χρησιμοποιώντας μια οικογένεια – το «House of Rothschild» – ως μελέτη περίπτωσης πριν προχωρήσουμε σε μια ευρύτερη περιγραφή του τρόπου με τον οποίο οι ελίτ οικογένειες χρησιμοποιούν τον πλούτο τους για να διαμορφώσουν εταιρείες, ιδρύματα, εκδηλώσεις και ανθρώπους για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς.

Αυτό το παράδειγμα προέρχεται από το επίσημο Αρχείο Rothschild και δύο (μερικές φορές αντικρουόμενες) εξουσιοδοτημένες από τους Rothschild αφηγήσεις της ιστορίας της οικογένειας που γράφτηκαν σε διαφορετικούς χρόνους. Δείτε The Rothschild Archive , The House of Rothschild – Money's Prophets, 1798-1848 και The Rothschild: A Family Portrait .

Επιπλέον, οι αναφορές βασίζονται σε πηγές που αναφέρουν ουδέτερα τη συμμετοχή των Rothschild ,καθώς και σε ορισμένες πηγές που είναι κρίσιμες. Αυτές οι πηγές αναφέρονται στο πλαίσιο παρακάτω.

Στα μέσα του ^18ουαιώνα, οι πρόγονοι του Mayer Amschel ήταν από καιρό μικροέμποροι στο γκέτο της πόλης της Φρανκφούρτης. Όμως, ως Εβραίος χωρίς οικογενειακό όνομα και πριν χρησιμοποιηθεί η αρίθμηση των οδών, ο Mayer ήταν επίσης γνωστός με το όνομα που είχαν χρησιμοποιήσει ορισμένοι πρόγονοι στην πινακίδα του σπιτιού όπου κάποτε ζούσαν: Rothschild (Κόκκινη Ασπίδα). 

Με περισσότερες ικανότητες από άλλους εμπόρους και έχοντας σταλεί να μάθει τα βασικά στοιχεία της επιχείρησης στην επιχείρηση του Wolf Jakob Oppenheim, έγινε έμπορος σπάνιων νομισμάτων, μεταλλίων και αντικών, οι αγοραστές των οποίων ήταν σχεδόν πάντα αριστοκράτες συλλέκτες, συμπεριλαμβανομένων των William, Heritary Πρίγκιπας της Έσσης-Κάσσελ. Ήταν αυτή η επιχείρηση που επέτρεψε στον Mayer Amschel να συγκεντρώσει το κεφάλαιο για να κινηθεί στον τραπεζικό τομέα, ένα φυσικό αποτέλεσμα της πολιτικής του να χορηγεί πιστώσεις σε ορισμένους από τους πελάτες του.

Με μια πολιτική αναζήτησης μικρού κέρδους από τους τόκους δανείων, αναζητώντας εμπορικές παραχωρήσεις σε άλλους τομείς, αναζητώντας πελατεία μόνο μεταξύ «των ευγενέστερων προσωπικοτήτων στη Γερμανία», την τήρηση μυστικών βιβλίων παράλληλα με την επίσημη και, αργότερα, στρατολογώντας τους πέντε γιους του για να αντιγράψουν το στυλ και τις δραστηριότητές του στην Αγγλία (ο πρώτος, ο Nathan, μετά από λίγα χρόνια στο Μάντσεστερ, εγκαταστάθηκε στο City του Λονδίνου), στο Παρίσι (ο Jakob, γνωστός ως James), στη Νάπολη ο (Kalman, ή Carl), στη Βιέννη (ο Salomon) καθώς και τη Φρανκφούρτη (όπου ο μεγαλύτερος γιος Amschel διαδέχθηκε τελικά τον πατέρα Mayer), η δυναστεία Rothschild και το «πολυεθνικό επιχειρηματικό μοντέλο» καθιερώθηκαν γρήγορα σε όλη την Ευρώπη. Κρισίμως,

Και ήταν αυτό το επικοινωνιακό δίκτυο της «Κόκκινης Ασπίδας», το οποίο αργότερα λειτούργησε υπό την αιγίδα της βασιλικής οικογένειας, σε συνδυασμό με κάποιο θράσος, που επέτρεψε στους Ρότσιλντ να επωφεληθούν σημαντικά μέσα από μια ποικιλία δυσμενών περιστάσεων, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών στο εμπόριο μεταξύ της Αγγλίας και της Ευρωπαϊκής ηπείρου που χαρακτήριζε τη Ναπολεόντεια περίοδο, και τους Ναπολεόντειους Πολέμους επίσης. Αυτές περιελάμβαναν το λαθρεμπόριο τεράστιων ποσοτήτων λαθραίων αγαθών από την Αγγλία στη γηραιά ήπειρο και τη μεταφορά ενός σημαντικού χρυσού θησαυρού μέσω της Γαλλίας για τη χρηματοδότηση της τροφοδοσίας του στρατού του Ουέλινγκτον.

Το πιο θεαματικό, και παρά τις προσπάθειες της οικογένειας να καταστείλουν την επίγνωση αυτού του γεγονότος από τον κόσμο, οι Ρότσιλντ επωφελήθηκαν πάρα πολύ από την προνομιακή ειδοποίησή τους ότι ο Ουέλινγκτον νίκησε τον Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815, όπως καταγράφηκε από τους William T. Still και Patrick SJ Carmack στο ντοκιμαντέρ τους διάρκειας 3,5 ωρών.

The Money Masters: How International Bankers Gained Control of America (με τη σχετική ενότητα της μεταγραφής τεσσάρων μερών του βίντεο που είναι διαθέσιμη εδώ:

« The Money Masters: Part II » .)

Πώς έγινε αυτό?

Μετά από μια μακρά σειρά πολέμων σε όλη την Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο, κατά τη διάρκεια των οποίων σημείωσε μεγάλη επιτυχία, προήχθη γρήγορα και, το 1804, εξελέγη Αυτοκράτορας της Γαλλίας, ο Ναπολέοντας που τελικά ηττήθηκε. Παραιτήθηκε από το θρόνο και εξορίστηκε στην Έλβα, ένα νησί στα ανοικτά των ακτών της Τοσκάνης, το 1814, αλλά δραπέτευσε εννέα μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1815.

Καθώς επέστρεψε στο Παρίσι, τα γαλλικά στρατεύματα στάλθηκαν για να συλλάβουν τον Ναπολέοντα, αλλά ήταν τόσο χαρισματικός που «οι στρατιώτες συσπειρώθηκαν γύρω από τον παλιό τους αρχηγό τους και τον χαιρέτησαν ως αυτοκράτορά τους για άλλη μια φορά». Και, έχοντας δανειστεί κεφάλαια για να επανεξοπλιστεί, τον Μάρτιο του 1815 ο πρόσφατα εξοπλισμένος στρατός του Ναπολέοντα βγήκε έξω για να ηττηθεί τελικά από τον Δούκα του Ουέλινγκτον της Βρετανίας στο Βατερλώ λιγότερο από τρεις μήνες αργότερα. Όπως παρατηρεί ο Still: «Μερικοί συγγραφείς ισχυρίστηκαν ότι ο Ναπολέων δανείστηκε 5 εκατομμύρια λίρες από την Τράπεζα της Αγγλίας για να επανεξοπλιστεί Αλλά φαίνεται ότι αυτά τα κεφάλαια προήλθαν στην πραγματικότητα από το Ubard Banking House στο Παρίσι. Ωστόσο, από αυτό το σημείο και μετά, δεν ήταν ασυνήθιστο για ιδιωτικά ελεγχόμενες κεντρικές τράπεζες να χρηματοδοτούν και τις δύο πλευρές σε έναν πόλεμο».

«Γιατί μια κεντρική τράπεζα να χρηματοδοτεί αντίπαλες πλευρές σε έναν πόλεμο;» Ερωτώ. 

«Επειδή ο πόλεμος είναι ο μεγαλύτερος δημιουργός χρέους για πάντα. Ένα έθνος θα δανειστεί οποιοδήποτε ποσό για τη νίκη. Ο τελικός ηττημένος δανείζεται αρκετά για να κρατήσει τη μάταιη ελπίδα της νίκης και στον τελικό νικητή δίνεται αρκετά για να κερδίσει. Εξάλλου, τέτοια δάνεια συνήθως εξαρτώνται από την εγγύηση ότι ο νικητής θα τιμήσει τα χρέη των ηττημένων».

 

Ενώ η έκβαση της μάχης στο Βατερλό ήταν σίγουρα αμφίβολη, πίσω στο Λονδίνο ο Nathan Rothschild σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το ποιος κέρδισε ή έχασε, για να προσπαθήσει να καταλάβει τον έλεγχο της βρετανικής αγοράς μετοχών και ομολόγων και πιθανώς ακόμη και της Τράπεζας της Αγγλίας. . Πώς το έκανε αυτό; Εδώ είναι το θέμα: «Ο Ρότσιλντ τοποθέτησε έναν αξιόπιστο πράκτορα, έναν άντρα ονόματι Ρόθγουορθ, στη βόρεια πλευρά του πεδίου της μάχης, πιο κοντά στη Μάγχη». Μόλις αποφασίστηκε η μάχη, με κόστος πολλών χιλιάδων Γάλλων, Άγγλων και άλλων Ευρωπαίων ζωών, ο Ρόθγουορθ κατευθύνθηκε αμέσως προς τη Μάγχη. Έδωσε τα νέα στον Nathan Rothschild, ένα ολόκληρο 24ωρο πριν φτάσει ο ίδιος ο κούριερ του Wellington με τα νέα.

Ο Ρότσιλντ έσπευσε στο χρηματιστήριο και, έχοντας όλα τα βλέμματα στραμμένα σε αυτόν, δεδομένου ότι το θρυλικό δίκτυο επικοινωνιών των Ρότσιλντ ήταν γνωστό. Παρατηρούσαν, λοιπόν, οι παρευρισκόμενοι τον Ρότσιλντ γνωρίζοντας ότι εάν ο Ουέλινγκτον είχε ηττηθεί και ο Ναπολέων ήταν ξανά ελεύθερος στην Ευρώπη, η βρετανική οικονομική κατάσταση θα γινόταν o τάφος τους, πράγματι. 

Ο Ρότσιλντ άρχισε τότε να πουλά τις κονσόλες του (Βρετανικά κρατικά ομόλογα). «Άλλοι νευρικοί επενδυτές είδαν ότι ο Ρότσιλντ πουλούσε. Θα μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ο Ναπολέων πρέπει να είχε κερδίσει, ο Ουέλινγκτον πρέπει να είχε χάσει ».

Η αγορά έπεσε κατακόρυφα. Σύντομα όλοι πουλούσαν τις δικές τους κονσόλες και οι τιμές έπεσαν άμεσα. «Αλλά τότε ο Rothschild άρχισε να αγοράζει κρυφά τις κονσόλες μέσω των πρακτόρων του για ένα μόνο κλάσμα της αξίας τους πριν από ώρες».

Απάτη? Όπως ο Still ολοκληρώνει την εξιστόρηση του επεισοδίου: «Εκατό χρόνια αργότερα, οι New York Times δημοσίευσαν την ιστορία ότι ο εγγονός του Nathan Rothschild είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει μια δικαστική απόφαση για να καταστείλει την κυκλοφορία για ένα βιβλίο με αυτή την ιστορία του χρηματιστηρίου. Η οικογένεια Rothschild ισχυρίστηκε ότι η ιστορία ήταν αναληθής και συκοφαντική. Όμως το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα των Rothschild και διέταξε την οικογένεια να πληρώσει όλα τα δικαστικά έξοδα ».

Εν πάση περιπτώσει, έχοντας χτίσει την αρχική τους περιουσία χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα –κάποια από τα οποία, όπως προαναφέρθηκε, δεν ήταν ούτε ηθικά ούτε νόμιμα– σε όλη τη διάρκεια του ^19ουαιώνα, η οικογένεια Rothschild συνέχισε να συσσωρεύει πλούτο μέσω της διεθνούς αγοράς ομολόγων, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξή της, καθώς και άλλων μορφών χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων: χρηματοδότηση της διύλισης χρυσού, αποδοχή και προεξόφληση εμπορικών λογαριασμών, απευθείας συναλλαγές σε εμπορεύματα, συνάλλαγμα και αρμπιτράζ, ακόμη και ασφάλειες. Οι Ρότσιλντ είχαν επίσης μια επιλεγμένη ομάδα πελατών –συνήθως βασιλικά και αριστοκρατικά μέλη οικογενειών που ήθελαν να αναδειχθούν– στους οποίους πρόσφεραν μια σειρά από «προσωπικές τραπεζικές υπηρεσίες» που κυμαίνονταν από μεγάλα προσωπικά δάνεια (όπως αυτό στον Αυστριακό Καγκελάριο Πρίγκιπα Μέτερνιχ) έως μια πρώτης τάξεως ιδιωτική ταχυδρομική υπηρεσία (για τη βασίλισσα Βικτώρια). Η οικογένεια είχε επίσης σημαντικά εξορυκτικά συμφέροντα και ήταν σημαντικός βιομηχανικός επενδυτής που υποστήριξε την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1830 και του 1840.

«Από το 1870 και μετά, το Λονδίνο ήταν το κέντρο των μεγαλύτερων εξαγωγών της Βρετανίας: του χρήματος. Τεράστιες ποσότητες αποταμιεύσεων και κερδών συγκεντρώθηκαν και επενδύθηκαν με σημαντικό κέρδος μέσω των διεθνών εμπορικών τραπεζών των Rothschild, Baring, Lazard και Morgan in the City». Βλ. Hidden History: The Secret Origins of the First World War , σελ. 220.

Τι είναι το City?

[Εικόνα 3 : Εθνόσημο της πόλης του Λονδίνου. Το λατινικό σύνθημα λέει Domine Dirige Nos , «Κύριε, καθοδήγησέ μας»].

Η City of London Corporation , ένα ανεξάρτητο τετραγωνικό μίλι στην καρδιά του Λονδίνου, ιδρύθηκε περίπου το 50 μ.Χ. και γρήγορα καθιερώθηκε ως σημαντικό εμπορικό κέντρο που τελικά γέννησε μερικά από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του κόσμου, όπως το Χρηματιστήριο του Λονδίνου, το Lloyd's. του Λονδίνου και, το 1694, την Τράπεζα της Αγγλίας . Η «σύγχρονη περίοδος» της πόλης χρονολογείται μερικές φορές από το 1067.

Ωστόσο, όπως εξηγεί ο Nicholas Shaxson, η Πόλη «είναι μια αρχαία, [ημι-ξένη] οντότητα που στεγάζεται στο βρετανικό έθνος-κράτος. ένα «προϊστορικό τέρας που είχε επιζήσει μυστηριωδώς στον σύγχρονο κόσμο», ως τον ^{19ο αιώνα.}

Κι όπως το έθεσε ο επίδοξος μεταρρυθμιστής της πόλης…. η εταιρεία είναι ένα υπεράκτιο νησί μέσα στη Βρετανία, ένας φορολογικός παράδεισος από μόνος του». Φυσικά, ο όρος «φορολογικός παράδεισος» είναι εσφαλμένος, «γιατί τέτοιοι χώροι δεν αφορούν μόνο φόρους. Αυτό που πουλάνε είναι η απόδραση: από τους νόμους, τους κανόνες και τους φόρους των δικαιοδοσιών αλλού, συνήθως με τη μυστικότητα ως την κύρια προσφορά τους. Η έννοια του αλλού (εξ ου και ο όρος «υπεράκτια») είναι κεντρική. Οι φορολογικοί νόμοι και οι νόμοι περί απορρήτου των Νήσων Καϊμάν δεν έχουν σχεδιαστεί προς όφελος των 50.000 κατοίκων του Καϊμάν, αλλά βοηθούν τους πλούσιους ανθρώπους και τις εταιρείες, κυρίως στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, να παρακάμψουν τους κανόνες των δικών τους δημοκρατικών κοινωνιών. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο κανόνων για μια πλούσια ελίτ και ένα άλλο για τους υπόλοιπους από εμάς».

Σύμφωνα με τα λόγια του Shaxson:

Το καθεστώς «αλλού» της Πόλης στη Βρετανία πηγάζει από μια απλή φόρμουλα: κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι κυρίαρχοι και οι κυβερνήσεις έχουν ζητήσει δάνεια από το Σίτυ και σε αντάλλαγμα το Σίτυ έχει αποσπάσει προνόμια και ελευθερίες από κανόνες και νόμους στους οποίους πρέπει να υποταχθεί η υπόλοιπη Βρετανία. Το Σίτυ έχει μια ευγενή παράδοση να υπερασπίζεται τις ελευθερίες των πολιτών ενάντια σε δεσποτικούς ηγεμόνες, αλλά αυτό έχει μετατραπεί σε ελευθερία για χρήματα. 

Δείτε « Ο φορολογικός παράδεισος στην καρδιά της Βρετανίας » .

Όπως εξηγούν οι Gerry Docherty και Jim Macgregor τότε, το 1870:

Η επιρροή και οι επενδύσεις του Σίτυ ξεπέρασαν τα εθνικά σύνορα και συγκέντρωσαν κεφάλαια για κυβερνήσεις και εταιρείες σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι έκαναν δισεκατομμύρια, οι πολιτικοί τους σύμμαχοι και πράκτορες πλούτισαν…. Ο Εδουάρδος Ζ', τόσο ως βασιλιάς όσο και νωρίτερα ως Πρίγκιπας της Ουαλίας, αντάλλαξε φιλία και τιμές για τη γενναιόδωρη προστασία των Ρότσιλντ, του Κασέλ και άλλων εβραϊκών τραπεζικών οικογενειών όπως οι Μόνταγους, οι Χιρς και οι Σασούν. Η Τράπεζα της Αγγλίας ήταν εντελώς στα χέρια αυτών των ισχυρών χρηματοδοτών και η σχέση αυτή δεν αμφισβητήθηκε….

Η ροή χρημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα προώθησε τη βιομηχανική ανάπτυξη προς το τεράστιο όφελος των εκατομμυριούχων που δημιούργησε: Rockefeller, Carnegie, Morgan, Vanderbilt και των συνεργατών τους. 

Οι Ρότσιλντ αντιπροσώπευαν τα βρετανικά συμφέροντα, είτε απευθείας μέσω εταιρειών-front είτε έμμεσα μέσω πρακτορείων που ήλεγχαν. Οι σιδηρόδρομοι, ο χάλυβας, η ναυπηγική, οι κατασκευές, το πετρέλαιο και τα οικονομικά άνθισαν…. Αυτές οι μικρές ομάδες μαζικά πλούσιων ατόμων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού γνώριζαν ο ένας τον άλλον καλά και η Secret Elite στο Λονδίνο ίδρυσε το πολύ εκλεκτό και μυστικό κλαμπ για φαγητό, τους Προσκυνητές, που τους έφερε κοντά σε τακτική βάση. 

Βλ. Hidden History: The Secret Origins of the First World War , σελ. 220.

Για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα, μπορείτε να διαβάσετε μια επίσημη περιγραφή της πρώιμης συμμετοχής της οικογένειας Rothschild στην παραγωγή πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένης της «αποφασιστικής επιρροής» της στη δημιουργία της Royal Dutch Shell, στο Αρχείο Rothschild. 

Δείτε « Αναζήτηση πετρελαίου στο Roubaix» .

Πέρα από τις επενδύσεις τους στις βιομηχανίες που μόλις εισήχθησαν, ωστόσο, οι Rothschild είχαν σημαντικά συμφέροντα στα μέσα ενημέρωσης: Η Paribas Bank τους «ήλεγχε το πανίσχυρο πρακτορείο ειδήσεων Havas, το οποίο με τη σειρά του κατείχε το πιο σημαντικό διαφημιστικό πρακτορείο στη Γαλλία». 

 

Βλ. Hidden History: The Secret Origins of the First World War , σελ. 214.

Και, στα τέλη του 19ου ^αιώνα , οι άμεσες επενδύσεις των Rothschild σε μεγάλες «εταιρίες εξοπλισμών» (τώρα πιο γνωστές ως εταιρείες όπλων) και σε συναφείς βιομηχανίες ήταν ουσιαστικές, με τον επίσημο βιογράφο τους Niall Ferguson [Ναι, τον γνωστό 'στατιστικολόγο" της καταστροφής για τον Κόβιντ που οι προσομοιώσεις του σε υπολογιστή "έφτιαξαν μια "πανδημία".Σ.τ.μ.} να σημειώνει με ειλικρίνεια «Εάν ο ιμπεριαλισμός του τέλους του δέκατου ένατου αιώνα είχε το «στρατιωτική» του -βιομηχανικό σύμπλεγμα» οι Rothschild ήταν αναμφισβήτητα μέρος του. 

Βλ. The House of Rothschild – Volume 2 – The World's Banker, 1849-1998 , σελ. 579.

Φυσικά, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η οικογένεια Rothschild δεν είναι η μόνη οικογένεια που χρησιμοποιεί τον πλούτο της για να ασκήσει τεράστια οικονομική και πολιτική δύναμη και να επωφεληθεί από τον πόλεμο, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εδώ και πολύ καιρό η πιο βαθιά εδραιωμένη στους θεσμούς, όπως αυτά που έχει δημιουργήσει, που διευκολύνουν την άσκηση της εξουσίας της. Επιπλέον, συνδέεται με πολλές άλλες πλούσιες οικογένειες μέσω μιας πληθώρας διευθετήσεων όπως θα δείξουμε παρακάτω.

Εξετάστε τα ακόλουθα παραδείγματα για το πώς ασκείται η εξουσία του πλούτου και σημειώστε τα ονόματα κάποιων άλλων εύπορων οικογενειών.

Δουλεύοντας συνεχώς «στο παρασκήνιο», οι ελίτ ξοδεύουν πολύ χρόνο χειραγωγώντας ανθρώπους «σωστά τοποθετημένους» και κανένας δεν είναι πιο έμπειρος σε αυτό από τους Ρότσιλντ. Για να αναφέρω μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα, «και τα δύο μεγάλα κτήματα του Balmoral και του Sandringham, τόσο στενά συνδεδεμένα με τη βρετανική βασιλική οικογένεια, διευκολύνθηκαν, αν όχι εξ ολοκλήρου, μέσω της μεγάλης περιουσίας του Οίκου των Rothschild», διατηρώντας έτσι τη μακροχρόνια μόνιμη παράδοση των Ρότσιλντ να δίνουν «δάνεια» –δηλαδή, δωροδοκίες, όπως είχαν παραδεχτεί οι ίδιοι κατ' ιδίαν– για δικαιώματα ιδιοκτησίας (και σε άλλους βασικούς αξιωματούχους).

Φυσικά, αυτή η χειραγώγηση των ανθρώπων γίνεται για να εξασφαλίσει τη δημιουργία συγκεκριμένων θεσμών ή για να επισπεύσει ή να διευκολύνει μια συγκεκριμένη αλληλουχία γεγονότων. Ένα προφανές παράδειγμα : όταν η βρετανική κυβέρνηση χειραγωγήθηκε στον πόλεμο των Μπόερ του 1899-1902 από τη «μυστική κοινωνία του Σεσίλ Ρόουντς», όπως ήταν αρχικά γνωστή, και της οποίας ο Λόρδος (Νάθαν) Ρότσιλντ ήταν ιδρυτικό μέλος μαζί με τον Άλφρεντ, -αργότερα Λόρδος-  Μίλνερ διαδέχθηκε τον Ρόουντς ως επικεφαλής αυτής της αποκλειστικής μυστικής λέσχης. Ενώ στο βρετανικό κοινό δόθηκε ένα πιο ευχάριστο πρόσχημα γι' αυτόν τον πόλεμο μέσω των μέσων ενημέρωσης, ο πόλεμος έγινε ουσιαστικά για την υπεράσπιση και την εδραίωση των νοτιοαφρικανικών συμφερόντων στην εξόρυξη χρυσού των πλούσιων επιχειρηματιών, συμπεριλαμβανομένων των Rothschild. 

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ο χρυσός του Transvaal ήταν τελικά στα χέρια τους. Το κόστος? '32, 000 θάνατοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, [εκ των οποίων περισσότεροι από 26.000 ήταν γυναίκες και παιδιά]. 22.000 στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σκοτώθηκαν και 23.000 τραυματίστηκαν. Οι απώλειες των Μπόερ ανήλθαν σε 34.000. Οι Αφρικανοί που σκοτώθηκαν ανήλθαν σε 14.000 ». 

ΔΕΙΤΕ Hidden History: The Secret Origins of the First World War , σελ. 23 & 38-50 και The Anglo-American Establishment: From Rhodes to Cliveden .

 

---

 

Κεφάλαιο III
Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα των ΗΠΑ

 

Στο κλασικό του έργο The Creature from Jekyll Island: A Second Look at the Federal Reserve , στο οποίο περιγράφει το σχηματισμό, τη δομή και τη λειτουργία του Federal Reserve System των ΗΠΑ , το οποίο διέπει τις τραπεζικές διεργασίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο G. Edward Griffin ξεχώρισε επτά άνδρες και ποιους αντιπροσώπευαν , στη μυστική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο ιδιωτικό θέρετρο της JP Morgan στο νησί Jekyll στα ανοικτά των ακτών της Τζόρτζια τον Νοέμβριο του 1910, όταν δημιουργήθηκε το Σύστημα (και αργότερα ψηφίστηκε ως The Federal Reserve Act το 1913).

Οι επτά άνδρες σε αυτή τη συνάντηση αντιπροσώπευαν τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Wall Street και, έμμεσα, την Ευρώπη επίσης: αντιπροσώπευαν δηλαδή το ένα τέταρτο του συνολικού πλούτου όλου του κόσμου. Ήταν ο Nelson W. Aldrich,το Ρεπουμπλικανικό «μαστίγιο» στη Γερουσία των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος της Εθνικής Νομισματικής Επιτροπής και πεθερός του John D. Rockefeller Jr. Henry P. Davison, ο ανώτερος συνεργάτης της JP Morgan Company. Charles D. Norton, ο Πρόεδρος της 1ης Εθνικής Τράπεζας της Νέας Υόρκης. ο A. Piatt Andrew, Βοηθός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών. ο Frank A. Vanderlip, Πρόεδρος της National City Bank της Νέας Υόρκης, εκπροσωπώντας τον William Rockefeller. ο Benjamin Strong, επικεφαλής της JP Morgan's Bankers Trust Company που αργότερα έγινε επικεφαλής του System. και ο Paul M. Warburg, συνεργάτης της Kuhn, Loeb & Company, που εκπροσωπούσε τους Rothschild και Warburgs στην Ευρώπη.

Αλλά για να μην πιστεύετε ότι υπάρχει κάποια «ποικιλομορφία» εδώ, οι μακροχρόνιοι δεσμοί που δημιουργούνται από τεράστιες οικονομικές παροχές σε κρίσιμες στιγμές σήμαιναν ότι αρκετές άλλες βασικές τράπεζες όφειλαν πολλά στον πλούτο των Rothschild. Για παράδειγμα, το 1857, όταν οι ροές στην τράπεζα των Peabody, Morgan and Company που ήταν βαθιά προβληματική διασώθηκε, ενώ τέσσερις άλλες τράπεζες εκδιώχθηκαν εκτός λειτουργίας. Αλλά οι Peabody, Morgan and Company σώθηκαν από την Τράπεζα της Αγγλίας. Γιατί; Ποιος ξεκίνησε τη διάσωση; Σύμφωνα με τους Docherty και Macgregor, «Οι Rothschild είχαν τεράστια επιρροή στην Τράπεζα της Αγγλίας και η πιο πιθανή απάντηση είναι ότι παρενέβησαν για να σώσουν την εταιρεία. Ο Peabody συνταξιοδοτήθηκε το 1864 και ο Junius Morgan κληρονόμησε μια ισχυρή τράπεζα με ισχυρούς δεσμούς με τον Rothschild». Ο Junius ήταν ο πατέρας της JP Morgan. 

Δείτε το Hidden History: The Secret Origins of the First World War, Π. 222.

Κάτι παρόμοιο συνέβη όταν ο Nathaniel Rothschild ήταν επικεφαλής της επιτροπής της Τράπεζας της Αγγλίας που έσωσε την Barings Bank από την επικείμενη κατάρρευση το 1890. Αλλά άλλες μεγάλες τράπεζες «ήταν υπόχρεοι ή τράπεζες-βιτρίνες για τους Rothschild…. Όπως οι JP Morgan, Barings και Kuhn Loeb, η MM Warburg Bank όφειλε την επιβίωση και την τελική επιτυχία της στα χρήματα των Rothschild». 

Για να επαναλάβουμε στη συνέχεια: «μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα πολλές μεγάλες τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των JP Morgan και Barings, και οι εταιρείες εξοπλισμών, ήταν υπόχρεοι ή βιτρίνες για τους Rothschild». Και αυτό είχε πολλά πλεονεκτήματα. Ο JP Morgan, ο οποίος ήταν βαθιά συνδεδεμένος με τους Pilgrims - μια αποκλειστική λέσχη που συνέδεε μεγάλους επιχειρηματίες του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ - ήταν ξεκάθαρα αντιληπτός ως ένας ευθύς προτεστάντης θεματοφύλακας του καπιταλισμού, που μπορούσε να ανιχνεύσει τις οικογενειακές του ρίζες στην προεπαναστατική εποχή.

Όμως οι διασυνδέσεις δεν τελειώνουν εκεί. 

Επιφανειακά, «υπήρξαν περίοδοι έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των επενδυτικών και τραπεζικών οίκων, των χαλυβουργικών εταιρειών, των κατασκευαστών σιδηροδρόμων και των δύο διεθνών γολιάθ του πετρελαίου, Ροκφέλερ και Ρότσιλντ, αλλά στο τέλος του αιώνα οι επιζώντες όμιλοι υιοθέτησαν μια πιο λεπτή σχέση, που απέφευγε τον πραγματικό ανταγωνισμό ». 

 

Μια δεκαετία νωρίτερα, ο Baron de Rothschild είχε αποδεχτεί μια πρόσκληση από τον John D. Rockefeller να συναντηθούν στη Νέα Υόρκη πίσω από τις κλειστές πόρτες των κεντρικών γραφείων της Standard Oil στο Broadway, όπου είχαν καταλήξει γρήγορα σε μια εμπιστευτική συμφωνία. «Σαφώς και οι δύο κατανοούσαν το πλεονέκτημα της μονοπωλιακής συμπαιγνίας». Η φαινομενική αντιπαλότητα μεταξύ των κύριων ενδιαφερομένων στον τραπεζικό τομέα, τη βιομηχανία και το εμπόριο ήταν εδώ και πολύ καιρό μια βολική βιτρίνα, που άφηναν να πιστέψει μεγάλο μέρος του κόσμου. 

Δες : Hidden History: The Secret Origins of the First World War , σελ. 222-225.

 

Πέρα από επιχειρηματικούς και οικονομικούς δεσμούς αυτού του είδους, φυσικά, υπάρχει και ο γάμος. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Dean Henderson: «Οι Warburgs, Kuhn Loebs, Goldman Sachs, Schiffs και Rothschild έχουν παντρευτεί μεταξύ τους σχηματίζοντας μια μεγάλη ευτυχισμένη τραπεζική οικογένεια. 

Η οικογένεια Warburg… συνδέθηκε με τους Rothschild το 1814 στο Αμβούργο, ενώ η υπερδύναμη Kuhn Loeb Jacob Schiff μοιράστηκε συνοικίες με τους Rothschild το 1785. Ο Schiff μετανάστευσε στην Αμερική το 1865. Ένωσε τις δυνάμεις του με τον Abraham Kuhn και παντρεύτηκε την κόρη του Solomon Loeb. Ο Loeb και ο Kuhn παντρεύτηκαν δυο αδελφές και η δυναστεία Kuhn Loeb ολοκληρώθηκε. Ο Felix Warburg παντρεύτηκε την κόρη του Jacob Schiff. Οι δύο κόρες του Goldman παντρεύτηκαν δύο γιους της οικογένειας Sachs, δημιουργώντας την Goldman Sachs. Το 1806 ο Nathan Rothschild παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη κόρη του Levi Barent Cohen, ενός κορυφαίου χρηματοδότη στο Λονδίνο». 

Δες ; Το Big Oil and Their Bankers in the Persian Gulf: Four Horsemen, Eight Families and Their Global Intelligence, Narcotics and Terror Network , σελ. 488.

Για να επιστρέψουμε λοιπόν στην ίδρυση του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος των ΗΠΑ, σύμφωνα με τον Γκρίφιν:

Ο λόγος της μυστικότητας ήταν απλός. Αν ήταν γνωστό ότι οι αντίπαλες φατρίες της τραπεζικής κοινότητας είχαν ενωθεί, το κοινό θα είχε αντιληφθεί την πιθανότητα ότι οι τραπεζίτες σχεδίαζαν μια συμφωνία για τον περιορισμό του εμπορίου – κάτι που, φυσικά, είναι ακριβώς αυτό που έκαναν. 

 

Αυτό που προέκυψε ήταν μια συμφωνία καρτέλ με πέντε στόχους: να σταματήσουν τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από τις νεότερες τράπεζες της χώρας. Να δημιουργήσουν ένα τραπεζικό franchise για να δημιουργήσουν χρήματα από το τίποτα μέσα από τον δανεισμό. Να αποκτήσουν τον έλεγχο των αποθεματικών όλων των τραπεζών, έτσι ώστε οι πιο απερίσκεπτες να μην εκτεθούν σε διαρροές συναλλάγματος και τραπεζικές εκκρεμότητες. Να ζητήσουν από τον φορολογούμενο να καλύψει τις αναπόφευκτες ζημίες του καρτέλ, και τέλος, να πείσουν το Κογκρέσο ότι ο σκοπός ήταν η προστασία του κοινού. 

Συνειδητοποίησαν τότε οι τραπεζίτες ότι θα έπρεπε να γίνουν εταίροι με τους πολιτικούς και ότι η δομή του καρτέλ θα έπρεπε να είναι μια κεντρική τράπεζα. Τα αρχεία δείχνουν ότι η Fed δεν κατάφερε να επιτύχει τον τελευταίο στόχο της. Αυτό συνέβη γιατί αυτός δεν ήταν ποτέ ο πραγματικός της στόχος. Ως τραπεζικό καρτέλ, και από την άποψη των πέντε στόχων που αναφέρθηκαν παραπάνω, ήταν μια απόλυτη επιτυχία.

 

Για να επαναλάβουμε το βασικό σημείο του Griffin: «πρωταρχικός στόχος αυτού του καρτέλ ήταν να εμπλέξει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ως παράγοντα για τη μετατόπιση των αναπόφευκτων ζημιών από τους ιδιοκτήτες αυτών των τραπεζών στους φορολογούμενους». Και αυτό επιβεβαιώνεται από τον «τεράστιο αριθμό στοιχείων της ιστορίας από τότε που δημιουργήθηκε το Σύστημα».

 

Ή, σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή οικονομικών Antony C. Sutton, ο οποίος εξήγησε προσεκτικά τους μακροχρόνιους δεσμούς μεταξύ της Wall Street και της οικογένειας του προέδρου των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Roosevelt (τραπεζίτης και κερδοσκόπος από το 1921 έως το 1928): «Η Ομοσπονδιακή, το Reserve System είναι ένα νόμιμο ιδιωτικό μονοπώλιο της προσφοράς χρήματος που λειτουργεί προς όφελος λίγων υπό το πρόσχημα της προστασίας και της προώθησης του δημόσιου συμφέροντος». Βλέπε Wall Street και FDR

Και, όπως παρατήρησε ο Αμερικανός βουλευτής Louis Thomas McFadden, πρόεδρος της Επιτροπής Τραπεζών και Νομισμάτων της Βουλής των Αντιπροσώπων, το 1932:

«Όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την Federal Reserve, ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών δεν αντιλήφθηκε ότι… αυτή η χώρα επρόκειτο να παρέχει οικονομική δύναμη σε ένα διεθνές υπερκράτος – ένα υπερκράτος που ελέγχεται από διεθνείς τραπεζίτες και διεθνείς βιομήχανους που ενεργούν από κοινού για να υποδουλώσουν τον κόσμο για τη δική τους ευχαρίστηση». 

 

Βλέπε «Ομιλία του εκπροσώπου Louis T. McFadden που καταγγέλλει το Federal Reserve System» .

 

Εξίσου σημαντικό, η δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας ήταν μόνο ένα από τα πολλά προκαταρκτικά βήματα που έγιναν σε μια περίοδο 25 ετών από μια επιλεγμένη ομάδα ανδρών σε καίριες θέσεις που συνωμότησαν για να πυροδοτήσουν τον Μεγάλο Πόλεμο για να διαμορφώσουν τη μελλοντική παγκόσμια τάξη και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη από τον θάνατο και την καταστροφή. 

Μπορείτε να διαβάσετε λεπτομερείς αναφορές για το τι συνέβη, συμπεριλαμβανομένων των βασικών παικτών, των κινήτρων τους και της υποκίνησης του πολέμου των Μπόερ στη Νότια Αφρική, που αναφέρθηκαν παραπάνω, ως μέρος της διαδικασίας, σε βιβλία όπως αυτά: Hidden History: The Secret Origins of the Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος , Το Αγγλο-Αμερικανικό κατεστημένο: Από τον Ρόουντς στο Κλίβεντεν , Το Σπίτι των Ρότσιλντ – Τόμος 2 – Ο Τραπεζίτης του Κόσμου, 1849-1998 και Παράταση της αγωνίας: Πώς το αγγλοαμερικανικό κατεστημένο παρέτεινε σκόπιμα τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο κατά Τρεισήμισι χρόνια . Υπάρχει επίσης μια στοχαστική περίληψη στο "Ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: η μεγάλη επαναφορά του 1914-1918" και ένα εξαιρετικό βίντεο με θέμα: "Η Συνωμοσία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου " .

Το κύριο κόστος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 20 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, αλλά ήταν εξαιρετικά κερδοφόρο για κάποιους.

 

---

Κεφάλαιο IV
Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών

 

Μια άλλη κρίσιμη εξέλιξη αυτής της περιόδου ήταν η δημιουργία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) – ως «η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών» – το 1930. Όπως περιγράφεται από τον καθηγητή Carroll Quigley,

"...η BIS ήταν η κορυφή των προσπαθειών των ελίτ τραπεζιτών να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικού ελέγχου στα χέρια ιδιωτών, ικανό να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου στο σύνολό της».

 

Αλλά η ώθηση ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν με τον Montagu Norman (Τράπεζα της Αγγλίας) και τον Benjamin Strong (ο πρώτος διοικητής της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης) και οι δύο αφοσιωμένοι υποστηρικτές της. 

«Στη δεκαετία του 1920, ήταν αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν την οικονομική δύναμη της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών για να αναγκάσουν όλες τις μεγάλες χώρες του κόσμου να ακολουθήσουν τον κανόνα του χρυσού και να τον λειτουργήσουν μέσω κεντρικών τραπεζών απαλλαγμένων από κάθε πολιτικό έλεγχο, με ζητήματα διεθνούς χρηματοδότησης που πρέπει να διευθετούνται με συμφωνίες από αυτές τις κεντρικές τράπεζες χωρίς παρεμβάσεις από τις κυβερνήσεις .

 

Αυτό το σύστημα επρόκειτο να ελεγχθεί με φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου που ενεργούσαν συντονισμένα, με μυστικές συμφωνίες που συνάπτονταν σε συχνές ιδιωτικές συναντήσεις και συνέδρια. Η κορυφή του συστήματος επρόκειτο να είναι η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών στη Βασιλεία της Ελβετίας, μια ιδιωτική τράπεζα που ανήκει και ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου που ήταν και οι ίδιες ιδιωτικές εταιρείες. Κάθε κεντρική τράπεζα, στα χέρια ανδρών όπως ο Montagu Norman της Τράπεζας της Αγγλίας, ο Benjamin Strong της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, ο Charles Rist της Τράπεζας της Γαλλίας και ο Hjalmar Schacht της Reichsbank, προσπάθησε να κυριαρχήσουν στην κυβέρνησή της, ώστε να έχουν την ικανότητα ελέγχου των δανείων του Δημοσίου, της χειραγώγησης συναλλάγματος, του επηρεασμού του επιπέδου οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα, και να επηρεάσουν τους πολιτικούς συνεταιρισμούς με επακόλουθες οικονομικές ανταμοιβές στον επιχειρηματικό κόσμο. Η BIS ως ιδιωτικό ίδρυμα ανήκε στις επτά κύριες κεντρικές τράπεζες και διοικούνταν από τους επικεφαλής αυτών, οι οποίοι από κοινού αποτελούσαν το διοικητικό συμβούλιο.

Όμως, ο Quigley επισημαίνει:

Δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι αυτοί οι επικεφαλής των κορυφαίων κεντρικών τραπεζών του κόσμου αποτελούσαν οι ίδιοι ουσιαστικές δυνάμεις στα παγκόσμια οικονομικά. Δεν ήταν. Μάλλον, ήταν οι τεχνικοί και οι πράκτορες των κυρίαρχων επενδυτικών τραπεζιτών των χωρών τους, που τους είχαν μεγαλώσει και ήταν απόλυτα ικανοί να τους πετάξουν ξανά στο περιθώριο.

. Οι ουσιαστικές οικονομικές δυνάμεις του κόσμου ήταν στα χέρια αυτών των επενδυτικών τραπεζιτών (που αποκαλούνται επίσης «διεθνείς» ή «έμποροι» τραπεζίτες) που παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό στο παρασκήνιο στις δικές τους ιδιωτικές τράπεζες που δεν είχαν εταιρική μορφή. Αυτοί διαμόρφωσαν ένα σύστημα διεθνούς συνεργασίας και εθνικής κυριαρχίας που ήταν πιο ιδιωτικό, πιο ισχυρό και πιο μυστικό από αυτό των πρακτόρων τους στις κεντρικές τράπεζες. Αυτή η κυριαρχία των επενδυτικών τραπεζιτών βασίστηκε στον έλεγχό τους στις ροές των πιστώσεων και των επενδυτικών κεφαλαίων στις χώρες τους και σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στα χρηματοπιστωτικά και βιομηχανικά συστήματα των χωρών τους με την επιρροή τους στη ροή των τρεχόντων κεφαλαίων μέσω τραπεζικών δανείων, του προεξοφλητικού επιτοκίου και της εκ νέου προεξόφλησης των εμπορικών χρεών. θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στις κυβερνήσεις με τον έλεγχό τους στα τρέχοντα κρατικά δάνεια και το παιχνίδι των διεθνών ανταλλαγών. Σχεδόν όλη αυτή η δύναμη ασκήθηκε από την προσωπική επιρροή και το κύρος ανδρών που είχαν αποδείξει την ικανότητά τους στο παρελθόν να φέρνουν στο προσκήνιο επιτυχημένα οικονομικά πραξικοπήματα, να κρατούν τον λόγο τους, να παραμένουν ψύχραιμοι σε μια κρίση και να μοιράζονται τις ευκαιρίες νίκης με τους συνεργάτες τους. Σε αυτό το σύστημα οι Ρότσιλντ ήταν κυρίαρχοι κατά το μεγαλύτερο μέρος του δέκατου ένατου αιώνα. 

ΒλέπεTragedy & Hope: A History of the World in Our Time , σελ. 242-3 & 245.

 

Διασφαλίζοντας ότι αυτή η επιλεγμένη ομάδα διεθνών τραπεζιτών θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς καμία μορφή λογοδοσίας σε οποιαδήποτε άλλη αρχή στον κόσμο, τα άρθρα 4 και 12 της «Συμφωνίας για την έδρα της BIS με την Ελβετία» προσδιορίζουν συγκεκριμένα μια σειρά από «προνόμια και ασυλίες» που, μεταξύ άλλων, προβλέπουν ότι «η Τράπεζα απολαύει ασυλίας δικαιοδοσίας» και «μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας, μαζί με τους εκπροσώπους εκείνων των κεντρικών τραπεζών που είναι μέλη της Τράπεζας» με «ασυλία από σύλληψη ή φυλάκιση». 

Βλέπε «Συμφωνία μεταξύ του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Συμβουλίου και της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών για τον καθορισμό του νομικού καθεστώτος της Τράπεζας στην Ελβετία» .

Σε απλή γλώσσα, η BIS και τα μέλη της είναι πέρα ​​από την εμβέλεια των κυβερνήσεων, των βασικών διεθνών οργανισμών και του κράτους δικαίου. Δεν λογοδοτούν σε κανέναν. Και αυτός είναι ο λόγος που η BIS δεν λογοδότησε ποτέ για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου. 

 

Βλέπε «Ιστορία – η BIS κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-48)» . Για έναν εξαιρετικό και λεπτομερή λογαριασμό της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, δείτε τον Πύργο της Βασιλείας του Adam LeBor: The Shadowy History of the Secret Bank that Runs the World .

Πέρα από αυτό, όπως σημειώνει ο Sutton, επειδή οι πολιτικοί που συμπαθούν τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό και οι ακαδημαϊκοί με ιδέες για τον παγκόσμιο έλεγχο συντηρούνται σύμφωνα με ένα σύστημα ανταμοιβών και κυρώσεων, «στις αρχές της δεκαετίας του 1930 το καθοδηγητικό όχημα γι' αυτό το διεθνές σύστημα οικονομικού και πολιτικού ελέγχου». ήταν η BIS, με έδρα τη Βασιλεία. Η BIS «συνέχισε το έργο της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως το μέσο μέσω του οποίου οι τραπεζίτες – που… δεν ήταν σε πόλεμο μεταξύ τους – συνέχισαν μια αμοιβαία επωφελή ανταλλαγή ιδεών, πληροφοριών και σχεδιασμού για τον μεταπολεμικό κόσμο». Υπό αυτή την έννοια μόνο, ο πόλεμος ήταν άσχετος με αυτούς. 

Βλέπε Wall Street and The Rise of Hitler , σελ. 11-12.

Έτσι, ενώ στελέχη της ελίτ, συμπεριλαμβανομένων των Rothschild, συνέχισαν να διαμορφώνουν θεσμούς και γεγονότα για να αναδιαρθρώσουν την παγκόσμια τάξη και να την κάνουν πιο κερδοφόρα για τους εαυτούς τους, σχεδόν όλοι οι άλλοι στον κόσμο ήταν αθέλητα θύμα των μυστικών τους προγραμμάτων, πολλοί με κόστος της ίδιας τους της ζωής. . 

Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση ήταν ο στρατηγός των ΗΠΑ Smedley Butler, ο οποίος τουλάχιστον εξήγησε τον κρίσιμο ρόλο που έπαιξε ο πόλεμος στη δημιουργία πλούτου για την ελίτ. Μετά από περισσότερες από τρεις δεκαετίες πολυτελούς υπηρεσίας στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ, ο Μπάτλερ περιέγραψε αργότερα την εμπειρία του με τους ακόλουθους όρους: «Πέρασα τον περισσότερο χρόνο μου ως άνθρωπος υψηλής ποιότητας για τις μεγάλες επιχειρήσεις, τη Wall Street και την τραπεζίτες. Εν ολίγοις, ήμουν εκβιαστής του καπιταλισμού ». 

Βλέπε «Ταγματάρχης Σμέντλεϊ Μπάτλερ» .

Στο βιβλίο του που δημοσιεύτηκε το 1935, έγραψε:

«Ο πόλεμος είναι μια ρακέτα. Πάντα ήταν. Είναι ίσως το πιο παλιό, εύκολα το πιο κερδοφόρο, σίγουρα το πιο μοχθηρό…. Είναι η μόνη ρακέτα στην οποία τα κέρδη υπολογίζονται σε δολάρια και οι απώλειες σε ζωές…. Διεξάγεται προς όφελος των πολύ λίγων, σε βάρος των πολύ πολλών. Από τον πόλεμο λίγοι άνθρωποι κάνουν τεράστια περιουσία ».

 Συνέχισε περιγράφοντας μερικά από τα άτομα και τις εταιρείες που έκαναν τεράστια κέρδη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δείτε το War I s A Racket .

 

---

 

Κεφάλαιο V
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και τι ακολούθησε

 

Και, μόλις λίγα χρόνια αργότερα, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έδειξε ότι ο «πόλεμος είναι μια ρακέτα» για άλλη μια φορά. 

Διαπερνώντας προσεκτικά τον μανδύα της εξαπάτησης πίσω από τον οποίο κρυβόταν, ο καθηγητής Antony C. Sutton σκέφτηκε την αρχική τεκμηρίωση και τις μαρτυρίες των αυτοπτών μαρτύρων να αποκαλύψουν αυτό που παραμένει ένα από τα πιο αξιοσημείωτα και ελλιπώς αναφερόμενα γεγονότα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. 

Στην αφήγηση αυτής της ενορχηστρωμένης πυρκαγιάς, ο Σάτον τεκμηριώνει προσεκτικά πώς εξέχουσες τράπεζες της Wall Street και επιχειρήσεις των ΗΠΑ υποστήριξαν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία χρηματοδοτώντας και συναλλαγές με τη Ναζιστική Γερμανία, καταλήγοντας στο δυσάρεστο συμπέρασμα ότι «η καταστροφή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εξαιρετικά κερδοφόρα για μια εκλεκτή ομάδα χρηματοοικονομικών εμπιστευτικών πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων των JP Morgan, TW Lamont, των συμφερόντων Rockefeller, General Electric, Standard Oil και των τραπεζών National City, Chase και Manhattan, Kuhn, Loeb and Company, τη General Motors, τη Ford Motor Company και για δεκάδες άλλες στον «πιο αιματηρό, πιο καταστροφικό πόλεμο στην ιστορία». 

Δες Η Wall Street και η άνοδος του Χίτλερ .

Για να αποδείξετε την περίπλοκη και ευρεία συνεργασία μεταξύ των επιχειρηματικών συμφερόντων των ΗΠΑ και των Ναζί καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, λάβετε υπόψη ένα μόνο παράδειγμα:

Τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το γερμανικό χημικό συγκρότημα της IG Farben, στο οποίο περιλαμβανόταν ο τραπεζίτης Max Warburg (αδελφός του Paul της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ) στο Διοικητικό της Συμβούλιο, ήταν η μεγαλύτερη επιχείρηση παραγωγής χημικών στον κόσμο, με εξαιρετική πολιτική και οικονομική ισχύ στο ναζιστικό κράτος του Χίτλερ. Το καρτέλ Farben χρονολογείται από το 1925 και είχε δημιουργηθεί με οικονομική βοήθεια από τη Wall Street από την οργανωτική ιδιοφυΐα του Hermann Schmitz, ενός εξέχοντος πρώιμου Ναζί που, μέσω της IG Farben, βοήθησε στη χρηματοδότηση της κατάληψης του ελέγχου από τον Χίτλερ τον Μάρτιο του 1933. Ο Schmitz δημιούργησε αυτόν τον υπερ-γίγαντα-χημική επιχείρηση από έξι ήδη γιγάντιες γερμανικές χημικές εταιρείες.

 

Η IG Farben ήταν τόσο κρίσιμη για την πολεμική προσπάθεια των Ναζί που παρήγαγε το 100% των λιπαντικών της και διάφορα άλλα προϊόντα, το 95% του δηλητηριώδους αερίου της - «αρκετό αέριο για να σκοτώσει 200 ​​εκατομμύρια ανθρώπους» - που χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους εξόντωσης, το 84% τα εκρηκτικά της, το 70% της πυρίτιδας της και πολύ υψηλές αναλογίες πολλών άλλων κρίσιμων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των καυσίμων αεροσκαφών. 

Όπως καταλήγει ο Sutton: «Χωρίς το κεφάλαιο που παρέχονταν από τη Wall Street, δεν θα υπήρχε εξαρχής η IG Farben και σχεδόν σίγουρα δεν θα υπήρχε ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος». 

 

Βλέπε Wall Street and The Rise of Hitler , σελ. 17-20.

Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 70-85 εκατομμύρια. Αλλά δεν υπήρχε κόστος για εκείνες τις εταιρείες της Wall Street και τους συναδέλφους τους κερδοσκόπους του πολέμου που συνεργάστηκαν με τη ναζιστική Γερμανία. 

Απλά τεράστια κέρδη.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Τεκμηριώνοντας αυτό που είχε καταλήξει να γίνει η πιο μακροχρόνια συμπαιγνία μεταξύ πολιτικών, εταιρικών και στρατιωτικών ελίτ, ο καθηγητής κοινωνιολογίας C. Wright Mills δημοσίευσε το κλασικό του έργο The Power Elite το 1956.

Αυτή η επιστημονική προσπάθεια ήταν από τις πρώτες της εποχής μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για τεκμηρίωση τη φύση της ελίτ των ΗΠΑ και τον τρόπο λειτουργίας της, υπογραμμίζοντας τη διαπλεκόμενη δύναμη των εταιρικών, πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ καθώς ασκούσαν τον έλεγχο της εθνικής κοινωνίας των ΗΠΑ και πραγματοποίησαν το έργο της εκμετάλλευσης του γενικού πληθυσμού.

Αλλά μια αδυναμία της αφήγησης του Mills ήταν η αποτυχία του να αντιμετωπίσει την ήδη μακροχρόνια δύναμη μιας παγκόσμιας ελίτ να χειραγωγεί βασικά γεγονότα σε οποιαδήποτε χώρα, και σίγουρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμα κι αν πολλά από αυτά έγιναν μέσω της σχετικής εθνικής ελίτ.

Αυτή η «παγκόσμια εμβέλεια» της Ελίτ είναι και πάλι ξεκάθαρα εμφανής σε οποιαδήποτε μελέτη για την ιδιοκτησία των παγκόσμιων πετρελαϊκών πόρων. Στο βιβλίο του The Seven Sisters το 1975 , ο Anthony Sampson έκανε δημοφιλές αυτό το συλλογικό όνομα για το σκιερό καρτέλ πετρελαίου που, σε όλη την ιστορία του, είχε εργαστεί σθεναρά για την εξάλειψη των ανταγωνιστών και τον έλεγχο του πετρελαίου στον κόσμο.

 Δείτε The Seven Sisters: The Great Oil Companies and the World That Shaped . 

Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο Dean Henderson απλώς παρατήρησε ότι «Μετά από ένα παλιρροϊκό κύμα συγχωνεύσεων στο γύρισμα της χιλιετίας, οι Seven Sisters του Sampson ήταν τέσσερις ιππείς: Exxon Mobil, Chevron Texaco, BP Amoco και Royal Dutch/Shell». 

Πέρα από αυτό, ωστόσο, ο Χέντερσον σημείωσε τα εξής:

Ο πετρελαϊκός πλούτος που παράγεται στην περιοχή του Περσικού Κόλπου είναι η κύρια πηγή κεφαλαίων [για τις διεθνείς μεγα-τράπεζες]. Πουλάνε τα 30ετή ομόλογα των σεΐχηδων του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου με επιτόκιο 5%, στη συνέχεια δανείζουν τα χρήματα από το πετρέλαιο των σεΐχηδων στις κυβερνήσεις του Τρίτου Κόσμου και στους δυτικούς καταναλωτές με επιτόκιο 15-20%. Στη διαδικασία, αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί κυρίαρχοι – που δεν παράγουν τίποτα με οικονομική σημασία – χρησιμοποιούν το χρέος ως μοχλό για την εδραίωση του ελέγχου στην παγκόσμια οικονομία. 

 

Βλ. Big Oil and their Bankers in the Persian Gulf: Four Horsemen, Eight Families and their Global Intelligence, Narcotics and Terror Network , σελ. 168, 451.

Και, μετά από μια σειρά συγχωνεύσεων και στη συνέχεια στην τραπεζική κρίση του 2008, τέσσερις γιγάντιες τράπεζες εμφανίστηκαν για να κυριαρχήσουν στην οικονομία των ΗΠΑ: η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo. 

Επιπλέον, αυτές οι τράπεζες, μαζί με την Deutsche Bank, την Banque Paribas, την Barclays «και άλλα ευρωπαϊκά μεγαθήρια του παλιού χρήματος», κατέχουν τους τέσσερις πετρελαϊκούς γίγαντες και είναι επίσης «μεταξύ των 10 κορυφαίων μετόχων σχεδόν κάθε εταιρείας του Fortune 500» δίνοντάς τους τεράστιο έλεγχο στην παγκόσμια οικονομία. 

 

Δείτε το Big Oil and Their Bankers in the Persian Gulf: Four Horsemen, Eight Families and their Global Intelligence, Narcotics and Terror Network , σελ. 470, 473.

Σε ποιον ανήκουν λοιπόν αυτές οι τράπεζες; 

 

Μέχρι τώρα δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αρκετοί μελετητές σε διαφορετικούς χρόνους τα τελευταία 100 χρόνια έχουν ερευνήσει αυτό το θέμα και έχουν καταλήξει ουσιαστικά στο ίδιο συμπέρασμα: οι μεγάλες οικογένειες, που συνδέονται όλο και περισσότερο με αίμα, γάμο ή/και επιχειρηματικά συμφέροντα, απλώς έχουν εδραιωθεί τον έλεγχό τους στις τράπεζες. Εκτός από τους μελετητές που αναφέρθηκαν ήδη παραπάνω, στην αναθεώρηση του βιβλίου του το 1983, ο Eustace Mullins σημείωσε ότι μερικές οικογένειες εξακολουθούσαν να ελέγχουν τις τράπεζες της πόλης της Νέας Υόρκης, οι οποίες, με τη σειρά τους, κατέχουν τον έλεγχο μετοχών της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης. Ο Mullins αναγνώρισε τις οικογένειες των Rothschild, Morgans, Rockefellers, Warburgs και άλλων. 

Βλ. The Secrets of the Federal Reserve , σελ. 224.

Αρκετοί μελετητές έχουν γράψει για το θέμα της εξουσίας των ελίτ από τότε που ο Mills με τον καθηγητή Peter Phillips έγραφε  το βιβλίο του το 2018 Giants: The Global Power Elite το οποίο εξετάζει

«τη μετάβαση από τις ελίτ εξουσίας του έθνους-κράτους που περιγράφει ο Mills σε μια διεθνική ελίτ εξουσίας επικεντρωμένη στον έλεγχο του παγκόσμιου κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο. Η Global Power Elite λειτουργεί ως ένα μη κυβερνητικό δίκτυο πλούσιων ανθρώπων με παρόμοια μόρφωση με κοινά ενδιαφέροντα τη διαχείριση, τη διευκόλυνση και την προστασία του συγκεντρωμένου παγκόσμιου πλούτου και την εξασφάλιση της συνεχούς ανάπτυξης του κεφαλαίου».

 

Πέρα από την προφανή κριτική ότι η Phillips επαναλαμβάνει ουσιαστικά το λάθος που έκανε ο Mills υποθέτοντας ότι δεν υπήρχε προϋπάρχουσα «διεθνική ελίτ εξουσίας», ακόμη και σε διαφορετική μορφή, ο Phillips συνεχίζει να προσδιορίζει χρήσιμα

τις δεκαεπτά κορυφαίες εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, όπως π.χ. Η BlackRock και η JP Morgan Chase, που διαχειρίζονται συλλογικά (σήμερα) περισσότερα από 50 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ένα αυτοεπενδυμένο δίκτυο αλληλένδετων κεφαλαίων που εκτείνεται σε όλο τον κόσμο.

 

Πιο συγκεκριμένα, ο Phillips προσδιορίζει τους 199 μεμονωμένους διευθυντές των δεκαεπτά παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών γιγάντων και τη σημασία αυτών των διεθνικών ιδρυμάτων που εξυπηρετούν μια ενοποιητική λειτουργία - συμπεριλαμβανομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της G20, της G7, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ   (WEF), της Τριμερούς Επιτροπής,της Ομάδας Bilderberg  (με κριτική για το βιβλίο του Daniel Estulin The True Story of the Bilderberg Group εδώ: «The True Story of the Bilderberg Group» and What They May Be Planning Now» ),της Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμοί και του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (βλ. «Μία Παγκόσμια Διακυβέρνηση και Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. «Θα έχουμε Παγκόσμια Κυβέρνηση… Κατάκτηση ή Συναίνεση.» ) – και ιδιαίτερα δύο πολύ σημαντικούς παγκόσμιους ελίτ οργανισμούς σχεδιασμού πολιτικής: η Ομάδα των Τριάντα (η οποία έχει 32 μέλη) και η εκτεταμένη εκτελεστική επιτροπή της Τριμερούς Επιτροπής (η οποία έχει 55 μέλη).

 

Και ο Phillips εξηγεί προσεκτικά γιατί και πώς η Παγκόσμια Ελίτ υπερασπίζεται τη δύναμη, τα κέρδη και τα προνόμιά της ενάντια στην εξέγερση από τις «ατίθασες εκμεταλλευόμενες μάζες»: «η Παγκόσμια Ελίτ της Δύναμης χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ και τη στρατιωτική αυτοκρατορία των ΗΠΑ για την παγκόσμια ασφάλειά της…. Ολόκληρο το σύστημα συνεχίζει τη συγκέντρωση πλούτου για τις ελίτ και διευρύνεται η άθλια ανισότητα για τις μάζες ». Υποστηρίζοντας τη σημασία της συστημικής αλλαγής και της αναδιανομής του πλούτου, ο Phillips συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι «Αυτή η συγκέντρωση προστατευμένου πλούτου οδηγεί σε μια κρίση της ανθρωπότητας, όπου η φτώχεια, ο πόλεμος, η πείνα, η μαζική αποξένωση, η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης και η περιβαλλοντική καταστροφή φτάνουν σε απειλή σε επίπεδο είδους».

 

Ως εκ τούτου, αξίζει να επαναλάβουμε: Ο πόλεμος διαδραματίζει έναν διαρκή και ζωτικό ρόλο στην άσκηση της εξουσίας των Ελίτ για την αναμόρφωση της παγκόσμιας τάξης για τη μεγιστοποίηση της συγκέντρωσης πλούτου από την Ελίτ. Εάν θέλετε περαιτέρω στοιχεία για αυτό, μπορεί να βρείτε αυτές τις πρόσφατες εκθέσεις διδακτικές: η έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ «Περιπτώσεις Χρήσης των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών στο εξωτερικό, 1798-2022» , το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών του Πανεπιστημίου Tufts Fletcher έκθεση «Στρατιωτική Παρέμβαση Έρευνα Έργου (MIP)» και ένα άρθρο και βίντεο που συνοψίζουν και συζητούν αυτές τις δύο αναφορές στο «Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν 251 στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1991 και 469 από το 1798 » .

Αλλά, όπως δείχνει η συζήτηση παραπάνω και παρακάτω, ο πόλεμος δεν είναι ο μόνος μηχανισμός που χρησιμοποιεί η Ελίτ.

Για μια συζήτηση που εστιάζει στον εντοπισμό πολλών από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου, σε πολλές βιομηχανίες, και στη συνέχεια απεικονίζει την αλληλένδετη φύση της εταιρικής ιδιοκτησίας, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι όλες ανήκουν στην ίδια μικρή ομάδα γιγαντιαίων εταιρειών διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων – ιδίως συμπεριλαμβανομένων των Vanguard, BlackRock και State Street – αυτό το βίντεο είναι πολύ διδακτικό: «Monopoly: Ποιος κατέχει τον κόσμο;»

Και για μια διεισδυτική κριτική της BlackRock και της συνολικής στρατηγικής της για την απόκτηση τεράστιου παγκόσμιου ελέγχου, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της τεχνολογίας ανάλυσης επενδύσεων Aladdin (η οποία χρησιμοποιεί μαζική συλλογή δεδομένων, τεχνητή νοημοσύνη και μηχανική μάθηση για την εξαγωγή επενδυτικών πληροφοριών), ανατρέξτε στο «BlackRock: Bringing Together Man and Machine» και στην τριμερή σειρά από τον James Corbett:«Πώς η BlackRock κατέκτησε τον κόσμο» .

Στο βίντεο «Monopoly», θα δείτε ξανά τα ονόματα ορισμένων οικείων ατόμων και οικογενειών που κατέχουν σημαντικές μετοχές σε αυτές τις εταιρείες και εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων. Αφού παρουσιάσει οικογένειες όπως οι Rothschild, Rockefellers και Morgans, ο αφηγητής απλώς παρατηρεί σε σχέση με τη Vanguard ότι «οι μεγαλύτεροι μέτοχοί της είναι τα ιδιωτικά κεφάλαια και οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί αυτών των οικογενειών».

Και αν πιστεύετε ότι οι εθνικές ελίτ σε χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία κατά κάποιο τρόπο δεν εμπλέκονται σε όλα αυτά, ίσως σας φανεί ενδιαφέρον να διαβάσετε άρθρα που συζητούν τον πλούτο και την πολιτική επιρροή των Κινέζων «αθανάτων» και των Ρώσων ολιγαρχών –

βλέπε «China's κόκκινη αριστοκρατία» και «Κατάλογος ολιγαρχών και ρωσικών ελίτ που εμφανίζονται στις έρευνες του ICIJ» – ή διαβάσετε τη «Δήλωση J Oint της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας σχετικά με τις διεθνείς σχέσεις που εισέρχονται σε μια νέα εποχή και την παγκόσμια βιώσιμη ανάπτυξη» .

Πέρα από αυτό, ωστόσο, ο Emanuel Pastreich επισημαίνει ότι εάν κάποιος αποδίδει ευθύνη για τις κινεζικές πολιτικές σε σχέση με τη συλλογή και τον έλεγχο δεδομένων βάσει κωδικών QR και ιχνηλάτησης επαφών, αναπόφευκτα προσδιορίζει την κινεζική κυβέρνηση. «Αλλά η αλήθεια είναι ότι λίγες ή καμία από αυτές τις πολιτικές καταστρώθηκαν ή εφαρμόστηκαν από την ίδια την κινεζική κυβέρνηση, αλλά μάλλον ότι η κινεζική κυβέρνηση είναι απασχολημένη να μάχεται με εταιρείες πληροφορικής που αναφέρονται στους δισεκατομμυριούχους (συχνά μέσω του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών) ώστε να παρακάμψουν εντελώς την κινεζική κυβέρνηση ». 

Ο Pastreich συνεχίζει να προσφέρει κάποια εικόνα για το πώς οι βασικές εταιρείες πληροφοριών και χρηματοοικονομικών ελίτ οδηγούν τις τεχνοκρατικές πολιτικές κοινωνικού ελέγχου που εφαρμόζονται υπό την κάλυψη του «ιού» στην Κίνα. 

Δες «Ο Τρίτος Πόλεμος του Οπίου Μέρος Πρώτο: Η ατζέντα πίσω από την επίθεση του COVID-19 στην Κίνα» και «Ο Τρίτος Πόλεμος του Οπίου Μέρος Δεύτερο: Η αληθινή απειλή που θέτει η Κίνα» ή παρακολουθήστε το «Western Tech & China: Who Serves Who;»

{στην καρτέλα  ΠΟΛΕΜΟΣ έχουν δημοσιευτεί σημαντικά άρθρα σχετικά στην kontrabanda free press}.

Στην πραγματικότητα, όπως επισημαίνει ο Πάτρικ Γουντ, παραπέμποντας σε ένα πολύ παλαιότερο βιβλίο του και του καθηγητή Antony Sutton – βλ. Trilaterals Over Washington Volumes I & II  –

«Χάρη στα πρώτα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής [της Ελίτ], η Κίνα βγήκε από την κομμουνιστική δικτατορία της σκοτεινής εποχής και βγήκε στην παγκόσμια σκηνή. Επιπλέον, η Τριμερής Επιτροπή ενορχήστρωσε και στη συνέχεια διευκόλυνε μια μαζική μεταφορά τεχνολογίας στην Κίνα προκειμένου να οικοδομήσει την ανύπαρκτη υποδομή της…. Ως αποτυχημένη κομμουνιστική δικτατορία, η Κίνα ήταν ένα λευκό χαρτί με πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια πολίτες υπό τον έλεγχό της. Ωστόσο, η κινεζική ηγεσία δεν γνώριζε τίποτα για τον καπιταλισμό και την ελεύθερη επιχείρηση, και ο [κλειδί Τριμερής Ζμπίγνιεφ] Μπρεζίνσκι δεν έκανε καμία προσπάθεια να τους διδάξει σ' αυτό. Αντίθετα, φύτεψε τους σπόρους της Τεχνοκρατίας…. Στην 20ετή περίοδο από το 1980 έως το 2000, έλαβε χώρα ένας μετασχηματισμός που θεωρήθηκε τίποτα λιγότερο από ένα οικονομικό θαύμα. αλλά δεν ήταν έργο της Κίνας. Μάλλον, μπορεί να αποδοθεί πλήρως στους κυρίους της Τεχνοκρατίας εντός των τάξεων της Τριμερούς Επιτροπής». Αφού απαρίθμησε πολλά βασικά χαρακτηριστικά της τεχνοκρατίας της Κίνας (5G, AI, κοινωνικά πιστωτικά αποτελέσματα…), ο Wood καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η Κίνα είναι μια πλήρης τεχνοκρατία και είναι η πρώτη του είδους της στον πλανήτη γη». 

Δείτε αυτό το άρθρο για την Κίνα ως μια από τις σειρές 12 μερών του Wood για την τεχνοκρατία:« Ημέρα 7: Η Κίνα είναι Τεχνοκρατία» .

Και σε σχέση με τη Ρωσία, ο Riley Waggaman απλώς παρατηρεί ότι

«Όσον αφορά την οικονομική αναδιάρθρωση που προκλήθηκε από τον COVID: η ρωσική κυβέρνηση έχει ασπαστεί ανοιχτά την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Τον Οκτώβριο [2021], η ρωσική κυβέρνηση και το WEF υπέγραψαν μνημόνιο για την ίδρυση ενός Κέντρου για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση στη Ρωσία. Η Ρωσία έχει ήδη εγκρίνει έναν νόμο που επιτρέπει σε «πειραματικά νομικά καθεστώτα» να επιτρέπουν σε εταιρείες και ιδρύματα να αναπτύσσουν τεχνητή νοημοσύνη και ρομπότ στην οικονομία, χωρίς να επιβαρύνονται από τη γραφειοκρατία. Επιστρέφοντας στον Gref και το ψηφιακό του Sbercoin: Η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας σχεδιάζει ήδη να δοκιμάσει ένα ψηφιακό ρούβλι το οποίο, μεταξύ άλλων έξυπνων χαρακτηριστικών, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον περιορισμό των αγορών». 

 

Δείτε 'Πιστεύω ότι αντιμετωπίζουμε ένα κακό που δεν έχει όμοιο στην ανθρώπινη ιστορία » .

 

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Mikhail Delyagin, βουλευτή της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας:

«Τη δεκαετία του '90, υπό τον Γέλτσιν, η εξωτερική διαχείριση των παγκόσμιων τραπεζιτών γινόταν μέσω του ΔΝΤ και μέσω του [Ρώσου ολιγάρχη Ανατόλι] Τσουμπάις. Τώρα υπό τον Πούτιν, η εξωτερική διαχείριση θα γίνεται από τη Big Tech, τις κοινωνικές παγκόσμιες πλατφόρμες και τη Big Pharma μέσω του ΠΟΥ. Ακριβώς η ίδια διαχείριση ». Αναφέρεται στη «Βουλευτή της Δούμας: «Προστατέψτε τον εαυτό σας και τη Ρωσία από ένα πραξικόπημα!». Ρώσος βουλευτής απευθύνει έκκληση βίντεο προς το έθνος. Θα ακούσει κανείς;».

 

Ξεχωριστά από αυτό, λάβετε υπόψη ότι η Ελίτ, καθώς και οι πράκτορες και οι οργανώσεις της (συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Κίνα και τη Ρωσία), έχουν τεράστιο πλούτο κρυμμένο σε «δικαιοδοσίες μυστικότητας» (περισσότερο γνωστές ως φορολογικοί παράδεισοι): τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο όπου υπάρχουν πλούσιοι άτομα, εγκληματίες και τρομοκράτες, καθώς και κυβερνήσεις και κρατικές υπηρεσίες (όπως η CIA), τράπεζες, εταιρείες, hedge funds, διεθνείς οργανισμοί (όπως το Βατικανό) και συνδικάτα εγκληματικότητας (όπως η μαφία), μπορούν να κρύψουν τα χρήματά τους. ότι μπορούν να αποφύγουν τη ρύθμιση και την εποπτεία και να φοροδιαφύγουν. Πόσος πλούτος κρύβεται στους φορολογικούς παραδείσους; Αν και αυτό είναι αδύνατο να το γνωρίζουμε με ακρίβεια, μπορεί να μετρηθεί μόνο σε δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια καθώς και σε έναν άγνωστο αριθμό χρυσών τούβλων, έργων τέχνης, γιοτ και αλόγων κούρσας. 

Δες «Elite Banking με δικά σας έξοδα: Πώς χρησιμοποιούνται οι μυστικοί φορολογικοί παράδεισοι για να κλέψουν τα χρήματά σας» .

Πώς είναι αυτό δυνατόν? 

Λοιπόν, προστατεύονται από την κυβερνητική νομοθεσία και τα νομικά συστήματα, με έναν «στρατό» πρακτόρων της Ελίτ –λογιστές, ελεγκτές, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, δικηγόρους και πολιτικούς– να διασφαλίζουν ότι παραμένουν προστατευμένοι. Το θέμα εδώ είναι απλό: αν έχεις αρκετά χρήματα, ο νόμος απλά δεν υπάρχει. Και μπορείτε να αποφύγετε τους φόρους νόμιμα και έχοντας πλήρη επίγνωση ότι τα τεράστια κέρδη σας (ακόμη και από ανήθικα αποκτηθέντα πλούτο, όπως η πορνεία, η εκμετάλλευση όπλων, η εμπορία ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση, με τα διαμάντια του θανάτου και τη διακίνηση ναρκωτικών) είναι «νόμιμα» και θα ξεφύγουν από τους κανονισμούς και κάθε είδους εποπτείας.

Δείτε «Το κράτος δικαίου: Άδικο και βίαιο» .

Αλλά τα νομικά συστήματα διευκολύνουν την τερατώδη αδικία και με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, διασφαλίζουν ότι οι ιδιοκτήτες εταιρειών έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται ανελέητα τόσο τους εργαζομένους τους όσο και όλους τους φορολογούμενους. 

Για μια στοχαστική και ξεκάθαρη περιγραφή του πώς λειτουργεί αυτό, δείτε αυτό το άρθρο του καθηγητή James Petras: «Πώς οι δισεκατομμυριούχοι γίνονται δισεκατομμυριούχοι» .

Και για να επανεξετάσουμε εν συντομία ένα θέμα που συζητήθηκε παραπάνω: Σε ποιον ανήκει το Federal Reserve System των ΗΠΑ τώρα; Σύμφωνα με τον Dean Henderson που έγραψε το 2010, είναι «οι Goldman Sachs, Rockefellers, Lehmans και Kuhn Loebs της Νέας Υόρκης. οι Ρότσιλντ του Παρισιού και του Λονδίνου· τα Warburgs του Αμβούργου· οι Lazards του Παρισιού και τον Ισραήλ Μωυσή Σεΐφ της Ρώμης». Ο Χέντερσον συνεχίζει να το δηλώνει ότι 

«Ο έλεγχος που ασκούν αυτές οι τραπεζικές οικογένειες στην παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί και καλύπτεται σκόπιμα από μυστικότητα. Ο βραχίονας των εταιρικών μέσων ενημέρωσης που τους ανήκουν σπεύδει να δυσφημήσει οποιαδήποτε πληροφορία που εκθέτει αυτές τις χρηματικές εξουσίες ως θεωρίες συνωμοσίας. Η ίδια η λέξη «συνωμοσία» έχει δαιμονοποιηθεί, όπως και η λέξη «κομμουνισμός». Όποιος τολμήσει να πει τη λέξη αποκλείεται γρήγορα από τη δημόσια συζήτηση και διαγράφεται ως τρελός. Ωστόσο, τα γεγονότα παραμένουν ». 

 

Βλ. Big Oil andir Bankers in the Persian Gulf: Four Horsemen, Eight Families and their Global Intelligence, Narcotics and Terror Network , σελ. 473-4.

Άλλοι μελετητές του χώρου συμφωνούν.

Στην εξαιρετικά λεπτομερή έρευνά του σε τρία σημαντικά ιστορικά γεγονότα της δεκαετίας του 20 – την επανάσταση των Μπολσεβίκων, την άνοδο του Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ και την άνοδο του Χίτλερ – ο καθηγητής Antony Sutton προσδιόρισε την έδρα της πολιτικής εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες όχι όπως ορίζει το Σύνταγμα των  ΗΠΑ αλλά «το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα στη Νέα Υόρκη: οι ιδιώτες διεθνείς τραπεζίτες, πιο συγκεκριμένα οι χρηματοοικονομικοί οίκοι της JP Morgan, η ελεγχόμενη από τον Ροκφέλερ Chase Manhattan Bank, και παλαιότερα (πριν από τη συγχώνευση της Manhattan Bank με την πρώην Chase Bank), οι Warburgs».

Για το μεγαλύτερο μέρος του εικοστού αιώνα το Federal Reserve System, ιδιαίτερα η Federal Reserve Bank of New York (η οποία είναι εκτός του ελέγχου του Κογκρέσου, μη ελεγχόμενη και εντελώς ανεξέλεγκτη, με την εξουσία να εκτυπώνει χρήματα και να δημιουργεί πίστωση κατά βούληση), έχει ασκήσει ένα εικονικό μονοπώλιο πάνω από την κατεύθυνση της αμερικανικής οικονομίας. Στις εξωτερικές υποθέσεις, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, επιφανειακά ένα αθώο φόρουμ για ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες και πολιτικούς, περιέχει στο καβούκι του, ίσως άγνωστο σε πολλά από τα μέλη του, ένα κέντρο εξουσίας που καθορίζει μονομερώς την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ο κύριος στόχος αυτής της βυθισμένης –και προφανώς ανατρεπτικής– εξωτερικής πολιτικής είναι η απόκτηση αγορών και οικονομικής ισχύος (κέρδη, αν θέλετε).

Βλέπε Wall Street and The Rise of Hitler , σελ. 125-126.

Τι άλλαξε λοιπόν;

Τίποτα δεν άλλαξε.

Αλλά δεν είναι μόνο καλοί μελετητές που έχουν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Σκεφτείτε την παραληρηματική ασπίδα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ για τον βασικό ρόλο της οικογένειάς του στη δολοφονία, και την καταστροφή που περιγράφηκε παραπάνω:

«Μερικοί πιστεύουν ακόμη ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής φυλής που εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, χαρακτηρίζοντας την οικογένειά μου και εμένα ως «διεθνιστές » και ότι συνωμοτούμε με άλλους σε όλο τον κόσμο για να οικοδομήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη παγκόσμια πολιτική και οικονομική δομή – έναν κόσμο, αν θέλετε. Αν αυτή είναι η κατηγορία, είμαι ένοχος και είμαι περήφανος για αυτό…. μια από τις πιο διαρκείς [συνωμοσίες] είναι ότι μια μυστική ομάδα διεθνών τραπεζιτών και καπιταλιστών, και τα τσιράκια τους, ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία…. [αλλά αυτοί οι άνθρωποι] αγνοούν τα απτά οφέλη που προέκυψαν από τον ενεργό διεθνή μας ρόλο τον τελευταίο μισό αιώνα».

Απομνημονεύματα , σελ. 483.

Εάν αναρωτιέστε πώς συμβαίνουν όλα αυτά χωρίς καμία σημαντική απώθηση από τους ίδιους τους κύκλους της ελίτ, υπάρχει μια απλή απάντηση:

Είναι όλοι τρελοί και ο έλεγχος για τη μεγιστοποίηση της συσσώρευσης πόρων έχει γίνει το διαρκές υποκατάστατο της κατεστραμμένης ικανότητάς τους να εμπλέκονται συναισθηματικά στη ζωή τους. και να συμπάσχουν με τους συνανθρώπους τους. 

 

Για περισσότερες λεπτομέρειες, ανατρέξτε στο «Love Denied: The Psychology of Materialism, Violence and War» και «The Global Elite is Insane Revisited» .

Έτσι, ενώ ορισμένοι από εμάς περιστασιακά αναλογίζονται πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε περισσότερο στη βελτίωση της ανθρώπινης κατάστασης και της κατάστασης του κόσμου, και στη συνέχεια προσπαθούμε να κάνουμε κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση, υπάρχουν πολλοί τρομαγμένοι άνθρωποι των οποίων η καθημερινή ζωή καταναλώνεται (συνειδητά ή ασυνείδητα) με την ερώτηση "Πώς μπορώ να πάρω περισσότερα;" Και άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν πάρει περισσότερα από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού και, αναμφίβολα, νωρίτερα.

Η Παγκόσμια Ελίτ είναι απλώς εκείνοι που ήταν τρελά αδίστακτοι και αρκετά οργανωμένοι για να πάρουν περισσότερα, όποιο κι αν είναι το κόστος για την ανθρωπότητα και κάθε άλλη ζωή στη Γη.

 

---

Κεφάλαιο VI
Η υπερδομή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να Μεταμορφώσει την Παγκόσμια Τάξη: 

Καταστρέψτε την παγκόσμια οικονομία και αιχμαλωτίστε όλο τον πλούτο

 

Πώς, λοιπόν, ακριβώς η Παγκόσμια Ελίτ οδηγεί τον μετασχηματισμό της παγκόσμιας τάξης, την κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας και την κατάκτηση του τελικού ελέγχου όλου του πλούτου;

Υπάρχουν τρία μέρη για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα:

1. Τα θεμέλια που τέθηκαν σταδιακά τα τελευταία 5.000 χρόνια, όπως περιγράφεται παραπάνω. 

2. Το εποικοδόμημα (συμπεριλαμβανομένων ιδρυμάτων όπως τα Ηνωμένα Έθνη, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) που έχει κατασκευαστεί από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και, πιο πρόσφατα, υπό το πρόσχημα της ατζέντας των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, για να επιβάλει την παγκόσμια διακυβέρνηση στον ανθρώπινο πληθυσμό και, ειδικότερα, να παρεισφρύσει με την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. 

Σύμφωνα με τα λόγια του Iain Davis και της Whitney Webb, αυτό συμβαίνει επειδή οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών «δεν προωθούν τη «βιωσιμότητα» όπως την αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι και αντίθετα χρησιμοποιούν τον ίδιο ιμπεριαλισμό χρέους που χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό από την Αγγλοαμερικανική Αυτοκρατορία για να παγιδεύσει τα έθνη σε μια νέα ,«Βιώσιμη σκλαβιά χρέους» –

και 3. Το τελευταίο μέρος σχετίζεται με πολιτικά, οικονομικά και, ιδιαίτερα, τεχνολογικά μέτρα που επιβάλλονται στο πλαίσιο της «Μεγάλης επαναφοράς» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ υπό την κάλυψη της ψεύτικης αφήγησης για μια «πανδημία» του Covid-19 .

Αν εξετάσουμε εν συντομία στοιχεία της υπερδομής μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για παράδειγμα, τόσο η Παγκόσμια Τράπεζα όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν χρησιμοποιήσει ιστορικά το χρέος για να αναγκάσουν τις χώρες, κυρίως στον αναπτυσσόμενο κόσμο, να υιοθετήσουν πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο στην ελίτ μέσα από τράπεζες, εταιρείες και ιδρύματα. Αλλά οι εταιρείες έχουν χρησιμοποιήσει τους δικούς τους «οικονομικούς δολοφόνους» για να κάνουν το ίδιο πράγμα: Εντοπίζοντας και «πείθοντας» ηγέτες αναπτυσσόμενων χωρών, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μηχανισμών – που κυμαίνονται από ψευδείς οικονομικές προβλέψεις και δωροδοκίες έως στρατιωτικές απειλές και δολοφονίες – να αποδεχτούν τεράστια «αναπτυξιακά» δάνεια για έργα που συνάπτονται με δυτικές εταιρείες, οι χώρες παγιδεύονται γρήγορα στο χρέος. Αυτό στη συνέχεια χρησιμοποιείται για να αναγκάσει αυτές τις χώρες να εφαρμόσουν αντιδημοφιλείς πολιτικές λιτότητας, να απορυθμίσουν τις χρηματοπιστωτικές και άλλες αγορές, και ιδιωτικοποιούν τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία, διαβρώνοντας έτσι την εθνική κυριαρχία. 

Δες Οι νέες εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου .

Εάν θέλετε να διαβάσετε περαιτέρω στοιχεία για το ρόλο της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ ως πρακτόρων της πολιτικής της ελίτ ενάντια στα έθνη-κράτη, μπορεί να βρείτε ενδιαφέρον το εγχειρίδιο του αμερικανικού στρατού για τον αντισυμβατικό πόλεμο. Δείτε «Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων Στρατού: Μη Συμβατικός Πόλεμος». 

Αρχικά κυκλοφόρησε από το Wikileaks το 2008 και περιγράφηκε από αυτούς ως το «εγχειρίδιο αλλαγής καθεστώτος» του αμερικανικού στρατού, όπως το επεξεργάστηκε η Webb, «ο αμερικανικός στρατός δηλώνει ότι μεγάλα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα – όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) [και Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS]) – χρησιμοποιούνται ως αντισυμβατικά, οικονομικά «όπλα σε περιόδους σύγκρουσης έως και γενικού πολέμου μεγάλης κλίμακας», καθώς και για τη μόχλευση «πολιτικών και συνεργασιών των κρατικών κυβερνήσεων.»

 

Βλέπε «Τα έγγραφα του Wikileaks που διέρρευσαν αποκαλύπτουν τη στρατιωτική χρήση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας από τις ΗΠΑ ως «μη συμβατικά» όπλα» .

Πέρα από αυτό, ωστόσο, αυτό που έχουμε δει από τότε που ο ΟΗΕ που αποτέλεσε ένα ολοένα και πιο ισχυρό εργαλείο των εταιρειών από τη δεκαετία του 1990, υιοθέτησε τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του, δεν είναι παρά ένα δραματικά διευρυμένο σύνολο μηχανισμών που έχουν σχεδιαστεί για να υποδουλώνουν το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού, όχι μόνο για χώρες που βρίσκονται σε «ανάπτυξη». αλλά και όλων των οικοσυστημάτων και των φυσικών διεργασιών της Γης.

Μεταξύ πολλών πρωτοβουλιών, για παράδειγμα, η Παγκόσμια Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα παρουσιάστηκε από τους Klaus Schwab και Peter Vanham, εκ μέρους του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. 

Δείτε το Stakeholder Capitalism: A Global Economy that Works for Progress, People and Planet συνοψίζεται στο « Τι είναι ο καπιταλισμός μετόχων; '

Ενώ αυτός ο απολυμασμένος λογαριασμός κρύβει την απειλή που συνιστά για την ανθρωπότητα, ο Iain Davis και η Whitney Webb του άσκησαν προσεκτικά κριτική –βλ . η Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη: Κατάλληλη για το σκοπό;»– τον βρήκαν επίσης «ακατάλληλο για σκοπό». 

Οπότε, τι είναι? 

Σύμφωνα με τον Davis, η Global Public-Private Partnership (G3P) είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο από ενδιαφερομένους καπιταλιστές και τους εταίρους τους: την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, τις κεντρικές τράπεζες, τις παγκόσμιες εταιρείες (συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης), τα «φιλανθρωπικά» ιδρύματα πολυδισεκατομμυριούχων, δεξαμενές σκέψης πολιτικής, κυβερνήσεις (και οι υπηρεσίες τους), βασικοί μη κυβερνητικοί οργανισμοί και παγκόσμιες φιλανθρωπικές οργανώσεις, επιλεγμένα ακαδημαϊκά και επιστημονικά ιδρύματα, εργατικά συνδικάτα και άλλοι επιλεγμένοι «ηγέτες σκέψης». (Μπορείτε να δείτε ένα διδακτικό διάγραμμα στο άρθρο που αναφέρεται παρακάτω.)

Το G3P [Global Public-Private Partnership (G3P) ] ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και τα παγκόσμια οικονομικά. «Καθορίζει την παγκόσμια, εθνική και τοπική πολιτική (μέσω της παγκόσμιας διακυβέρνησης) και στη συνέχεια προωθεί αυτές τις πολιτικές χρησιμοποιώντας τα κύρια μέσα ενημέρωσης». Συνήθως διανέμει τις πολιτικές μέσω ενός ενδιάμεσου φορέα όπως το ΔΝΤ, ο ΠΟΥ ή την IPCC και χρησιμοποιεί τις κυβερνήσεις για να μετατρέψει την παγκόσμια διακυβέρνηση του G3P σε σκληρή πολιτική, και νομοθεσία σε εθνικό επίπεδο.

 «Με αυτόν τον τρόπο, το G3P ελέγχει πολλά έθνη ταυτόχρονα χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει κάθε φορά στη νομοθεσία. Αυτό του δίνει το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι καθιστά εξαιρετικά δύσκολη κάθε νομική αμφισβήτηση των αποφάσεων που λαμβάνονται από τους πιο ανώτερους εταίρους στο G3P (μια αυταρχική ιεραρχία). Εν ολίγοις: η παγκόσμια διακυβέρνηση έχει ήδη αντικαταστήσει την εθνική κυριαρχία των κρατών: «Οι εθνικές κυβερνήσεις είχαν υποβιβαστεί στη δημιουργία του ευνοϊκού περιβάλλοντος του G3P φορολογώντας το δημόσιο και αυξάνοντας το δημόσιο με το χρέος δανεισμού.

 

ΔΕΣ «Τι είναι η παγκόσμια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα;»

Όπως σημειώνει ο Davis: Υποτίθεται ότι πιστεύουμε ότι ένα σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης υπό την ηγεσία του G3P είναι επωφελές για εμάς και αποδεχόμαστε ότι οι παγκόσμιες εταιρείες δεσμεύονται να βάζουν τους ανθρωπιστικούς και περιβαλλοντικούς σκοπούς πάνω από το κέρδος, όταν η σύγκρουση συμφερόντων είναι προφανής. «Η πίστη σε αυτό απαιτεί σημαντικό βαθμό αφέλειας». Ο Ντέιβις αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα

«...μια αναδυόμενη παγκόσμια, εταιρική δικτατορία που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την πραγματική διαχείριση του πλανήτη. Το G3P θα καθορίσει τη μελλοντική κατάσταση των παγκόσμιων σχέσεων, την κατεύθυνση των εθνικών οικονομιών, τις προτεραιότητες των κοινωνιών, τη φύση των επιχειρηματικών μοντέλων και τη διαχείριση των παγκόσμιων κοινών. Δεν υπάρχει καμία ευκαιρία για κανέναν από εμάς να συμμετάσχει ούτε στο έργο του ούτε στην επακόλουθη διαμόρφωση πολιτικής ». 

 

Ο Ντέιβις συνεχίζει:

«θεωρητικά, οι κυβερνήσεις δεν χρειάζεται να εφαρμόζουν την πολιτική του G3P, στην πραγματικότητα το κάνουν. Οι παγκόσμιες πολιτικές ήταν μια διογκωμένη πτυχή της ζωής μας στη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή…. Δεν έχει σημασία ποιον εκλέγετε, η τροχιά της πολιτικής ορίζεται σε επίπεδο παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αυτή είναι η δικτατορική φύση του G3P και τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο δημοκρατικό .

Μια άλλη πρωτοβουλία ξεκίνησε στο συνέδριο COP26 τον Νοέμβριο του 2021.

Η Χρηματοοικονομική Συμμαχία της Γλασκώβης για το Net Zero (GFANZ) είναι μια συμμαχία ιδιωτικών τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που ηγείται της βιομηχανίας και συγκαλείται από τον ΟΗΕ που ανακοίνωσε σχέδια για αναθεώρηση του ρόλου των παγκόσμιων και περιφερειακών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένης της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου «μετασχηματισμού» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. 

Δείτε «Η πρόοδος και το σχέδιό μας προς μια παγκόσμια οικονομία καθαρού μηδενισμού» .

Αλλά αυτή η έκθεση καθιστά σαφές ότι η GFANZ θα χρησιμοποιήσει απλώς τις ίδιες εκμεταλλευτικές τακτικές που χρησιμοποιούν οι «οικονομικοί δολοφόνοι» και οι παράγοντες όπως οι πολυμερείς τράπεζες «ανάπτυξης» (MDBs) – συμπεριλαμβανομένης της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Inter-American Development Bank, της Asian Development Bank, της Αφρικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη – έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό για να εξαναγκάσουν ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση στις «αναπτυσσόμενες» χώρες και για να διευκολύνουν υποτιθέμενες φιλικές προς το κλίμα και το περιβάλλον επενδύσεις από τα μέλη της συμμαχίας. 

Στην πραγματικότητα, αποτελείται από πολλές «συμμαχίες υποτομέων», συμπεριλαμβανομένης της Πρωτοβουλίας Net Zero Asset Managers Initiative , της Net Zero Asset Owner Alliance και της Net Zero Banking Alliance, η GFANZ διοικεί «ένα τρομερό μέρος των παγκόσμιων ιδιωτικών τραπεζικών και χρηματοοικονομικών συμφερόντων». 

Επιπλέον, οι «μεγαλύτεροι χρηματοοικονομικοί παίκτες» που κυριαρχούν στο GFANZ περιλαμβάνουν τους Διευθύνοντες Συμβούλους των BlackRock, Citi, Bank of America, Banco Santander και HSBC καθώς και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ομίλου Χρηματιστηρίου του Λονδίνου και πρόεδρο της Επενδυτικής Επιτροπής του David Rockefeller Fund. 

Στην ουσία λοιπόν, όπως το εξηγεί η Whitney Webb:

Μέσω της προτεινόμενης αύξησης της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στα MDB [πολυμερείς τράπεζες «ανάπτυξης], όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και οι τράπεζες περιφερειακής ανάπτυξης, τα μέλη της συμμαχίας επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν τα MDB για να επιβάλουν παγκοσμίως μαζική και εκτεταμένη απορρύθμιση στις αναπτυσσόμενες χώρες, χρησιμοποιώντας την ώθηση της αποανθρακοποίησης ως δικαιολογία. 

Δεν χρειάζεται πλέον τα MDB να παγιδεύουν τα αναπτυσσόμενα έθνη σε χρέη για να επιβάλλουν πολιτικές που ωφελούν ξένες και πολυεθνικές οντότητες του ιδιωτικού τομέα, καθώς οι δικαιολογίες που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν για τους ίδιους σκοπούς….

 

Αν και η GFANZ έχει καλυφθεί με την υψηλή ρητορική της «σωτηρίας του πλανήτη», τα σχέδιά της καταλήγουν σε ένα πραξικόπημα υπό την ηγεσία των εταιρειών που θα κάνει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ακόμη πιο διεφθαρμένο και ληστρικό και θα μειώσει περαιτέρω την κυριαρχία των εθνικών κυβερνήσεων στον αναπτυσσόμενο κόσμο. 

Βλέπε «Η Τραπεζική Συμμαχία που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ ανακοινώνει το «πράσινο» σχέδιο για τον μετασχηματισμό του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος» .

Αλλά, και πάλι, δεν είναι μόνο οι συνάνθρωποί τους πάνω στους οποίους η Ελίτ θέλει τον απόλυτο έλεγχο. Θέλουν επίσης αυτόν τον έλεγχο στη φύση, και αυτό είναι ένα ακόμη έργο στο οποίο η Ελίτ έχει εμπλακεί εδώ και πολύ καιρό.

Ως εκ τούτου, τον Σεπτέμβριο του 2021, το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (NYSE) ανακοίνωσε την έναρξη μιας νέας κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων, που αναπτύχθηκε από κοινού με την Intrinsic Exchange Group (IEG) – οι ιδρυτικοί επενδυτές της οποίας περιλάμβαναν την Inter-American Development Bank και το Ίδρυμα Rockefeller – για τις Natural Εταιρείες περιουσιακών στοιχείων: «βιώσιμες επιχειρήσεις που κατέχουν τα δικαιώματα σε υπηρεσίες οικοσυστήματος» που επιτρέπουν στους ιδιοκτήτες φυσικών περιουσιακών στοιχείων «να μετατρέψουν την αξία της φύσης σε χρηματοοικονομικό κεφάλαιο, παρέχοντας πρόσθετους πόρους που είναι απαραίτητοι για να τροφοδοτήσουν ένα βιώσιμο μέλλον».

Σύμφωνα με το IEG: «Οι φυσικές περιοχές, που στηρίζονται στη βιοποικιλότητα, είναι εγγενώς πολύτιμες από μόνες τους». 

Δείτε «Φυσικές περιοχές» . 

Είτε αγνοώντας την ασχετοσύνη τους είτε, ίσως, κάνοντας υποκριτικά τη χρήση ορισμένων λέξεων-κλειδιών που εκφράζονται συχνά από ιθαγενείς πληθυσμούς και βαθιά οικολόγους (συμπεριλαμβανομένου του εφευρέτη του όρου «βαθιά οικολογία», καθηγητή Arne Naess, στο άρθρο του 1973 «The Shallow and το Κίνημα Οικολογίας Βαθύς, Μεγάλης Εμβέλειας») – το IEG συνεχίζει να εκφράζει αυτή την «αξία» με αυστηρά οικονομικούς όρους: «Διαθέτουν επίσης υπηρεσίες υποστήριξης της ζωής από τις οποίες εξαρτάται η ανθρωπότητα και η παγκόσμια οικονομία. Αυτές περιλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών όπως τρόφιμα, νερό, ξυλεία και γενετικούς πόρους. τη ρύθμιση των υπηρεσιών που επηρεάζουν το κλίμα, τις πλημμύρες, τις ασθένειες και την ποιότητα του νερού· πολιτιστικές υπηρεσίες που παρέχουν ψυχαγωγικά, αισθητικά και πνευματικά οφέλη· και υποστηρικτικές υπηρεσίες όπως ο σχηματισμός εδάφους, η φωτοσύνθεση και ο κύκλος των θρεπτικών ουσιών».

Και στην έκθεσή του για αυτό το θέμα, το Παγκόσμιο Μελλοντικό Συμβούλιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για Λύσεις Βασισμένες στη Φύση προέτρεψε τους επενδυτές, τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις «να δημιουργήσουν και να ενισχύσουν μηχανισμούς που βασίζονται στην αγορά για την εκτίμηση της φύσης». 

Βλέπε «Κλιμάκωση επενδύσεων στη φύση: Τα επόμενα κρίσιμα σύνορα για την ηγεσία του ιδιωτικού τομέα» , σελ.14.

Επεξεργάζοντας την παραληρηματική αντίληψη του IEG για το πώς θα λειτουργήσουν περαιτέρω επιχειρηματικές επενδύσεις σε φυσικούς πόρους, και ο Douglas Eger, ο Διευθύνων Σύμβουλος της IEG, προτείνει ότι «Αυτή η νέα κατηγορία περιουσιακών στοιχείων στο NYSE θα δημιουργήσει έναν ενάρετο κύκλο επενδύσεων στη φύση που θα βοηθήσει στη χρηματοδότηση της βιώσιμης ανάπτυξης για κοινότητες, εταιρείες και χώρες». Πραγματικά? Αναρωτιέμαι πως. Αλλά τα κίνητρα του IEG αποκαλύπτονται πιθανότερα σε αυτό το γεγονός:

«Η κατηγορία περιουσιακών στοιχείων αναπτύχθηκε για να επιτρέψει την έκθεση στις ευκαιρίες που δημιουργούνται από την εκτιμώμενη ετήσια παγκόσμια αγορά υπηρεσιών οικοσυστήματος αξίας 125 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που περιλαμβάνει τομείς όπως η δέσμευση άνθρακα, η βιοποικιλότητα και το καθαρό νερό». 

 

Ανατρέξτε στην ενότητα «Το NYSE για τη λίστα νέων «Εταιρειών φυσικών περιουσιακών στοιχείων» Κατηγορία περιουσιακών στοιχείων, στόχευση μαζικών ευκαιριών στις υπηρεσίες οικοσυστήματος » .

Ως εκ τούτου, για να διευκρινίσουμε:

Οι εταιρείες ασχολούνται τώρα με τη μεγαλύτερη αρπαγή γης και πόρων στην ιστορία. 

 

Αυτό θα επιτρέψει σε εταιρείες Elite να κατέχουν ιδιωτικά τις υπηρεσίες οικοσυστήματος ενός παρθένου τροπικού δάσους, ενός μαγευτικού καταρράκτη που βυθίζεται σε μια λιμνοθάλασσα, ενός εκτεταμένου λιβαδιού, ενός γραφικού σπηλαίου, ενός υπέροχου υγροτόπου, μιας λίμνης γεμάτη πέστροφες, ενός πανέμορφου κοραλλιογενούς υφάλου ή άλλης φυσικής περιοχής και στη συνέχεια να πουλήσει καθαρό αέρα, γλυκό νερό, υπηρεσίες επικονίασης, τρόφιμα, φάρμακα και μια σειρά από υπηρεσίες βιοποικιλότητας, όπως η απόλαυση της φύσης, εκτοπίζοντας παράλληλα τους εναπομείναντες αυτόχθονες πληθυσμούς του κόσμου.

Τι γίνεται λοιπόν με τα Commons; «Τα κοινά είναι ιδιοκτησία που μοιράζονται όλοι, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών προϊόντων όπως ο αέρας, το νερό και ένας κατοικήσιμος πλανήτης, δάση, αλιεία, υπόγεια ύδατα, υγρότοποι, βοσκοτόπια, η ατμόσφαιρα, η ανοιχτή θάλασσα, η Ανταρκτική, το διάστημα, οι σπηλιές, όλα τα μέρη του οικοσυστήματος του πλανήτη». Ή μήπως τελικά οι εταιρείες πρόκειται να αποκτήσουν και τα Commons; 

Βλέπε «Mother Nature, Inc.»

Πρέπει να μειώσουμε τα πάντα στη φύση στην αξία τους ως κερδοσκοπικό εμπόρευμα;

Όπως ο Robert Hunziker ολοκληρώνει τη δική του κριτική για αυτήν την πρωτοβουλία:

«Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι η Mother Nature, Inc. θα οδηγήσει στην εξαφάνιση των Κοινών αγαθών, ως θεσμού, στη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών. Σίγουρα, η ιδιωτική ιδιοκτησία της φύσης είναι ανάρμοστη και σίγουρα εγείρει ένα πολύ μεγαλύτερο σχετικό ερώτημα που βρίσκεται στην καρδιά του θέματος, εν τέλει: Πρέπει τα οικοσυστήματα της φύσης, που ωφελούν την κοινωνία εν γένει, να κερδίζουν χρήματα για το άμεσο όφελος των λίγων;». 

Βλέπε «Mother Nature, Inc.»

Θα μπορούσαν να γραφτούν περισσότερα για αυτό, όπως έχει κάνει η Webb, για παράδειγμα, στο «Η Wall Street's Takeover of Nature Advances with Launch of New Asset Class» .

Αλλά αν πιστεύετε ότι οι εταιρείες – εκτενώς τεκμηριωμένα ότι καταστρέφουν παρθένα φυσικά περιβάλλοντα στις άρρηκτες προσπάθειές τους να εκμεταλλευτούν ορυκτά καύσιμα, προϊόντα τροπικών δασών και μια τεράστια γκάμα άλλων προϊόντων, καθώς και να αναγκάσουν τους αυτόχθονες πληθυσμούς να εγκαταλείψουν τη γη τους να το κάνουν: βλ. για παράδειγμα, «Επτά (από εκατοντάδες) περιβαλλοντικοί εφιάλτες που δημιουργήθηκαν από ορυχεία ανοιχτού λάκκου (και τις υποχρεωτικές δεξαμενές απορριμμάτων) που έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη, εξαιρετικά τοξική μόλυνση »– πρόκειται να γίνουν «ενάρετοι επενδυτές» στη φύση όταν 4 δισεκατομμύρια χρόνια ιστορίας της Γης και 200.000 χρόνια ιθαγενών που ζουν αρμονικά με τη φύση έχουν ένα άψογο ιστορικό διατήρησης των οικοσυστημάτων και των υπηρεσιών τους, χωρίς τη συμμετοχή αυτών των «ενάρετων επενδυτών», τότε θα τα πάτε εξαιρετικά καλά σε οποιοδήποτε τεστ ευπιστίας επιχειρήσετε.

 

---

Κεφάλαιο VII
Το Coup de Grâce: Η Μεγάλη Επαναφορά

 

Βασιζόμενη σε χιλιετίες εκμάθησης πώς να δομείται και να διαχειρίζεται μια οικονομία για να συσσωρεύει και να εδραιώσει τον έλεγχο και τον πλούτο σε συγκεκριμένα χέρια, η Παγκόσμια Ελίτ ξεκίνησε το τελευταίο της πραξικόπημα τον Ιανουάριο του 2020 υπό την κάλυψη της ψεύτικης «πανδημίας» του Covid-19. 

Χρησιμοποιώντας την απειλή για την υγεία που υποτίθεται ότι υπονοείται από την ύπαρξη ενός παθογόνου «ιού», το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού τρομοκρατήθηκε για να υποβληθεί σε μια επαχθή σειρά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του που ισοδυναμούσε με κήρυξη στρατιωτικού νόμου. 

Δείτε το "The Final Battle For Humanity: It Is "Now or Never" In The Long War Against Homo Sapiens" .

Κάτω από ένα μπαράζ προπαγάνδας από πράκτορες της ελίτ – συμπεριλαμβανομένων οργανισμών όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τα Ηνωμένα Έθνη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κυβερνήσεις, η φαρμακευτική βιομηχανία και τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης καθώς και άτομα όπως οι Klaus Schwab, Yuval Noah Harari και Bill Gates – οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φορούν μάσκες, να χρησιμοποιούν κωδικούς QR, να μένουν κλειδωμένοι στα σπίτια τους και, αργότερα, να υποβάλλονται σε μια σειρά πειραματικών αλλά ακούσιων βιολογικών όπλων που αλλάζουν γονίδια για να αποκτήσουν ένα «διαβατήριο εμβολίου», μεταξύ άλλων μέτρων.

Ιδιαίτερα σημαντικό, αυτοί οι περιορισμοί ουσιαστικά έκλεισαν την κύρια οικονομία σε τεράστιους κλάδους της βιομηχανίας  είτε ανίκανους να λειτουργήσουν εξαιτίας του αποκλεισμού ή, αργότερα, τραυματισμένου από βιολογικά όπλα προσωπικού που σκοτώθηκαν από βιολογικά όπλα. 

Για μία μόνο συζήτηση σχετικά με τα τεράστια διαθέσιμα στοιχεία για τραυματισμούς και θανάτους από «εμβόλια» Covid-19, παρακολουθήστε «3,5 ΔΙΣ. μπορεί να τραυματιστούν ή να σκοτωθούν από το τρύπημα. Είσαι έτοιμος?' το οποίο συζητείται εν συντομία εδώ: «Ο Δρ. Ο Ντέιβιντ Μάρτιν κατακρίνει τις υγειονομικές αρχές που μετέτρεψαν περίπου 4 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε «εργοστάσια βιοόπλων»» .

 

Αυτό αναπόφευκτα επηρέασε αρνητικά ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού: Δηλαδή, τη διαδικασία που συνδέει την παραγωγή πρώτων υλών, όπως τρόφιμα που καλλιεργούνται σε αγροκτήματα και ορυκτά που εξορύσσονται από τη Γη, με εργοστάσια που παράγουν τα πάντα, από κονσέρβες μέχρι υπολογιστές και στη συνέχεια με καταστήματα που πωλούν αυτά τα προϊόντα στο κοινό.

 Όλα τα κομμάτια αυτής της αλυσίδας είτε έκλεισαν εντελώς μία ή περισσότερες φορές, ως μέρος των επιβληθέντων περιορισμών ή άλλων μέτρων πολιτικής – παρακολουθήστε, για παράδειγμα, «Ο Μπάιντεν πληρώνει τις φάρμες για να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ – ΕΕ εκτός Ζωοτροφών – Φόροι κρέατος και Άδειες Κοτόπουλου – Στο χέρι σας είναι να ΚΑΛΥΨΕΤΕ ΤΡΟΦΙΜΑ!' – ή απλώς περιορίστηκε ουσιαστικά από τη μη διαθεσιμότητα βασικών υλών, που κυμαίνονται από ανταλλακτικά μέχρι ικανή εργασία.

Για να επιδεινωθεί η κατάσταση, η βιομηχανία μεταφορών (φορτηγά, σιδηρόδρομοι, ναυτιλία, αεροπορικές εταιρείες) έκλεισε επίσης, τα εμπορευματοκιβώτια δεν ήταν διαθέσιμα (επειδή βρίσκονταν σε λάθος σημεία) και οι εταιρείες logistics (που οργανώνουν τη διακίνηση εμπορικών αγαθών) απενεργοποιήθηκαν, μεταξύ των οποίων από επιθέσεις στον κυβερνοχώρο.

 Η αεροπορική και η τουριστική βιομηχανία ήταν μόνο δύο κλάδοι που είχαν διαταραχθεί βαθιά. 

Αλλά το ίδιο ήταν και μεγάλο μέρος των μικρών επιχειρήσεων, με πολλές επιχειρήσεις να έχουν καταστραφεί. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν την εργασία τους, πολλοί μόνιμα, σε όλες τις βιομηχανικές οικονομίες και εκατομμύρια άλλοι πέθαναν από την πείνα στην Αφρική, την Ασία και την Κεντρική/Νότια Αμερική, επειδή η καθημερινή οικονομία, από την οποία πολλοί επιβιώνουν, κλείστηκαν και τυχόν βελτιωτικά μέτρα από κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς ήταν, σκόπιμα, θλιβερά ανεπαρκείς (ή μεταφέρθηκαν σε πορτοφόλια ελίτ).

ΔΕΣ «Η Παγκόσμια Ελίτ «Σκότωσε και Έλεγξε» την Ατζέντα: Καταστρέφοντας την επισιτιστική μας ασφάλεια» .

Αλλά «πίσω από τις (προφανείς) σκηνές» που περιγράφηκαν παραπάνω, έχουν συμβεί πολλά περισσότερα που έχουν σκόπιμα αποκρυφτεί από τη δημόσια θέα, και αυτό έχει εξεταστεί και συζητηθεί από ορισμένους καλούς αναλυτές.

Σύμφωνα με την Catherine Austin Fitts, χρησιμοποιώντας την «εθνική ασφάλεια» ως δικαιολογία, ο Νόμος περί Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ του 1947 και ο Νόμος της CIA του 1949 ήταν η βάση μιας σειράς Πράξεων και Εκτελεστικών Διαταγμάτων που «δημιούργησαν έναν μηχανισμό μυστικότητας» που ουσιαστικά σήμαινε ότι «το Τα πιο ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στον κόσμο μπορούν να κρατήσουν μυστικό ένα σωρό χρήματα», δημιουργώντας έτσι έναν μυστικό μαύρο προϋπολογισμό. 

Και, αρχής γενομένης από το 1998, σύμφωνα με έγγραφα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Η.Π.Α., τεράστια χρηματικά ποσά δεν λογιστικοποιήθηκαν ενώ οι εταιρείες ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων άρχισαν να εκρήγνυνται και, παρόλο που δεν είχαν την ικανότητα να συγκεντρώσουν τέτοια ποσά, ξαφνικά επένδυαν τεράστια χρηματικά ποσά σε αναδυόμενες αγορές. 

Σύμφωνα με τη Fitts «τώρα μας λείπουν περισσότερα από 21 τρισεκατομμύρια δολάρια», το οποίο αποκαλεί «οικονομικό πραξικόπημα» που είναι ξεκάθαρα σε «μαζική παραβίαση» του συντάγματος των ΗΠΑ.

 Η οικονομική αξία όσων συνέβησαν στο πλαίσιο της αφήγησης για τον Covid-19 είναι ότι ο «μαγικός ιός» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει, για παράδειγμα, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την υγειονομική περίθαλψη ή τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν μπορούν να πληρώσουν στη σύνταξη όσοι πλήρωναν σε αυτά καθ' όλη τη διάρκεια τους. 

ΔΕΣ«Πρέπει να μιλήσουμε για τον Mr Global – Μέρος Δεύτερο» με μια απλή περίληψη εδώ: «Το πραγματικό παιχνίδι των χρημάτων που λείπουν» .

Αλλά αν τα 21 τρισεκατομμύρια δολάρια που λείπουν ήδη ακούγονται πολλά, δεν τελειώνουν εκεί, όπως ξεκαθαρίζει η πρόσφατη συζήτηση της Fitts με τον καθηγητή Mark Skidmore στο «The Financial Coup: More Missing Money & FASAB Standard 56» . Η Fitts παρατηρεί:

Τώρα έχουμε πάνω από 100 τρισεκατομμύρια δολάρια μη τεκμηριωμένων προσαρμογών, αν χρησιμοποιήσουμε τα πιο πρόσφατα στοιχεία τους και έτσι θα έλεγα ότι περιγράφουμε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι εντελώς και εντελώς εκτός ελέγχου…. Εάν οποιοσδήποτε από τους ισχυρισμούς για οικονομική απάτη στις εκλογές του 2020 [Προεδρικές ΗΠΑ] είναι αληθινός, και πιστεύω ότι πολλοί από αυτούς είναι αληθινοί, έχουμε πλέον αποσυνδέσει τόσο το εκλογικό σύστημα όσο και τα οικονομικά [από] το σύνταγμα και το νόμο. Τώρα λειτουργούν τελείως ανεξέλεγκτα τόσο ως προς το ποιος κυβερνά και πώς ξοδεύει τα χρήματα του κράτους εντελώς εκτός νόμου και εντελώς εκτός οποιασδήποτε δημοκρατικής διαδικασίας. Αυτό λοιπόν είναι πραξικόπημα.

 

Στην οποία ο καθηγητής Skidmore απαντά:

Ο λόγος που ταλαιπωρήθηκα πραγματικά… βλέποντας τι συνέβαινε κατά την τελευταία οικονομική κρίση, [ήταν ότι] σκέφτηκα «Ουάου, δεν έχουμε κράτος δικαίου». Ήταν τόσο προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε πριν από δέκα χρόνια και είναι σαν να ισχυροποιούνταν ακόμη περισσότερο και έτσι δεν είμαι σίγουρος πόσο περισσότερο μπορούμε να πάμε προτού στερήσουμε εντελώς το κράτος δικαίου -τουλάχιστον για ένα υποσύνολο επίσης ισχυρό.

 

Επιπροσθέτως, αν και εκτιμούμε πραγματικά την έρευνα των Fitts και Skidmore, όπως περιγράφηκε νωρίτερα σε αυτό το άρθρο και αποδείχθηκε προηγουμένως, η δημοκρατία ήταν πάντα μια απάτη και η ελίτ λειτουργούσε πάντα πέρα ​​από το κράτος δικαίου, διαφθείροντας συστηματικά τις εθνικές πολιτικές διαδικασίες κατά τις επιδιώξεις της Elite.

ΔΕΣ «Το πραξικόπημα της ελίτ για να μας σκοτώσει ή να μας υποδουλώσει: Γιατί οι κυβερνήσεις, οι νομικές ενέργειες και οι διαμαρτυρίες δεν μπορούν να τους σταματήσουν;» Τ

Το μόνο που βλέπουμε στο τρέχον πλαίσιο είναι η διαφθορά των ελίτ να επιδεικνύεται με τρόπο που αντικατοπτρίζει τη σίγουρη γνώση ότι μπορεί να ενεργήσει διεφθαρμένα, σε παγκόσμια κλίμακα, ατιμώρητα.

 

Αλλά για να επιστρέψουμε στο θέμα: Το 2019, οι κεντρικοί τραπεζίτες των χωρών των G7 συναντήθηκαν για την τακτική τους διάσκεψη στο Jackson Hole του Ουαϊόμινγκ και συμφώνησαν στο «Going Direct Reset», ένα σχέδιο που επινόησε (και αργότερα ενορχηστρώθηκε) από την BlackRock – βλέπε «Αντιμετώπιση της επόμενης ύφεσης» – και, όπως εξήγησε ο John Titus, ο θεμελιώδης σκοπός αυτής της «Επαναφοράς» ήταν να ενορχηστρώσει τη μεγαλύτερη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων στην ιστορία υπό την κάλυψη της επερχόμενης «πανδημίας» του Covid-19. 

Παρακολουθήστε το "Larry & Carstens' Excellent Pandemic" με μια περίληψη εδώ: "Σύνοψη – Γίνεται άμεση επαναφορά" .

Σύμφωνα με τα λόγια του Τίτου: «Με λίγα λόγια, η άφιξη της πανδημίας του 2020 ήταν τόσο τυχαία όσο μια δολοφονία. Η αφήγηση για την πανδημία δεν είναι παρά ένα εξώφυλλο για να κρύψει από το κοινό αυτό που στην πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων που έγινε ποτέ». 

Βλέπε « Σύνοψη – Άμεση επαναφορά » .

Ενώ μπορείτε να μάθετε τους μηχανισμούς του πώς έγινε αυτό στα εξαιρετικά έγγραφα και βίντεο αμέσως παραπάνω, όπως επισημαίνει η Fitts - σε σχέση με τις κεντρικές τράπεζες: «Ο έλεγχος και η πρόσβαση σε δεδομένα για τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική είναι η βάση τεράστιων περιουσιών. ' Και, σε συνδυασμό με τη μυστικότητα που προστατεύει τους χειρισμούς τους από τη δημόσια θέα – «αν κοιτάξετε όλη την τεχνολογία και τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν μεταφερθεί, με αμφισβητήσιμα μέσα, σε ιδιωτικά και εταιρικά χέρια, η ευθύνη είναι υπερβολική» – έχει δημιούργησε την άποψη ότι ο μόνος δρόμος τους προς τα εμπρός είναι ο «πλήρης, απόλυτος κεντρικός έλεγχος».

Ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας

 

Πώς θα επιτευχθεί αυτός ο «απόλυτος έλεγχος»; 

Ένα βασικό στοιχείο θα είναι η εισαγωγή των ψηφιακών νομισμάτων της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC). Σύμφωνα με την Fitts: Η θεμελιώδης αξία των ψηφιοποιημένων συστημάτων, από την άποψη της ελίτ, είναι ότι επιτρέπουν τον κεντρικό έλεγχο. Έτσι, δημιουργώντας CBDC, το πλέγμα ελέγχου χρηματοοικονομικών συναλλαγών γίνεται το μέσο με το οποίο ενεργοποιείτε τον κεντρικό έλεγχο. δηλαδή τη σκλαβιά.

 Παρακολουθήστε το "We Need to Talk about Mr Global - Μέρος Δεύτερο" .

Πως λειτουργεί αυτό? Τα CBDC επιτρέπουν στην Κεντρική Τράπεζα να προσδιορίζει ακριβώς σε ποια προϊόντα και υπηρεσίες μπορεί να δαπανηθεί το ψηφιακό σας νόμισμα, πότε μπορεί να δαπανηθεί και πού μπορεί να δαπανηθεί. Επιτρέπει επίσης στην αρχή έκδοσης να παγώσει, να μειώσει ή να αδειάσει τον τραπεζικό σας λογαριασμό και να τροποποιήσει τη λειτουργικότητά του με την πιο πρόσφατη «ενημέρωση», με βάση το «κοινωνικό πιστωτικό σκορ» σας, την πολιτική σας πίστη ή εάν δεν συμμορφώνεστε με ορισμένες οδηγίες. Αλλά ξεπερνά ακόμη κι αυτό.

 

Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών:

Η G20 έχει καταστήσει την ενίσχυση των διασυνοριακών πληρωμών παγκόσμια προτεραιότητα και έχει προσδιορίσει το CBDC ως έναν πιθανό τρόπο για τη βελτίωση τέτοιων πληρωμών. Μια λύση «ιερού δισκοπότηρου» για διασυνοριακές πληρωμές είναι αυτή που επιτρέπει τέτοιες πληρωμές να είναι άμεσες, φθηνές, καθολικά προσβάσιμες και να διακανονίζονται σε ένα ασφαλές μέσο διακανονισμού. 

Για τις πληρωμές χονδρικής, το χρήμα της κεντρικής τράπεζας είναι το προτιμώμενο μέσο χρηματοοικονομικών υποδομών της αγοράς. 

Μια πλατφόρμα πολλαπλών CBDC στην οποία πολλές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν και να ανταλλάσσουν τα αντίστοιχα CBDC τους είναι μια πολλά υποσχόμενη λύση για την επίτευξη αυτού του οράματος και το mBridge είναι ένα χονδρικό έργο πολλαπλών CBDC που στοχεύει να προχωρήσει προς αυτόν τον στόχο. Βασίζεται σε προηγούμενη δουλειά…. Το Project mBridge ελέγχει την υπόθεση ότι μια αποτελεσματική, χαμηλού κόστους, σε πραγματικό χρόνο και επεκτάσιμη διασυνοριακή διευθέτηση πολλαπλών CBDC μπορεί να παρέχει ένα δίκτυο άμεσης συνδεσιμότητας κεντρικών τραπεζών και εμπορικών συμμετεχόντων και να αυξήσει σημαντικά τις δυνατότητες διεθνών εμπορικών ροών και διασυνοριακών επιχειρήσεων γενικά…. Ταυτόχρονα, διασφαλίζεται η νομισματική κυριαρχία και η νομισματική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα ενσωματώνοντας κατάλληλα την πολιτική, τη ρυθμιστική και νομική συμμόρφωση και τα ζητήματα απορρήτου. 

ΔΕΣ «Project mBridge: Σύνδεση οικονομιών μέσω CBDC» .

Εκτός από το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της G20 δεν είναι σαφώς αντιπροσωπευτικές των ανθρώπων του κόσμου, αυτές οι λέξεις είναι χαρακτηριστικές του τύπου που συνήθως επιλέγεται όταν η Ελίτ σκοπεύει να ζαχαρώσει τα ψέματά της για να κρύψει την πραγματική της ατζέντα.

Ευτυχώς, ο Agustin Carstens της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών ήταν πιο ανήσυχος:

«Δεν γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ποιος χρησιμοποιεί χαρτονόμισμα 100 $ σήμερα, δεν γνωρίζουμε ποιος χρησιμοποιεί λογαριασμό 1.000 πέσο σήμερα. Η βασική διαφορά με το CBDC είναι ότι η κεντρική τράπεζα θα έχει τον απόλυτο έλεγχο των κανόνων και των κανονισμών που θα καθορίσουν τη χρήση αυτής της έκφρασης ευθύνης της κεντρικής τράπεζας, και επίσης θα έχουμε την τεχνολογία για να το επιβάλουμε». 

Παρακολουθήστε το "Διασυνοριακές πληρωμές: Όραμα για το μέλλον" . Και εδώ είναι η Τράπεζα της Αγγλίας που συμβουλεύει τους υπουργούς της κυβέρνησης στο Ηνωμένο Βασίλειο για το θέμα του προγραμματισμού των CBDC: «Η Τράπεζα της Αγγλίας λέει στους υπουργούς να παρέμβουν στον «προγραμματισμό» ψηφιακών νομισμάτων» . Για μια πιο λεπτομερή εξήγηση, ανατρέξτε στην ενότητα "Τι είναι τα προγραμματιζόμενα χρήματα;"Και για μια ενημέρωση σχετικά με την πρόοδο στη χώρα σας, ανατρέξτε στην ενότητα "CBDC: Ένας οδηγός ανά χώρα" .

 

Πριν προχωρήσουμε, ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί η σύγκρουση που συμβαίνει μεταξύ των κεντρικών τραπεζών και των εμπορικών τραπεζών (των παραδοσιακών παραγόντων στον τομέα της λιανικής τραπεζικής, δηλαδή του τμήματος της τραπεζικής όπου οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν απευθείας με μια τράπεζα), όπως καθώς και μεταξύ των εμπορικών τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, όπως το PayPal, η Alipay, το Facebook και η Amazon που έχουν αναπτύξει ή αναπτύσσουν τα δικά τους ψηφιακά νομίσματα ή/και συστήματα πληρωμών εκτός του παραδοσιακού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

 Ενώ τα μη τραπεζικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ξεπέρασαν πριν από πολύ καιρό τις εμπορικές τράπεζες στον δανεισμό, η τραπεζική επιρροή γενικά συνεχίζει να μειώνεται και επιταχύνεται ενόψει του ανταγωνισμού από τους τεχνολογικούς γίγαντες. Γιατί η σύγκρουση; Επειδή ένα CBDC κινδυνεύει να καταρρεύσει πλήρως τον τομέα των εμπορικών τραπεζών, εξαλείφοντας τη λιανική τραπεζική και αποσταθεροποιώντας έτσι το μακροχρόνιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. 

Για κάποια συζήτηση σχετικά με αυτό, παρακολουθήστε την παρουσίαση της Alice Fulwood«Θα μπορούσαν τα ψηφιακά νομίσματα να θέσουν εκτός λειτουργίας τις τράπεζες;» 

Δεν υπάρχει αμφιβολία, φυσικά, ότι αυτή η σύγκρουση θα επιλυθεί και ότι δεν θα είναι προς όφελός μας.

Σε κάθε περίπτωση, τα CBDC είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό της σχεδιαζόμενης τεχνοκρατίας τους, η οποία περιλαμβάνει την ψηφιοποίηση της ταυτότητάς σας, την έκδοση κοινωνικής πιστωτικής βαθμολογίας, τη γεωγραφική επίθεση σε μια από τις «έξυπνες πόλεις» της Elite και τη διατροφή σας με έντομα και επεξεργασμένα σκουπίδια, μεταξύ πολλών άλλων στοιχείων.

 

 Δείτε «Η ψηφιοποίηση της ταυτότητάς σας είναι ο γρήγορος δρόμος για τη δουλεία: Πώς μπορείτε να υπερασπιστείτε την ελευθερία σας;» και «Ψηφιακό νόμισμα: Η Fed κινείται προς τον νομισματικό ολοκληρωτισμό» .

Και για να εξηγήσει τη σημασία της φυλάκισής σας σε μια «έξυπνη» πόλη, ο Πάτρικ Γουντ επισημαίνει τα στοιχεία τόσο στη βιβλιογραφία όσο και στην πράξη:

Η πρόθεση είναι να μας αναγκάσουν να φύγουμε από τη γη, όπως συμβαίνει ήδη στην Κίνα, και υπό την απειλή όπλου εάν είναι απαραίτητο, ώστε η «εκκενωμένη αγροτική γη» να μπορεί να συνδυαστεί «με γιγαντιαία εργοστασιακά αγροκτήματα που θα λειτουργούν με προηγμένη τεχνολογία, όπως γεωργικά ρομπότ και αυτοματοποιημένα τρακτέρ». Μόλις μεταφερθούν στην «έξυπνη» πόλη της επιλογής της κυβέρνησης, όλοι θα υπόκεινται σε 24ωρη επιτήρηση χρησιμοποιώντας μια πληθώρα «έξυπνων» τεχνολογιών, όπως η βιομετρική σάρωση προσώπου, η γεωχωρική παρακολούθηση και τα CBDC, και θα αναγκάζονται σε δημόσια μέσα μεταφοράς που δεν θα περιλαμβάνουν την επιλογή να εγκαταλείψεις την πόλη ώστε να περιοριστείς σε εκείνες τις εργασίες και άλλες δραστηριότητες που έχουν εγκριθεί από τους αρμόδιους τεχνοκράτες. 

 

Βλέπω'Ημέρα 9: Τεχνοκρατία και Έξυπνες Πόλεις' .

Η ουσία, σε απλή γλώσσα, ωστόσο, είναι η ίδια όπως ήταν πάντα: Ενεργώντας ατελείωτα για να εδραιώσει τον έλεγχό τους στους υπόλοιπους από εμάς, τα χρήματά μας κλέβονται από την Ελίτ για τους δικούς της σκοπούς και δεν υποχρεούνται να το αναφέρουν και δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι, νομικά ή με άλλο τρόπο. Η μόνη διαφορά από αυτό που συνέβη ιστορικά είναι ότι τώρα εγκαταλείπεται ακόμη και η προσποίηση κάποιας μορφής ισότητας, του κράτους δικαίου και ακόμη και της έννοιας της δημοκρατίας στην τελική βιασύνη προς τον τεχνοολοκληρωτισμό και τη συγκέντρωση πλούτου.

 

Πέρα από αυτό, ωστόσο, άλλα στοιχεία του προγράμματος της ελίτ έχουν σχεδιαστεί για να διαδραματίσουν ρόλο στην καταστροφή της ανθρώπινης κοινωνίας και της παγκόσμιας οικονομίας. Για μια περίληψη αυτών, ανατρέξτε στην ενότητα «Σκοτώνοντας την Ανθρωπότητα: Πώς η Παγκόσμια Ελίτ χρησιμοποιεί την Ευγονική και τον Υπερανθρωπισμό για να Διαμορφώσει το Μέλλον μας» .

 

---

Κεφάλαιο VIII
Κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας

 

Μη ικανοποιημένος με αυτά τα μέτρα, ωστόσο, ο πόλεμος στην κεντρική Ασία επισπεύθηκε από την Ελίτ για να προωθήσει βασικά στοιχεία του προγράμματός της. 

Επιφανειακές απεικονίσεις από τους περισσότερους πολιτικούς και εταιρικά μέσα ενημέρωσης τον περιγράφουν ως πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ενώ πολλοί στοχαστικοί αναλυτές αντιλαμβάνονται μερικά από τα βαθύτερα σκέλη αυτού που συνέβη:

Από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ που αναλήφθηκαν στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ έχει παραβιάσει συνεχώς αυτές τις δεσμεύσεις και υπήρξαν συνήθεις επιθέσεις της Ουκρανίας στο Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ τα τελευταία οκτώ χρόνια. Αυτά και άλλα γεγονότα έχουν εξασφαλίσει έναν μακρύ αλλά σταθερό «χρόνο προόδου» στην τελική προετοιμασία του πολέμου, επιταχύνοντας τη στρατιωτική απάντηση της Ρωσίας, όπως είχε προβλεφθεί.

 Για τέσσερις μόνο στοχαστικές αναλύσεις, δείτε «Κατανοώντας το μεγάλο παιχνίδι στην Ουκρανία» ,«Η Ουκρανία, η Ρωσία και η Νέα Παγκόσμια Τάξη» , «Μερικοί από εμάς δεν πιστεύουν ότι η ρωσική εισβολή ήταν «επιθετικότητα». Να γιατί. και «Οι ΗΠΑ οδηγούν τον κόσμο στην άβυσσο» .

Συγκαλυμμένες από τον πόλεμο, ωστόσο, οι ηγεσίες τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και αμφότερες έχουν δεσμευτεί έντονα να επιβάλλουν την ατζέντα των ελίτ στους πληθυσμούς τους.

 Εν ολίγοις, ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας εξυπηρετεί τους σκοπούς της ελίτ με συνέπειες, όπως την ακόμη μεγαλύτερη διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων και καυσίμων από ό,τι η «Μεγάλη Επαναφορά» ήταν σε θέση να επιτύχει μόνη της. 

 

Βλέπε « Τ ο πόλεμος στην Ουκρανία : Κατανόηση και αντίσταση στη βαθύτερη ατζέντα της παγκόσμιας ελίτ» .

Ομοίως, η δολιοφθορά των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream 1 & 2 – βλ. «Ουκρανικός πόλεμος: Νέες εξελίξεις»   – μπορεί να φανεί μέσα από διάφορους φακούς, αλλά, και πάλι, εξυπηρετεί καλά τους σκοπούς της ελίτ. 

Όπως σημείωσε ο Tom Luongo:

«Το σημαντικό πράγμα που προσπαθώ συνέχεια να επισημάνω [είναι] ότι η σκέψη με όρους «χώρας» είναι τελικά ο λάθος φακός για να δεις τις πράξεις αυτών των ανθρώπων. Οι Factions είναι ο καλύτερος φακός. Οι φατρίες περνούν τα πολιτικά σύνορα ». Δείτε το "The Curious Whodunit of Nordstreams 1 and 2" . Δεδομένου ότι η δολιοφθορά αυτών των δύο αγωγών επιδεινώνει σοβαρά την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη, ενώ εκτοπίζει την οργή των ανθρώπων στο ένα ή στο άλλο μέρος του πολέμου, όπως πάντα οι ελίτ δυνάμεις που οδηγούν την καταστροφή της παγκόσμιας οικονομίας διαφεύγουν του ελέγχου.

 

Πέρα από αυτό, στις 7 Οκτωβρίου 2022 η κυβέρνηση Μπάιντεν πραγματοποίησε ένα «πυρηνικό» χτύπημα στη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας επιβάλλοντας νέους επαχθείς κανόνες εξαγωγών που διακόπτουν την παροχή βασικής τεχνολογίας (προηγμένους ημιαγωγούς, εξοπλισμό κατασκευής τσιπ και εξαρτήματα υπερυπολογιστών) στην Κίνα. επηρεάζοντας άμεσα και αρνητικά την κινεζική παραγωγή. 

Ανατρέξτε στην ενότητα « Εφαρμογή πρόσθετων ελέγχων εξαγωγής: Ορισμένα προηγμένα στοιχεία κατασκευής υπολογιστών και ημιαγωγών » . 

Αλλά ό,τι πόνο και αν προξενήσει αυτό στους Κινέζους, θα προκαλέσει πολύ περισσότερο πόνο στους απλούς ανθρώπους που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα αυτής της τελευταίας διαταραχής της εφοδιαστικής αλυσίδας: υψηλότερες τιμές, περισσότερο πλήγμα των νοικοκυριών και λιγότερες οικογένειες που θα μπορούν να ξεπεράσουν τη συρρίκνωση των μισθών. 

Δείτε «Ο Τεχνικός Πόλεμος του Μπάιντεν γίνεται πυρηνικός»και «Ο οικονομικός πόλεμος των ΗΠΑ στην Κίνα απειλεί την παγκόσμια βιομηχανία μικροτσίπ» .

Σε κάθε περίπτωση, η συνεχιζόμενη καταστροφή της παγκόσμιας οικονομίας θα συνεχιστεί ακόμη και ενώ, προφανώς, καταβάλλεται σημαντική προσπάθεια για την αναδιάρθρωση βασικών στοιχείων της, όπως αυτά που σχετίζονται με τις εμπορικές σχέσεις, τις εμπορικές οδούς, τα νομίσματα και τις διεθνείς τραπεζικές συναλλαγές σε διάφορες χώρες και διεθνή φόρουμ. 

Για μια συζήτηση αυτών των συνεχιζόμενων προσπαθειών, δείτε «Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ιράν: το τετράγωνο που έχει πραγματικά σημασία» .

Αλλά, και πάλι, πόσο σοβαρές είναι αυτές οι προσπάθειες όταν όλες οι κυβερνήσεις συνεργάζονται στενά στο θεμελιώδες πρόγραμμα Elite; Σε μία από αυτές τις συναντήσεις, που ολοκληρώθηκαν πρόσφατα, η Σύνοδος Κορυφής της G20 στο Μπαλί – βλ . «Δήλωση των ηγετών του Μπαλί της G20»– Η Μόσχα, το Πεκίνο, η Ουάσιγκτον και όλες οι άλλες κυβερνήσεις που ήταν παρούσες, συμφώνησαν στη «δημιουργία ενός παγκόσμιου Ταμείου Πανδημίας για τη διατήρηση της υγείας που θα χρηματοδοτείται από τον ΠΟΥ, την Παγκόσμια Τράπεζα, τον Μπιλ Γκέιτς και το Ίδρυμα Ροκφέλερ. Το ταμείο θα διασφαλίσει ότι υπάρχουν πολλά χρήματα για πειραματικά γενετικά εμβόλια τις επόμενες εβδομάδες, μήνες και δεκαετίες». Πέρα από αυτό, ωστόσο, η Διακήρυξη περιέχει «μωβ πεζογραφία» σχετικά με τον «ψηφιακό μετασχηματισμό», τη «διαλειτουργικότητα των ψηφιακών νομισμάτων της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC) για διασυνοριακές πληρωμές» και άλλα στοιχεία του τεχνοκρατικού προγράμματος της Ελίτ. Όπως παρατήρησε ο Ράιλι Γουάγκαμαν: «Είναι πραγματικά συγκινητικό το γεγονός ότι ακόμη και μέσα σε αδιάκοπες γεωπολιτικές διαμάχες, η Μόσχα και η Συλλογική Δύση μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να σπάσουν το ψωμί και να συμφωνήσουν να μαρκάρουν τα βοοειδή σε ολόκληρο τον κόσμο». 

ΔΕΣ «Οι παγκόσμιοι ηγέτες συμφωνούν να επισημάνουν τα βοοειδή στον πλανήτη» .

Και ενώ μια πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, βασισμένη στις απόψεις 50 επικεφαλής οικονομολόγων από όλο τον κόσμο, εξυγίανε τις οικονομικές προοπτικές αναφέροντας απλώς μια πιθανή επικείμενη «ύφεση» είτε το 2022 είτε το 2023, η εκπρόσωπος Saadia Zahidi δεν μπόρεσε να αποφύγει την αναφορά την βαριά συναίνεση στο ότι οι πραγματικοί μισθοί θα μειωθούν, η φτώχεια θα αυξηθεί και η «κοινωνική αναταραχή αναμένεται να συνεχίσει να αυξάνεται» ως απάντηση στις αυξήσεις του κόστους ζωής, ιδίως λόγω των διαταραχών της παραγωγής και της αλυσίδας εφοδιασμού στον εφοδιασμό καυσίμων και τροφίμων. 

ΔΕΣ «Ειδικός Διάλογος Ατζέντας για το Μέλλον της Παγκόσμιας Οικονομίας» .

Λαμβάνοντας μια παρόμοια «μέτρια» στάση, στην πρόσφατη «Παγκόσμια Οικονομική Προοπτική», το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποίησε ότι «περισσότερο από το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομίας θα συρρικνωθεί φέτος ή τον επόμενο χρόνο, ενώ οι τρεις μεγαλύτερες οικονομίες – οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κίνα – θα συνεχίσουν να υστερούν. Εν ολίγοις, τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη, και για πολλούς ανθρώπους το 2023 θα το αισθάνεστε αυτό σαν ύφεση ». 

 

Δείτε «Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές – Γ της κρίσης κόστους ζωής». Κατά την ενημέρωση των μέσων ενημέρωσης για την έναρξη της έκθεσης, ο Διευθυντής του Τμήματος Ερευνών του ΔΝΤ, Pierre-Olivier Gourinchas, σημείωσε ότι «η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς φουρτουνιασμένα νερά» και «Πάρα πολλές χώρες χαμηλού εισοδήματος βρίσκονται κοντά ή έχουν ήδη χρέη που προκαλούν δυσφορία. Η πρόοδος προς την ομαλή αναδιάρθρωση του χρέους… είναι επειγόντως απαραίτητη για να αποτραπεί ένα κύμα κρίσεων δημοσίου χρέους. Ο χρόνος μπορεί σύντομα να τελειώσει ». 

Ανατρέξτε στην ενότητα «Ετήσιες συνεδριάσεις ενημέρωσης τύπου W EO 2022» .

Αλλά άλλες αναφορές δείχνουν κάτι πολύ χειρότερο.

Συνοψίζοντας τη δική του εκτεταμένη έρευνα για το θέμα τα τελευταία τρία χρόνια, σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ο καθηγητής Michel Chossudovsky εξηγεί απλώς τι πυροδότησε την οικονομική κατάρρευση, αναφερόμενος στην προέλευση της κρίσης με αποφάσεις που ελήφθησαν στις αρχές του 2020:

«Αυτό είναι πραγματικά το Economics 101: … η ανακοίνωση του lockdown… συνεπάγεται τον περιορισμό του εργατικού δυναμικού από τη μια και το πάγωμα του χώρου εργασίας από την άλλη…. Τι συμβαίνει; Η απάντηση είναι προφανής: Κατάρρευση! Οικονομική και κοινωνική κατάρρευση σε μια άνευ προηγουμένου βάση γιατί εφαρμόστηκε ταυτόχρονα σε 190 χώρες ». 

 

Παρακολουθήστε το "The Worldwide Corona Crisis, Global Coup d'Etat Against Humanity" .

Σημειώνοντας την πλήρη αποτυχία των αρχών να συλλάβουν έστω και ένα εταιρικό στέλεχος για να λογοδοτήσει για την οικονομική κατάρρευση που τα ίδια τα τραπεζικά ιδρύματα προκάλεσαν το 2008 – όταν τα πούλησαν σκόπιμα τίτλους που γνώριζαν ότι ήταν "σκάρτοι" για να εξαπατήσουν τους πελάτες τους και να αυξήσουν τα δικά τους κέρδη, όπως αναφέρεται προσεκτικά στο ντοκιμαντέρ «Frontline» το 2013 – Ο Dr. Joseph Mercola υποστηρίζει ότι «οι ίδιοι εγκληματίες τραπεζίτες καταστρέφουν τώρα σκόπιμα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να το αντικαταστήσουν με κάτι ακόμα χειρότερο – κοινωνικά πιστωτικό εισόδημα , ψηφιακή ταυτότητα και ψηφιακά νομίσματα Κεντρικής Τραπεζικής (CBDCs)-, τα οποία θα έχουν την ικανότητα να ελέγχουν όχι μόνο τα ατομικά σας οικονομικά αλλά και οτιδήποτε άλλο στη ζωή σας (...) Βρισκόμαστε τώρα στο σημείο όπου οι τραπεζίτες έχουν αυτοεπιλεγεί για να κυβερνήσουν ολόκληρο τον κόσμο, πετώντας τις έννοιες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον κάδο απορριμμάτων στην πορεία».

ΔΕΙΤΕ «Ποιος βρίσκεται πίσω από την οικονομική κατάρρευση;»

Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, αυτοί οι «τραπεζίτες» λειτουργούν και πέρα ​​από το κράτος δικαίου.

Σύμφωνα με τον Ιρλανδό οικονομολόγο Philip Pilkington: «Ο δυτικός κόσμος αντιμετωπίζει σήμερα έναν σοβαρό κίνδυνο να διολισθήσει σε μια άλλη Μεγάλη Ύφεση. Αυτός ο κίνδυνος έχει προκύψει… λόγω της επιδείνωσης των παγκόσμιων οικονομικών σχέσεων σε βαθμό πολέμου». 

Σημειώνοντας την κρίσιμη σημασία της δολιοφθοράς των αγωγών Nord Stream, αφήνοντας την Ευρώπη με «ανεπαρκή πρόσβαση στην ενέργεια, η τιμή της ενέργειας στην Ευρώπη θα παραμείνει εξαιρετικά υψηλή για τα επόμενα χρόνια. Η ευρωπαϊκή βιομηχανία, για την οποία η ενέργεια αποτελεί βασικό στοιχείο, θα καταστεί μη ανταγωνιστική». 

Δείτε «Η επόμενη Μεγάλη Ύφεση; Ο οικονομικός πόλεμος έχει σοβαρές επιπτώσεις» .

Σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή της BlackRock, Έντουαρντ Ντάουντ, το αποτέλεσμα αυτού που έχει συμβεί, το οποίο επιταχύνεται από τη διαφθορά που μαστίζει τη Wall Street από τη δεκαετία του 1990, είναι ότι η επικείμενη οικονομική κατάρρευση είναι μια «μαθηματική βεβαιότητα» και θα συμβεί εντός της επόμενους έξι έως 24 μήνες. 

Παρακολουθήστε το "Ex-BlackRock Manager: Global Financial Collapse μια "μαθηματική βεβαιότητα"" .

Ή, σύμφωνα με τα λόγια του συμβούλου στρατηγικού κινδύνου William Engdahl: Αυτό που έρχεται τους επόμενους μήνες, αποκλείοντας μια δραματική ανατροπή πολιτικής, « είναι η χειρότερη οικονομική ύφεση στην ιστορία μέχρι σήμερα ». 

Δείτε «Το παγκόσμιο προγραμματισμένο οικονομικό τσουνάμι μόλις άρχισε» .

Αφού απαριθμούσε μια σειρά από διακοπές λειτουργίας της βιομηχανίας και άλλα μέτρα στην Ευρώπη λόγω ελλείψεων ενέργειας, ο Μάικλ Σνάιντερ απλώς παρατηρεί ότι «έτσι μοιάζει μια οικονομική κατάρρευση», και σημειώνει την προοπτική (προβλέφθηκε επίσης από τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg και, όπως είδαμε παραπάνω, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) για «εμφύλια αναταραχή» και προειδοποιεί ότι «η Ευρώπη πρόκειται να κατέβει στους «νέους σκοτεινούς αιώνες» αυτόν τον χειμώνα όπου ολόκληρος ο κόσμος θα βιώσει υπερβολικό πόνο ως αποτέλεσμα». 

Δείτε «Αυτό το χειμώνα, η Ευρώπη βυθίζεται στους «Νέους Σκοτεινούς Αιώνες»» .

Σύμφωνα με την Irina Slav, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υποστεί συνεχή μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας φέτος εν μέσω τιμών ρεκόρ. Οι επιχειρήσεις κλείνουν, εργοστάσια μειώνουν τη λειτουργία τους ή μετακομίζουν, ενώ η παραγωγή βασικών προϊόντων όπως ο χάλυβας, ο ψευδάργυρος, το αλουμίνιο, τα χημικά, τα πλαστικά και τα κεραμικά έχει περικοπεί σημαντικά, αν όχι δραματικά. 

Παρατηρώντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οδεύει προς μια ύφεση που είναι «πολύ σαφής σε όποιον παρακολουθεί τους δείκτες», συνεχίζει δηλώνοντας ότι «η Ευρώπη μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται στον δρόμο της αποβιομηχάνισης». 

ΔΕΣ «Η Ευρώπη μπορεί να δει την αναγκαστική αποβιομηχάνιση ως αποτέλεσμα της ενεργειακής κρίσης» .

Ο Δρ Seshadri Kumar συμφωνεί. Έχει προσφέρει μια εντατικά λεπτομερή κριτική για τις οικονομικές επιπτώσεις από τον συνεχιζόμενο πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και τα γεγονότα όπως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας και η δολιοφθορά στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream 1 & 2. Μετά την προσεκτική ανάλυσή του, σημειώνει μια σειρά από συμπεράσματα, μεταξύ των οποίων ότι

«Η σπανιότητα πετρελαίου και φυσικού αερίου, σε συνδυασμό με τη σπανιότητα των εμπορευμάτων, θα οδηγήσει στην αποβιομηχάνιση της Ευρώπης σε σύντομο χρονικό διάστημα».

 

Η Ευρώπη χρειάζεται αυτό που έχει η Ρωσία (και αυτό που έχει η Κίνα). Δεν μπορεί χωρίς αυτά τα πράγματα. Αλλά η Ρωσία (και η Κίνα) μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό που έχει η Ευρώπη. Είναι αυτάρκεις. Ο οικονομικός αντίκτυπος των ευρωπαϊκών κυρώσεων στη Ρωσία είναι ελάχιστος. Επομένως, οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας (ή της Κίνας) δεν θα λειτουργήσουν ποτέ. Όμως, λόγω της συντριπτικής εξάρτησης της Ευρώπης από ρωσικά (και κινεζικά) αγαθά, οι κυρώσεις στη Ρωσία (ή την Κίνα) θα καταστρέψουν εντελώς την Ευρώπη. Η μόνη ελπίδα για την Ευρώπη να αποτρέψει μια συνολική οικονομική καταστροφή είναι να επιτύχει μια συμφωνία με τη Ρωσία που θα τερματίσει τις τρέχουσες καταστροφικές κυρώσεις το συντομότερο δυνατό, και με οποιοδήποτε πολιτικό κόστος, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάλειψης της Ουκρανίας και της εκχώρησης ουκρανικού εδάφους στη Ρωσία. Όσο περισσότερο αυτό αναβάλλεται, τόσο πιο εκτεταμένη θα είναι η μόνιμη οικονομική ζημιά στην Ευρώπη….

Μια Νέα Παγκόσμια Τάξη γεννιέται μπροστά στα μάτια μα...Οι κυρώσεις στη Ρωσία θα θεωρηθούν εκ των υστέρων ως το Στάλινγκραντ της Ευρώπης καθώς και το Βατερλό της. 

Δείτε «Η επερχόμενη ευρωπαϊκή οικονομική αποκάλυψη» .

Σχολιάζοντας το τραπεζικό σύστημα, ο επιχειρηματίας πολύτιμων μετάλλων Στέφαν Γκλίσον προειδοποιεί ότι «Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών πλησιάζει στο χείλος της αποτυχίας. Οι χρηματοπιστωτικές πιέσεις εκθέτουν τις μεγάλες τράπεζες ως υποκεφαλαιοποιημένες και κακώς προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν πρόσθετες πιέσεις από τον υψηλό πληθωρισμό, την αύξηση των επιτοκίων και την αποδυνάμωση της οικονομίας. Οι τράπεζες που δραστηριοποιούνται εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι επί του παρόντος πιο ευάλωτες. Η άνοδος των επιτοκίων σε συνδυασμό με την άνοδο της συναλλαγματικής ισοτιμίας του «δολαρίου» της Ομοσπονδιακής Τράπεζας προκαλεί όλεθρο στις παγκόσμιες αγορές χρέους και οδηγεί σε φυγή κεφαλαίων. Ήδη χτυπούν τις αναπτυσσόμενες χώρες ». 

Δείτε το « Τράπεζες στο χείλος: Είναι τα χρήματά σας ασφαλή; '

Σημειώνοντας ότι η επιβολή τεχνολογιών που σχετίζονται με την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και τον πόλεμο στην Ουκρανία επηρεάζουν το εργατικό δυναμικό, μεταξύ μιας μεγάλης ποικιλίας άλλων επιπτώσεων στο κοινωνικό σύνολο, ο «Winter Oak» παρατηρεί ότι ενώ η πρόβλεψη των μελλοντικών τάσεων απασχόλησης δεν είναι εύκολη, «Η συνδυασμένη απειλή πανδημιών και πολέμων σημαίνει ότι

....το εργατικό δυναμικό βρίσκεται στα πρόθυρα ενός άνευ προηγουμένου ανασχηματισμού με την τεχνολογία που αναδιαμορφώνει τα logistics, απειλώντας δυνητικά εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη και ταχύτερη μετατόπιση θέσεων εργασίας στην ιστορία και προμηνύοντας μια μετατόπιση της αγοράς εργασίας που ήταν προηγουμένως αδιανόητη».

Επιπλέον: το μοντέλο του έθνους-κράτους ανατρέπεται «από μια παγκόσμια τεχνοκρατία, που αποτελείται από μια μη εκλεγμένη κοινοπραξία ηγετών της βιομηχανίας, ολιγάρχες της κεντρικής τράπεζας και ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι κατά κύριο λόγο μη κρατικοί εταιρικοί φορείς που προσπαθούν να αναδιαρθρώσουν την παγκόσμια διακυβέρνηση και να στρατευθούν στην παγκόσμια διαδικασία λήψης αποφάσεων». 

 

Δείτε "The Great Reset Phase 2: War" .Copyright Investopedia / Daniel Fishel

Ο Τζέιμς Κόρμπετ απλώς παρατηρεί ότι «η οικονομική τάξη που γνωρίζουμε σε όλη μας τη ζωή είναι προγραμματισμένη να καταστραφεί». Η κατεδάφιση της οικονομίας παρέχει κάλυψη για την απόκρυψη της εφαρμογής άλλων βασικών στοιχείων του σχεδίου των ελίτ, σχεδίου στο οποίο όλα ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους:

«τα διαβατήρια εμβολίων εισάγουν την ψηφιακή ταυτότητα. Το ψηφιακό αναγνωριστικό παρέχει την υποδομή για τα CBDC. Τα CBDC παρέχουν έναν μηχανισμό για την επιβολή ενός συστήματος κοινωνικής πίστωσης». Όπως σημειώνει ο Corbett: «Το να βλέπεις αυτά τα γεγονότα ως ξεχωριστά γεγονότα που εκτυλίσσονται τυχαία και συμπτωματικά σημαίνει ότι χάνεις ολόκληρο το θέμα». 

Δείτε «Η ελεγχόμενη κατεδάφιση της οικονομίας» .

 

Και, σύμφωνα με μια πηγή που επικαλείται η Anviksha Patel, στέλεχος της γιγαντιαίας εταιρείας hedge fund Elliott Management Corp. έστειλαν πρόσφατα μια επιστολή σε επενδυτές ενημερώνοντας ότι

ο κόσμος βρίσκεται «στο δρόμο προς τον υπερπληθωρισμό» που θα μπορούσε να οδηγήσει σε «παγκόσμια κοινωνική κατάρρευση και εμφύλια ή διεθνή διαμάχη». 

 

Βλέπε «Ο γίγαντας των hedge fund Elliott προειδοποιεί ότι ο διαφαινόμενος υπερπληθωρισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε «παγκόσμια κοινωνική κατάρρευση»» .

 

Μεταξύ πολλών άλλων σχολίων που προσφέρουν πληροφορίες για μία ή περισσότερες πτυχές του τι συμβαίνει, η Oxfam τεκμηριώνει το γεγονός ότι

«δισεκατομμυριούχοι στους τομείς των τροφίμων και της ενέργειας αυξάνουν την περιουσία τους κατά 1 δισεκατομμύριο δολάρια κάθε δύο ημέρες» και ότι ένας νέος δισεκατομμυριούχος δημιουργείται κάθε 30 ώρες ενώ σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι ωθούνται στην ακραία φτώχεια με σχεδόν τον ίδιο ρυθμό . 

 

Δείτε «Η πανδημία δημιουργεί νέους δισεκατομμυριούχους κάθε 30 ώρες – τώρα ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα μπορούσαν να πέσουν σε ακραία φτώχεια με τον ίδιο ρυθμό το 2022» .

 

Αλλά ίσως η πιο υποβλητική περιγραφή του τι συμβαίνει προσφέρεται από τον Egon von Greyerz, ιδρυτή και διευθύνοντα εταίρο της Matterhorn Asset Management στην Ελβετία, μιας εταιρείας που «έχει πάντα σεβασμό για την ανάλυση και τη διαχείριση του κινδύνου»: Μέχρι το τέλος του Τη δεκαετία του 1990, ήταν σαφές «ότι ο παγκόσμιος [χρηματοοικονομικός] κίνδυνος γινόταν όλο και πιο εμφανής καθώς τα χρέη και τα επίπεδα των παραγώγων αυξάνονταν γρήγορα». 

Δείτε το Matterhorn Asset Management: History .

Σημειώνοντας ότι οι νόμοι που διέπουν τη λειτουργία των σύγχρονων οικονομιών διασφαλίζουν ότι «κανένας τραπεζίτης, κανένας διαχειριστής εταιρείας ή ιδιοκτήτης επιχείρησης δεν χρειάζεται ποτέ να λάβει προσωπικά τη ζημία εάν κάνει λάθος. Οι ζημίες κοινωνικοποιούνται και τα κέρδη κεφαλαιοποιούνται. Κεφάλια κερδίζω, ουρές δεν χάνω!». 

Ο Greyerz συνεχίζει σημειώνοντας ότι «υπάρχουν αξιοσημείωτες εξαιρέσεις». Ορισμένες ελβετικές τράπεζες εξακολουθούν να λειτουργούν σύμφωνα με την αρχή της απεριόριστης προσωπικής ευθύνης για τους εταίρους/ιδιοκτήτες, η οποία σαφώς ενθαρρύνει μια υπεύθυνη, ηθική προσέγγιση στη διεξαγωγή των εργασιών.

Παρατηρεί: «Αν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι κυβερνήσεις εφάρμοζαν αυτήν την αρχή, φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος όχι μόνο οικονομικά αλλά και ηθικά». 

Αν είχαμε ένα τέτοιο σύστημα, υποστηρίζει, τότε οι ανθρώπινες αξίες θα έρχονταν πριν από τη λατρεία του «χρυσού μοσχαριού». Και η αξιολόγηση μιας επενδυτικής πρότασης ή ενός δανείου θα βασιζόταν σε μια κρίση σχετικά με την οικονομική και ηθική ευρωστία του, καθώς και στην κρίση ότι ο κίνδυνος απώλειας θα είναι ελάχιστος, και όχι απλώς στο μέγεθος του προσωπικού κέρδους που θα μπορούσε να αποφέρει.

Αντίθετα, από το 1971 (όταν ο Πρόεδρος Νίξον τερμάτισε μονομερώς τη μετατρεψιμότητα του δολαρίου ΗΠΑ σε χρυσό, τερματίζοντας ουσιαστικά το σύστημα του Bretton Woods του 1944) «οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες συνέβαλαν στη δημιουργία σχεδόν 300 τρισεκατομμυρίων δολαρίων νέου χρήματος συν οιονεί χρήματος με τη μορφή μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων και παραγώγων [«το πιο επικίνδυνο και επιθετικό χρηματοοικονομικό μέσο καταστροφής»] ύψους 2,2 τετρ. δολαρίων που αποδίδουν συνολικά 2,5 [τετρατρισεκατομμύρια] δολάρια. Καθώς το χρέος εκρήγνυται, ο κόσμος θα μπορούσε εύκολα να αντιμετωπίσει ένα βάρος χρέους 3 τετράκις δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2025-2030». Την ίδια στιγμή, «οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο διατηρούν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια [σε αποθέματα χρυσού]».

Το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο: «με περισσότερα από 2 τετράκις δισεκατομμύρια δολάρια (2 και 15 μηδενικά) χρέους και υποχρεώσεις που στηρίζονται σε ένα θεμέλιο 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων κρατικού χρυσού, η κάλυψη 0,1% με μόχλευση 1000Χ!… δημιουργεί αντίστροφη πυραμίδα με πολύ αδύναμα θεμέλια ».

Σημειώνοντας ότι ένα υγιές χρηματοπιστωτικό σύστημα «χρειάζεται μια πολύ στέρεη βάση πραγματικών χρημάτων», είναι απλώς η περίπτωση που τετράκις δισεκατομμυρίων χρέους και υποχρεώσεων «δεν μπορούν να επιβιώσουν βασιζόμενα σε αυτή την αδύναμη ποσότητα χρυσού. Έτσι, το χρηματοοικονομικό όπλο μαζικής καταστροφής των 2 τετράκις δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι τώρα στο δρόμο για να καταστρέψει ολοκληρωτικά το σύστημα. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο σπίτι από τραπουλόχαρτα που θα καταρρεύσει κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον…. Καμία κυβέρνηση και καμία κεντρική τράπεζα δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα που έχουν δημιουργήσει. Τα περισσότερα απ' αυτά απλά δεν θα υπάρχουν ». 

ΔΕΣ «Χρέος 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που στηρίζεται επισφαλώς σε χρυσό 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων» .

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Greyerz: «Το δολάριο θα πάει στο ΜΗΔΕΝ και οι ΗΠΑ θα χρεοκοπήσουν. Το ίδιο θα συμβεί στις περισσότερες χώρες ». 

Δείτε " Στο τέλος το $ πηγαίνει στο μηδέν και οι προεπιλογές των ΗΠΑ" .

Η θεμελιώδης περίληψη λοιπόν, σύμφωνα με τον Greyerz, είναι η εξής: «Αυτό το σύστημα θα αρχίσει να εκρήγνυται.»… «Όλο το τραπεζικό σύστημα είναι σάπιο. Με τα προβλήματα στην Ευρώπη τώρα είναι στην πραγματικότητα μια κρίσιμη κατάσταση…. Έχουμε μια οικονομία δύο επιπέδων:… οι πλούσιοι είναι ακόμα πλούσιοι, αλλά οι φτωχοί είναι πραγματικά φτωχοί. Και βλέπετε ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου τώρα… Οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν…. Αυτό θα είναι μια ανθρώπινη καταστροφή μεγάλων διαστάσεων: είναι τόσο λυπηρό και οι κυβερνήσεις δεν θα έχουν καμία πιθανότητα να κάνουν κάτι γι' αυτό».

 Στις ΗΠΑ έξω από τις μητροπολιτικές περιοχές, «η φτώχεια είναι απίστευτα υψηλή και οι άνθρωποι ζουν σε κουτιά… η φτώχεια είναι παντού και δυστυχώς, βλέπουμε μόνο την αρχή και δεν υπάρχει λύση…. Από ανθρώπινη σκοπιά, εξετάζουμε μια μεγάλη καταστροφή ». 

Παρακολουθήστε το "Καταστροφή 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε αναμονή να συμβεί".

Θα ληφθούν μέτρα για να σταματήσει η κατάρρευση; 

Σύμφωνα με τον εναλλακτικό οικονομολόγο Brandon Smith, δεν θα το κάνει. Σκεφτείτε το εξής:

«Τι θα συμβεί αν ο στόχος της Fed είναι η καταστροφή της μεσαίας τάξης;… Τι θα συμβεί αν προσελκύουν επενδυτές στις αγορές με φήμες περί στροφής, ξεγελώντας αυτούς τους επενδυτές για να αντλήσουν χρήματα πίσω στις αγορές και στη συνέχεια να προκαλέσουν ζημιές ξανά με περισσότερες αυξήσεις επιτοκίων και κορακίστικη γλώσσα; Τι γίνεται αν πρόκειται για βαλβίδα ατμού καταστροφής πλούτου; Κι αν είναι παγίδα; Παρουσιάζω αυτήν την ιδέα γιατί το έχουμε δει και παλαιότερα στις ΗΠΑ, από το 1929 έως τη δεκαετία του 1930 κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Η Fed χρησιμοποίησε πολύ παρόμοιες τακτικές για να καταστρέψει συστηματικά τον πλούτο της μεσαίας τάξης και να εδραιώσει την εξουσία για τις διεθνείς τραπεζικές ελίτ».

Το συμπέρασμα του Σμιθ; «Πρόκειται για μια μηχανική συντριβή, όχι για μια τυχαία συντριβή». 

Δείτε «Οι Markets αναμένει από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα να τους σώσει – δεν πρόκειται να συμβεί» .

Και αυτό, φυσικά, είναι το ζητούμενο: η συντριβή έχει σχεδιαστεί. Γιατί;

Συνοψίζοντας τη συνεχιζόμενη κατάρρευση των ευρωπαϊκών υποδομών και βιομηχανίας, και τις ελλείψεις ενέργειας στις ΗΠΑ, ο Μάικ Άντα&m